Atalanta

Przykro mi bardzo z tego powodu W takiej sytuacji nie tłum swoich emocji, jak masz ochotę to płacz, i przede wszystkim nie możesz być teraz sama. Na pewno masz kogoś z kim możesz pogadać o tym co czujesz. Póki to co trzymaj się, jestem z Tobą , tu na forum zawsze możesz się wygadać.

Nie wiem czy też na to cierpię ale mnie wiele dzwięków irytuje i wyprowadza z równowagi. Czasem mam wrażenie, że właśnie od nich zaczęły się , bądź skatalizowały sie moje problemy. Najpierw były dzieciaki mojej siostry, które non stop hałasowały, najbardziej przeszkadzał mi ich kwik, wtedy cała się w środku gotowałam, serce mi wariowało , a ja nie wiedziałam co robić, bałam się że wybuchnę stanę się agresywna, więc dusiłam to w sobie, prosiłam o spokój ale nikt z domowników nie reagował, sądzili, że to sobie wymyślam. Nie miałam wybóru, żyłam w tym hałasie niekiedy od rana do wieczora. Latem było trochę lepiej zawsze można było uciec gdzieś na dwór, miałam też więcej ruchu itp. Najgorsze były zimy, wtedy przeżywałam załamanie, chodziłam z kąta w kąt i płakałam. W końcu, uświadomiłam sobie że mogłam z tego powodu popaść w depresję bowiem szereg objawów na to wskazywało. Długo zbierałam się w sobie aby pójść do lekarza ale w końcu się zdecydowałam. Dziś od roku i trzech miesięcy biorę leki a oprócz tego magnez i kwasy omega-3 i czuję świetnie (odpukać!). Siostra zdążyła się wyprowadzić więc w domu jest cisza, wymarzona. Tak różowo może nie jest , ale na pewno o niebo lepiej. Dalej jednak szukam sposobu aby wzmocnić układ nerwowy aby nie był wrażliwy na bodźce zewnętrzne. Co jakiś czas coś niecoś jeszcze wyprowadza mnie z równowagi, ale na szczęście to nie to samo co kiedyś, jakoś próbuję się trzymać, i dusić tego w sobie. Ostatnio psy, które często szczekają widząc jakieś inne obce. A bez stoperów w uszach po prostu nie zasypiam. Nie wiem ja sobie z tym poradzić i czy to może być mizofonia.

Nie wiem czy też na to cierpię ale mnie wiele dzwięków irytuje i wyprowadza z równowagi. Czasem mam wrażenie, że właśnie od nich zaczęły się , bądź skatalizowały sie moje problemy. Najpierw były dzieciaki mojej siostry, które non stop hałasowały, najbardziej przeszkadzał mi ich kwik, wtedy cała się w środku gotowałam, serce mi wariowało , a ja nie wiedziałam co robić, bałam się że wybuchnę stanę się agresywna, więc dusiłam to w sobie, prosiłam o spokój ale nikt z domowników nie reagował, sądzili, że to sobie wymyślam. Nie miałam wybóru, żyłam w tym hałasie niekiedy od rana do wieczora. Latem było trochę lepiej zawsze można było uciec gdzieś na dwór, miałam też więcej ruchu itp. Najgorsze były zimy, wtedy przeżywałam załamanie, chodziłam z kąta w kąt i płakałam. W końcu, uświadomiłam sobie że mogłam z tego powodu popaść w depresję bowiem szereg objawów na to wskazywało. Długo zbierałam się w sobie aby pójść do lekarza ale w końcu się zdecydowałam. Dziś od roku i trzech miesięcy biorę leki a oprócz tego magnez i kwasy omega-3 i czuję świetnie (odpukać!). Siostra zdążyła się wyprowadzić więc w domu jest cisza, wymarzona. Tak różowo może nie jest , ale na pewno o niebo lepiej. Dalej jednak szukam sposobu aby wzmocnić układ nerwowy aby nie był wrażliwy na bodźce zewnętrzne. Co jakiś czas coś niecoś jeszcze wyprowadza mnie z równowagi, ale na szczęście to nie to samo co kiedyś, jakoś próbuję się trzymać, i dusić tego w sobie. Ostatnio psy, które często szczekają widząc jakieś inne obce. A bez stoperów w uszach po prostu nie zasypiam. Nie wiem ja sobie z tym poradzić i czy to może być mizofonia.

Ja tak samo, ciężko mi mówić do kogoś po imieniu, nie wiem skąd się to bierze

Ja tak samo, ciężko mi mówić do kogoś po imieniu, nie wiem skąd się to bierze

warcaby :) długopis czy pióro?

warcaby :) długopis czy pióro?

kataklizm-koszmar

kataklizm-koszmar

Stark, możesz mieć rację, jak też tak mam, w moim przypadku rodzice nie okazywali względem mnie takich takich emocji, dlatego są mi obce, nie okazuję ich innym, a kiedy sama ich doświadczam czuję się nieswojo

Stark, możesz mieć rację, jak też tak mam, w moim przypadku rodzice nie okazywali względem mnie takich takich emocji, dlatego są mi obce, nie okazuję ich innym, a kiedy sama ich doświadczam czuję się nieswojo

czystość-biel

czystość-biel

toaleta-mydło

toaleta-mydło

rona, Ty nie chcesz umrzesz, Ty wołasz o pomoc, widzę jak bardzo zawiodłaś się na ludziach, ale uwierz mi nie możesz tak tkwić w bezsensie i beznadziei, jeśli naprawdę chcesz zmienić swoją sytuację, musisz jeszcze raz się podnieść i jeszcze raz zawalczyć, to w końcu Twoje życie, zabić się nie zbijesz bo jakbyś chciała tobyś już to zrobiła, wiem coś o tym, a znowu żyć w cierpieniu to nonsens, nigdy nie jest za późno aby zacząć coś zmieniać. trzymam za Ciebie kciuki, bo wiem , że skoro nie masz siły zejść z tego świata, to na pewno masz siły aby walczyć o normalne życie !

rona, Ty nie chcesz umrzesz, Ty wołasz o pomoc, widzę jak bardzo zawiodłaś się na ludziach, ale uwierz mi nie możesz tak tkwić w bezsensie i beznadziei, jeśli naprawdę chcesz zmienić swoją sytuację, musisz jeszcze raz się podnieść i jeszcze raz zawalczyć, to w końcu Twoje życie, zabić się nie zbijesz bo jakbyś chciała tobyś już to zrobiła, wiem coś o tym, a znowu żyć w cierpieniu to nonsens, nigdy nie jest za późno aby zacząć coś zmieniać. trzymam za Ciebie kciuki, bo wiem , że skoro nie masz siły zejść z tego świata, to na pewno masz siły aby walczyć o normalne życie !

socjopatia też tak mam od jakiegoś czasu próbuję znaleźć sobie jakąś bratnią duszę, jakiego wartościowego chłopaka, ale nie sądziłam, że to takie trudne kiedy usilnie chciałbyś z kimś choćby pogadać, to nigdy nie ma nikogo

socjopatia też tak mam od jakiegoś czasu próbuję znaleźć sobie jakąś bratnią duszę, jakiego wartościowego chłopaka, ale nie sądziłam, że to takie trudne kiedy usilnie chciałbyś z kimś choćby pogadać, to nigdy nie ma nikogo

nie słyszeć truskawka czy banan?

nie słyszeć truskawka czy banan?

Ja czułam paniczny strach przed dentystą w podstawówce, bo akurat chodziłam do takiego, który mi dosłownie te zęby zniszczył. Mimo tych przeżyć , nie wiem nawet jak, zdobyłam sie na odwagę dwa lata temu aby pójść znowu i naprawić sobie "uśmiech" I o dziwo bez żadnego strachu, dzisiaj chodzę do dentysty z przyjemnością, mimo że jak dotąd w ogóle nie musiał stosować znieczulenia. ALe niestety jeden ząbek bęzie musiał wyrwać więc kiedyś też trzeba będzie mu powiedzieć jakie leki biorę

Ja czułam paniczny strach przed dentystą w podstawówce, bo akurat chodziłam do takiego, który mi dosłownie te zęby zniszczył. Mimo tych przeżyć , nie wiem nawet jak, zdobyłam sie na odwagę dwa lata temu aby pójść znowu i naprawić sobie "uśmiech" I o dziwo bez żadnego strachu, dzisiaj chodzę do dentysty z przyjemnością, mimo że jak dotąd w ogóle nie musiał stosować znieczulenia. ALe niestety jeden ząbek bęzie musiał wyrwać więc kiedyś też trzeba będzie mu powiedzieć jakie leki biorę