Prusak

Oczywiście, że tak :) Z natury jestem samotnikiem i lubię przebywać w pojedynkę, jestem nauczona robić wiele rzeczy sama, przypuszczam, że będę musiała się uczyć dzielenia życia z drugą osobą, bo lubię swoją samotnie A Ty jesteś dla siebie najlepszym towarzyszem?

Najbliższa rodzina, kilka dziewczyn z którymi studiowałam i mieszkałam i jeszcze ktoś ... i każde dziecko o ile szybko złapiemy kontakt, bo potem miło mi w takim towarzystwie Miałeś kiedyś wrażenie, że codzienność która Cię otacza to film a Ty jesteś tylko obserwatorem a nie uczestnikiem?

Lubię mówić... a rozmawiać, owszem, ale tylko z osobami przy których czuję się dobrze, bo ogólnie unikam ludzi, bo nie lubię znać zbyt wielu osób. Łatwo nawiązujesz powierzchowny kontakt z nowo poznanymi osobami?

... sen i ciepła kąpiel zimą a zimna latem Starasz się starasz i Ci nie wychodzi... reagujesz złością, smutkiem czy w ogóle się nie przejmujesz?

Chodzę po prostu na kontrole, tyle że rzadko ... mój brat z kolei poszedł bo go bolał ząb i skończyło się leczeniem kanałowym (podobnie jak u Ciebie Lakuda - tyle, że u niego to koszt 350zł i przekonywanie pani dentystki by go przyjęła, bo nie chciała takiego ciężkiego przypadku). Co dziś na obiad?

Smutno i szaro, zasługa chmur Stratus :'> Lubisz patrzeć na chmury i wymyślać nazwy dla ich kształtów?

ostrych przedmiotów skierowanych w moim kierunku i jakkolwiek głupio to zabrzmi boję się "strachu", a za tym kryje się wiele rzeczy, emocji i takich tam Jak wabi się Twój zwierzak?

Jeszcze kontaktuje na tyle by zrozumieć Mantis. Po prostu inaczej patrzymy na te sprawy, ja bym uparcie polowała na kaczkę, ale pewnie nie pociągnęłabym za spust Zabawne te przenośnie.

Ponieważ kobiety również są estetkami :) Mi osobiście bardziej podobają się kobiety (wizualnie) niż mężczyźni i u kobiet potrafię dostrzec urodę (wtedy charakter się nie liczy, bo tylko patrzę a nie liczę na nic więcej ) a u mężczyzn liczy się urok a z nim każdy jest przystojny Ej, to brzmi jak pójście na łatwiznę, po co się starać zdobyć kobietę i zatrzymać ja przy sobie jak można złapać taką jak z opisu powyżej i traktować jak zabawkę(przy okazji, nieładnie, nawet jeśli ktoś się na to godzi ) No i myślałam, że faceci mają instynkt łowcy (och te uogólnienia, jak można by bez nich żyć)

Raz na 13 lat Serio, ostatni raz byłam u dentysty połowę-mojego-życia temu, ale teraz pani dentystka była w szoku, że nie mam dużych ubytków po tak długim zwlekaniu do kontroli, ale i tak czekają mnie 3 wizyty, by połatać jakieś dziurki. Tak, jestem z siebie dumna Boisz się wizyt u dentysty?

A wieczorny program...chyba "Wstydliwe choroby" na TLC, bo lubię programy o ludzkim ciele. Brzydzisz się widoku operacji?

Mój nastrój jest dobry. I dobrze :) Haniu poproś lekarza o zastrzyki z żelaza (o ile nie ma przeciwwskazań) - mi bardzo pomogły (wcześniej brałam tabletki na receptę, ale nic nie dawały, dopiero zastrzyk zadziałał...ale siniaki po nich mam już rok). Często chodzisz do internisty (pediatry?)

To chyba źle, ale lubię :) Fakt, że to nic mocnego, ale kiedyś zapomniałam wziąć tabletkę i moja mama od razu poznała to po moim zachowaniu <-- wiem, że to niemożliwe i głupie, ale śmiałam się z tej zależności. Przypadek, bo przecież jedna tabletka nie zmieni mojego dnia Shadowmere bardzo lubię piosenkę z wierszem z Twojego podpisu, czytam Twój opis i nucę melodię :) A Ty?

Też jeszcze umiem, ale się starzeje, bo kiedyś umiałam dotknąć łokciami a teraz kręgosłup by mi pyknął Od czego jesteś uzależniona/y?

Za beztroską dzieciństwa - nie widziałam wtedy wielu rzeczy, widziałam tylko dobre strony życia Umiesz dotknąć podłogi dłońmi na płasko bez uginania kolan?

Może nie tyle kawał co z życia wzięta rozmowa, mam nadzieję, że się uśmiechniecie: Tata: Natala, mama kupiła Ci wróżkę Ja: Wróżkę? Tata: Co? Ja: No wróżkę. Taką ze skrzydełkami, spełniającą życzenia? Tata: A nie, bo ja usłyszałem nóżkę i myślę sobie "co za nóżka"? Ja: A o co chodzi z tą wróżka? Tata: Z GRUSZKĄ! Mama kupiła Ci gruszkę. Fakt to chyba nie jest śmieszne kiedy się czyta, ale ja nie mogłam przestać się śmiać z tej dziedzicznej głuchoty :) Zapisuję na pamiątkę, bym o tym nie zapomniała.

Dziś byłam pracowita niczym mrówka - posklejałam i poprawiłam 32 strony pracy mgr (same tabelki a one zajmują sporo miejsca ), upiekłam strudel i ciasteczka... a na wieczór poproszono mnie o ponowne upieczenie ciasteczek i nie odmówiłam. Z tego zamieszania nie zdążyłam nawet zjeść obiadu. Nie miałam myśli egzystencjalnych, miałam naprawdę dobry nastrój. Jestem chyba szczęśliwa? coma ugłaskaj chomika ode mnie :)

Poprosiłabym o silniejszy charakter - wtedy potrafiłabym zmienić swoje życie... choć właściwie nie musiałabym go wtedy zmieniać, bo zawczasu potrafiłabym je ułożyć. A Twoim życzeniem było by?

Monika1974 niczego złego w tym nie ma :) Chodzi raczej o moje podejście. Kiedyś też miałam podobne myśli jak w moim poprzednim poście i skończyło się źle A teraz boje się powtórki z historii, niby jestem bardziej rozsądna niż dawniej, ale to siedzi w człowieku - taki głupi tok myślenia. Dlatego boje się odchudzać, żeby nie przekroczyć pewnej granicy - nie sądzę by do tego doszło, ale mimo wszystko ta obawa mnie strasznie denerwuje Potrzebowałam kilku lat by nauczyć się normalnie jeść i boje się, że moja chęć zgubienia kilku kilogramów to wszystko zniweczy... ale może niepotrzebnie panikuję, bo w końcu dorosłam i inaczej patrze na wiele rzeczy i to bycie lepszym to tylko moja zasłona dymna przed wzięciem się za siebie? Ale pokręciłam A jutro robię strucle jabłkową ... chyba czas pożegnać się z tym wątkiem, bo zostanę z tym co mam i nie będę się niepotrzebnie zadręczać myślami o tych głupich 5 kilogramach, może uda mi się machnąć na nie ręką, z nimi też mogę być fajna, prawda? Mam dość niski poczucie swojej wartości i chyba niepotrzebnie wierzę, że odchudzanie mogłoby coś zmienić. Powinnam się czuć dobrze ze sobą bez względu na okoliczności. Rozpisałam się, ale musiałam to z siebie wyrzucić i jak zacznę w siebie wątpić to będę to czytała :)

Nie tylko Ciebie, mnie dodatkowo rozczula fakt dopasowania awatarów Lakudy i Litra Maślanki :) Czujesz, że umiesz pomagać i wspierać osoby na tym forum?

O proszę ile mamy podobnych problemów Ja dodam tylko szybciutko, że moi rodzice nie rozumieją jak ciężko mi napisać magisterkę, ciągle mówią, że przecież jestem mądrą dziewczyną, więc co jest trudnego w napisaniu takiej pracy... próbuję im tłumaczyć, że to nie zależy ode mnie. Im bardziej naciskają tym ja bardziej się dobijam w mojej beznadziejności, a potem nagle czuję przypływ energii i chęci pisania pracy, potrafię wtedy siedzieć cały dzień i pracować, a potem budzę się rankiem i myślę sobie jakie bzdury pisałam poprzedniego dnia i znów jestem z siebie niezadowolona. Zwariować można, bo wychodzi na to, że sama sobie szkodzę a nie wiem jak przestać. Przecież wiem co mam pisać, mam materiały, ale mimo to w głowie mam pustkę, nie mogę się skupić i zebrać rozsądnych myśli, z góry skreślam wszelkie pomysły i skazuję się n porażkę. Okropne uczucie A kiedyś byłam taka ambitna, chciałabym odzyskać dawną siebie lakuda mam wrażenie, że wiem co czujesz i przykro mi z tego powodu Oby było lepiej...

Ach właśnie, strasznie lubię to, że PM i Thazek dzielą się swoim szczęściem z forum, nie wiem czemu, ale jak Was czytam to zawsze się uśmiecham :) Stawiajcie czoła przeciwnościom a wtedy codziennie będziecie mieli co dodawać do tego tematu :)

Wiecie u mnie jest tak, że non stop coś piekę, ale nie dla siebie tylko dla bliskich mi osób, uwielbiam widzieć ich uśmiechy, słyszeć że im smakuje i widzieć jak masują się po najedzonym brzuchu... no właśnie i jak tu schudnąć w takich warunkach No ale nie poradzę, że dobre samopoczucie innych jest w tym przypadku ważniejsze niż moje własne, ale przynajmniej mam satysfakcję, że sprawiłam im przyjemność... no i sobie też, bo sama wcinam co upichciłam. No i błędne koło Ech, ale o czym ja piszę, nie potrafię wielu rzeczy doprowadzić do końca to co dopiero wziąć się za takie coś :) nieidealna trzymam kciuki, skoro utrata wagi jest pomocna w Twoim leczeniu, więc mam nadzieję, że osiągniesz swój zamierzony cel :)

Gąsieniczki (parówki w cieście drożdżowym) a właściwie uśmiechy moich rodziców i sąsiadów po ich zjedzeniu :) Radość sprawił mi tez wieczór i pewne słowa :)

lakuda plan dnia może przerażać, ale fakt to dobra rzecz. Ja za namową pewnej osoby ( )ponownie spróbowałam ułożyć sobie plan dnia i wyszedł mi nawet, nawet. Gorzej z jego przestrzeganiem. W sumie podzielam słowa dominiki92. Czasami mi nie wychodzi, ale przynajmniej kiedy o czymś zapomnę to zerkam na kartkę na ścianie i wiem co powinnam robić w danym momencie i czasami wypełniam swoje obowiązki :) Aha! Mój plan dnia nie jest wzięty z kosmosu i w sumie jest możliwy do wykonania, wolałabym nie ryzykować próbując spełnić niemożliwe do spełnienia zadania... tak wyglądał mój pierwszy plan dnia i dla mnie było to coś strasznego, czułam się do niczego. A teraz wiem, że mogę dać radę o ile spróbuję :) lakuda spróbuj chociaż taki plan napisać - za pierwszym razem trudno go wypełnić, ale chociaż będziesz wiedziała co byś chciała robić, chyba że to nie za dobry pomysł w Twoim przypadku?