milano3

o niedojrzalości emocjonalnej

to nie jest jednostka chorobowa. To raczej jakieś : Zaburzenia zachowania i emocji ale to nie choroba.

Adamo fakt to ty zacząłeś dziwne docinki. Zrozumcie, to jest zabawa, można to traktować jako konkurs o dwie całkiem fajne książki z dziedziny psychologii. Ale jeżeli wciąż będziecie się kłócić to nie wygra nikt i tyle. Można próbować dalej.

Napisałem, że nikt z was nie podał trafnej diagnozy. Jeżeli bardzo chcecie , to moge napisać jaka jest poprawna i nie wygra nikt.

Adamo, owszem napisałeś tą diagnoze pierwszy. Ale jeżeli mam być szczery to ani ty ani paradoksy nie postawiliście sprecyzowanej diagnozy. Aczkolwiek jeżeli byłaby to neurotyczność to terapia jest jak najbardziej wskazana, więc nie wiem dlaczego sądzisz, że paradoksy mydli mi oczy.

Adamo, odpowiedź będzie jutro. Ale pamiętaj niczego nie można być pewnym. Damy szanse wypowiedzieć się innym.

paradoksy, tak myśle że tak. To chyba Tegretol tak mnie wyciszył i ustabilizował.

Za poradą lekarza domowego na wizytę zgłosiła się 26 letnia, przyjaźnie wyglądająca pacjentka, studentka pedagogiki. Zjawiła się z powodu lęków oraz utrzymującego się uczucia niepewności, które utrudniają jej normalne funkcjonowanie. Kiedy wychowawca odwiedzał ją w przedszkolu i oceniał jej prace, ujawniało się u niej silne napięcie, występowało drżenie, pojawiał się silny ból głowy i miała wielkie obawy, aby swoich zadań nie wypełniać błędnie. Po takiej wizytacji najczęściej zamykała się w ciemnych pomieszczeniach i płakała. Paradoks polegał na tym, że wizytatorem był jej przyjaciel i spotkania te miały charakter bardziej towarzyski, aniżeli zawodowy. Kilkukrotnie zdarzyło jej się, że w dniach kiedy miał na uczelni odbyć się egzamin, szła na zwolnienie lekarskie. Pacjentka ma duże problemy z asertywnością. Często gdy wizytator określił jej zachowania jako błędne, bała zapytać się co złego robi. Ostatecznie po 9 semestrach przerwała studia pedagogiczne, mimo całkiem niezłych wyników. Pacjentka właściwie identyfikuje swoje problemy już od dość dawna. Od zawsze była niepewna w relacjach z innymi osobami, szczególnie w kontakcie z nowymi znajomymi wydawała się zahamowana i lękliwa. Obniżony nastrój nie utrzymuje się u pacjenki stale lecz w trudnych dla niej sytuacjach. W momencie gdy dostawała zwolnienie lekarskie objawy somatyczne ustępowały, lecz pojawiało się u niej uczucie beznadziejności. Kobieta stwierdziła także, że zawsze czuła się gorsza od swoich koleżanek ze studiów w wyniku czego nigdy w życiu nie miała partnera. Aktualnie wróciła do domu rodzinnego. Ten przypadek jest ciekawy. Rozwiązanie jutro o 14.00 Macie dużo czasu, zastanówcie się -- 02 kwi 2011, 22:08 -- Adamo, skoro nie chcesz brać udziału, to nikt nie trzyma cię tutaj na siłe. -- 02 kwi 2011, 22:11 -- Adamo, i myślę, że to ty nie potrafisz przegrywać i stosujesz w tym momencie typową projekcje ... na paradoksy

Adamo, nie rozumiem Cię. Gdyby bupropion nie był skuteczny w leczeniu tego typu zaburzeń, nie byłby stosowany. Akurat tamten przypadek jest przypadkiem książkowym, więc nie sprzeczaj się.

Adamo, bupriopion wykazuje dużą skuteczność w leczeniu dorosłych pacjentów z adult ADHD. ; )

Odpowiedź: Na podstawie obrazu klinicznego i wywiadu dotyczącego zażywanych leków można postawić rozpoznanie zatrucia litem. W omawianym przypadku prawdopodobnie dwie przyczyny doprowadziły do wzrostu stężenia litu w osoczu: z jednej strony łagodna niewydolność nerek, z drugiej zaś leczenie diklofenakiem który spowodował zwiększenie stężenia litu w organiźmie. W wypadku omawianej pacjentki wdrożono diurezę za pomocą 0,9% roztworu NaCl co wciągu 2 dni doprowadziło do znacznego zmniejszenia poziomu litu. Następnie ponownie wdrożono terapie litem odstawiając diklofenak. Pacjentka po tygodniu została wypisana do domu w stanie dobrym. Tą zagadkę wygrywa Adamo,

Powiedzcie czy ktoś z was miał po karbamazepinie nasilenie się trądziku i reakcje alergiczne skórne. Mi odkąd zacząłem zażywać strasznie się trądzik nasilił, a na początku dostałem paskudnej wysypki. I nie wiem wlaśnie czy to po tym dziadostwie.

Pacjentka nie przejawiała objawów lękowych. W czasie jednej wizyty dwukrotnie wymiotowała, wyglądała na zmęczoną. Odruchy kończyn przejawialy się wzmożonym napięciem mięśniowym rigor. Pacjentka miała trudności z mową, aczkolwiek mowiła składnie. -- 02 kwi 2011, 21:29 -- Zaznaczam że to zadanie jest bardzo trudne i trzeba logicznie pomyśleć. jedyna potpowiedź jest taka, że warto zwrocić uwagę na przyjmowane przez pacjentke leki.

Przypadek 4 - ostatni dzisiaj Na izbę przyjęć około godziny 23 przywieziono 50 letnią pacjentkę w towarzystwie jej męża i dwóch pielęgniarzy. Od dwóch dni u pacjentki utrzymywały się nasilone zawroty głowy i nudności. Późnym popołudniem jej chód stał się niepewny, zaczęła bełkotać i występowały u niej drżenia mięśniowe. Właśnie dlatego mąż wezwał pogotowie. Pierwsze badanie wykazało u pacjentki silny rigor obu ramion a także nieznaczne wygórowanie odruchów kończyn górnych i dolnych. Mąż pacjentki poinformował, że ta od 10 lat cierpi na nawracające zaburzenia depresyjne, a od 2 lat jest leczona lekiem o nazwie Quilonum retard oraz Mirtagenem. Od 3 tygodni zaczęła przyjmować diklofenak z powodu bólu mięśni ramion w dawce 75 mg/d . Przed tygodniem lekarz stwierdził u niej łagodne osłabienie funkcji nerek, których przyczyna pozostała nieznana. Podczas wizyty pacjentka dwukrotnie wychodziła do toalety w celu wymiotów. Co sądzicie o tym przypadku ? Tutaj jest sporo trudniej

W wyżej opisywanym przypadku mamy do czynienia z Attention Deficit Hyperactivity Disorder, czyli z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Pacjentka po wykonaniu testów psychologicznych, spełniała większość kryteriów tego zaburzenia. Lekarz początkowo włączył lek o nazwie Wellbutrin w dawce 250 mg, w późniejszym okresie włączono także Piracetam w dawkach minimalnych. Po kilku tygodniach pacjentka ustabilizowała się, a także poddała się psychoterapii grupowej oraz ćwiczeniom poprawiającym koncentracje. Ciekawostką jest iż w wyniku prawidłowego zdiagnozowania pacjentki, także jej syn mógł zostać poddany szybkiemu leczeniu w kierunku ADHD. Myślę, że i w tym wypadku punkt zdobywa paradoksy, ale także wiola173,

Poprawna odpowiedź do tego zadania o 22.00, gdyż jest ono stosunkowo łatwe. Ktoś jeszcze chce spróbować.

3 PRZYPADEk 34 letnia pracownica sklepu spożywczego zgłosiła się do poradni psychiatrycznej celem przerpowadzenia diagnostyki. Do gabinetu przybyła z 20 minutowym opóźnieniem, natychmiast przepraszając za swoje roztrzepanie. Poinformowała lekarza że jej problemy rozpoczęły się w dziecistwie. Już w szkole podstawowej miała problemy w szkole związane z koncentracją uwagi. Nigdy nie doprowadzała wyznaczonych celów do końca. Stwierdziła także że cały czas ma niepokój w głowie w wyniku którego nie potrafi np. usiedzieć nad książką dlużej niż pół godziny. Z wstydem przyznała się także, że w dzieciństwie często onanizowała się oraz wybuchała ze złością w kierunku rodziców. Przypomniała sobie nawet sytuację, kiedy rzuciła w matkę kubkiem. W wieku młodzieńczym ujawnily się u niej liczne epizody depresyjne oraz problemy ze snem. Z wywiadu można wywnioskować iż jej 9 letni syn ma bardzo podobne problemy. A co sądzicie o tym przypadku ?

PRZYPADEK 2 Przyjęta pacjentka niewątpliwie zdradza liczne cechy pogranicznego zaburzenia osobowości. Wskazywać mogą na to problemy z ludźmi, ambiwalencja uczuć, częste lecz krótkie stany depresyjne oraz zachowania autodestrukcyjne. Do tych ostatnich zaliczyć możemy samookaleczenia na rękach oraz nadmierne kontrolowanie wagi poprzez prowokowanie wymiotów. Warto zwrócić uwagę na opisywane przez pacjentkę napady „obżarstwa” i stosowanie ścisłej diety co jednoznacznie wskazuje na bulimie psychiczną. Stan który kobieta opisała lekarzowi dzwoniąc do poradni, ewidentnie wskazuje na zaburzenia dysocjacyjne pod postacią stuporu. Niepokojące są także paranoiczne podejrzenia pacjentki, związane z rzekomo zamontowanymi kamerami w jej mieszkaniu. Ten zaś objaw mógłby wskazywać na paranoje prawdziwą czy zespół paranoidalny. Widzimy zatem, iż opisany przypadek trudno sklasyfikować jako jedną jednostkę chorobową. Po dłużej obserwacji na oddziale psychiatrycznym pacjentka otrzymała zróżnicowaną diagnoze: F50.3 Atypowa żarłoczność psychiczna F61 Mieszane zaburzenia osobowości z cechami osobowości borderline i histrionicznej F22.0 Zaburzenia urojeniowe Pacjentka po przyjęciu na oddział zaczęła regularnie przyjmować Lamictal oraz doraźnie Estazolam 2 mg w przypadku problemów ze snem. Po 2 tygodniach do terapii farmakologicznej włączono Perazin i Chlorprothixen. Po podaniu tej kombinacji leków uzyskano remisje objawów psychotycznych. Po 35 dniach stacjonarnej hospitalizacji pacjentka została wypisana do domu w stanie stabilnym z zaleceniem intensywnej terapii psychoterapeutycznej. Oczywiście, jeżeli chodzi o ten jeden przypadek zwycięzcą jest użytkowniczka paradoksy, Opinie na temat pacjentki były stosunkowo trafne, zastosowana farmakoterapia także. Zastrzeżenia budzi jednak brak silnego leku przeciwpsychotycznego oraz stwierdzenie u pacjentki schizofrenii. Chorobę tą możemy stwierdzić jeżeli wystąpią przynajmniej 3 epizody psychotyczne, tutaj zauważamy tylko jeden. GRATULACJE !

Adamo, przepraszam twoja wypowiedź będzie uwzględniona. Paradoksy w konkursie rozpatrywany jest drugi przypadek, gdyż do pierwszego podałem szybko odpowiedź chcąc pokazać wam jakich mniej więcej odpowiedzi oczekuje. Macie jeszcze 15 minut na dodanie swoich odpowiedzi. Czekamy !

Tak jak wcześniej napisałem. Żeby była nagroda musicie się postarać. Osoba która najszybciej postawi 5 prawidłowych rozpoznań otrzyma wcześniej opisane książki. Naprawdę warto o nie walczyć. Paradoksy napisałem że twoją odpowiedź mogę uwzględnić w konkursie, ale moją podpowiedzią dla ciebie jest abyś bardziej sprecyzowała diagnozę zaburzenia osobowości. Za pół godziny wynik

Powiem tylko, że na razie jeżeli chodzi o późniejszą punktacje mogę uwzględnić jedynie odpowiedź paradoksy, gdyż podała ona diagnoze i ewentualne leczenie. reszta podała co najwyżej diagnoze. Więc jeżeli chcecie walczyć to do roboty. Dodam, że dodatkową nagrodą dla osoby która wykaże sie wysokim poziomem wiedzy z zakresu psychiatrii jest świetna książka : [b]Moi wariaci Wspomnienia psychiatry Autor Vittorino Andreoli[/b]

specjal, że to był blef to nie wierze. Jeżeli by tak było to po moim wyjściu już by sie ze mna nie kontaktował telefonicznie, ani nie spotkał twarzą w twarz. A tak jest.

Wiedzą o tym tylko osoby, które chce aby wiedziały. Akceptują to. Zresztą wielu z nich ma podobne poglądy. Nie wstydze się tego, bo uważam że nie ma czego. Relacja jak każda inna.

New-Tenuis, fakt, jestem biseksualistą

właśnie chodzi o to, że nie chciałbym by to bylo postrzegane jako odbijanie. To on napisał pierwszy że mnie kocha, a kiedy flirtowaliśmy na oddziale nie byłem świadom że ma kogoś.