milano3

Ja dzisiaj znów macam owe "kuleczki" xD . To już autentycznie stało się rytuałem. Ciągle sprawdzam, czy nie pojawiło się nic nowego, a jak nie daj Boże wyczuje nowego wezła, wpadam w totalną panikę. Do niedawna wydawało mi się, że jestem odrobinę poważniejszy i że mam troche wiecej silnej woli. A jednak nie

Mam 17 lat. Lek musiałem zmienić bo Sertragen i Lerivon niec nie dawały. Nastroje depresyjne i natręctwa wciąż występują. Rodzice się martwią, chociaż czasami robią mi awantury że nie mam na nic siły, że jestem egoistą itp

Tzn. tak. Teoretycznie rodzinę mam ustatkowaną. Oczywiście zdarzają sie awantury, ale to chyba w wielu rodzinach takie sytuacje mają miejsce. Rodzice, szczególnie matka od zawsze realizowali poprzez moją osobę swoje niespełnione ambicje. To właśnie dlatego przez całą podstawówkę i gimnazjum ciągle się uczyłem. Pamiętam, że wracając do domu z wieścią o tym, iż dostałem dst, obchodziłem pół miasta, bojąc sie reakcji rodziców. To był dla mnie ogromny stres. W liceum wpadłem w depresje. Wogóle nie chodziłem do szkoły, chciałem się zabić, ciągle spałem i płakałem. To w szpitalu zostałem pierwszy raz spytany . - Czy twój psycholog wykluczył Borderline ? Odpowiedziałem, że nie wiem, ponieważ nie rozmawiam z psychologiem o moich zaburzeniach, skupamy sie bardziej na życiu. Kiedy wróciłem do domu i wpisałem do wyszukiwarki Borderline i nieco o nim poczytałem, oczy zaszły mi łzami. Dopiero wtedy zrozumiałem co może być przyczyną mojego wewnętrznego konfliktu. Dopiero wtedy zrozumiałem, ze być może dlatego wciąż ranie ludzi na których mi zależy. Tak jak już wcześniej pisałem. Wczoraj zerwałem znajomość z kolegą, który rozumiał mnie jak nikt inny. Troszczył się o mnie, codziennie pytał jak sie czuje, wyciągał mnie na spacery. Ja w pewnym momencie napisałem mu, ze nie potrzebuje niańki, prosząc go aby zniknął z mojego życia. Chwilę później zacząłem płakać. Stwierdziłem, ze Krystian jest kolejną osobą, którą mogę dodać do kolekcji "Zranieni". Nie nawidzę siebie

No takich wspomnień nie mam . Jednak od dzieciństwa wymagano ode mnie zbyt wiele. Musiałem wciąż się uczyć, kiedy coś mi nie wychodziło np. dostałem 3 z jakiegoś przedmiotu, w domu była awantura. Pamiętam, ze zawsze mnie to bardzo stresowało.

Joaśka bardzo ci współczuje, ale będzie dobrze :) Ja coraz bardziej boje się, że dotknęło mnie zaburzenie osobowości Borderline. Wczoraj znów odrzuciłem osobę, z która się dogadywałem, ktora była dla mnie dobra i zyczliwa. Powiedziałem koledze, że nie chce go znać . To juz nie pierwszy raz w moim życiu :( Chyba nigdy nie będe miał przyjaciół. Sam dobieram sobie ludzi, którzy mogliby mnie potencjalnie zranić,a z obawy, ze to zrobią, ja rezygnuje ze znajomosci pierwszy. Mam siebie dosyć. Wciąż popadam w skrajne emocje. Raz wydaje mi się, że uda mi się w życiu, że zostane sławnym aktorem. Zaraz później uświadamiam sobie, ze jestem nic nie warty i nawet nikt nie zapali świeczki na moim grobie. Przed wczoraj znów się pociąłem. teraz czuje tylko i wylącznie pustkę i nienawiść w stosunku do własnej osoby. Wczoraj wydarłem się na swoją mamę, w zasadzie zupełnie bez powodu. Popadam z jednej skrajności w drugą. Przynajmniej nie borykam się już z derealizacją Jednym słowem jestem załamany

Ja też sie obawiam, że moge mieć to zaburzenie osobowości. U mnie jednak od dziecka były problemy z "przystosowaniem sie" a dopiero niedawno trafiłem na stronę o Borderline. Nagminnie porzucam znajomych i przyjaciół bojąc się, ze oni zrobią to pierwsi. Mam częste, krótko trwające epizody depresyjne,. Mam bardzo niskie poczucie wartości. Mam tez problemy z dokładnym określeniem swojej orientacji. Na ogół podobają mi sie dziewczyny, jednak są momenty w których zwracam uwage na mężczyzn. Ostatnio doszedłem do wniosku, że sam dobieram sobie takich ludzi którzy mogliby mnie potencjalnie zranić. Niestety występują u mnie działania samodestrukcyjne. W poniedziałek muszę to wszystko powiedzieć psychologowi, bo on wogóle mnie o to nie pyta. A w szpitalu zauważyłem, że się interesowali właśnie tymi cechami, jednak wyszedłem na żądanie wiec pisze : Rozpoznanie: Hospitalizacja nie dokończona. Pacjent trafił do nas z rozpoznaniem epizodu depresyjnego. Na oddziale szybko i łatwo nawiązywał kontakty z ludźmi, starając się pomóc innym pacjentom. Okresowo występujące obniżenia nastroju, powodowały zerwanie nawiązanych znajomości. Osobowość z bardzo wysokim poczuciem lęku, dążąca do działań autodestrukcyjnych.

jejku dziękuje wszystkim za wsparcie ... Musze chyba uświadomić sobie, ze to macanie węzłów jest po prostu natręctwem, rytuałem . Aktoualnie schodze z sertragenu i zaczynam Anafranil. Ten lek ma mi podobno pomóc na nerwice natręctw :) Oby

Olzapin jest lekiem z grupy neuroleptyków i może początowo cię trochę ogłupiać. Nie bierz Effectinu na własną rekę. On tak szybko nie zadziała więc nie ma sensu. Amizepin pewnie dostałeś na uspokojenie więc nie masz się czego spodziewać. Myślę, że twój organizm wkońcu przyzwyczai sie do nowych leków

Ja popadam w paranoje Ostatnio objawy depresyjne znacznie sie nasiliły. Nie mam już siły do toczenia dalszej walki z samym sobą ... Znów straciłem nadzieje na lepsze jutro. Zbyt długo czekam . PS; oczywiście super silne nasilenie macania węzłów

Ja oczywiście świąd skóry mam ( tylko wtedy gdy o tym myslę) ... Oczywiście też wkręciłem sobie, że to kolejny objaw Ziarnicy Złośliwej Ale cóz. Pozdrawiam wszystkich węzłowców ;_)

Od macania swoich węzłów chłonnych ;/ Nie mogę wytrzymać dnia, żeby chociaż raz ich nie dotknąć. Niestety najczęściej robie to co kilka mintut. Kiedyś przeliczyłem że trace na to średnio 2 h dziennie ;-(

Tak zacząłem brac juz dzisiaj. 4 dni odstawiałem Asentre i przeszedłem na Anafranil. Dodatkowo biore 30 mg Lerivonu i Perazin na uspokojenie i derealizacje

W jakich dawkach bierzecie Anafranil ? Mi lekarka kazała dojść do 3x 1/2 tabl. 0,75 mg SR - dziennie Czy to duża dawka czy mała ???

Mi niestety sertralina nie pomogła wogóle. Doszedłem do dawki 75 mg, którą brałem przez 4 miesiące. Niestety brak jakiejkolwiek poprawy. Dlatego psychiatra przerzucił mnie na Anafranil, a dawką optymalną ma być 3x 1/2 tabletki 0,75 mg SR

Ja byłem u Onkologa, Pediatry, Internisty ( z tym to internistą współpracuje telefonicznie szpital w Nowym Jorku, dlatego jemu zaufałem najbardziej). Wszyscy powiedzieli mi, że po prostu nic nie czują i musze zaakceptować, że ciało człowieka jest niestymertyczne, zbudowane z wielu zgrubień, mięśni, ścięgien itp. Powiedzieli też że w 95 % ZZ czy inny rodzaj chłoniaka, można wykryć przy pomocy zwykłej Morfologii, a badaniem drugiego rzutu jest USG, które także miałem. Liczac do kupy byłem u 6 lekarzy i żaden z nich nic nie stwierdził ...

Ja tez czasami sobie obiecuje że sie nie bd macac, ale najcześciej nie wytrzymuje ;( Chyba popadam w paranoje. Zawsze pociesza mnie fakt, że nie ja jeden mam taki problem . :-)

disgusted, ja znowu dzisiaj mam faze na węzły pod żuchwami. Powiedz mi . Kiedy nie miałaś stanu zapalnego, to czy węzły pod żuchwami miałaś wyczuwalne ? Oczywiście macam sie też nad obojczykami, chociaż staram sie zawsze przypominac sobie słowa mojego lekarza: - "Chłopie ... Chłoniaki, w tym ziarnica złośliwa rozwijają się w zaskakująco szybkim tępie. Węzły w przeciągu kilkunastu godzin mogą zmienić swoje rozmary o nawet 2 cm. Poza tym w zaawansowanym stanie ZZ, Odczyn Biernackiego (OB), wynosi najczęściej minimum 70. Ja mam tylko 2. Dlatego staram sie tymi słowami jakoś uspokoić. Wiesz disgused ? Powinniśmy się zastanowić, czy nasze macanie węzłów nie jest przypadkiem nerwicą natręctw ?

Nie . Nie powinnaś powtórzyć badań bo wpadniesz w błędne koło, przez które ja wylądowałem w szpitalu psychiatrycznym. Znów boje sie o t wezły. Miałem 3 dni spokoju i znów zacząłem się macać. Ahhh. Powoli trace nadzieje, ze kiedykolwiek sie z tego wylecze

Powiem tak. Ona nigdy nie zapytała mnie o moje relacje interpersonalne, o moje wybuchy złości itp. A ja nie chce jej tego powiedzieć, bo boje się, że stwierdzi Borderline. Rozumiem że nie mozna sobie samemu stawiać diagnozy, jednak przypadki ludzi z tym zaburzeniem są bardzo podobne do mojego.

jesteś tego aż tak pewna ? Na jakiej podstawie to stwierdzasz ? Nawet nie wiesz jak bardzo sie boje że to byc może własnie to . Wczoraj znów zerwałem znajomość na której bardzo mi zależało. Kilka razy w życiu uzależniłem sie od drugiej osoby, a znajomość z nią tylko mnie niszczyła. nie wiem co robić

Cześć wszystkim . Chciałbym opisać krótko moja historię życia. Więc mam na imię Radek i od roku zmagam się z depresją i nerwica natręctw. Byłem w szpitalu psychiatycznym, gdzie stwierdzili u mnie epizod depresyjny i osobowość o bardzo wysokim poziomie lęku. Odkąd pamiętam jestem wybuchowy. W ciągu minuty potrafiłem być potulny jak piesek i bezczelny jak jakiś zbir z ulicy. Kocham pomagać ludziom, gdyż wtedy zapominam o swoich problemach. Jestem perfekcjonistom. Wszystko musi być dopięte na ostatni guzik. Mam bardzo niskie poczucie swojej wartości. W przyszłości chciałbym zostać aktorem (chyba jestem świetnym aktorem, gdyż gram całe swoje życie), jednak wydaje mi się że nikt do tej branży mnie nie przyjmnie, z powodu wyglądu, depresji i charakteru. Mam też problem z uczuciami. Bardzo szybko się w kimś zakochuje, jednak kiedy ta osoba zaczyna odwzajemniać mi swoje uczucie, najczęściej ją porzucam, twierdząc, że ta znajomość nie ma sensu. Dlaczego tak robię ? Bo boje się, że prędzej czy później ta osoba zrobiłaby to co ja, więc ja wole zrobić to pierwszy. Kilka razy doszło do zachować autodestrukcyjnych. Pociąłem sobie ręce, macałem węzły chłonne tak mocno, że powstawały krwiaki. 2 razy w życiu wydawało mi się, że nie mam ręki, co doprowadzało mnie do furii i panicznego lęku. Często towarzyszom mi myśli samobójcze, w wyniku których trafiłem do szpitala psychiatrycznego. Kiedy wpadam w faze depresji, która trwa najczęściej kilka dni, potrafię nie odpowiadać na sms żadnych znajomych totalnie ich olewając. Później jednak mam ogromne wyrzuty sumienia. Powiedzcie mi, proszę. Czy możliwe jest, że mam zaburzenie osobowośc typu Borderline, a pani psycholog tego nie stwierdziła bo nie potrafie być z nią szczery ?

Cześć wszystkim . Chciałbym w tym temacie opisać krótko moja historię życia. Więc mam na imię Radek i od roku zmagam się z depresją i nerwica natręctw. Byłem w szpitalu psychiatycznym, gdzie stwierdzili u mnie epizod depresyjny i osobowość o bardzo wysokim poziomie lęku. Odkąd pamiętam jestem wybuchowy. W ciągu minuty potrafiłem być potulny jak piesek i bezczelny jak jakiś zbir z ulicy. Kocham pomagać ludziom, gdyż wtedy zapominam o swoich problemach. Jestem perfekcjonistom. Wysztko musi być dopięte na ostatni guzik. Mam bardzo niskie poczucie swojej wartości. W przyszłości chciałbym zostać aktorem (chyba jestem świetnym aktorem, gdyż gram całe swoje życie), jednak wydaje mi się że nikt do tej branży mnie nie przyjmnie, z powodu wyglądu, depresji i charakteru. Mam też problem z uczuciami. Bardzo szybko się w kimś zakochuje, jednak kiedy ta osoba zaczyna odwzajemniać mi swoje uczucie, najczęściej ją porzucam, twierdząc, że ta znajomość nie ma sensu. Dlaczego tak robię ? Bo boje się, że prędzej czy później ta osoba zrobiłaby to co ja, więc ja wole zrobić to pierwszy. Kilka razy doszło do zachować autodestrukcyjnych. Pociąłem sobie ręce, macałem węzły chłonne tak mocno, że powstawały krwiaki. 2 razy w życiu wydawało mi się, że nie mam ręki, co doprowadzało mnie do furii i panicznego lęku. Często towarzyszom mi myśli samobójcze, w wyniku których trafiłem do szpitala psychiatrycznego. Kiedy wpadam w faze depresji, która trwa najczęściej kilka dni, potrafię nie odpowiadać na sms żadnych znajomych totalnie ich olewając. Później jednak mam ogromne wyrzuty sumienia. Powiedzcie mi, proszę. Czy możliwe jest, że mam to zaburzenie osobowości, a pani psycholog tego nie stwierdziła bo nie potrafie być z nią szczery ? [Dodane po edycji:] NIE NAWIDZĘ SIEBIE Zrobiłem to po raz kolejny. Porzuciłem osobę na której mi zależało. NIE NAWIDZE SIEBIE

Ja przez 4 dni mam chodzić z Sertragenu, a później zacząc od 10 mg Anafranilu. Dojść do 75 mg

Cześć . Dzisiaj byłem u Pani Doktor, która zmieniła mi leki. Wcześniej brałem Sertragen 0,75 mg, Perazin 0.25 mg, Lerivon 30 mg. Dziś w związku z nasileniem się natrętnych czynności lekarz postanowił wycofać Sertragen i włączyć Anafranil. Dodatkowo biorę więcej perazyny, Myślicie, że Anafranil jest skuteczniejszy od Sertragenu (Asentry, Asertinu, Stimulotonu) ? Jedynie w tym leku pokładam swoją nadzieje, gdyż na nerwice z epizodami depresji cierpię już prawie rok.

Powiedzieli, że są niegroźne. Powiedział także, ze zz wyszła by w badaniach krwi, a USG wykazało by węzły nowotworowe. Ale i tak się bardzo boje :( Wariuje