jevii

Wiesz Magnezja rzecz w tym, ze potrzeba Ci spokoju. Miejsca gdzie mogłabyś się wyciszyć. Nie musieć wysłuchiwać kłótni, które szarpią Twoje nerwy. Rozumiem, że potrzeba spokoju a samtoność to dwie różne sprawy, które akurat się zbiegają w przypadku kiedy myślisz o przejście "na swoje". A to nie sprzyja. Rozumiem też to Twoje skołowanie. Z jednej strony psycholog pomaga w dojściu do normalnego funkcjonowania a z drugiej, mówiąc w przenośni "za ściana" rodzice ten spokój burzą. Wydaje mi się, że powoli dobrze jest oswajać się z myślą oderwania się od nich - rodziców. Powoli, bo to oderwanie od pępowiny - najogólniej mówiąc, nie powinno być drastycznie szybkie, przewalające do góry nogami cały świat. Trochę się tu narobiło błędne koło - zmęczenie fizyczne [nie śpisz], stres dom-praca, znowu zmęczenie i przeciążenie. Najlepiej gdybyś mogła wziąść jakiś urlop, z dala od domu [wyjechać gdzieś] by ochłonąć i się wyciszyć. A potem na spokojnie pomyśleć o przeprowadzce. ~*~ Moja przestrzeń

pyzia1 świetny pomysł, posłuchasz i to jeszcze za darmola, gdy tym czasem cała banda na stadionie tak przepłaciła ~*~ Moja przestrzeń

A dzisiaj grzecznie. Aromatyczna cejlońska z dodatkiem bergamotki...mmm delicje Na zdrówko kochani! Moja przestrzeń

Swoisty świat Equlibrium...tylko pozazdrościć Z tym, że tutaj ten świat nie funkcjonuje, ten eqilibrystyczny. Moja przestrzeń

luker77 witaj na forum

Cześć magda99, witaj na forum. Rozumiem, że jest Ci ciężko. Na forum znajdziesz na pewno dobre słowo i wsparcie. Nie bój się pytać o rzeczy, które Cię gnębią; na pewno wyjdziesz na prostą

Cześć 075browar, witaj na forum

O proszę, tak spaceruje po OFF-TOPIE i słysze, ze impreza w weekendowym wątku - patrzę na kalendarz - wtorek. Więc o co bieg...a tu proszę, wspaniała wiadomość - gratuluje przyszłej babci NO TO SIUP! ~*~ Moja przestrzeń

Sądzę, że już zdążyłam zamienić z Tobą te kilka słów, jak kolwiek. ~*~ Moja przestrzeń

Wybacz za nutę uszczypliwości ale, wówczas taka istota jest jakimś białkiem, którego czekają miliardy lat ewolucji W bądź razie, nawet jeśli nie czujesz się w swoisty sposób człowiekiem nie znaczy, że nie p[potrzebujesz kontaktu z innymi - choćby po to by z kimś zamienić kilka słów. No, możesz sądzić oczywiście inaczej, ja tam swoje wiem ~*~ Moja przestrzeń

W bądź razie, funkcjonowanie w logicznie poukładanym świecie, gdzie jedno czysto wynika z drugiego jest łatwiejsze niż mentalna spontaniczność. Łatwiejsze, bo można przewidzieć w miarę precyzyjnie. Oczywiście plusy i minusy są, ale to już temat na inna dyskusję; powyższe to swoisty skrót myślowy Samotność nie dotyka tylko ludzi. Sadzę, że to kwestia dotycząca istot żyjących w społeczeństwach, w zbiorowościach; co z kolei jest warunkowane - znacznie uproszczając - przetrwaniem, zachowaniem życia itd. ~*~ Moja przestrze

Witaj Amonre . Miło, że zajrzałeś na forum. Szczerze mówiąc, najważniejsze by się nie poddawać chorobie a leczenie,to już wg indywidualnych potrzeb Pozdrawiam ciepło. ~*~ Moja przestrzeń

Mi się zdaje, ze człowiek zdaje sobie sprawę z samotności, kiedy zaczyna rozumieć, że czegoś brak. A raczej kogoś. W tedy jest jakiś punkt odniesienia.Budzi się świadomość. Mi się zdarza, generalnie lubię swoje towarzystwo, siedzieć samej w mieszkaniu i żyć po swojemu, jednak są takie momenty, że coś się rwie we mnie do ludzi. Wówczas takim niezgrabnym, desperackim biegiem szukam kontaktu by przycupnąć na chwilę. By poczuć, że ktoś żywy jest gdzieś tam przychylny, a potem mogę wrócić dalej do swojej samotności. Gorzej, jak nie ma przy kim na dłużej przycupnąć...ale to już inna rzecz. ~*~ Moja przestrzeń

Rzeczywiście sytuacja jest trudna i skomplikowana. Wierzę też, że to nie litość a miłość do tej kobiety Tobą kieruje. I rozumiem Twoją postawę. A postawa w miłości jest dobrowolna, nieodwołalna i świadoma. Nierzadko jest tak, że szukając skutków deprechy to jest jak z dłubaniem w rozwierconym zębie z nerwem na wierzchu. Leczenie nie jest lekkie i przyjemne i takie tam. Czy Twoja dziewczyna jest pod opieką psychologa? ~*~ Moja przestrzeń

Kurcze, jak człowiek chce być uczciwy i w porządku okazuje się, że to najtrudniejsza droga jest. A że z tym "złotym środkiem" nie jest tak jak by się chciało to jeszcze gromy lecą tutaj w Twoim kierunku. Co do pomówień - czy wchodzi tu też mobbing? A nieregularne wypłaty czy kombinowanie pracodawcy - być może postraszenie Państwową Inspekcja Pracy coś by dało (?). ~*~ Moja przestrzeń