ewap99

niechęc do zycia moze przeminąc teraz jestes w trudnym okresie ale z pomoca psychologa i leków to sie zmieni musisz tylko zrobic ten 1 krok powodzenia

Dobrze ze udało Ci się z tego wyjść gratuluję sama wiesz ile kosztowało cię to więc szanuj to co osiągnełaś branie narkotyków to spokój tylko pozorny a prowadzić może do o wiele większych problemów niż masz w tej chwili.Sama pewno wiesz ze to nie jest wyjscie z sytuacji.A że pragniesz spokoju i normalności?chyba każdy z nas tu o tym marzy i w jakiś sposób do tego dąży i ufam że większości z nas również Tobie się uda

wiesz na początku terapii każdy ma problem z wyrażeniem emocji i uczuć w trakcie uczymy się tego uczymy sie nazywac rzeczy po imieniu ,no i nie rozumiem ze piszesz ze mama jest obca mozesz wyjasnic?faktycznie jest czy Ty to tak odczuwasz?

Fajnie że tu jestes to świadczy o tym że chcesz sobie pomóc .Spróbuj pomysleć o terapii dla siebie A co do lekow mamy nie wiem może pojechałaby z Toba do lekarza i wyjaśniłybyście jemu ze leki po prostu trzeba zmienić a może psycholog by pomógł?Dobrze ze piszesz zze wyrzucasz to z siebie tak masz rację któ żyje w normalnych warunkach ma problem zrozumieć

wiele złego przeszłaś i przechodzisz >stan w jakim obecnie jesteś przypomina mi dziwnie moj stan depresyjny jestes z tym sama masz przyjaciół którym mozesz"sie wygadać?"czy milczysz i tłamsisz to wszytko w sobie "bo tak wypada?" Proponowałabym ci wizytę u psychologa ,myslę ze wiele by ci dała mówisz ze masz swoje alimenty i pracujesz /dorabiasz myslałas kiedys o tym by zamiast miec złe mysli odnośnie mamy po prostu się usamodzielnić?wiem ze to rozwiązanie niełatwe ale mysle ze gdyby choc na krotki czas to zmusiłoby mamę do myślenia.Mama pije?

Ta świadomośc ze można z własnej woli zostać kaleką...nieraz tak sobie myślałam co myślą i czują osoby które po nieudanym skoku do wody są sparaliżowane...nie działa ciało a umysł jest niesamowicie trzeźwy tak samo chyba czułabym się ja stając sie od kogoś zależna na własne zyczenie

Paradoksy jak się dziś miewasz? Mam nadzieje ze ciut lepiej

Znalazłaś sie w trudnym momencie życia czasem robimy błędy nie dziwie sie ze sie boisz posiadaie dziecka zmienia zycie matki a człowiek boi sie zmian.Wazne ze nie jestes z tym sama ze masz kogoś kto Cie wspiera masz i nas.A czy możesz liczyć na wsparcie swojej rodziny?

Ja tez miałam myśli plany przygotowania co mnie odwiodło?obietnica jaką złożyłam swojej córce jak ją urodziłam ze ja nie miałam rodziców ale zrobie wszystko by ona ich miała jak najdłuzej sie da

Bardzo często depresja i nerwica ze soba współistnieją więc możliwe jest ze masz jedno i drugie nie wiem na ile szczerze rozmawiałes z psychologiem czy prowadziłes kiedys dzienniczek uczuc czy wykres depresji? to pomaga w ocenie powiedz psychologowi o diagnozie psychiatry powiedz również o swoich watpliwosciach masz do tego prawo a podstawą udanej terapii jest po prostu szczerość

Ja tez uwazam ze same leki niewiele dają podobno najskuteczniejsza jest terapia plus leki

Jesli kogos ogarną mysli samobojcze to nie do konca jest swiadomy tego co chce zrobic nie dociera do niego wiele z zewnatrz takie jest moje odczucie

Uwazam ze warto wyjsc i poprosic i fachową pomoc znam ten stan w depresji mimo wszystko aktywnosc pomaga wiem to z autopsji

Zaniki pamieci często towarzyszą depresji i stałemu stresowi wiec warto uzyskać pomoc specjalistów polecam

No u mnie i na zwenatrz od dłuższego czasu widac ze nie wszystko jest ok.Nawet moja psycholog mi to mowi ze po moim wygladzie na dzien dobry widzi jak sie czuje

Nie wiem jakoś dziwnie odbieram twoje słownictwo Joanna5 .Jesli nie rozumiesz problemu to co tu robisz?

wiesz masz racje ale zeby stwierdzic czy dany lek działa czy nie i jak to niestety troche czasu upłynac musi ale jestem jak najbardziej za tym by w razie potrzeby wymieniano leki az sie dobierze własciwe

A może to tylko twoje własne zdanie a gdzieś z boku czeka ktoś i zastanawia co sie z Toba dzieje?

Mam nadzieje ze jestes pod dobra fachowa opieka w sumie ie dziwie sie ze jego bliscy sie wystraszyli ale to wcale nie znaczy ze jestes nikim

Jestem i wspieram tylko tyle mogę

Z tego co wiem to rózni ludzie róznie na leki reagują wiec nie możemy na sto procent powiedziec że to co nie pomogło /pomogło mi nie pomoże/pomoze tobie

Normalnie sie zyje pracuje funkcjonuje raczej nie mówi nikomu o tym ze sie choruje bo o zrozumienie trudno dalej osoba z ta dolegliwoscia uwazana jest za lenia i kłamce przynajmniej tu gdzie mieszkam jest to roznoznaczne ze skresleniem ze społecznosci

zniszczona czy kiedykolwiek pomyślałas o pomocy profesjonalisty?masz terapie? bierzesz leki?

Dobrze ze wiesz ze musisz isc do specjalisty by sie wyzwolic mowisz ze sa ludzie którym powiedziałes i ktorzy to akceptuja a moze poprosiłbys kogos z przyjaciół by wybraliby sie z Toba? zawsze to mniejszy stres wieksza szansa na powodzenie

No i brawo zaczynasz walczyc o siebie zachar to siechwali