Magda-27

Oj jak ja Ci zazdroszczę, że Twój synuś nie płacze. Dzisiaj znowu koszmar był. Juz w domu ubieranie na siłę, przez całą drogę potworny krzyk, uciekanie. Ludzi to patrzyli na mnie jak na idiotkę, jakbym jakąs krzywdę temu potworkowi robiła. Ja juz nie mam siły Zastanawiam się, czy nie wybrać się z nim do psychologa. Budzi się o 6 rano, zaczyna juz mieć biegunkę, przecież nie może tak być, żeby przez przedszkole dziecko w wieku 5 lat miało nerwice. Wystarczy, że ja mam

Witaj na nowo Ja się stęskniłam za Tobą, buziaki :*

Witaj

Dziekuję Wam za rady. Szczerze mówiąc pierwsze 4 dni chodził bardzo chętnie i podobało mu się, ale w czwartek (właśnie czwarty dzień to był) była u nich lekarka i badała pod kątem wad postawy. Moje dziecko schowało sie pod stołem i nie dało sie przebadać. Powiedział mi, że się wstydził, bo trzeba było rozebrać się przy wszystkich do majtek Faktycznie jest wstydliwy pod tym względem, ale wiedział wczesniej, że będzie jakas pani doktor, ja mu o wszystkim mówiłam. Z jedzeniem problem jest tylko taki, ze nie lubi wędlin i owoców. Na śniadanie zjada tam chlebek z masłem. Z obiadem jest różnie, jak jest coś co lubi to sie naje i nawet w domu później nic nie chce, a jak jest cos czego nie lubi, to tego poprostu nie je. O pani też opowiada same miłe rzeczy, bardzo ją polubił. Problem jest tylko z tym rozstaniem rano, bo jak sie już uspokoi to podobno normalnie bierze udział w zajęciach i bawi się z dziećmi. Wychowawczyni mówiła, że bardzo szybko się zaaklimatyzował i znalazł wspólny język z dziećmi, więc chyba żadna krzywda mu się tam nie dzieje. A z rysowaniem to niezły pomysł, tylko ze on ogólnie rysować nie lubi i wątpię, że coś z tego wyjdzie.

Hej Tutaj napewno znajdziesz kogoś z kim będziesz mogła pogadać. Sporo tu życzliwych ludzi, zreszta sama się przekonasz.

Witaj Pyzulko

Witam i ja :)

Witaj między swoimi

Witam

Cześć W końcu wszyscy z tego wyjdziemy, głowa do góry.

Hej ludki Mam problem z moim 5 latkiem Każde wyjście do przedszkola to koszmar. Wiem, że pierwsze dni mogą być trudne, ale ile to będzie trwało. Ja juz trace cierpliwość, czasem rano znowu mam mdłości, zaczyna mnie boleć głowa itd. Niby się nie nakręcam, bo nerwicę jako taką mam juz raczej za sobą, ale zaczynam się bać o małego, czy takie codzienne nerwy i płacz nie wzbudzą u niego jakichś zaburzeń. Codziennie rano jest płacz, krzyk, prośby, żeby mógł zostać w domu. Sama sobie płaczę jak wróce do domu i potwornie mi go żal, jak zostaje tam beze mnie, a jeszcze słyszę jego płacz przez okno. No masakra poprostu Może macie jakiś pomysły co można z takim uparciuchem zrobić, jak go przekonać, że przedszkole jest fajne. Mi się juz argumenty skończyły, żadne nagrody, czy kary nie zadziałały. Proszę Was, napiszcie co mam zrobić.

Hej

Witaj

Cześć

Ja Cię siostro uwielbiam . No to kamień z serca

Siostra, ale mnie chyba lubisz A tak poważnie, to ja bardzo lubię ludzi. Nie wyobrażam sobie życia bez innych. Potrzebuję rozmowy, spotkań itd. Zawsze byłam bardzo towarzyska i nerwica tego nie zmieniła, na szczęście. Nigdy nie musiałam uciekać i chować się przd ludźmi, cieszę się że są

Ja wolę sobotę

Witaj To forum rzeczywiście jest super !!!

Witaj

Ja robiłam testy przy kompie i siedziałam tam samiuśka, nikt na mnie nie patrzył, nie zadawał pytań itd. poprostu miałam spokój i mogłam sie skupic na każdym pytaniu.

Ja tez go kiedyś brałam i już kilku lekarzy mówiło mi, że nie uzależnia

Hej Z nami będzie Ci raźniej, zobaczysz

Hej

Ja również witam

Hej