Helvetti

Audrey Hepburn. a Twoja?

Śniło mi się że nasi wspólni koledzy mówili mi prawdę o nim, że jest ze mną dla żartu, że spał z inną. I nawet obudziłam się wściekła na niego, chore. To moja największa obawa.. Mają milion argumentów, ja mam tylko jeden. Czyli oni wygrywają...

Jest, na polsacie Lubisz Jacka Nicholsona?

Lecz boję się że jak posłucham siebie, to pożałuję. Ciągle mi się przypomina ten sen..

Ja czuje że chciałabym z nim być, ale dużo osób mi odradza.... Ale to całkiem co innego niż u Ciebie Moniko, całkiem co innego.

Czekam na ten domniemany koniec świata Lubisz tosty z serem? (nie potrafie nic normalnego napisac)

Na przytulenie

A ja pobiłam swój rekord! Od kwietnia!

Siedzę w domu ojca, i zaraz mnie kurwica weźmie.

Jeny, mam mętlik w głowie, jak typowa nastolatka. Ludzie odradzają mi wiązanie się z nim, wchodzenie w bliższą relację. Mają wiele argumentów na 'nie'. Ja mam tylko jeden na 'tak'. Ah jakie to żałosne. Dylematy nastolatki, ja pierdole.

"TO JA, TEN SAM OD TYLU LAT, SAM BO CIEBIE MI BRAK CIEBIE MI BRAK BO CIEBIE MI BRAK CIEBIE MI BRAK TO JA, TEN SAM OD TYLU LAT, SAM CZEKAM" wiem, że pierdole od rzeczy..

Nie wiem, czy takie piłam. Wino czy wódka?

amarant

Nie wiem nawet ; ) zapytam współlokatorki a Ty?

Czuje się naćpana lekami, co jest dziwne

jowisz

Też mam nadzieję. Pozostało mi czekać. Boję się do niego pisać, że uzna że jestem natrętna. Chociaż mam cholerną ochotę to zrobić. Ale boje sie że gdzieś chleje, albo ćpa. Zwariuje.

Nie mam pojęcia, i to jest najgorsze. Raczej nie wpadnie na sylwestra. Powiedział że odwiedzi mnie na oddziale ale nie wiem jak to będzie...

Już nie mam. Czemu boję się, że głupi sen stanie się rzeczywistością?

Pewności nie mam, ale wolę się nad tym nie zastanawiać.

Im więcej o nim myślę, tym bardziej tęsknię. Im bardziej tęsknię tym bardziej mam ochotę go przytulić. Im bardziej mam ochotę go przytulić, tym bardziej mam ochotę go pocałować. Im bardziej mam ochotę go pocałować, tym bardziej o nim myślę. I tak w kółko.

Ale to nie jest wyliczanka.

Mam przed oczami sceny z tego pieprzonego snu, jakby to była rzeczywistość. Nawet rano obudziłam się na niego wściekła. Ja pierdole, to chore.

W gruncie rzeczy jesteśmy sami.... chyba coś w tym jest. "Mówi, że w młodości przeżył piekło, tylko po to by później odnaleźć raj"- może to też o nas?

Czemu kurwa mać jak raz mi na kimś zależy to mam miliard obaw? I czemu tak cholernie boję się, że sen który miałam stanie się rzeczywistością?!