Helvetti

Właśnie to nie jest wynajem, a mieszkam w takim jakby ośrodku

chyba tak, boję się jakoś. Ona ma niby nerwicę i fobię społeczną ale bardzo mnie denerwuje...

wysłowiona, myślałam o przeprowadzce, albo żeby Ona się wyprowadziła, ale to niestety nie takie proste. Że tak powiem: nie zależy to od nas, jest to decyzja odgórna. I owszem, może zostać zmieniona, pewnie będę się o to starać... Ale boję się że Ona się obrazi, albo coś. Ma też inne problemy i mówi że fajnie się jej ze mną mieszka. Ale ja też czuję z drugiej strony że musze dbać o siebie...

Jakoś dziwnie mi.... odliczam dni do wizyty u psychiatry. Troche to dziwne... Ale ten lekarz ponoć jest dobry. Mówią to moi znajomi z terapii. No i ciekawa jestem co mi powie.

Dzięki za komentarz Właśnie boję się tej "rywalizacji", nawet tej nie wypowiedzianej...

Słowem wstępu dla tych co mnie z forum nie kojarzą- mam problem z anoreksją bulimiczną. Więc mam problem ze współlokatorką. Mieszkam z nią od września i od prawie samego początku wiedziałam że miała podobne problemy. Ale ostatnio dowiedziałam się że znów wymiotuje- co więcej od ponad miesiąca. Tak mówi. Straszne mi ta informacja zrobiła zamieszanie w głowie. Teraz cały czas myślę, że Ona uważa że jestem gruba i wstydzę się przy niej jeść i przygotowywać jedzenie, i w ogóle o tym jedzeniu mówić. Miałam koszmarny tydzień. Rzygałam non stop, wszystkim co zjadłam. Co więcej- nie piłam nic, i zwymiotowałam nawet kawę ze słodzikiem i colę light. Teraz postanowiłam poprawę ale nie jest dużo lepiej. Bardzo się boję, że znów będzie bardzo źle. Nie wiem co zrobić, jakieś rady?

Paskudnie jest. Mania autoagresji przeróżnych znów mnie ogarnia

karoll007, dzięki za komentarz kasiątko, no miałam fatalny tydzień, rzygałam po pięc razy dziennie, prawie nic nie piłam, była mi słabo...

Jak radzicie sobie na przykład z żółtymi zębami, wypadającymi włosami, suchą skórą oraz innymi tego typu problemami wynikającymi z nieprawidłowego odżywiania się? Jakieś sprawdzone sposoby. I błagam nie piszcie "jeść i nie rzygać" bo nie po to założyłam ten temat

outsiderka., jest osobny dział do zaburzenia odżywiania

ZNOWU

Znów robi się niebezpiecznie.... trochę się boję, a trochę się cieszę.

Weszłam w dwóch różnych sklepach w spodnie rozmiar 34. Kiedy mam na sobie obcisłe ubranie, ludzie w szkole mówią "wow ale schudłaś, jesteś jak patyk" a ja uśmiecham się nerwowo, i dziękuję. W środku jednak tego nie widzę. Czasem, gdy spojrzę, myślę: mam ładną talię. Ale patrzę niżej, widzę tłuste uda i wielki tyłek... kiedy jestem bez bluzki widzę zwały tłuszczu na brzuchu. To prawda czy tak mi się wydaje? Boję się.

Dziwne zjawisko. Znam bardzo wiele osób studiujących psychologię, i jednocześnie leczących się. Dla mnie też to dosyć dziwne

Teraz właśnie mam drugi dzień fluoxetyny. I jeżeli będę miała po niej mniejszy apetyt, to super. Jeżeli nie, to gorzej...

Często lekarze zapisują mi leki. I ja je biorę przez chwilę, albo i dłużej, a potem z dnia na dzień odstawiam. Nie wiem, dlaczego to robię ale zdarza mi się to dosyć często. Potem lekarka się denerwuje na mnie, i wszystko od początku. ktoś z was też tak ma?

I znów chyba jestem w punkcie wyjścia. Ja nie potrafię czuć się dobrze. Ja już nie chcę zdrowieć....

Czy fluoxetyna zmniejszy mi głód?

Nie leczy się nadmiernego picia, tylko alkoholizm. Jak powiedzieć wychowawcy w ośrodku o problemie z używkami/środkami zmnieniającymi świadomość podczas gdy On uważa że ludzie w terapii niepowinni tego robić? :<

Ja już nie mam po co się starać, nie mam dla kogo. I nie piszcie proszę, że mam dla siebie. bullshit

Ale przy E.D jest ważne, z jakiego powodu. Powody mogą być rózne. np. fizyczne lub nerwicowe. U Ciebie, wynikające z substancji.

Terapeutki z mojej grupowej powiedziały że muszę jak najszybciej podjąć następną terapię (a raczej wrócić do poprzedniej) gdyż planuję czyny autodestrukcyjne... Ale kiedy ja mam przeświadczenie że tak po prostu będzie. Że Okey, coś tam zmienię, ale tego nie...

AmnuM, ale po dragach to nie jest E.D

A co, lepiej się użalać nad sobą jaką to nie jestem pijuską?

Powtarzam błędy własnego ojca, no ale przynajmniej śpię inie płaczę.