Tyncia008

Więc u mnie to już jest tak że od marca tego roku miałam guza mózgu, później wmówiłam sobie polipy zatok. RM głowy wszystko wykluczył. Jak serce nie równo zabiło to zawał. Jak miałam duszności to zator albo rak płuc. Widzenie za mgłą to że zaraz stracę wzrok. Ból brzucha to też musiał być rak. Ból stawów rak. Wszystko rak. Ale jak dotąd żyję i nic z tego co sobie wyobrażałam się nie potwierdziło. Dziś na przykład przeczytałam że w zakrzepicy żylnej możewystąpić zator i przemieścić się do płuc. No i śmierć. I od tej pory mam duszności Także chyba myśli mają siłę sprawczą. Nie wiem czy już wierzyć swojemu ciału czy nie. Bo co jeśli jednak mi się nie wydaje... W nerwicy nie można wierzyć samemu sobie

Internet jest najgorszym doradcą. Podczas mojego pierwszego ataku nerwicy zamiast spać w nocy wpisywałam swoje objawy i sprawdzałam co mi jest. Oczywiście od razu wychodziło na to że to guz, nowotwor6czy jakaś inna śmiertelna choroba. Codziennie bałam się wręcz zasnąć aby nie umrzeć. W pewnym momencie byłam już tak wykończona że musiałam brać tabletki nasenne bo w innym wypadku potrafiłam nie spać kilka dni. Później jakoś próbowałam się ogarnąć i skończyłam z czytaniem tych głupstw. Ale przez te moje nogi obecnie znowu to robię. Trudno przestać. Pocieszające jest to że lekarz rodzinny uspokaja mnie ze to nerwica i zlecał tylko konieczne badania. Wszystko było okej. Ale ja tak sobie wkręcałam guza mózgu że nawet rezonans głowy powtórzyłam prywatnie bo stwierdziłam że za kasę zrobią to lepiej

Zaczęłam oglądać swoje nogi. Pod kolanami mam widoczne niebieskie żyły a w jednym miejscu widoczne jest jakieś poskręcane naczynie w kolorze czerwonym. Nie wiem czy to normalne. Zawsze w tamtym miejscu miałam widoczne żyły ale chyba teraz są bardziej widoczne. Zwariować można. Może warto zrobić usg doppler. Tylko czy jakiś lekarz da mi skierowanie na to? Albo czy w sytuacji covida w ogóle dostanę się do lekarza...

Najgorsze jest to że człowiek chciałby być "normalny", ale to siedzi tak bardzo w głowie że po prostu nie można inaczej.

Pierwsze co dziś zrobiłam to pojechałam na badania krwi do laboratorium. Nie spałam całą noc bo myślałam o zakrzepicy. Nie mam słów na moją głupotę. Podam tylko wyniki odbiegajace od normy. Moje wyniki: Leukocyty 3,73 (3,98-10,4) L MCHC 32,0 (32,2-35,5) L Neutrofile 1,49 (2-7) L Limfocyty 46,1% (20-40) H Monocyty 11,3 (2-10) H Limfocyty w rozmazie manualnym 52% (20-45) H D-dimer wyszedł mi 399,98 (norma do 500) Ale czy to nie za dużo? Już się martwię... Bilirubina całkowita 1,88 (0,2-1,2) H Reszta wyników w normie. Czyli lipidogram, próby wątrobowe, crp. Już sobie umówiłem że to są bardzo złe wyniki. Nie wiem dlaczego mam podwyższoną bilirubinę. Dzisiaj w ciągu dnia noga praktycznie mnie nie bolała. Od godziny zaczęła boleć mnie za to druga Już na prawdę nie wiem o co chodzi.

Cieszę się, że przypomniałam sobie o tej grupie. Dobrze jest porozmawiać z kimś kto wie o co chodzi. Bo mam wrażenie, że moja rodzina ma mnie za wariatke. Co chwila boli mnie coś innego i biegam po lekarzach wykonując najróżniejsze badania. Jak mi odmawiają to chodzę na nie prywatnie. Ile to już pieniędzy na to wydałam...

Czytając wasze wypowiedzi to i jeszcze ja znajdę sobie kilka nowych chorób

Dobrze Cię rozumiem. Jak człowiek coś sobie ubzdura to ciężko to wybić z głowy. Może jeśli masz takie obawy to wykonaj badania w tym kierunku i wtedy się uspokoisz.

Dziekuje za te słowa Najtrudniejsze dla mnie jest właśnie odpuszczenie jakiegoś objawy. Od razu się na nim skupiam i myślę tylko o tym. Planuje zapisać się do psychiatry, ale nie potrafię tego zrobić. Zawsze chcę mieć wszystko pod kontrolą a tu... nie mogę przyznać że sobie nie radzę

Witam, Moja przygoda z nerwicą zaczęła się w marcu tego roku. Sądzę że wszystko przez sytuację z wirusem. Tak bardzo się tym że o niczym innym nie potrafiłam myśleć. Uważałam że wszyscy umrzemy i to już naprawdę koniec. Bałam się o swoją córkę. Że będzie się wychowywał w bez matki. I właśnie wtedy zaczęły się moje dziwne dolegliwości. Ogromne bóle głowy, problemy z żołądkiem, zaburzenia widzenia, mrowienie ciała, prądy przez nie przechodzące duszności. Czułam się okropnie. Trudno było mi nawet wstać z łóżka. Na pogotowiu byłam kilka razy. Wszystko wychodziło w porządku. Badania które robiłam również. Wręcz idealne wyniki. Martwiłam sie o swoje zycie. Szukałam sobie chorób, nowotworów, ciągle skanowalam ciało czy coś się zmieniło, czy mogę oddychać bez problemu, czy serce mi bije, mierzylam ciśnienie cały czas. Zasypialam przy córce i myślałam że ostatni raz ja widzę. To było straszne. Tak to trwało kilka miesięcy aż mój lekarz rodzinny przepisał mi antydepresanty. I powoli zaczęłam z tego wychodzić. Było coraz lepiej. Później trafiłam do neurologa który zmienił mi leki. A po nich czułam się znowu sobą. Byłam jak nowo nagrodzona. Niestety w lipcu zaszłam w ciążę którą poronilam w 8 tygodniu. Szokiem dla mnie była zarówno ciąża jak i poronienie. Bardzo to wszystko przeżyłam. Przy okazji odkryto jeszcze złe wyniki cytologii. Czekam teraz na zabieg wycięcia zmian na szyjce macicy. No i wszystko zaczęło się znowu od bólu nogi w październiku. Po długiej jeździe samochodem potwornie rozbolała mnie łydka. Oczywiście lekarz, bo już myślałam o najgorszym. Że to zakrzepica żył. Lekarz rodzinny obejrzał mnie ale wykluczył zakrzepice. Jednak od tamtej pory noga raz boli raz nie. Bol jest jakby wewnątrz kolana, czasami za kolanem. Boli mnie łydka, stopa i promieniuje też do uda. To taki ból jakby żył. Może mięśni. Dodam że noga nie jest opuchnięte, ani zaczerwieniona. Wygląda normalnie. Maści i leki nie pomagają. Nie wiem co robić. Już sobie wyobrażam że urywa się skrzep w tej nodze i umieram. A mam dopiero 23 lata. Przez te nerwy znowu zaczęłam mieć duszności. I tak szczerze to już nie wiem jakie objawy sobie wymyślam A co czuję naprawdę. Poradzcie coś... Boję się że to coś poważnego.

Już zapomniałam jak to jest normalnie żyć. Nigdy w życiu nie przejmowałam się tak chorobami. Jak byłam chora to leki i robiłam coś dalej... A teraz? Jestem kłębkiem nerwów. Cały czas tylko myślę o tym że niedługo umrę i czego jeszcze w życiu nie zrobiłam a chciałam (Mam 23 lata). Także... Witaj w klubie. Możemy razem wymyślić sobie jakieś śmiertelne choroby

U mnie było lepiej, ale niestety znowu pogorszenie. Zarówno nastroju jak i wszystkich objawów. Bóle głowy w zasadzie mi już nie dokuczają. Etap guza mózgu i tętniaka mam za sobą bo przecież rezonans głowy wyszedł dobrze. Aczkolwiek zastanawiam się czy nie lepiej to jeszcze potwierdzić tomografią. Wyników dwóch badań już nie mógłabym podważyć. Od dwóch tygodni natomiast odczuwam dyskomfort w klatce piersiowej, miałam przez jakiś czas też niepokój w klatce piersiowej. Raz było, raz nie. Ogólnie nie było źle. Ale od 2 lub 3 dni czuję pieczenie w klatce piersiowej. To takie uczucie jakby coś z płucami było nie tak. No ale zero gorączki, kaszlu, kataru też nie mam. Mam też duszności, jakieś kłucie też w klatce. Czasami wydaje mi się, że serce też mi jakoś dziwnie bije i zdarzają się w nim też takie kłucie. Mam też uczucie chłodu na skórze np. pleców czy głowy. No już świruję. Mój rodzinny ma już mnie dość Ekg wyszło w porządku, podstawowe badania też niedawno robiłam i ok. W płucach też czysto bo mnie osłuchiwał. Czytając wujka Google znalazlam, że to może zawał albo zator płucny... No i tak mi się to wbiło do głowy i nie może wyjść. No ale nie dostałam żadnego skierowania na dalsze badania, bo lekarz stwierdził że wszystko jest dobrze. Dostałam leki na nerwicę bo to uważa za przyczynę moich dolegliwości. A ja już sama nie wiem... Tak bardzo nie chcę umierać a cały czas wmawiam sobie że jest mi na pewno coś poważnego i lekarz tego nie widzi. Naprawdę mnie boli i trudno mi uwierzyć że poniekąd sama to sobie robię swoim myśleniem...

Ale jak wytłumaczyć sobie, że te wszystkie objawy to tak naprawdę nasz wymysł? Czuje to naprawdę i nie udaję. Z chęcią bym się tego pozbyła. Dzisiaj próbowałam żyć normalnie i nawet mi się to udawało. Ale zaczęło mnie męczyć kłucie pod żebrami z obu stron, a może pod mostkiem. Jestem tez taka ociężała. Bolało mnie już chyba wszystko odkąd to się zaczęło.

Ja dobrze wiem co to znaczy wkręcać sobie różne choroby. Zaczęło się od bólu głowy codziennie więc wymyśliłam, że mam guza albo tętniaka. Rezonans zrobiony i nic tam nie ma. Wszystko wręcz idealnie. Następnego dnia po dostaniu wyniku bóle głowy przeszły. Miałam tydzień spokoju. Czułam się super. Ale tylko tyle się cieszyłam. Pojawiły się u mnie duszności, jakiś taki dziwny niepokój w klatce piersiowej, który towarzyszy mi prawie cały czas. Ciężko z nim normalnie funkcjonować, to naprawdę dziwne uczucie. No więc zaczęłam szukać informacji w Internecie. To był najgorszy pomysł. Gdzieś przeczytałam że ktoś miał zator płucny, no i teraz sobie wkręcam że go mam. Już nie idzie wytrzymać. Naprawdę wydaje mi się że niedługo umrę. Byłam u lekarza rodzinnego z tymi dusznosciami i bólem w klatce piersiowej. Ekg dobre, ciśnienie w porządku, w płucach nic nie słychać. Dostałam tylko leki na sen, bo przez ten niepokój nie mogę spać. Powiedział że jak za miesiąc nie będzie poprawy to przepisze mi leki przeciwdepresyjne. Mam jeszcze zlecone eeg z powodu tych bóli głowy, jutro będę dzwonić czy już wykonują badanie i jak je zrobię to idę do neurologa i zobaczymy co dalej. Mam nadzieję że to już niedługo się skończy. Od 2 miesięcy żyje w strachu o swoje życie. To nie jestem dawna ja. Ciężko to wszystko określić, ale po prostu czuję się źle, tak nie normalnie jak kiedyś. Chciałabym żeby wszystko wróciło do normy bo już nie daję rady

Ja też dobrze wiem co to znaczy wkręcać sobie różne choroby. Zaczęło się od bólu głowy codziennie więc wymyśliłam, że mam guza albo tętniaka. Rezonans zrobiony i nic tam nie ma. Wszystko wręcz idealnie. Następnego dnia po dostaniu wyniku bóle głowy przeszły. Miałam tydzień spokoju. Czułam się super. Ale tylko tyle się cieszyłam. Pojawiły się u mnie duszności, jakiś taki dziwny niepokój w klatce piersiowej, który towarzyszy mi prawie cały czas. Ciężko z nim normalnie funkcjonować, to naprawdę dziwne uczucie. No więc zaczęłam szukać informacji w Internecie. To był najgorszy pomysł. Gdzieś przeczytałam że ktoś miał zator płucny, no i teraz sobie wkręcam że go mam. Już nie idzie wytrzymać. Naprawdę wydaje mi się że niedługo umrę. Byłam u lekarza rodzinnego z tymi dusznosciami i bólem w klatce piersiowej. Ekg dobre, ciśnienie w porządku, w płucach nic nie słychać. Dostałam tylko leki na sen, bo przez ten niepokój nie mogę spać. Powiedział że jak za miesiąc nie będzie poprawy to przepisze mi leki przeciwdepresyjne. Mam jeszcze zlecone eeg z powodu tych bóli głowy, jutro będę dzwonić czy już wykonują badanie i jak je zrobię to idę do neurologa i zobaczymy co dalej. Mam nadzieję że to już niedługo się skończy. Od 2 miesięcy żyje w strachu o swoje życie. To nie jestem dawna ja. Ciężko to wszystko określić, ale po prostu czuję się źle, tak nie normalnie jak kiedyś. Chciałabym żeby wszystko wróciło do normy bo już nie daję rady

Trochę minie tu nie było. Wszystko przez to, że umieralam dzień w dzień. Tak bardzo bolała mnie głowa. Zrobiłam rezonans głowy z kontrastem. Mam wyniki i okazało się, że nie ma nic niepokojącego w mózgu. Jedynie co to wyszło jakieś zapalenie w zatokach. Może od tego te bóle głowy. Ale nie mam gorączki. Katar mam raczej tylko w jakichś momentach, nie cały czas. No i gdy dowiedziałam się o wyniku to głowa jakby mniej mnie boli. Już nie wiem czy sobie wkręcałam, czy to może tylko chwilowa poprawa. Jednak długo się nie cieszyłam zdrowiem. Dzisiaj zaczęłam mieć duszności, jakby coś uciskało mi na płuca. Trudniej nabrać mi powietrza, jakby moje płuca miały mniejszą objętość. Ale to nie trwa cały czas, czasami jest wszystko w porządku. Już wariuje. Jedno przeszło, nowe się zaczyna. Jestem tym zmęczona. Cały czas myślę o moich dolegliwościach. Czasami w nocy nie mogę zasnąć bo przychodzi taki wewnętezny niepokój, że umrę i się nie obudzę jak zasnę. Więc nie śpię całą noc, dopiero nad ranem usypiam ze zmęczenia. Chyba czeka mnie maraton po lekarzach żeby to wyjaśnić.

Mnie od dwóch dni bardziej boli głowa. Czuje ucisk, jakby coś zaciskałoby mi się na głowie. Ucisk czuję też w okolicy nosa. Nie daje mi to normalnie funkcjonować. W nocy nie mogę spać, bo boję się że się nie obudzę. Straszne uczucie. 30.04 mam rezonans, mam nadzieję że wszystko będzie w porządku. Boję się, żeby to nie było coś poważnego. Nie mogę sobie z tym poradzić.

Faktycznie kiepsko. Ale musisz sobie z tym poradzić. Jesteś silniejsza niż się sobie wydajesz. Wszystko siedzi w głowie. Trzymam kciuki.

Witam, pierwszy atak paniki mialam na początku marca. Budzenie się w nocy z przyśpieszonym biciem serca, nieuzasadniony lęk, że umrę. To straszne tak się czuć. Na początku zaczęło się od zwrotów głowy i pogorszenia widzenia. Później całkowicie mnie rozłożyło. Bolała mnie głowa, czułam duszności, kłucie w klatce piersiowej. Nie miałam siły wstać z łóżka, brak apetytu. Trafiłam do neurologa, okulisty. Dostałam skierowane na MR głowy i eeg. Niestety teraz nie można wykonywać badać z powodu wirusa. Powoduje to jeszcze większy lek. Od tamtej pory cały czas czuję ucisk w głowie, z przodu, na czole i w okolicy nosa. Kiedy się czymś naprawdę zajmę i nie myślę mam wrażenie że mija. Ale myśli że umrę i na pewno mam guza mózgu, albo coś równie złego powracają same. Dziś od rana bardziej bolała mnie głowa. Mam wrażenie że przez nerwy to się nasila, a miałam parę nerwowych dni. Nie mogę zasnąć bo boję się że się nie obudzę. Serce mi szybciej bije i mam lęki. Nie daje już z tym rady. A na moje bóle głowy leki nie pomagają, paracetamol, apap extra, ketonal, poltram, nimesil, nic nie pomaga. Nie są to zazwyczaj silne bóle, ale są ciągłe, więc mnie bardzo męczą. Cały czas chodzę poddenerwowana. Mam już tego dość. Badania krwi, moczu w normie. Inne podstawowe także. Tarczyca badana pół roku temu też w normie. Chciałabym się czuć normalnie. Czy to mogą być objawy nerwicy? Mam dość tego uczucia.

Masz rację. Ta choroba nie pozwala normalnie funkcjonować

Cześć, pierwszy atak paniki mialam na początku marca. Budzenie się w nocy z przyśpieszonym biciem serca, nieuzasadniony lęk, że umrę. To straszne tak się czuć. Na początku zaczęło się od zwrotów głowy i pogorszenia widzenia. Później całkowicie mnie rozłożyło. Bolała mnie głowa, czułam duszności, kłucie w klatce piersiowej. Nie miałam siły wstać z łóżka, brak apetytu. Trafiłam do neurologa, okulisty. Dostałam skierowane na MR głowy i eeg. Niestety teraz nie można wykonywać badań z powodu wirusa. To mnie dobija, bo wmawiaj sobie, że jestem poważnie chora i bez badań nic nie wyryją i umrę. Powoduje to jeszcze większy lek. Od tamtej pory cały czas czuję ucisk w głowie, z przodu, na czole i w okolicy nosa. Kiedy się czymś naprawdę zajmę i nie myślę mam wrażenie że mija. Ale myśli że umrę i na pewno mam guza mózgu, albo coś równie złego powracają same. Dziś od rana bardziej bolała mnie głowa. Mam wrażenie że przez nerwy to się nasila, a miałam parę nerwowych dni. Nie mogę zasnąć bo boję się że się nie obudzę. Serce mi szybciej bije i mam lęki. Nie daje już z tym rady. A na moje bóle głowy leki nie pomagają, paracetamol, apap extra, ketonal, poltram, nimesil, nic nie pomaga. Nie są to zazwyczaj silne bóle, ale są ciągłe, więc mnie bardzo męczą. Cały czas chodzę poddenerwowana. Mam już tego dość. Badania krwi, moczu w normie. Inne podstawowe także. Tarczyca badana pół roku temu też w porządku. Mam też chondromaltacje rzepki. Chciałabym się czuć normalnie. Czy to mogą być objawy nerwicy? Nigdy wcześniej nie bolala mnie głowa, może były to pojedyńcze przypadki. A teraz? Ucisk w głowie czuję cały czas. Marzę o moim dawnym życiu. Było piękne. Nie zdawałam sobie nawet sprawy jak ból może zmienić życie.

Mnie od miesiąca prawie cały czas boli głowa, czuję taki jakby ucisk. Straszne to jest. Nie mogę normalnie funkcjonować. Bol nie jest jakiś mocny, raczej umiarkowany. Ale trwa cały czas. Przeszło mi na dwa tygodnie . Pozniej znow siw zaczelo i tak trwa do teraz. Chyba musze siedziec w domu i czekac az do wszystko się uspokoi. Dopiero wtedy pójdę do lekarza bo faktycznie strach gdziekolwiek iść.

Właśnie w związku z tym że nie mogę zrobić badań nikt nie postawi mi diagnozy. Nawet nie wiem gdzie szukać pomocy. A miesiąc temu zaczęła mnie boleć głową. Trwało to 2 tygodnie non stop. Miałam zawroty głowy, przyśpieszony puls, bóle w klatce piersiowej, duszności, drętwienie języka, szczęki. 2 tygodnie jakby magicznie przeszło. Ale znowu się zaczęło. Teraz dodatkowo tak jakby szyja mi drętwiala. Ciągle mam lek przed śmiercią. Nie mogę się to pozbyć.

Ja miałam mieć badania zrobione eeg i rezonans głowy. Wszystko odwolane. W laboratorium tez badabia tylko w pilnych przypadkach ze skierowanem. Dzwonilam tez do mojego neurologa i nie przyjmuje. Dentysta odwołał mi wizytę. Mój rodzinny teleporada, ewentualnie jak musi zbadać to można przyjechać do przychodni. Stresuje mnie to , bo źle się czuje od miesiąca i nie mogę zrobić badań, nie wiem co mi jest. Miałam skierowanie do szpitala ale powiedzieli że mnie nie przyjmą. Na sorze też zero pomocy, podstawowe badania, ale wyszły okej więc kazali jechać do domu. Nie wiem czy to może objawy nerwicy bo nikt jej u mnie nie zdiagnozował ,czy może jestem poważnie chora i umrę.

Ja też sobie nie radzę. Boję się o bliskich, o siebie. Jak będzie z życiem, z pracą. Za co żyć jak nie będzie pracy...