Jastara

Masz rację, to co przechodzi nerwicowiec to piekło.Mnie dziś w nocy też obudziło serce, dreszcze, tętno " tylko" 90 ale do teraz trzymało.Nie wzięłam alproxu, ale już się boję co dalej? Pozdrawiam Cię☺

Tez chcę jak najszybciej pozbyć się tego, jutro spróbuję ominąć południową dawkę, zawsze po niej mam tą słabość i senność.Wieczorem biorę o 19 i potem dopiero o 7 rano.Ostatnie 2 noce spałam jak zabita, dzisiejsza była do niczego ale to z powodu nerwów, bo wczoraj wieczorem przypomniałam sobie że muszę dziś coś załatwić, no i po nocy.Jutro omine południowa dawkę i zobaczę, najwyżej dobiore.Muszę domagać się tej pregabaliny , to już za długo trwa.Dzięki za odpowiedź☺. Jeszcze te spadki ciśnienia dziś, masakra

Jeszcze mam coś takiego, że jak wezmę to od razu chce mi się spać i słabne.Co to może być?Po takiej małej dawce 0.125 nokaut? Już się zastanawiam czy nie skończyć od razu z tym, ale jak? Jak nie wezmę to cuda się dzieja, jak wezmę też nie lepiej.Jeszcze dziś wyskoczyła mi arytmia na cisnieniomierzu.Poradz coś

Witaj, masz jeszcze te spadki ciśnienia?Mnie to znowu spotkało, zawsze jak ujmuje to mam coś takiego.

Nie umiem Cię pocieszyć, ale myślę że póki życia, poty nadziei☺.Może zdarzy się coś, co sprawi że dostrzeżesz światełko w tunelu? Życzę Ci tego z całego serca.Jak będzie Ci źle to pisz, wiesz że są tu ludzie życzliwi, może jakoś pomogą.Pozdrawiam i do usłyszenia☺

Potrafię wyobrazić sobie jak cierpicie, nawet mogę powiedzieć że rozumiem Wasze cierpienie.Niestety nie potrafię pomóc.Ja też dużo przeszłam w życiu, bardzo dużo.Myślę, że siłę do walki czerpałam ze wspomnień szczęśliwego dziecinstwa.To moi rodzice, a szczególnie mój kochany Tata dał mi wszystko czego potrzebowałam by wejść w dorosłość silna i szczęśliwa.Jedyna rzecz z którą do dziś się nie pogodzilam, nie uporalam to Jego śmierć.Gdy odszedł ja się zalamalam, był jedyną osobą na świecie, ktora kochała mnie bezwarunkowo i zawsze mogłam liczyć na Niego.Gdy jest mi bardzo źle, wspominam szczęśliwe dni i to daje mi siłę do dalszej walki, do życia, teraz ja dla moich bliskich jestem tym, kim był dla mnie mój Tata. Chciałabym jeszcze chwilę nacieszyć się życiem, zobaczyć wiosną jak zakwitną moje róże, wnuki biegajace po ogrodzie, mamy już z mężem plany wyjazdu na wakacje.Tylko zdrowym być, to moje życzenie nie tylko dla siebie, ale dla Was też kochane dziewczyny.Teraz borykam się z tym odstawianiem i to forum jest dla mnie skarbnicą wiedzy.Pozdrawiam i piszcie☺

Witaj, po wczorajszym dość dobrym dniu i cudownej, przespanej nocy dziś jest okropnie od rana.Słabość i zawroty głowy, ale tak to będzie pewno.Ja już się staram wrócić do normalności, dziś zadzwoniłam do córki i zaprosilam dziewczynki na ferie do mnie.Kiedyś spedzaly wakacja i ferie u nas, ale ostatnie wakacje tylko kilka dni, tak fatalnie się czułam.Teraz znowu myślę czy dobrze zrobiłam? A co jeśli dostanę ataku jak tu będą? Ale muszę i chcę uczestniczyć w życiu moich bliskich tak jak kiedyś.Z tym co napisałeś o piesku, ja mam 3 kota teraz, 2 poprzednie przeżyły z nami długie, szczęśliwe lata , też płakałam i mówiłam że już nie wezmę żadnego.A jednak wzięłam i jestem zadowolona.Ale wciąż mam stres, to moja Maszka jest kotem domowym, jednak codziennie wychodzi z domu i kiedy długo nie wraca to już się boję co z nią.Mieszkam na wsi, koty mają tu raj, na noc jej nie wypuszczam, wieczorem już wychodzę i wołam, koty reagują na swoje imię wbrew opiniom.Tak że namawuam Cię, weź pieska i daj mu dom, zwierzęta kochają nas bezwarunkowo.Pozdrawiam i wchodź tu czasem bo ja wciąż nam jakieś pytania i wątpliwości z tym odstawianiem.Więcej dowiedziałam się tu niż od psychiatrow☺

Dziewczyny, ta noc to była rewelacja!! Ta i poprzednia, spałam jak zabita a ujęłam z dawki wieczornej.No ale od rana słabota i zawroty głowy, ale muszę to przeczekać.Bardzo Wam współczuję, wy macie naprawdę depresję, ja " tylko" nerwicę.Ja mam dzieci , mam wnuki i bardzo mi przykro, że nie mogę teraz z nimi przebywać tyle co przed chorobą.Zakupy z dziewczynkami, wypady na basen, spacery długie po polach i łąkach, zabawy i wygłupy.Teraz kontakty ograniczam do minimum, po prostu źle się czuję i ten strach , że zaslabne.Chociaż od jakiegoś czasu wraz z postępem odstawiania powoli wracam do żywych.Już czytam, to zawsze była moja pasja.Chodzę na dalekie spacery i sprawia mi to przyjemność☺.Są dni lepsze, ale tych gorszych jest dużo, mam nadzieję że to się zmieni.Co Wam mogę doradzić, może to głupie ale musicie odciąć się pd przeszłości i złych wyborów wtedy dokonanych.To już się stało i nie masz na to żadnego wpływu.Więcej nie wiem co powiedzieć.Wiem że depresja to straszna choroba, nikt Wam nie pomoże tylko Wy same.Ale powiem jedno, warto żyć i walczyć do końca, bo życie jest piękne.Pozdrawiam Was, trzymajcie się☺

Ja też tak czasami mam, przeważnie do południa.Straszne uczucie.Na razie się nie martw, to minie, odstawiles truciznę, taka reakcja organizmu.Mnie nerwica siedzi na sercu i Tobie też, więc dlatego taka reakcja.Najważniejsze, że jesteś wolny, pozdrawiam .Dobrze, że jest to forum

Zapytam lekarza czy mi to przepisze, też już myślałam o tym SR bo alprox działa krótko i między dawkami mam i tak objawy odstawienne.Tylko musi mi to dobrze przeliczyć, żebym brała mniej wiecej taką samą dawkę.Sr chyba nie da się podzielić?Teraz mam 2 tygodnie do wizyty , muszę ustabilizować dawkę.Dzięki za rady, jak Ty się czujesz?

Już myślałam czy nie zrobić tak, że rano wezmę 0.25mg i potem dopiero wieczorem?Ci myslisz?Zomiren sr jest trochę slabszy, nie wiem czy działa tak samo jak alprox? Już się boję wszystkich nowych leków.Ale zasugerować lekarzowi moge chyba

Rano 0.125mg w południe 0.125mg i wieczorem do przedwczoraj brałam 0.25, od 3 dni 0.125mg.Dziś już mniejsze zawroty, za to mózg w ogniu, mostek pali i boli, piski w uszach.Właściwie przez cały czas odstawiania mam takie objawy, raz więcej, raz mniej.Ale jak brałam więcej to też miałam objawy odstawienne między dawkami, jak wzięłam wiecej to mbie usypialo.Jedynie jak miałam atak paniki to działanie super.Może dam radę odstawić, chciałabym bardzo.Wiem , że alprazolam to trudny przeciwnik, ale nie ma innej drogi.

No wiem, że xanax to drań.Nie przewracam się, ale był taki moment że musiałam usiąść.Ja ostatnio ujęłam 5 grudnia, więc miesiąc temu i ostatnio poczułam że jakby organizm domagał się więcej, pomyślałam że nie ma na co czekać tylko schodzić dalej.Dziwne, odstawiłam wieczorem i spałam całą noc, do teraz☺.Już się boję co będzie dziś?Ale myślę sobie, że co mnie nie zabije to mnie wzmocni, jestem zdeterminowana, nie wrócę do większej dawki, to jest błędne koło.

Nigdy nie miałam takich zawrotow i dlatego się wystraszyłam.Nie dobralam, ale chyba co najmniej kilka dni to potrwa.Czytałam teraz moje notatki, bo ja notuje sobie teraz jak odstawiam, notuje jak się czuję i jakie mam objawy.Więc przy kazdej redukcji miałam zawroty ale nie tak duże.Dzięki za odzew.Ty też odstawialas, miałaś takie coś?

Nie dobralam, wzięłam o 19 ostatnią dawkę, wczoraj ujęłam właśnie z wieczornej 0.125mg.Rano było mi trochę słabo , potem przeszło , ale zaczęły się zawroty głowy bardzo silne.Teraz też są, ale mniejsze.Ile dni to może trwać? Pytam Ciebie bo niedawno odstawiles? Nie mogę i nie chcę dobrać, ale boję się.Wszędzie piszą że to niegroźne, ale i tak się boję

Juz tak miałam przedwczoraj i dobralam, wtedy przeszło, więc wiem że to benzo.Tylko boję się czy nic mi się nie stanie od tych zawrotow? Na razie nie dobralam, zawroty są wciąż tylko ciut mniejsze.O 19 biorę ostatnią dawkę, może dziś dam rade?Dzięki że jesteś tu i odzywasz się☺

Już zaczynam panikowac, te zawroty są strasznie silne, nie wiem czy przetrzymać czy dobrać tą cwiartke, niech się ktoś odezwie , proszę

Nie dość że słabo to jeszcze straszne zawroty głowy, na razie staram się to wytrzymać, może dotrwam do wieczora i jutro już będzie lepiej?

Mnie też lekarz powiedział że już tego nie wylecze.Wczoraj ujęłam 0.125mg i dziwne bo spałam całą noc, za to od rana mi słabo a ciśnienie mam dobre.Boję się, ale może to przejdzie?

Ale ja naprawdę to wszystko mam, czuję to.Kiedyś na początku leczenia poczułam się dobrze i nieświadoma niczego z dnia na dzień przestałam brać alprox.Najpierw przez parę dni byłam okropnie słaba, wciąż lezalam i mierzyłam ciśnienie, było dobre.Ale przyszła wigilia, dzieci przyjechały no i po wieczerzy nagle ciśnienie 200/140 i drgawki.Karetka , oczuwiscie relanium dozylnie i do domu.Nikt mnie nie uświadomił ze to może być już uzależnienie, nawet moja psychiatra stwierdziła że to niemozliwe po miesiącu się uzależnić.Potem brałam doraźnie, w końcu mam uzależnienie fizyczne.Teraz dopiero po przeczytaniu różnych rzeczy i dzięki temu forum wiem o co chodzi.Ja rano mam niskie ciśnienie, mierze zaraz po obudzeniu, skacze mi jak mam atak.Ja mam wciąż lęk przed lękiem i nakrecam się, dlaczego?Dziś znowu spróbuję odłożyć kawałek☺Pozdrowienia

Wlasnie szukam terapeuty, który pomoże mi uporać się z tą moją skłonnością do panikowania i wyolbrzymiania.Coś, co dla zdrowego jest normalne i oczywiste, u mnie urasta do rozmiarów monstrualnych.Nie zawsze tak było, ale teraz tak mam , wszystko muszę mieć zaplanowane i przewidywalne, jakakolwiek zmiana powoduje panikę, nie wiem czemu? Ostatnie kilka lat w moim życiu to był ogromny stres i kiedy się skończył zaczęły się te moje ataki.Ja jestem pogodną osobą, cieszy mnie naprawdę wszystko, drobnostki, nikt ze znajomych, ktorym powiedziałam o mojej chorobie nie wierzy, " ty i nerwica? ".Powiedz, czy jedynym Twoim problemem przy odstawianiu jest bezsenność? Ja mam różne bóle no i zawroty głowy, właściwie wszystkie objawy opisane przez Ashton.Ale muszę i chcę odstawić bo zle działa na mnie ten lek.Jedynie w razie ataku pomaga, ale to fizyczne uzależnienie to jest coś strasznego.Pozdrawiam Cię i dziękuję jak wszystkim na tym forum, którzy służą mi radą☺

Mnie kardiolog już tyle razy zapewniał że to niegroźne a ja reaguję panika zawsze.Też mam to w spoczynku albo w stresie.Ja od lat pływam, od dziecka można powiedzieć, ogólnie jestem sprawna fizyczne, codziennie marsz minimum 5000 kroków i nie męczę się.Pracuję cały sezon w ogrodzie z moimi różami , trochę pracy jest na wsi.Jak jest snieg to nawet odsniezam.Nie jestem typem kanapowca, nigdy nie byłam.Ale niestety zupełnie nie mam odporności psychicznej, wszystkim się przejmowalam zawsze, teraz jeszcze doszła obsesja że serce chore to będzie zawał.Samodestrukcja po prostu.Ale jestem szczęśliwa że znalazłam to forum, to moja pociecha i wiem, że zawsze tu znajdę zrozumienie i poradę.

Jak wygrasz? Podziel się swoimi sposobami.Ja chodziłam na terapię i baba uczepila się mojego dzieciństwa chociaż mówiłam jej, że dziecinstwo moje było cudowne, najlepszy okres w moim życiu to dzieciństwo właśnie.Ale nie docierało, więc zrezygnowałam.Tu u mnie bardzo trudno o dobrego psychiatrę, a o psychoterapeutach to pomarzyć.Już się zastanawiam czy nie poszukać kogoś w Czechach bo mieszkam przy granicy z Czechami.

Ja mam mało i pojedyńcze, ale strasznie to odczuwam.Dziś np.nie mam ale mam wciąż zawroty głowy, chodzę jak pijana.Już dawno tak podle się nie czułam.Nie będę dobierać, może jakoś dotrwam do wieczora.Najgorsze jest to, że mam wrażenie jakby organizm domagał się wiecej a ja muszę schodzić.Kiedy to się skończy? Gdybym wiedziała że na jakiejś jednej dawce dam radę funkcjonować to nie odstawialabym, ale to tak nie działa niestety.

Jak ostatnio była karetka bo miałam"zawał" to dali mi propranolol i potem dobrze się czułam.Ja mam nadkomorowe i mam się nauczyć z tym żyć.Nie wiem czy jutro znowu spróbować odstawki?