Wirginia Zachodnia

Nie. Spadłaś kiedyś z huśtawki ?

Nie mam. Lubisz jeść w samotności?

Hit. Zakupy w Antykwariacie ?

164 co wzrostu, 53 kg

Achilles

Tak. Miałeś jo - jo ?

Parobek

Kabel

Hit. Żużel ?

Nie. Jeździłaś na łyżwach ?

Nie. Czy masz czajnik elektryczny ?

Tak. Kolczyki Czy masz tortownicę?

Spaghetti Bolonese czy carbonara

Przyjaźń Fasola biała czy czerwona ?

Fanipos do nosa. Steryd. Nawet dobry.

Dobrze wiedzieć, że alergeny nie lubią wilgotnego powietrza.

Przeczytałam Finka. I upewnilam się, że moja depresja to niekoniecznie depresja tylko przymus bycia " nikim w życiu". Ale ta wiedza tylko dzięki ksiąŻkom. Ja na terapii. bym na to nie wpadła, a terapeutki też nie. Czytanie to potęga. Będę dalej relacjonowac postępy.

@Carica MilicaCieszy mnie twój powrót do zdrowia. Mam nadzieję, że na stałe. Wydaje mi się, że w psychiatrii jeszcze jest wiele rzeczy do odkrycia. Że nie wszystkie diagnozy są od razu Prawidlowo postawione i nie zawsze jest to wina lekarzy, lecz ogólnie poziomu wiedzy w psychiatrii i braku możliwości wykonania badań. Wszystko opiera się na słowach pacjenta lub obserwacji zachowań pacjenta. Psychiatria chodzi piechotą.

Jeśli chodzi o toksycznych ludzi, to dobrze jest to opisane w książce Wampiry emocjonalne autor albert berstein.

Na poziomie świadomym mogę to sobie wytłumaczyć. Ale na poziomie nieswiadomym już o wiele gorzej.

Kupiłam dzisiaj tego dudka i tą książkę o lacanowskiej metodzie. Problem realizacji dziwnych programów wyłożonych przez rodziców mnie dotyczy. Matka mówiła, że do niczego się nie nadaję i że jestem kaleką życiową. Staram się panować nad swoim życiem, ale na koniec realizuję jej scenariusz. Ciężko jest mi się utrzymać w jednej pracy. Ciężko jest mi coś osiągnąć, czegoś się nauczyć. A kiedyś nie byłam takim człowiekiem. Wszystko się zmieniło przed 19 urodzinami. Czyli stałam się dorosła i realizuję jej scenariusz samozagłady. Sądziłam cały czas, że to depresja. Ale teraz już nie jestem tego taka pewna.

@doi dzięki za wskazówki.

@doi mam pytanie, jeśli można. Mam taką sytuację, szczególnie jest to widoczne w pracy. Kiedy mam nad sobą przełożonego, to nieświadomie prowokuje sytuacje, żeby on mnie odrzucił, żeby mnie zwolnił, żeby pozbył się mnie. Staram się w pracy, ale bywa, że o czymś zapomnę "nieświadomie", że zrobię coś źle. Wywołuje złość tej osoby na mnie. Wiem, że jest to powtórka relacji z matką, ale nie wiem, jak się tego pozbyć. To jest wszystko takie nieświadomie. Może spotkałaś się z jakąś literaturą, która dobrze opisalalaby ten problem. Będę wdzięczna za pomoc z twojej strony.

Zawsze mi się wydawało, że nadopiekunczosc to takie wyreczanie kogoś. A czepianie się dla samego czepianie to nadmierne kryrykowanie.

Kiedy mam dzień wolny to muszę sobie zrobić drzemkę w środku dnia. Jest lepiej niż było kiedyś ze spaniem, ale jeszcze daleko do ideału. I koniecznie 8 godzin snu. Nie może być mniej.