lulinasky

Cześć :)

Czy macie jakieś marzenia? Czy gdyby zdarzyła się jakaś sytuacja w Waszym życiu to Wasze myślenie zmieniłoby się na lepsze? Ja ostatnio mam wrażenie, że straciłam marzenia mam krótko chwilowe plany,nic mnie tak naprawde nie cieszy, chyba, że jestem w wirze pracy, ale nawet ją nie da się wymiernie ocenić.

pustostan. To znaczy?

potylica Czytając to co piszesz trochę rozumiem co wynika z czego. U mnie czasami występuje objaw głodzenia się, a raczej zaspokajania różnych potrzeb innymi bodźcami np. czytaniem, jak jestem czyms zajeta zapominam o jedzeniu, poswiecam sie jakims sprawom calkowicie lub wegetuje. mysle, ze u mnie wynika to z chaosu u ciebie może być podobnie jezeli ktos jest niepogodzony z samym sobą nie kontroluje pewnych rzeczy, w pewnym sensie objawia sie to buntem. Mam tez tendencje do balaganiarstwa,im jestem szczesliwsza i w zgodzie z sama sobą bardziej dbam o swoje potrzeby (nie mowie o tych zewnetrznych typu higiena czy wyglad) chodzi o potrzeby wewnetrzne, ktore sa zwiazane z szacunkiem do wlasniej osoby, jezeli nie pozwalasz sobie na swoje zdanie nie szanujesz siebie to ten system nawala.

Niekoniecznie, ostatnio stanęłam w czyjejś obronie (zupełnie obca mi osoba) i całe złe emocje jakby trafiły we mnie a sprawa mnie nie dotyczyła, momentalnie poczułam, że głos mi się zmienił i wgl cała postawa. Mózg działal racjonalnie, ale ciało odmówiło posluszenstwa.

Czy Wy też tak macie, że w chwilach kryzysowych reagujecie silnymi emocjami? Np. chcecie odpowiedzieć na jakiś atak i momentalnie uderzają w was silne emocje i słabniecie zamiast zachować spokój. Nie chodzi mi koniecznie o napady agresji, ale jakiegoś smutku i niesprawiedliwości troche jak u dziecka?

Witaj. Fajnie, że jesteś.

Siedzisz w domu, w którym ktoś inny ustala reguły a ty się wpasowujesz w schemat, musisz naginać swój wewnętrzny "kompas" działasz wbrew sobie. Jesteś podporządkowana. Z jednej strony to wygodne, bo masz mało odpowiedzialności, z drugiej mało wolności.

Z tego co czytam jesteś bardzo młodą osobą i masz prawo popełniać błędy. Jesteś wrażliwa i nie obwiniaj się o nic. Masz prawo gniewać się na koleżankę i jeżeli ona sprawia Ci przykrość nie spędzaj z nią tak dużo czasu, bo z tego co napisałaś rzutuje to na Twoim samopoczuciu.est tak wiele osób dookoła, ona nie jest jedna jedyna. Nikt nie ma prawa Cie obrażać ani się z Ciebie śmiac, nawet jeżeli jest to osoba nam znajoma. Coś przykrego od bliskiej osoby z reguły najbardziej boli. Szczera rozmowa z mamą może bardzo pomóc. Nie załamuj się, nie ma nic gorszego niż zrobienie czegoś na siłę żeby uszczęśliwić inną osobę. Zasługujesz na szacunek, jak każdy.

Może psychoanaliza byłaby w stanie pomóc?