Aleksy

Sen, samodzielnie zrobione jedzenie - owsianka na śniadanie, warzywa z kurczakiem w przyprawach na obiad. Teraz jestem zmęczony i smutny, ale radość sprawia mi pisanie o tym co wcześniej sprawiło mi radość :)

Ja brałem od sierpnia 3 tabletki dziennie pregabaliny (jedna rano, dwie wieczorem). Działała na mnie bardzo usypiająco i trochę hamowała seksualnie. Jako, że gdy mi się skończyła odczułem pewną poprawę (łatwiej wybudzałem się rano, nie chodziłem prawie do południa jak niedorozwinięte zombii) lekarz psychiatra zmniejszył mi dawkę do 2 tabletek dziennie i kazał zadzwonić za dwa tygodnie jak się po tych lekach (biorę też inne) w aktualnych dawkach czuję. No, ale u mnie bez psychoterapii ani rusz.

Cel - wyjść na życiową prostą po kryzysie psychicznym. Składowe celu - Odnowienie dawnych i zawarcie nowych znajomości. Kontynuacja leczenia i pełne wyzdrowienie. Samodzielność życiowa, ale nie izolacja. Powrót do formy fizycznej. Ta jedna, jedyna :)

Mam to samo co jarr25, coś co psychiatra opisał jako "okresowe myśli suicydalne bez tendencji do ich realizacji". Póki co jestem w kropce - biorę to co zostało mi przepisane, odwiedzam regularnie gabinet psychoterapii, ale takiego zjazdu nie da się zaprogramować - zdarza się mi raz na tydzień, bądź dwa bez widocznego powodu. Najlepiej działałaby rozmowa z kimś mega empatycznym i coś na sen, ale rzadko zdarza się na to możliwość. Wspieram i liczę na wsparcie.

Ja jestem dobrym słuchaczem, lubię gry planszowe. Mogę się spotkać w ten weekend :)

dobrze dobrane leki - stabilność i spokój. problemem jest jednak brak chęci i pustka w głowie.

Co mi dziś sprawiło radość? To:

Jejku, prosta sprawa. Po pierwsze zaakceptować brak doświadczenia swojego. Po drugie mieć dużo zainteresowań, pasje. Po trzecie znaleźć grupę osób, z którymi te pasje dzielisz (np. klub literacki, filmowy, sekcja aikido). Po czwarte poznać się z tymi ludźmi i jak podejdzie Ci jaka panna i Ty jej to się spiknąć. Tempo dobierasz w zależności od partnerki. Pamiętaj, że to kobieta wybiera. Powodzenia

Miałem takie doświadczenie w początkach swojego leczenia u pani psycholog na ulicy Kaszubskiej we Wrocławiu. To chyba był ten gabinet, ale mogę się mylić - http://barbara-skrzypczak.pl/. W każdym razie poleciła mi pod koniec wizyty czytanie Biblii Akurat byłem w swojej fazie ateistycznej więc przeżyłem lekki szok i więcej się tam nie pojawiłem.

Oglądałem wczoraj anime Berserk 2016 i jest w deseczkę! Dziś się uczyłem i robiłem testy na aplikację. Daję sobie radę pomimo mętliku w głowie.

Odkrycie, że wookół mnie jest jakieś życie i to co się dzieje niekoniecznie dotyczy mnie!

pewnie, że chciałby ;D

Mimo, że przez kilka miesięcy prawie w nie wychodziłem z domu udało mi się iść do nowej pracy. Pracowałem przez 2,5 miesiąca nabrałem pewności siebie, też po części w kontaktach społecznych. Zaprosiłem koleżankę z pracy do kina i się zgodziła. Było fajnie :]

Niestety źle się czuję, pustka w głowie, pustka wewnętrzna. Mam prawie wszystko czego zawsze chciałem, ale przez to jak się czuję i jak się zachowuję wszystko się rozpada, zawsze jestem niewystarczający i nie wiem jak sobie pomóc, a skoro sam tego nie wiem to nie potrafię też się porozumieć z nikim, nawet jeżeli ktoś chciałby mi pomóc. Czuję się odrzucony, a świadomość tego, że tak naprawdę sam odrzucam wcale nie ułatwia sprawy.

To, że usta nie potrafią przekazać wszystkiego co pomyśli głowa.