ska1977

Ja często miewam sny, w których wiem, ze śnię. Ale niestety nie mogę robić tego co bym chciał :) A czytałem, że są osoby, które śnią świadomie, np. w odpowiednim momencie dają sygnał jedną powieką. Można też poznać o czym śnią - wszystko na podstawie badań fal mózgowych.

No, krótko, to może niepotrzebnie się wciąłem z moją wizją

Ja też z początku tak zaczynałem, nie wiem ile już chodzisz na terapię ale ja dopiero jak się wygadałem o tym, co mnie najbardziej bolało - czyli objawy i lęki - to dopiero padło pytanie o relacje i związki.

Również witam. Rozmowa o minionym tygodniu daje wiele pod warunkiem, że skupiasz się na relacjach a nie na objawach i na tym co np. jadłaś. Ja z tym miałęm wielki problem ale jak zacząłem gadać właśnie w tym stylu, to wiele dobrego z tego wyszło. Na początku też lubiłem rozgadywać się na objawach, na tym czego się boję, jakie mam lęki, jak to fajnie jest po Xanaksie - ale to mnie nie posuwało do przodu. Musisz opowiadać o bliskich ci osobach, nawet mało istotne szczegóły z twojego punktu widzenia mogą mieć znaczenie i wyleczą cię. Mnie też pomogło takie coś, co psycholog mi mówił odnośnie objawów: spróbuj wyjść z siebie i spojrzeć na siebie z góry - jak ty wyglądasz, jak się zachowujesz - ale patrz bezstronnie jakbyś to nie była ty tylko nieznana osoba... czy to nie śmieszne, co widzisz?

Dodam jeszcze, że mimo terapii i uwolnienia się od tego, że nerwica zamykała mnie dla świata (i świat dla mnie) wciąż czasem powracają mi objawy - najbliższe Waszym to ostatnio skurcze dodatkowe serca ale już wiem z czego to wszystko wynika. Być może zrzucając wszystko na nerwicę przeoczę jakąś prawdziwą chorobę ale chyba lepsze to niż stagnacja, frustracja i "nic-nie-robienie".

Przestańcie skupiać się na objawach i na tym, jakie leki Wam pomogą. Jedyny sposób na wyjście z tego to psychoterapia. Ja chodziłem 2,5 roku i dopiero wtedy udało mi się wyjść z takiego myślenia, jakie Wy prezentujecie. Piszecie, że Wasze życie wygląda różowo i modelowo - oczywiście z wyjątkiem nerwicy. Ale na 100% jest coś co Was uwiera, z czym Wasza podświadomość sobie nie radzi - i tylko psychoterapia może pomóc to wydobyć. To setki wygadanych godzin ale warte tego wysiłku. Leki to tylko skromny dodatek - ja też brałem Paroksetynę i doraźnie Xanax ale uważam, że to tylko aby się czuć bezpieczniej, ale to temat na jeszcze inny wątek.

No cóż, przechowywany w temp. ok. 23 stopnie. Mi zostało 3/4 opakowania. Ostatni raz zażyłem w grudniu ub. roku i tak sobie leży. Ostatnie lata zażywałem, jak nie mogłem spać. Pół tableteczki 0,5mg dawało radę... No i raźniej się czuję, gdy to mam pod ręką.

Właśnie "przeterminowuje" mi się kolejna paczka Xanaxu - to podobne pytanie jak rok temu - jak długo po upływie terminu ważności można liczyć na jakąś moc tego cudeńka?

Nie śpisz w ogóle czy tylko masz problemy z zasypianiem? Bo to chyba dwie różne sprawy.

Przeglądałem ostatnio swoją apteczkę i patrzę, a mój Xanax 0,5mg jest przeterminowany już o 3 miesiące. Hm, dziwne, bo wspomagałem się nim przez ten czas kilka razy i nie stwierdziłem słabości leku... Czy taki przeterminowany lek po prostu nie działa (lub słabiej działa) czy może jakoś zaszkodzić?

I jak się potoczyła Twoja historia z Faxigenem? Ja od tygodnia zaczynam to brać, też najpierw w dawce 37,5.

Ze 3 tygodnie trzeba mu dać...

Ja na początku miałem tylko mdłości, ale chyba przez to, że za dużo się ulotki naczytałem :) potem spoko, na tyle, że już drugi rok biorę ten specyfik...

Może naczytałaś się ulotki za bardzo, wkręciłaś sobie, że te objawy muszą wystąpić? Inna sprawa, że trzeba się namęczyć, żeby parogen zadziałała, ja już go biorę drugi rok w rożnych dawkach, a początki były ciężkie...

jak można odmierzyć 2,5 mg skoro tabletka ma 20? A 1 mg? Ha, kosmos.