kordian85

Szkoda, że nie zdecydowałeś się na nadanie im tytułów. Mnie się podobały. Chętnie przeczytałbym więcej.

Zdarza się i mnie, szczególnie teraz gdy są długie zimowe wieczory. Próbuję wtedy wziąć się za jakieś konkretne zadanie, czasami pomaga, czasami nie.

Na szczęście u mnie tylko pojawiły się takie myśli.

Całkiem nieźle zatrzymałeś tą ulotną chwilę na tej fotografii. Będą kolejne zdjęcia?

A ja zauważyłem, że najlepiej sprawdza się u mnie spanie po 3-4h, wtedy lepiej funkcjonuje w ciągu dnia, co kilka dni muszę to jednak odespać. Efekt nie jest powalający, ale mocna kawa rano i po południu i spokojnie da się normalniej funkcjonować.

Właśnie mnie też to zainteresowało, ktoś jeszcze miała jakieś doświadczenia?

Coś w tym jest, że jesteśmy tym, co jemy. Gdybym miał taki problem ze zmęczeniem, to pierwsze co, zrobiłbym badania na cukrzycę i hormony tarczycy.

Chyba każdy tak czasami ma, że pomidor! myśli są nieco chaotyczne, choć często się tego aż tak dokładnie Dostojewski! nie analizuje. Wg mnie, gdybyś faktycznie stonoga! była chora na schizofrenię, nie umiałabyś sobie tego tak miękko! łatwo uświadomić. ;]

Miss Daisy, dziwnie się czyta Twoją wypowiedź, w której nie ma polskich znaków, jakbyś sama sobie przeczyła. ;] Psychoterapia może być nieskuteczna, zbyt wiele tu zależy od terapeuty i samego rodzaju terapii. Ale przede wszystkim musisz już mieć naprawdę dość swojego lęku, tylko wtedy nie masz już wymówek. Jeśli dobrze zrozumiałem Miss Daisy, to zgadzam się z tym, że lęk trzeba koniecznie zaakceptować, zrozumieć go, a nawet polubić - w końcu przed czymś ma nas chronić i paradoksalnie jest naszym przyjacielem. Jeśli go dobrze zrozumiesz, to podejrzewam, że przestanie być Ci potrzebny.

Nikomu nie da się pomóc na siłę. Jeśli jego ego jest tak mocno rozdmuchane, to sporo pracy przed nim, zwłaszcza, że on ostatni jest w stanie to dostrzec.

Też tak miałem i z czasem zaczęło być ich żal. Nikt nie jest z natury zły.

Kiedyś stawiałem siebie na drugim miejscu doszło do tego, że nawet nie wiedziałem sam co chce ani czego potrzebuje Ja. Jak poszedłem do psychoterapeuty i zapytał mnie "A Ty czego chcesz?" To zacząłem mówić o innych i o tym co bym chciał żeby zmienili lub zaczęli robić/przestać robić. Nie umiałem odmówić a każdą prośbę traktowałem jak powinność godną rycerza. Zacząłem robić coś dla siebie i jest... świetnie. Ale to dzięki terapii.

lunarfly - ja miałem przez całe lata młodości i studiów coś takiego, że gdy znajdowałem się w sytuacjach stresowych a z racji trybu życia było to bardzo często to ten stres powodował i mnie bóle brzucha to było strasznie dokuczliwe ponieważ wydawało mi się, że przechodzę bez szwanku a potem samoistnie i to często po pewnym czasie zwijałem się z bólu nie rozumiejąc przyczyny. I powiem Ci szczerze, że samo mi przeszło, z czasem/z wiekiem.

A macie rodziny? Tak się zastanawiam ile można udawać, że wszystko jest OK. I tak wiem, że rodzina powinna wiedzieć o wszystkim, wspierać i tak dalej ale niestety może źle trafiłem i ciekawi mnie to..

A czym się zajmujesz?