kliku

2-3 tygodnie około

SF? Tom czy Jerry?

Tak. Miasto czy wieś?

[videoyoutube=uMK0prafzw0][/videoyoutube]

Porozmawiaj z kimś bardzo bliskim. KONIECZNIE do psychologa i psychiatry! Dasz radę!

mmonika81, wyrazy współczucia dla ciebie i całej rodziny Ostatni akapit jest naprawdę niepokojący, mam świadomość tego że bardzo przeżywasz odejście mamy. Pamiętaj jednak że masz jeszcze liczną kochaną rodzinę dla której warto żyć i działać. Porozmawiaj z nimi, powspominaj, może jakieś spotkanie rodzinne sprawi że będzie ci łatwiej się z tym faktem pogodzić? Udaj się KONIECZNIE do psychologa/psychiatry, pomoże ci stanąć na nogi po tym wszystkim co przeżyłaś. Trzymaj się

Follow_, nie miej dodatkowych powodów do obaw, ja miałem chirurgicznie przecinane dziąsło, ból był jednorazowy, a pozwoliło mi to skrócić czas noszenia aparatu. A mój stan uzębienia był tragiczny, 3 rosła w miejscu 2, a 2 była wysoooko nad dziąsłem, aż czułem ją w nosie (serio!). Warto zadbać o to teraz niż męczyć się całe zycie. zalamany76, możesz powiedzieć jakie zabiegi dentystyczne wchodzą w grę w twoim przypadku? Wszystkie zęby da się w jakiś sposób odratować?

zalamany76, Skorzystaj z pomocy psychologa ew. psychiatry, Nie przejmuj się pojednycznymi zębami, ja ze swoim uzębieniem męczę się 5 lat Aparat zdjęty 2 miechy temu ale jeszcze długa droga i mnóstwo pieniędzy przede mną Ale i tak jestem zadowolony z efektu, bo kilka lat temu wyglądałem z tymi zębami jak Predator A co do ciebie to powiem tylko, żebyś nie żałował pieniędzy na zęby i chodził do dentysty co najmniej raz na kwartał. Szczególnie dbaj o higienę jamy ustnej, pasty, płukanki, nici etc. Niech te zęby które pozostaly jeszce zdrowe pozostaną zdrowe, a uszkodzone lecz, no chyba że okaże się że jedynym wyjściem jest usunięcie, no to cóż... Nieawrto się użalać i namyślać, lepiej nie ryzykować chorobą czy zakażeniem. Obecne protezy są naprawde piękne i ponoć wygodne. Zresztą nie ukrywam, mam znajomych którzy noszą koronki, mosty a nawet całe szczęki przez różne wypadki, ba wydaje mi się że w twoim otoczeniu jest wielu takich ludzi tylko nie zdajesz sobie z tego sprawy :) No i jeszzce raz polecam psychologa :)

Abbey, Wiadomo ciężko jest olewać niewlaściwych ludzi, ale naprawdę trzeba doceniać tych którzy SĄ w tych trudnych momentach i pielęgnować tę znajomość jak konopie w piwnicy A resztą całowicie się nie przejmować, zwłaszcza że wiekszość w rzeczywistosci jest nastawiona neutralnie a nie opozycyjnie do naszej osoby. Chyba że nie odnajdujemy przyjaznych osób, wtedy pozostaje rozwijanie zainteresowań, może wolontariat jakiś. Pomoc drugiej osobie to bardzo mile uczucie i jest 100procentowa pewność że kiedyś to powróci do ciebie :) To się bodajże karma nazywa... Buziaki :)

Mam identyczny problem, z tym ze dużo dłużej to u mnie trwa. Ogólnie to własnie jakieś ziółka pomagają, waleriana etc. I jeszcze ważna zasada! Łóżko tylko do spania (lub tez wiadomo czego ale to już inny wątek ). I właśnie dlatego nie możemy leżeć na nim oglądając tv, jeść na łóżku, leżeć rano po wybudzeniu dłuuuugo. A jeśli nie możesz spać w nocy, wstań, porób coś, na łóżku tylko śpij.

To co się wydarzy, co cię czeka to zależy od tego jak będziesz postępować. Chcesz coś przeżyć teraz, spróbuj coś zrobić w tym kierunku. Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić.

Może to jakieś natręctwa albo obsesje seksualne? Parafilia? Może warto z nią o tym porozmawiać?

Mi rodzinka mówiła: Co ty? Jak mogłeś się doprowadzić do tego stanu że aż do psychiatry? Do czubków? Do końca życia będą ci to wypominać! XD Czekam sobie w kolejce, ludzie przede mną normalni, w różnym wieku. Wreszcie wchodzę sobie do gabinetu, ot gabinet jak gabinet, za biurkiem pani doktor. Wypytała mnie o objawy, myśli, możliwe przyczyny, ponotowała i przepisała receptę. Jak u zwykłego lekarza rodzinnego. Calość trwała kilka minut.

hania33, Ale to tycie takie samo z siebie? Czy po prostu zaczynasz często odczuwać wzmożony głód? Jak to wygląda?

Czy to prawda że od paroksetyny można przytyć?

http://wideo.onet.pl/zdrowie-czas-na-zdrowie-depresja,99770,w.html Filmik na Onecie.

Nie udawaj.

Abbey, dokładnie to samo słyszę od rodziny i znajomych, prawda jest taka, że czuję się ogromnie kontrolowany, podcina mi się skrzydła i wszystkie plany, akcje, nadzieje pękają jak bańki. Nawet zwykłe spotkania z kumplami nie dają mi takiej frajdy jak kiedyś..... Ale mimo wszystko uważam ze warto żyć mimo to, jakoś to odbębnić, uwolnić się od wszystkiego, by móc się cieszyć (Nie wierzę że to piszę XD )

MI POMAGA TO: Postaraj się uświadomić w tym i poukładać w głowie. Odpowiedz proszę na te 4 pytania, 1. Co teraz czujesz? (np. smutek, zmęczenie) 2. O czym myślisz? (np. jestem nikim...) 3. Jaka jest twoja sytuacja życiowa? (np. rozwód, matura...) 4. Jakie masz objawy somatyczne itd.? (np. bezsenność, ból brzucha, drgawki...) Postaraj się odpowiedzieć na każdy punkt osobno, mozliwie jak najbardziej szczegółowo i nie myl ich ze sobą (myśli z uczuciami, rzeczywistości z myślami.....).

Koniec sierpnia 34 -||- września 37 -||- października 40

Marze o tym by zatopić zyletke w moich nadgarstkach...

Spróbuj o tym nie myśleć Bądź taki jak dawniej Nie chcę z tobą gadać, bo boje się że w to wpadne Rozumiem cię (?!)

Kładę sie spać przed północą, budzę sie o 2 i zasypiam znowu mocno po 5. Niestety o 6 wstaje do szkoły I tak kilka miesięcy

Artur Rojek z Myslovitz

Myśli ewoluowały w pragnienia :'(