albercik

Ja polecam Pawła Brudkiewicza z Centrum Dobrej Terapii - ośrodek znajduje się przy ulicy ul. Miłkowskiego 7 na ruczaju.

Pociągają mnie kobiety z problemami, niestety.

Myślę, że nie ma co od razu rzucać się na głęboką wodę. lepiej chyba krok po kroczu zniemiać się (walczyć z nerwicą). Pewnie to zalezy od człowieka i jego charakteru, ale uważam ,że stawiając sobie małe cele przed sobą będziemy spokojniejsi i mniej rozczarowani niż jakbyśmy stawiali sobie duże cele i ich nie realizowali. Powodzenia! :)

Ja odkąd pamiętam skubię skórki przy paznokciach, nie wiem czy jest to objaw nerwicy, ale jeśli tak to prawie w ogóle mi on nie przeszkadza. Co innego że moje dłonie nie wyglądają zbyt atrakcyjnie, no ale jestem w końcu facetem wiec nie widzę w tym większego problemu :)

Znalazłem w sieci info, że skladnik oliwy o nazwie oleokantal pomaga chronić mózg przed azheimerem. Może komuś ta inforamcja się przyda :)

A miałeś jakieś traumatyczne przeżycia?

No to jeśli ich kochasz to masz sporą motywację i do walki i do życia. Trzymam kciuki!

Ja nie też nie lubię wydawać swoich ciężko zapracowanych pieniędzy (i każdy kto mało zarabia pewnie też), ale jeśli masz takie rozkminy to może rzeczywiście jest to jakieś zaburzenie...

Raczej ciężko Ci będzie bez leków sobie z tym poradzić. Nie bój się ich, lekarz powinien dobrać Ci takie, po których nie będziesz otępiony. A nawet jeśli to powinien Ci je zmienić/ ewentualnie zmienić dawkowanie - dopasować je do Ciebie.

Kalebx3, nie unoś się. Nię oceniam Cięi broń Boże nie twierdzę, że jesteś cham, lekoman czy psychol. Wyrażam jedynie swoje zdanie o sposobie prowadzenia rozmowy na forum...

Mocne słowa biorąc pod uwagę profil i specyfikę zagadnienia tego forum!

Zdecydowanie jestem introwertykiem.

Załuję, że poszedłem na studia humanistyczne. To był wielki życiowy błąd. Po tych studiach - skończyłem politologię (a poszedłem na nią bo interesuję się polityką i społeczeństwem) i nie mogę znaleźć pracy. A moi znajomi którzy nie poszli na studia pracują w fajnych firmach - zaczynali od zera ale po kilku latach wyszli na ludzi. Ja w tym czasie studiowałem i jestem do tyłu o kilka lat w życiu zawodowym.

Nigdy nie mogłem się nauczyć grać w szachy. Probowali mnie tej sztuki nauczyć kolejno dziadek, tata i siostra. Poźniej chyba jakiś kumpel w liceum. I nic. I tak sobie myślę, że to też może być niepokojące, że ktoś nie jest w stanie opanować tej gry.

Jak mam bardzo napięty moment w życiu to pojawiają mi się tiki związane ze skaczącą powieką. Ale to przychodzi tylko wtedy gdy jest naprawdę ciężko, gdy dużo się dzieje i mam mega zajętą głowę różnymi ważnymi sprawami. Co ciekawe na te tiki pomaga mi rzecz trywialna - magnez :)