Imipramina

spokojnie, daj lekom czas zadziałać :-) zapytałaś wprost o diagnozę?

risperidon + olanzapina + fluoksetyna? w jakich dawkach bierzesz?

zawsze możesz skonsultować się z innym lekarzem jeśli masz wątpliwości, ale z tego co piszesz są nerwicowe

zawsze możesz skonsultować się u innego psychiatry miałeś jeszcze jakieś inne zaburzenia myślenia? nasyłania? otamowanie myślenia? itp? jakiej treści były te urojenia?

stawianie sobie diagnozy na podstawie testu jest bezsensu, bo nawet po dokładnym badaniu psychiatrycznym można mieć wątpliwości czy to depresja poschizofreniczna czy objawy negatywne schizofrenii jakie leki bierze Twój kolega???

może psychiatra wypisze Ci skierowanie :-) tylko idź do psychologa, którego on Ci poleci - taka rada z dobrego serca ;-) PS miałaś robiony MMPI2?

chodzisz teraz na psychoterapię?

czasami borderline "lubi się upsychotycznić" i tu w leczeniu bardzo pomaga psychoterapia, leki tylko doraźnie, szczerze ciężko powiedzieć bo te "diagnozy są blisko", mają wiele elementów wspólnych a badanie psychiatryczne jest subiektywne myślę, że obserwacja i psychoterapia, wydaje mi się, że gdyby Twój psychiatra uważał, że to schizofrenia, włączyłby Ci leki bez postawy wyczekującej, bo jednak w tej chorobie trzeba szybko leczyć, bo nieleczona sch. bardzo okalecza człowieka tak mi się wydaje, ale pamiętaj, że to tylko niezobowiązujące gdybanie, bo najważniejszy głos ma Twój psychiatra na jakiej podstawie rozpoznano Ci schizofrenię niezróżnicowaną w szpitalu?

jakie leki masz na tym wypisie ze schizofrenią? jakie są pozostałe diagnozy? a co Twój psychiatra na to? jakie leki proponuje? skoro lepiej się czułaś po przeciwpsychotycznych to może warto do nich wrócić bo diagnoza jak rozumiem nie jest pewna w 100%? schizofrenii nie leczy się snri - te leki mogą tylko rozhulać chorobę inie zdziwiłabym się gdybyś gorzej po nich się czuła

snri nie leczy się schizofrenii jak lek przeciwpsychotyczny dostawałaś w szpitalu??? i jak miałaś brać po szpitalu???

Robotnica, ja pamiętam @sailorka, że bierzesz olanzapine ;-)

@robotnica jest coś takiego jak schizofrenia a rzekomonerwicowym początku W sch. Sa np urojenia jw nasyłania myśli, echo myśli, ugłaśniania myśli i one są dość charakterystyczne, są też mniej charakterystyczne np prześladowcze albo ksobne W psychozie są formalne zaburzenia myślenia Ale leki są w tej chorobie leczeniem przyczynowym, a nie tylko objawowym i czasem trzeba kilku prób żeby dobrze dobrać lek Decyzję o odstawieniu leku może podjąć tylko Twój lekarz psychiatra Co teraz bierzesz z leków?

urojenia nasyłania myśli problem jest taki, że bez leków najprawdopodobniej stracisz krytycyzm i będziesz święcie przekonana, że ten potwór jest i nasyła Ci myśli i żaden argument i dowód tego nie zmieni dzięki lekom stajesz się wobec tego potwora krytyczna, wiesz, że on jest nieprawdziwy, pomimo, że wciąż nasyła myśli - i tu jest moment na psychoterapię, że utwierdza Cię, że potwór to objaw Twojej choroby, uczysz się z nim żyć dzięki terapii i go olewać ale ... gdy przestaniesz brać leki to stracisz wgląd w chorobę i ten potwór znów będzie dla Ciebie najprawdziwszy na świecie i żaden argument ani psychoterapia tego nie zmienią mam nadzieję, że rozumiesz o co mi chodzi: - dzięki lekom wiesz, że to jest nieprawdziwe, ten potwór i to Twoja choroba - jak wiesz, że jest nieprawdziwe to możesz pracować na terapii i to ignorować itd - jak przestaniesz brać leki stracisz poczucie choroby i potwór będzie bardzo prawdziwy i psychoterapia nic nie da - główną rolę mają leki, a psychoterapia to tylko takie "szlify" to się nazywa nasyłaniem myśli - dość charakterystyczne dla schizofrenii zapominacie o jeszcze innych barzo ważnych objawach - negatywnych, to też jest ogromny problem, a pojawiają się one z każdą kolejną psychozą i w miarę postępu chorego - to jest dramat dla chorego, dlatego tak ważne jest szybkie leczenie farmakologiczne

wszystko fajnie pięknie tylko 80% chorych na schizofrenie nie jest krytycznych wobec urojeń i ty tylko i wyłącznie leki pomogą na urojenia dla chorego urojenia to prawda i żadnym argumentem nie jesteś w stanie wyjaśnicć choremu, że to urojenia i na tym polega ich sens więc praca terapii nad nimi jest bez sensu, chyba, że jesteś krytyczna, ale to bardzo bardzo bardzo rzadko sailorka chyba mylisz urojenia z głosami (omamy) :-) bo nad tym można pracować jeśli one pozostają (głosy), ale warunkiem jest wgląd w chorobę ;-) Urojenia – zaburzenia treści myślenia polegające na fałszywych przekonaniach, błędnych sądach, odpornych na wszelką argumentację i podtrzymywane mimo obecności dowodów wskazujących na ich nieprawdziwość.

jednym z głównym problemów tej choroby jest brak wglądu w chorobę - czyli chory nie jest krytyczny, uważa, że jest zdrowy a poza tym zastanawiam się jak pracować na psychoterapii z urojeniami !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! bardzo mądrze dlaczego ???!!!

to zależy od chorób towarzyszących - mogło to być na tle organicznym ale takie przypadkowe zwidy to raczej nie teoretycznie powinny być codziennie przez miesiąc, często brak krytycyzmu wobec nich, formalne zaburzenia myślenia nie da się czasami ludzie mają 1 epizod psychozy w życiu i na tym się kończy schizofrenia jest bardzo ciężką chorobą czasami z psychozą jest mylony zdekompensowany psychotycznie Borderline, którego leczy się psychoterapią

Wystarczy, że wiem czym jest schizofrenia, jakie jest jej podłoże i jak się ja leczy A to vo Ty piszesz w oparciu o tą książke może jeszcze bardziej skrzywdzić osobę chorą, bo odstawi leki i kolejna psychoza zniszczy jej całkowicie życie i nigdy nie ustąpi do końca i zawsze będą jej towarzyszyć np głosy - byłabyś w dtanie zrobić np swojemu dziecku gdyby zachorowało? W imie czego? Narcyzmu? Psychoterapią jesteś w stanie wyleczyć zdekompensowanego psychotycznie Borderline albo ta osoba miała mieć 1 jedyny epizod w życiu nawe nie biorąc leków i na tym jej choroba się zakończyła Myślę, że ta książka musiała leżeć na półce z książkami: porwało mnie ufo albo jak wyleczyć raka medytując - tak ssmo poważna literatura - LITOŚCI!

w tym wypadku miałabym wątpliwości czy to schizofrenia czy raczej np zdekompensowany psychotycznie Borderline tym bardziej, że w przypadku schizofrenii psycholog nie powinien podejmować się psychoterapii, bo w tej chorobie chodzi o inną psychoterapię niż psychodynamiczna/poznawczo-behawioralna PS bałabym się psychologa, który leczy urojenia i halucynacje psychoterapią! takie cuda to tylko mogą wymyślić psychodynamiczni w takim przypadku nie była to schizofrenia tylko np zdekompensowany psychotycznie Borderline (bo jego terapia jest w stanie uleczyć) a poza tym część osób chorych na schizofrenię ma tylko jeden epizod w życiu

psychoterapia w schiz. jest tylko wspomagająca i określony jej typ - o chorobie, o życiu, dlaczego trzeba brać leki, o objawach, jak nauczyć się rozpoznawać zbliżającą się psychozę itd absolutnie nie psychodynamiczna, w której są głosy, że może wyleczyć schizofrenię, bo to jest niepoważne, a zwłaszcza podejście, że leki trują!!! schizofrenia jest chorobą biologiczną, a leki nie tylko łagodzą objawy, ale zapobiegają postępowi choroby, to nie jest leczenie objawowe - to leczenie przyczynowe! leczenie jest długoterminowe, często do końca życia i radziłabym tylko i wyłącznie rozmawiać ze swoim lekarzem kiedy można by pokusić się o odstawienie/zmniejszenie dawki leków, ale każdy epizod psychozy powoduje rujne w życiu chorego, więc trzeba umieć rozpoznawać u siebie objawy zwiastujące zbliżającej się psychozy część osób ma 1 epizod psychozy w życiu

nie mam schizofrenii, ale mogę odpowiedzieć na kilka pytań 1. działanie leku ocenia się po ok miesiącu, urojenia nie zawsze muszą zniknąć 3. krytycyzm może się pojawić w trakcie leczenia lub nie pojawić się nigdy 5. różnie 6. być może nigdy 7. forma deport jest dla pacjentów, którzy nie biorą leków 8. są objawy prodromalne - różnią się u poszczególnych chorych, ważna jest edukacja pacjenta i jego rodziny 11. często do końca życia

nie znam kilku - jedna jedna definicja schizofrenia + choroba afektywna, o takim samym nasileniu, że nie da się określić czy ma się bardziej schizofrenię czy depresję i mogą być bardzo nasilone objawy depresji i schizofrenii schizofrenia to zbiór kilku chorób 1 znajoma to chyba nie jest wytyczna co do przebiegu chorób u wszystkich chorych, bo są różne niektórzy pracują, inni są na rencie objawy muszą być tak samo nasilone depresji i schizofrenii to, że Twoja koleżanka nie ma objawów - gratuluję, ma chorobę o lżejszym przebiegu, jak odstawi leki to może się okazać, że dostanie psychozy i wtedy nie będzie tak wesoło i nie zawsze uzyskuje się remisji, a poza tym po latach diagnoza może się zmienić - ktoś uzna, że to jest depresja psychotyczna albo schizofrenia albo chad albo borderline

choroba chorobie nierówna - schizofrenia to jest zbiór chorób - niektórzy funkcjonują latami bez leczenia i diagnozy, niektórzy chorują od 10 roku życia i szybko choroba ich niszczy praktycznie to samo - leczy się prawie tak samo jak schizofrenię definicja Zaburzenia schizoafektywne (ang. schizoaffective disorder) – grupa zaburzeń charakteryzująca się połączeniem objawów typowych dla zaburzeń afektywnych oraz schizofrenii. ja uważam, że nie są głupie - są całkowicie normalne musisz pamiętać, że jesteś chora i jak w każdej chorobie są lepsze i gorsze dni olanzapina ma działanie przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, działa też na objawy negatywne pogadaj z lekarzem, że może coś podniesie, coś zamieni, coś zmniejszy dużo przytyłaś na olanzapinie?

schizofrenia jest baaaardzo ciężką chorobą, bardzo okaleczającą dobrze jak uzyskasz remisję, ale ta choroba charakteryzuje się występowaniem psychoz i nie zawsze udaje się uzyskać pełną remisję Zaburzenia schizoafektywne (ang. schizoaffective disorder) – grupa zaburzeń charakteryzująca się połączeniem objawów typowych dla zaburzeń afektywnych oraz schizofrenii. przy schizoafekcie masz objawy schizofrenii (pozytywne i negatywne) + zaburzenia afektywne (depresja, chad, mania) - przy czym objawy występują równocześnie pozytywne (inaczej "wytwórczych"), czyli dodatkowych w stosunku do normalnego funkcjonowania): - halucynacji - urojeń - dziwacznych zachowania negatywne (zmniejszających zdolności normalnego zachowania): - ubóstwa mowy (mutyzm) - anhedonii – niezdolność do spontanicznego przeżywania pozytywnych uczuć (np. radości, zadowolenia i optymizmu w ogóle) - apatii - nieuwagi - zobojętnienia - zubożenie mimiki - trudności prowadzenia aktywności społecznej (rodzinnej, małżeńskiej, zawodowej, czynności samoobsługowych) - trudności w komunikacji interpersonalnej przy czym do stwierdzenia schizofrenii: Dla rozpoznania schizofrenii niezbędne jest spełnienie wszystkich wymienionych kryteriów: A. obecność co najmniej jednego z poniższych objawów czynnej fazy zaburzeń przez co najmniej jeden miesiąc lub krócej przy prawidłowym leczeniu 1. dwa z następujących: a) urojenia b) nasilone omamy c) niespójność lub znaczne rozluźnienie skojarzeń d) zachowanie katatoniczne e) płytki lub wyraźnie niedostosowany afekt 2. dziwaczne urojenia 3. nasilone omamy w postaci głosów komentujących lub dyskutujących B. obniżenie poziomu funkcjonowania społecznego poniżej poziomu wyjściowego C. ciągłe oznaki zaburzeń przez co najmniej pół roku. Okres ten musi zawierać fazę czynną (minimum jeden miesiąc lub krócej przy prawidłowym leczeniu), poza tym mogą go wypełnić objawy fazy zwiastunowej lub rezydualnej D. nieobecność zespołu depresyjnego lub maniakalnego (zob. choroba afektywna dwubiegunowa) E. brak uchwytnych czynników organicznych inicjujących lub podtrzymujących zaburzenia F. jeśli w wywiadzie są zaburzenia autystyczne to rozpoznanie wymaga stwierdzenia nasilonych urojeń lub omamów (zob. autyzm dziecięcy, zespół Aspergera) -- 13 sie 2014, 14:40 -- co bierzesz i co brałaś z leków ??? nigdy ich nie odstawiaj bez porozumienia z lekarzem, bo nie zawsze po psychozie uzyskuje się pełną remisję - i wtedy będzie bardzo duży problem może być tak, że to są objawy negatywne schizofrenii (nowe neuroleptyki czasami radzą sobie z tymi objawami) - warto pogadać ze swoimi lekarzem o tym

w zaburzeniu schizoafektywnym (czyli schizofrenia + depresja) trzeba brać leki i to jest podstawa leczenia, psychoterapia tylko dodatkowo co chcesz zmieniać w myśleniu??? z urojeniami się nie dyskutuje tylko walczy się z nimi lekami! bladość emocjonalna, wycofanie itd to są najprawdopodobniej objawy negatywne zaburzenia z kręgu schizofrenii

Formalne zaburzenia myślenia obejmują zaburzenia toku, struktury i funkcji myśli. Do tych zaburzeń zalicza się: * gonitwa myśli – znaczne przyspieszenie toku myślenia, które objawia się najczęściej w sposobie formułowania wypowiedzi i patologicznej gadatliwości; tworzą się coraz nowe skojarzenia myślowe, myśli chorego przeskakują z tematu na temat, kojarzenia są powierzchowne, często spotyka się aliteracje i rymy; przyspieszony tok myślenia pojawia się w zaburzeniach maniakalnych, w początkowym okresie zatrucia alkoholowego i psychozie maniakalno-depresyjnej; na szczycie podniecenia maniakalnego może dochodzić do objawów splątania myślowego, kiedy kojarzenia zaczynają się rwać i zatracają się związki między słowami; * zwolnienie toku myślenia – myślenie bardzo powolne, rozwlekłe, aż do skrajnego zahamowania myślenia; pacjentowi trudno oderwać się od jednego tematu; przy zwolnionym myśleniu mogą pojawić się perseweracje – ciągłe wracanie, powtarzanie myśli oraz słów ostatnio zasłyszanych lub przyswojonych; redukcja tempa myślenia występuje w depresji, padaczce lub otępieniu starczym; * werbigeracje – stereotypie słowne występujące często ze stereotypiami ruchowymi, np. wystukiwanie rytmu, które nie jest powiązane z wcześniejszą wypowiedzią; werbigeracje występują często w zaburzeniach organicznych; * rezonerstwo – puste dowodzenie oczywistych pojęć, pseudofilozofowanie; myślenie autystyczne, dereistyczne (odrealnione), które dotyczy wyłącznie wewnętrznych przeżyć chorego; pacjent gubi wątki w wyjaśnianiu, nie liczy się z rzeczywistością, aktywnie ją odrzucając i zamykając się w swoim świecie marzeń; *zatamowanie myśli – otamowanie myślenia, zapory myślowe, krótkotrwałe przerwy w toku myślenia, objawiające się przerywaniem wypowiedzi w pół zdania; zapory myślowe są charakterystyczne dla myślenia schizofreników; * myślenie symboliczne – chory operuje pojęciami, które nabierają swoistego, tylko jemu znanego znaczenia; * myślenie paralogiczne – pacjent wyciąga wnioski nierozsądne, sprzeczne z elementarną logiką; chory próbuje często zachować pozory logiki w swoich wypowiedziach; * myślenie katatymiczne – charakterystyczne dla dzieci do lat 7.; myślenie sterowane uczuciami, a nie przesłankami rozumowymi; * rozkojarzenie – niezrozumiały, często nielogiczny wątek myślowy; styl i myśli stają się dziwaczne, jak gdyby chory bawił się słowami; zbaczanie tematyczne, przeskoki i niespójność myśli, mówienie „obok”, kiedy chory odpowiada bez związku z zadanym pytaniem; rozkojarzenie występuje u schizofreników i nie łączy się z zaburzeniami świadomości; * splątanie myślenia – inkoherencja, sałata słowna, brak logiki myślenia, kojarzenie powierzchowne; występuje u pacjentów z zaburzeniami świadomości; lekkie stany splątania mogą wystąpić u ludzi zdrowych przy zmęczeniu pracą umysłową. Zaburzenia myślenia objawiają się również w postaci mutyzmu (uporczywego milczenia), tworzenia neologizmów albo lepkości myślenia, kiedy trudno przełączyć się z tematu na temat. U chorych z zaburzeniami myślenia mowa jest niekomunikatywna, zdania nieskładne, wątki porozrywane, a wypowiedzi nieadekwatne do sytuacji. -- 11 sie 2014, 18:37 -- Dla rozpoznania schizofrenii niezbędne jest spełnienie wszystkich wymienionych kryteriów: A. obecność co najmniej jednego z poniższych objawów czynnej fazy zaburzeń przez co najmniej jeden miesiąc lub krócej przy prawidłowym leczeniu (poprzednio w DSM-III R co najmniej tydzień) 1. dwa z następujących: a) urojenia b) nasilone omamy c) niespójność lub znaczne rozluźnienie skojarzeń d) zachowanie katatoniczne e) płytki lub wyraźnie niedostosowany afekt 2. dziwaczne urojenia 3. nasilone omamy w postaci głosów komentujących lub dyskutujących B. obniżenie poziomu funkcjonowania społecznego poniżej poziomu wyjściowego C. ciągłe oznaki zaburzeń przez co najmniej pół roku. Okres ten musi zawierać fazę czynną (minimum jeden miesiąc lub krócej przy prawidłowym leczeniu), poza tym mogą go wypełnić objawy fazy zwiastunowej lub rezydualnej D. nieobecność zespołu depresyjnego lub maniakalnego (zob. choroba afektywna dwubiegunowa) E. brak uchwytnych czynników organicznych inicjujących lub podtrzymujących zaburzenia F. jeśli w wywiadzie są zaburzenia autystyczne to rozpoznanie wymaga stwierdzenia nasilonych urojeń lub omamów (zob. autyzm dziecięcy, zespół Aspergera)