Chusteczka

Mnie też stresuje nawet najprostsza praca :/ Mam wrażenie, że nie robię czegoś tam wystarczająco dobrze, tylko czekam aż mnie opieprzą albo zwolnią... Jak popełnię nawet drobny błąd, to już wpadam w panikę...

Witaj Myszasty! Mimo różnych błędów, które - jak piszesz - popełniałeś, mam wrażenie, że i tak jesteś bardzo silnym człowiekiem. Przy takim dzieciństwie, śmierci matki w takich okolicznościach...Nic dziwnego, że dopadł Cię zespół lęku panicznego. A jednak pracujesz, masz rodzinę. Jakoś sobie radzisz. Szacun Może to było umyślne zagranie? Chciała Cię sprowokować, wywołać jakieś emocje. A może po prostu jest pierdyknięta

"eunice88" Moja historia jest podobna. Ja choruję od 12 lat na nerwicę natręctw. Teraz natręctw prawie nie mam, za to inne problemy psychiczne. U mnie duży wpływ na moje zdrowie psychiczne miał alkoholizm matki. Teraz mama nie pije. Ja poszłam na psychologię, żeby pomagać takim zagubionym nastolatkom jak ja w LO. Oczywiście myślałam, że po studiach już będę silną, zdrową, dojrzałą kobietą. Cha,cha,cha.... Też trochę żałuję, że nie poszłam na coś innego. Teraz nie mam żadnego konkretnego zawodu, a terapeutą, to raczej nie będę :/ Przynajmniej w najbliższym czasie. Ja w 3 klasie LO i na 1 roku studiów byłam w szczęśliwym związku, który mnie "wyleczył" na jakiś czas. Potem coś mi odbiło, odesząłm od tego chłopaka i moje problemy psychiczne wróciły. Też pracowałam w przedszkolu - dla dzieci ze spektrum autyzmu. Pracowałam tam 10 m-cy, po czym odeszłam ze względu na nawrót depresji :/ Moje współpracownice może nie były niemiłe, ale chyba niespecjalnie mnie lubiły (nie wiem, czemu) i nie miałam z nimi bliższych kontaktów. Pod tym też się podpisuję, chociaż czasem mam już dosyć bycia miłą. Teraz nie mam pracy. Nie wiem, co chcę robić. Mam wrażenie, że niczego nie umiem, do niczego się nie nadaję i podejrzewam, że wyląduję na kasie w supermarkecie :/

Psychiatra. Leczę się u niego od 9 lat. Jakiś rok temu powiedział, że to za wcześnie, żeby stwierdzić... Biorę paroksetynę i lamotryginę, czyli zestaw jakby na CHAD... Zaczęłam się leczyć ze względu na nerwicę natręctw, potem doszła depresja, a potem te masakryczne wahania nastroju, motywacji, postaw, podejścia do życia, wyboru "drogi życiowej". Teraz się miotam we wszystkich sferach życia i nie wiem, co dalej :/ Dzięki za podsunięcie tych książek. Postaram się je zdobyć.

Od 3 dni czuję się jakbym była prawie zdrowa... Zaczęłam szukać pracy, mam wrażenie, jakbym miała "jaśniejszą głowę", patrzę optymistycznie w przyszłość, czuję się silniejsza... No, może nie tryskam energią, ale jest dużo lepiej. Dopiero co chodziłam jak zombi, mama pytała, czy jestem na jakichś dragach, czułam "ból" z powodu samego istnienia, a teraz jakby spadł ze mnie jakiś wielki kamień....... WTF??? Swoją drogą, potrafię mieć takie przeskoki w ciągu jednego dnia... Czy ktoś mi może powiedzieć, czy ja mam CHAD??? Bo mój lekarz wymiguje się od odpowiedzi... :/ Psycholog stawia na zaburzenia osobowości... Nie powiedział, jakie konkretnie. Sama skończyłam psychologię, a nie potrafię jednoznacznie określić co mi jest Chyba kilka rzeczy po trochu...

Tak, to była ironia

Ja od 9 lat szprycuję się tym gównem...... Boję się pomyśleć, jakie nieodwracalne szkody wyrządziły w moim organizmie te prochy....Brałam głównie SSRI: sertralinę fluoksetynę fluwoksaminę Miałam też przygodę z wenlafaksyną (SNRI) i klomipraminą (TLPD). Ta ostatnia działała najlepiej na natręctwa, które kiedyś mnie mocno męczyły, ale miałam po niej zaburzenia pracy serca, zatrzymanie moczu i najprawdopodobniej zespól serotoninowy W szpitalu mnie tak urządzili mocno zwiększając dawkę w krótkim czasie. Brałam też kwas walproinowy (stabilizator) Teraz jestem na paroxetynie (SSRI) i lamotryginie (stabilizator) Mam problemy z pamięcią. Niby w ulotkach tych wszystkich leków było napisane, że nie mają wpływu na sprawność psychomotoryczną, ale jakoś trudno mi w to uwierzyć...Z libido u mnie jest różnie - nie wiem, na ile to wynika z psychiki, a na ile z leków. Miałam okresy, kiedy nie mogłam przeżyć tygodnia bez seksu i takie, kiedy seks mógłby dla mnie nie istnieć. Do tego często słaba reaktywność seksualna ciała, że się tak wyrażę - suchość pochwy, słabe doznania. Jeszcze, żeby te leki jakoś dobrze działały, a tu dupa :/ I tak mam wahania nastroju, epizody depresji itd. Odstawiłabym je, ale boję się, że wrócą mi natręctwa, a to by już była masakra -- 01 wrz 2013, 03:25 -- A, zapomniałam dodać - cieszę się, że nie jestem facetem... Przynajmniej nie mam problemów z erekcją, wytryskiem itd. Współczuję Wam mocno i trzymam kciuki, żeby udało się Wam pokonać trudności :) -- 01 wrz 2013, 03:42 -- Jeszcze coś. W ulotkach leków psychotropowych jest napisane, że mogą powodować zaburzenia seksualne, więc trudno by się było do kogokolwiek przyczepić. W końcu ostrzegają, tak?

No to mnie dobiłeś...

Poważnie. Kiedyś nie byłam taka szczupła i piękna Nie byłam też jakaś super gruba, ale grubsza. Przez całą podstawówkę rówieśnicy wyzywali mnie od parów i salcesonów M.in.z tego wzięły się moje problemy z jedzeniem. -- 01 wrz 2013, 01:51 -- Tak na marginesie, złamałam się.... Wpierniczyłam jakieś 1.5 tys. kcal w różnych słodyczach. Ale nie jest tak źle - nie zjadłam wszystkiego. Głównie dlatego, że mnie zemdliło. Zostało na jutro...

Od 24 h nie jadłam słodyczy i chodzę po ścianach......... Z tej perspektywy patrząc, to dobrze, że jestem przeziębiona - nie wychodzę z domu - nie chodzę do sklepów. Ale muszę przyznać, że o 1 w nocy zastanawiałam się, czy nie wyjść do nocnego po coś słodkiego... A właściwie po DUŻO czegoś słodkiego... Oczywiście od rana też ciągle myślę, żeby pójść do sklepu.....Niedługo znów będę gruba i brzydka.........((((((I ciągle chora:/

Moja mama przed chwilą znów próbowała mi zrobić pseudoterapię... Najbardziej spodobał mi się tekst: TRZEBA RADOŚNIE MYŚLEĆ Tak mi się spodobał, że postanowiłam podzielić się z Wami tą cudowną receptą na szczęście :]

Czy tylko ja widzę tu masę sprzeczności??? Starasz się szerzyć miłość i nie nienawidzić, a z drugiej strony uważasz ludzi za ścierwa, kobiety za podludzi, swoją partnerkę za głupią pindę... No hipis i Budda w jednej osobie...

O to, to! Tylko, że łatwiej powiedzieć, niż zrobić

Ja raczej odpadam, bo jestem przeziębiona A tak bardzo bym chciała pójść

Bardzo dobry pomysł :)