zamulan

Na początku jest petarda, tylko zwiększa niecierpliwość. Później zostaje sam niepokój psychoruchowy i nie ma już podwyższenia nastroju i aktywizacji, lek kupa.

Pernazyna wybitny szajs, niestety dość mocno stępia uczucia, a to jest cena ogromna jak na leczenie.

Podbijam, przestał działać. Fluanxol też przestał działać. Co teraz z moimi objawami negatywnymi?

Ja mam z kolei od 4 miesięcy jakby stępione uczucia, percepcja działa mniej więcej normalnie natomiast w kontakcie z ludźmi czuję taką wewnętrzną blokadę, strasznie mnie to męczy i dołuje dlatego zaczynam unikać ludzi. Zauważyłam jeszcze, że brak mi uczuciowości wyższej w kontaktach z ludźmi, nie odczuwam empatii, nie tęsknię, nie jest mi żal, "udaję" tylko mnie sprzed lat, ale chyba mi to nie do końca wychodzi. We wtorek wizyta u lekarza, niestety, nie widzę nadziei na poprawienie stanu.

Rewelacyjny lek, w dawce 200mg na dobę (mój lekarz uznał, że 50 o którym była mowa jako o dawce antydepresyjnej to zdecydowanie za mało), jednak na moją zmianę leczenia z Sertindolu na Solian 200mg przystał. Efekty są świetne, czuję więcej motywacji, chęci życia, zadowolenia z małych rzeczy.

Przypomnę się, choruję na schizę parano i depresję popsychotyczną. Biorę obecnie 300mg już tydzień, no i w końcu czuję właściwe obroty, niestety, wygląda na to, że tolerancja na lek wzrasta, kiedyś wystarczyło 225mg, a teraz czuję się trochę odhamowana, ale nie jest źle, bardzo sobie to chwalę, mimo, że inni mogą momentami uznać, że to nieznośne. Do tego biorę 200mg Solianu, także dawka dziecięca, który tak dawkowany uderza presynaptycznie w D2, czyli dodaje energii, motywacji, ciekawości życia. Jest fajnie, naprawdę fajnie. Pozdro!

Czy przejście z wenlafaksyny 225mg na combo CRF wyleczy mnie ze spłaszczenia rzeczywistości, którą możnaby po ludzku określić jako bardzo delikatną apatię? Słabo odwzajemniam uczucia, rzeczywistość jest taka blada. Ma to znamiona bardzo ale to bardzo subtelnej depresji, da się funkcjonować, ale to nie jest funkcjonowanie w pełni. Poza tym medytuję - w tym szukam recepty na pełniejsze przeżywanie. Ech, kiedy sobie przypomnę czasy rewelacyjnego samopoczucia, ciar podczas słuchania muzyki po Citalopramie 20mg to aż mnie zgina.

Znam to aż zbyt dobrze, współczuję. Jednak potrzeba czasu i dobrze dobranych leków.

Jest, ale nadal niezbyt satysfakcjonująca. Jestem na 225mg od 3 miesięcy no i powiem Wam, że strasznie narzekam na taką emocjonalną pustkę, apatię, takie wypalenie, zdecydowanie bardziej lajtowe niż sama depresja, bo niby robię wszystko normalnie (chociaż w sumie i tak mniej spędzam czasu na zainteresowania, mniej czytam, mniej się rozwijam) tak jakby wszystko docierało do mnie z mniejszą mocą, a i moja reakcja jest stępiona. Wybieram się do psychiatry. Jak myślicie czy miks California Rocket Fuel Wenla + Mirta dałby radę? Bo to chcę zaproponować swojemu psycholowi. Na wellbutrin się zapewne nie zgodzi, bo nie lubi miksować wellbu z SSRI, a i pewnie noradrenalinę by mi wysadziło, a tego nie chcę. Poza tym wellbutrin działał całe 15 dni, po czym dół wrócił. Pozdr i zdrowia.

Siemka, udalo się za porozumieniem z lekarzem zwiększyć dawkę Wenli ze 150mg na 225mg, czasem wrzucę 300mg. Co do doświadczeń, odczuwam jakąś taką bliżej neokreśloną depresyjną jałowość, apatię, brak żwawości, przedchorobowej ekspresji. Jak myślicie, to wróci?

Dorzuciłam dzisiaj do 225mg Wenli Wellbutrin w dawce 300mg, teraz jest wieczór i czuję, choć może na granicy placebo, więcej energii, co przełożyło się na wykonane prace domowe.

Na wenflaksynie czuję brak energii, ale dorzutka 300 mg wellbutrinu daje radę, trochę czuć napięcie spowodowane wystrzałem noradrenaliny.

Ano :) Ale zasugeruję lekarzowi 225mg, bo 150mg to zdecydowanie za mało, czuję się apatycznie na takiej dawce.

Normalnie przyjmuję dawkę 150mg/d, dzisiaj przyjęłam 300mg i nie wiem czy to autosugestia czy nie, ale jest znacznie lepiej, z permanentnego wynudzenia rzeczywistością weszłam w kanał flow

Jestem już prawie 3 tygodnie na wenlafaksynie w dawce 150 mg/d. Co mogę powiedzieć? Depresja została połowicznie zażegnana, od ok. 1,5 tygodnia są dobre dni, czyli klaruje się jakaś stabilna tendencja. Brakuje do świetnego samopoczucia, jestem nieco apatyczna i zobojętniona, rzeczywistość jest trochę wyjałowiona. Nie wiem czy to końcówka depresji czy polekowe sprawy, SSRI są znane ze specyficznego zobojętnienia, ale niedane mi było go nigdy zaznać.

Elfrid. Sertindol biorę od 4 miesięcy, zresztą jego działanie na receptory serotoninowe jest znikome. Dzisiaj normalny dzionek, nieco apatyczny, ale nienajgorzej.

2 i pół tygodnia wenlafaksyny 150mg i odzyskuję oddech i chęci do życia. Od 3 dni jest bardzo fajnie, dawno nie było takiego czasu.

Na mnie też nie działa w dawkach 50-100 mg na depresję i na dystymię, dlatego darowałam sobie wrzucanie. W dawce 400mg dziennie też nie był jakoś specjalnie odczuwalny, no ale to było podczas epizodu psychotycznego, więc też inaczej

Witam, u mnie depresja jest wynikiem epizodu psychotycznego schizofrenii paranoidalnej i niestety następuje po każdym "przebudzonym" epizodzie. O ile świat psychozy jest krainą pełną fantazji, kreatywności, prawd objawionych, uniesień o tyle depresja to nic innego jak zgliszcza pozostałe po zaostrzeniu schizy. Jak to wygląda u mnie? Ano wstaję rano, po ok. 14h leżenia w łóżku i odliczam czas do zakończenia dnia z myślą "dzisiaj nie jest lepiej, może niedługo będzie", potem kładę się szybko z powrotem na kanapę bo "nic nie cieszy, nic nie ciągnie", ciężko się czyta, nawet ogląda tv przez brak zainteresowania czymkolwiek, puszczam gdzieś z boku muzykę ambientową i leżę, leżę, leżę, czasem próbuję wypełnić "normalnie" dzień, co i tak spełza na jałowych próbach rozruszania się, poza tym apatia, anhedonia, obniżony nastrój... i tak od 4 miesięcy. Wtedy sobie myślę, że jest ciężko, najciężej, nie spotykam się ze znajomymi, nie odbieram telefonów, po prostu wszystko męczy. Na szczęście są dni lepsze, w których nastrój jest niezły i co najważniejsze! jest to zainteresowanie, bez którego moje życie zamienia się w leżakowanie w poczekaniu na lepsze czasy. Dzisiaj jest właśnie dzień, który moge zaliczyć do lepszych. Pozdro! :)

Niedługo upłyną 2 tygodnie odkąd zażywam wenlafaksynę w dawce 150 mg w preparacie Venlectine. W praktyce wygląda to tak, że są lepsze dni przeplatane z dniami depresyjnymi. Niestety, tych depresyjnych jest więcej. Ciągle czekam na pełne rozkręcenie się leku.

U mnie było identycznie na wenli, każda czynność to katorga. Ale na paroksetynie było jeszcze gorzej- nie mogłam niczego robić- przestałam oglądać tv, czytać, o muzyce mogłam zapomnieć. W domu nie robiłam nic- sprzątali mąż i córka. Potrafiłam tydzień przechodzić w tych samych ciuchach, nie mogłam zmusić się do wyjścia na zakupy. Paroksetyna to jak dotąd największe świństwo , jakie brałam. Nie straszcie, przecież ta niemożnośc zrobienia czegokolwiek to objaw depresji, czy możliwe jest żeby to było polekowe? Też mam ogrooomnego muła, ale pocieszam się, że to dopiero 1,5 tygodnia na wenli (150 mg) i że mam do czynienia z samą depresją. ICD-10, ile czasu jesteś na wenli? Kiedy zaskoczyła?

depas, no raczej! A cierpliwość mam wyrobioną, już ponad 3 miesiące mija jak bezskutecznie leczę epizod depresyjny. Wieczorek, znacznie lepsze samopoczucie, światełko w tunelu, ale takich światełek było już zbyt dużo, żebym chodziła podekscytowana.

6 dzień na wenlafaksynie, dawka 150mg, skomasowany atak na depresję popsychotyczną - na razie brak rezultatów.

one-half, mój psychiatra mówił, że w praktyce klinicznej psychiatrów pewnego szpitala Wellbutrin nie sprawdzał się w połączeniu z lekami SSRI. Tak, wenlafaksyna dopiero od 150mg zaczyna zachowywać się jak inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny. Po tygodniu od odstawienia Wellbutrinu 450mg łyknęłam jedną tabletkę 300mg licząc na mały, euforyzujący buzz, który spotkał mnie na samym początku kuracji... nic z tego :)

Wczoraj i dziś 75mg wenlafaksyny, od jutra już 150mg/d. Zdam relację.