logik

powiem tak, przy braku dopaminy w naszym przypadku podnoszenie dopaminy lekami jakie obecnie sa dostepne na rynku nie ma sensu, bo albo leki dzialaja za slabo albo receptory dopaminergiczne juz sa tak zniszczone, ze zadna substancja, zaden lek juz na nie nie dziala na dopamine. dlatego zostaje jeszcze srotonina i noradrenalina. w moim przypadku podnoszenie serotoniny lekami paradoskalnie spowodowalo depresje tzn. serotonina spadla gdy leki ja podnosily, to jest tak zwana sytuacja paradoksalna, ale jak najbardziej zdarzyc sie moze. dlatego postawilem na noradrenaline. bawilem sie dlugo. podnoszenie noradrenaliny lekami po pierwsze powoduje skutki uboczne, a po drugie jak lek podniesie noradrenaline to od razu ma sie lęki, wqrwienie na wszystko, spiecie, napiecie, nerwice-qrwice. bawilem sie z guarana, ale pobudzenie za silne, lęki, nerwobole w klatce piersiowej, spiecie, napiecie, nerwica-qrwica. no i postawilem na kofeine. 100mg kofeiny to dla mnie za duzo. to postawilem na 50mg kofeiny i strzal w dziesiatke. jest tzw. naped tzn. mija zmeczenie, mija osowienie, jest skupienie, powiedzmy, ze jest energia, ale w sensie sily tzn. nie ma zmeczenia. minus jest, bo jak mam isc miedzy ludzi to te 50mg kofeiny to troche za duzo, bo wtedy mieszam sie i wlaczaja sie lęki. wg mnie lepsze byloby 30-35mg kofeiny, ale nigdzie takiej dawki nie moge uzyskac w tabletce lub kapsulce. jedynie zostaje cola, ale cola jest za droga, zeby pic ja dwa razy dziennie. bede jeszcze szukal czy sa jakies suplementy z mniejsza iloscia kofeiny.

obecnie w jakim zawodzie byscie siebie widzieli (moze byc ze stopniem nieplnosprawnosci)?

bylem dzisiaj w poradni zdrowia psychicznego, bo chcialem isc do swojej lekarki, a pielegniarka mi mowi, ze od sierpnia trzeba sie rejestrowac przed wizyta z kilku tygodniowym wyprzedzeniem, a nie jak do tej pory bylo, ze rejestrowalo sie w dniu wizyty. to jest poryty kraj. ten Arłukowicz to sie powinien do dymisji podac. w du.pie mam ten NFZ. patrzec tylko jak za jakis czas leki beda pelnoplatne, a za kazda wizyte bedzie trzeba placic.

znacie sie cos na parkinsonizmie polekowym? czy np czuc bol miesni to normalny objaw, boli mnie zwlaszcza w lewym kolanie lewa strona (chyba miesnie, bo raczej nie kosci) i prawy nadgarstek. nie wiem czy mi miesnie dretwieja czy jaka cholera, ale bol jest tak konkretny, ze jak ruszam to mnie boli, jakby mnie ktos klul w to miejsce dlatego przestaje ruszac tymi miesniami i je masuje. biore 5x100mg solianu tylko dlatego, zeby moc spac. jakby nie bezsennosc to w cholere bym pieprznal lekami, ale jak sami wiecie kazdy z nas ma jakies ciezkie, uporczywe dolegliwosci. Stonka zyjesz? co u ciebie? jak z twoim zszarganym zdrowiem?

natrętek widze, ze ty jednak sie lepiej czujesz ode mnie. nie bede sie licytowal z toba, ze czuje sie gorzej od ciebie. po prostu czuje sie bardzo zle i moj obecny stan zdrowia psychicznego i fizycznego uniemozliwia mi prace wsrod ludzi, prace na zmiany. jedyne co moglbym robic to chyba praca jako portier, ale juz skladalem cv i nikt sie nie odzywa. po prostu widze jakie olewnicze macie patrzenie na sprawe. albo olewacie albo rzeczywiscie lepiej sie czujecie. bo ja rok temu bralem 300mg solianu, zeby moc spac, a w tym roku juz 500mg solianu biore, zeby moc spac. wypisz wymaluj schizofrenia prosta i to nie to, ze sie upieram przy diagnozie tylko sprawy tak ida, a patrzac sie na to jak sprawy ida wszystko wyglada na schizofrenie prosta. i tyle. jest coraz gorzej. patrzac sie w dluzszej perspektywie jest gorzej niz bylo i tyle.

najlepsze jest to, ze znajomosci trace przez to, ze nie chodze do pracy. wg ludzi jak juz nie chodzisz do pracy to juz jestes nierob. wszystko na ten temat.

Stonka napisalem do ciebie priva. co powiedzieliscie rodzinie, zeby dali wam spokoj? mnie caly czas wysylaja do pracy, mecza mnie, ze jestem bezrobotny, ze nie pracuje, ze co bedzie jak ktoregos z rodzicow zabraknie. czuje sie dobrze max. 7 dni, a potem wszystko wraca jak bylo czyli zero motywacji, zero satysfakcji, zmeczenie. mam tylko objawy negatywne, ale moja rodzina i lekarka nie chca tego zrozumiec. bylem juz w zeszlym roku 2 dni w pracy, ale nie wytrzymalem ze wzgledu na lęki, brak koncentracji, brak motywacji i zmeczenie. ludziom sie wydaje, ze jak ktos ma objawy negatywne to tak jakby mial dola. najgorsze jest to, ze objawy negatywne tak sie nie objawiaja. objawy negatywne to cos o wiele gorszego. to nie fizyczna i psychiczna niemoc spowodowana niewlasciwa praca mozgu na skutek braku dopaminy w poszczegolnych regionach mozgu. ale ja moge do nich mowic. mowia mi, ze po mnie tego nie widac. rodzice mi mowia: co z toba bedzie jak nas zabraknie? wiecie co ja juz mam dosyc. raz sie juz wieszalem i nie mam zamiaru sie drugi raz wieszac. wiem, ze skoncze pod mostem albo w dps'ie, bo do pracy fizycznej nie nadaje sie ze wzgledu na brak motywacji, zmeczenie i brak koncentracji, do pracy z ludzmi sie nie nadaje, bo nie mam emocji, zmeczenie, brak koncentracji, brak motywacji. qrwa mam wszystkiego dosc. nie chce sobie kuku robic, ale znowu przyjedzie rodzina na swieta i znowu beda mi pier.dolic, ze co bedzie jak rodzicow zabraknie. nie martwia sie jak mi teraz pomoc pod wzgledem medycznym tylko mi szukaja pracy kiedy ja mam problem z mozgiem, a nie z praca. mam wrazenie, ze lekarka nic moim rodzicom o mojej chorobie nie powiedziala, a ja qrwa musze codziennie powtarzac, ze sie zle czuje. wspomagam sie kofeina, na poczatku krotko jest noradrenalinowa motywacja, ktora po jakmis czasie przeradza sie w napiecie i w lęki. nie to, ze sie boje, ze sobie nie dam rady w pracy. po prostu czuje i widze na codzien ile robie w domu i na tej podstawie jestem w stanie na sucho ocenic czy dam rade czy nie. nie ma bazowej motywacji nie ma niczego. u mnie nie ma bazowej motywacji. dla mnie zupa pomidorowa smakuje tak samo jak rosol, pierogi ruskie smakuja jak placki ziemniaczane, ale ch.uj nikt tego u mnie w domu nie rozumie. w mojej glowie, w mojej psychice jest od lat taka sama monotonia, ktora burzy mi wszystko. mowie im o tym wszystkim, ale oni to maja gdzies i mam isc do pracy. jak? ja sie pytam jak? co pojde i zrezygnuje po miesiacu, bo z braku koncentracji i braku sil zrezygnuje? a potem i tak sie wszyscy dookola dowiedza, ze jestem chory psychicznie. dlatego wiec wole trzymac sie z boku, zeby ludzie nie plotkowali, bo mieszkam na wsi, a ludzie to normalnie by cie zywcem zjedli.

ale jak tu sie dobrze czuc skoro pakuje w siebie ten solian 6x100mg na wieczor i nic z tego. wg mnie to jest choroba neurodegeneracyjna -- 30 lis 2012, 16:28 -- Stonka ja sie z toba nie bede licytowal. mna nie trzepie, bo jeszcze nie bylem az tak zdesperowany (glupi), zeby pakowac sie w benzodiazepiny. powaznym problemem jest bezsennosc. wg mnie w tej chorobie nastepuje powolny proces niszczenia, umierania receptorow dopaminergicznych albo takich struktur w mozgu, ktore ta dopamine produkuja. po prostu mozg sam siebie niszczy. -- 01 gru 2012, 08:53 -- jednak na 6x100mg solianu jest zbytnie hamowanie. bede musial wrocic do 5x100mg solianu. -- 01 gru 2012, 14:52 -- korzystaliscie moze z regresji hipnotycznej tzw. regeresingu? jak juz wszystko zawiodlo to moze cofniecie sie wstecz w podswiadomosci i usuniecie blokady daloby jakis sensowny ruch. moze bylo w naszym zyciu albo w tzw. poprzednich wcieleniach jakies wydarzenie, ktore spowodowalo, ze nie czujemy teraz emocji. psychiatria nie potrafi tego wyjasnic i juz. lekarze maja to w powazaniu, a pacjent niech sie martwi.

niech mi ktos uargumentuje dlaczego mam chodzic na psychoterapie nie majac emocji? wg mnie to mija sie z celem, bo i tak nic do mnie nie trafia od 6,5 roku. jedynie na mnie dzialaja leki i nic poza tym.

Guzik bralem abilify, ale bylo tak silne negatywne pobudzenie i spania zero, ze musialem wrocic do solianu. u mnie to jest definitywnie problem z dopamina i jedynie pomaga na to solian. nie mowie, ze teraz mam warzywnictwo. jest troche lepiej, zarzuce dzisiaj 6x100mg solianu na wieczor i zobaczymy jak bedzie. jak lepiej to zastanowie sie czy jechac wyzej.

bylem w tym tygodniu na porzadnym usg u internisty we wroclawiu i u chirurga endokrynologa tez we wroclawiu. niczego nie wykryli zlego w jamie brzusznej, a endokrynolog powiedzial, ze to zaburzenia depresyjne. czyli po prostu moge zdechnac. teraz biore 5x100mg solianu na wieczor i troszenke sie polepszylo, ale tylko troszenke. juz nie mam pomyslow na leczenie. musza wyjsc nowe leki, zeby moglo cos sie ruszyc, bo tak to tylko wegetacja.

solian to istny afrodyzjak. nic tylko sex mi w glowie.

dobra, widze, ze kazdy ma wszystko gdzies. chcialem byc dobry, ale widze wyszlo jak zwykle. ja tu mowie o niedocukrzeniu mozgu, poniewaz mozg potrzebuje codziennie 150g glukozy, zeby prawidlowo dzialac, ale widze, ze na wszystko lejecie. mnie to juz nic nie obchodzi. jeszcze nie mam umowionej wizyty, ale bede mial robione usg jamy brzusznej. podejrzewam u siebie guz neuroendokrynny trzustki albo guz chromochlonny nadnerczy. mnogosc objawow, by sie zgadzala, bo porownywalem z kilkoma zrodlami i wszystko sie zgadza - to co na papierze to i u mnie w organizmie. ja tam nikomu nie bede rzadzil co ma robic. powiem tylko tyle, ze te guzy, ktore moga miec wplyw na wasze zdrowie wcale nie musza byc wykrywane przez bol. po prostu one wcalenie musza bolec, a i tak beda dzialac. z opracowan czytalem to wykrywalnosc guza neuroendokrynnego trzustki wynosi od kilku dni do 30 lat wiec se mozna wyobrazic jaki to szeroki rozrzut. jak zescie tacy madrzy to co waszym zdaniem powoduje taki, a nie innymi stan zdrowia fizycznego jak i psychicznego. podajcie choroby argumentujac to, bo nie problem jest powiedziec, ze sie ma dana chorobe bez podania argumentow. oj Stonka myslalem, ze ci zalezy na tym, zeby wiedziec co ci samej dolega, ale widze, ze ty sama sie zaparlas, ze te drgawki, to rzucanie sie po lozku to od lekow. ja ci tylko mowie, ze to niedocukrzenie mozgu, a ty rob z tym co chcesz. i to niedocukrzenie mozgu powoduje objawy podobne do padaczki, ale widze ty cholernie lubisz tanczyc po lozku i patrzec sie jak twoi rodzice sie martwia co ci jest. ide do lekarza internisty, ktory podobno wg komentarzy robi najlepsze usg we wroclawiu i ze inni lekarze go polecaja zwlaszcza chirurdzy, bo robi zdjecia o wysokiej rozdzielczosci i robi wyczerpujacy opis stanu zdrowia pacjenta. jak sie potwierdzi to co przypuszczam to pojde pod noz i mnie beda kroic. wole juz operacje niz zyc do konca zycia w gownianym samopoczuciu biorac neuroleptyki, ktore hamuja tylko wariacje mojego organizmu. św Jan od Krzyza ci nie pomoze, bo go tutaj nie ma, a poza jesli nawet on istnieje to sie strasznie tobie dziwi, ze tak mocno wierzysz w rzeczy, ktore nigdy nie mialy potwierdzenia w otaczajacej nas rzeczywistosci.

http://funkyimg.com/u2/2677/394/965385023.jpg nie wiem czy widac obrazek dlatego daje link do niego. pisze tam o insulinomie i jej objawach -- 20 lis 2012, 11:50 -- Hipoglikemia (inaczej niedocukrzenie) (łac. hypoglycaemia) – stan, w którym ilość glukozy we krwi (poza żyłą wrotną) spada poniżej 55 mg/dl (3,0 mmol/l)[1]. Pełnoobjawowa hipoglikemia występuje zwykle przy stężeniu poniżej 2,2 mmol/l (40 mg/dl) jednak pierwsze objawy rozpoczynają się zazwyczaj przy stężeniu poniżej 2,8 mmol/l (50 mg/dl), a u cukrzyków nawet przy wyższych wartościach. Hipoglikemia może być przyczyną śmierci. Wywoływanie hipoglikemii u więźniów poprzez iniekcje insuliny stosowane było w psychiatrii represyjnej w ZSRR. Spis treści 1 Przyczyny 1.1 Egzogenne (zwykle u chorych na cukrzycę) 1.2 Hipoglikemia na czczo 1.3 Hipoglikemia poposiłkowa (reaktywna) 2 Objawy 3 Diagnostyka 4 Skutki zdrowotne 5 Leczenie 6 Reakcja organizmu - kontrregulacja 7 Zobacz też 8 Przypisy 9 Bibliografia Przyczyny Egzogenne (zwykle u chorych na cukrzycę) niedożywienie lub głodzenie względne lub bezwzględne przedawkowanie insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych interakcje wyżej wymienionych leków z innymi lekami znaczny wysiłek spożycie alkoholu (u osób zdrowych również, zwłaszcza po spożyciu na czczo) Hipoglikemia na czczo insulinoma i inne nowotwory ektopowe wydzielanie jednego z peptydów insulinopodobnych niewydolność wątroby niewydolność kory nadnerczy (np. w chorobie Addisona) lub przysadki mózgowej glikogenozy nesidioblastoza choroby nerek powodujące glukozurię Hipoglikemia poposiłkowa (reaktywna) wczesny okres cukrzycy zaburzenia opróżniania żołądkowego[2] zespół poresekcyjny (dumping syndrome) po resekcji żołądka rzadkie defekty genetyczne Objawy ze strony układu przywspółczulnego: silne uczucie głodu osłabienie nudności i wymioty ze strony układu współczulnego: niepokój zlewne poty tachykardia drżenie i wzrost napięcia mięśniowego rozszerzenie źrenic ze strony ośrodkowego układu nerwowego: "endokrynny zespół psychotyczny" (depresja, dysforia, splątanie, zaburzenia koncentracji) zaburzenia koordynacji ruchowej wystąpienie prymitywnych automatyzmów drgawki objawy ogniskowe senność śpiączka podwójne widzenie zaburzenia oddechu zaburzenia krążenia. Odczuwanie hipoglikemii jest zależne od obszarów mózgu (niedocukrzenie odczuwa przede wszystkim jądro podstawno-brzuszne nadwzgórza) Diagnostyka Hipoglikemię różnicuje się z zaburzeniami psychicznymi, padaczką, udarem mózgu i innymi schorzeniami. Jeśli w przypadku stwierdzonej hipoglikemii nie stwierdzi się cukrzycy, prowadzi się dalszą diagnostykę w celu ustalenia przyczyny. Po ciężkim przypadku wykonuje się często EEG mózgu, w celu sprawdzenia prawidłowości w jego działaniu po wstrząsie. Skutki zdrowotne Skutki zdrowotne hipoglikemii mogą być bardzo poważne, znaczny spadek poziomu cukru we krwi (poniżej 20 mg%) może być nawet przyczyną śmierci - wstrząsu hipoglikemicznego. Na powikłania spowodowane niedocukrzeniem narażone są głównie osoby chore na cukrzycę (głównie typu pierwszego) oraz osoby z zaburzeniami endokrynologicznymi - hiperprodukcją insuliny lub zmniejszonym wydzielaniem glukagonu (hormonu antagonistycznego względem niej). Mózg potrzebuje glukozy (blisko 150 gramów dziennie), a nie ma możliwości magazynowania jej. Spadek dostawy cukru do mózgu powoduje znaczne zaburzenia w jego pracy, a nawet obumieranie. Proces destrukcyjny dotyka najszybciej kory mózgowej, a następnie hipokampu oraz innych struktur mózgu, co zagraża zdrowiu i życiu organizmu. Bezpośrednią odpowiedzią organizmu jest zwiększenie przepływu krwi (adrenalina) i zwiększenie wchłaniania glukozy do tkanek. Leczenie W przypadku hipoglikemii należy podać/przyjąć słodki napój (np. sok z cukrem, nie słodzikiem, naturalnie słodzony napój gazowany) lub glukozę (i popić), zaprzestać wysiłku i najlepiej się położyć, a następnie spożyć cukier złożony (np. banan, jogurt, kanapka, obiad (ziemniaki)). Jeśli chory straci przytomność, należy ułożyć go w pozycji bocznej ustalonej, podać niezwłocznie glukagon w zastrzyku domięśniowym i wezwać pogotowie. Poprawa i odzyskanie przytomności powinno nastąpić w ciągu 0,5 godziny. Podstawą leczenia jest usunięcie przyczyny. W wielu przypadkach można tego dokonać zachowawczo stosując odpowiednią dietę lub leki. W przypadku lekkiej hipoglikemii podaje się choremu 5-20 g glukozy lub sacharozy doustnie w formie krystalicznej lub w roztworze, np. w postaci soku. W przypadku ciężkiej hipoglikemii (utraty przytomności) podaje się 20% roztwór glukozy dożylnie (nie podaje się już 40% glukozy), a następnie wlew 10% roztworu glukozy[1]. Jeśli nie można podać dożylnie glukozy podaje się domięśniowo glukagon, a następnie po wybudzeniu doustnie glukozę. Należy jednak pamiętać, że podanie glukagonu jest nieskuteczne w przypadku wyczerpania zapasów glukozy w organizmie. Zastosowanie glukagonu przeciwwskazane jest w przypadku hipoglikemii wywołanej spożyciem alkoholu. Nie powinno się go ponadto podawać w przypadku hipoglikemii wywołanej przez doustne leki przeciwcukrzycowe, ponieważ może zwiększać wydzielanie insuliny endogennej. Reakcja organizmu - kontrregulacja Organizm nie pozostaje obojętny na spadek poziomu cukru we krwi - w zwykłych sytuacjach nie dopuszcza do hipoglikemii, poprzez dozowanie glukagonu. Jednak w przypadku znacznego spadku poziomu glukozy do akcji wkracza wiele hormonów, które starają się podnieść cukier. Szybkość ich działania jest jednak zróżnicowana, co powoduje efekt zwany "odbiciem" (dobrze znany cukrzykom), czyli hiperglikemią nawet do dwunastu godzin po niedocukrzeniu. adrenalina - powoduje uwalnianie glukozy z glikogenu, aktywację produkcji cukru przez niektóre białka, wstrzymanie produkcji insuliny (u osób ze sprawną trzustką) Adrenalina powoduje drżenie rąk, drgawki, przyspieszone bicie serca, drażliwość glukagon - uwalnia glukozę z glikogenu, aktywację produkcji acetonu w wątrobie (stąd tzw. aceton głodowy) kortyzol - powoduje rozpad białek i tłuszczów, które mogą być użyte jako materiał energetyczny (proces zachodzi w wątrobie), zmniejsza zużycie glukozy w komórkach somatotropina (hormon wzrostu) - zmniejsza zużycie glukozy i powoduje rozpad białka. Działa powoli, więc to właśnie on powoduje następującą dopiero po wielu godzinach hiperglikemię. -- 20 lis 2012, 11:58 -- Skutki zdrowotne Skutki zdrowotne hipoglikemii mogą być bardzo poważne, znaczny spadek poziomu cukru we krwi (poniżej 20 mg%) może być nawet przyczyną śmierci - wstrząsu hipoglikemicznego. Na powikłania spowodowane niedocukrzeniem narażone są głównie osoby chore na cukrzycę (głównie typu pierwszego) oraz osoby z zaburzeniami endokrynologicznymi - hiperprodukcją insuliny lub zmniejszonym wydzielaniem glukagonu (hormonu antagonistycznego względem niej). Mózg potrzebuje glukozy (blisko 150 gramów dziennie), a nie ma możliwości magazynowania jej. Spadek dostawy cukru do mózgu powoduje znaczne zaburzenia w jego pracy, a nawet obumieranie. Proces destrukcyjny dotyka najszybciej kory mózgowej, a następnie hipokampu oraz innych struktur mózgu, co zagraża zdrowiu i życiu organizmu. Bezpośrednią odpowiedzią organizmu jest zwiększenie przepływu krwi (adrenalina) i zwiększenie wchłaniania glukozy do tkanek.

Neuroglikopenia — zespół objawów neurologicznych spowodowanych hipoglikemią. Najczęściej spowodowana jest przyjęciem nadmiernej dawki insuliny. Objawy zależne są od stopnia obniżenia cukru i przyjmują postać: - upośledzenia sprawności intelektualnej - zaburzeń koordynacji ruchów - uczucia rozdrażnienia - agresywnego zachowania - drgawek - utraty przytomności a w przypadku dłuższego utrzymywania się objawów śpiączki i możliwości wystąpienia nieodwracalnych zmian w OUN Leczenie: - w przypadku zachowania świadomości spożycie pokarmu zawierającego glukozę (np. cukier, cukierek, coca-cola) - w przypadku utraty przytomności a) dożylne podanie 20% roztworu glukozy lub b) glukagonu w iniekcji Wszystkie osoby bliskie osób chorych na cukrzycę powinny umieć udzielić pomocy w przypadku wystąpienia jej objawów, a każda osoba chora powinna posiadać zestaw ratunkowy w postaci ampułkostrzykawki zawierającej glukagon. INSULINOMA 1. Definicja Insulinoma jest to nowotwór o łagodnym charakterze, wywodzący się z komórek B wysp trzustkowych, wytwarzający insulinę. 2. Epidemiologia Nowotwory endokrynne trzustki występują bardzo rzadko (1.4 przypadków/1 milion mieszkańców/rok) . Zachorowalność pojawia się u kobiet dwa razy częściej. Średni wiek rozpoznania insulinoma to około 50 lat. 3. Obraz kliniczny - okresowe zaburzenia ostrości widzenia, podwójne widzenie - kołatania serca, znaczne osłabienie - nadmierna potliwość - napadowe uczucie głodu - splątanie - zmiany w zachowaniu - zaburzenia świadomości i pamięci - utrata przytomności z napadem drgawek typu grand mal (rzadko) - wzrost masy ciała - hipoglikemia wiele godzin po posiłku, ( w najcięższych przypadkach do 2 h) Objawy nasilają się przez: - ćwiczenia fizyczne - spożycie alkoholu - dietę niskokaloryczną - podanie pochodnych sulfonylomocznika 4. Rozpoznanie - Test głodowy - Stężenie proinsuliny w surowicy - Badania lokalizacyjne - Badania przedoperacyjne (endosonografia, one stop-shop NMR, tomografia komputerowa spiralna, scyntygrafia - Śródoperacyjne badania lokalizacyjne (palpacja, ultrasonografia) 7. Leczenie Chirurgiczne usunięcie gruczolaka - leczenie z wyboru ( wyłuszczenie guza metodą laparoskopową lub klasyczną; - dystalna pankreatektomia; - pankreatoduodenektomia; - totalna pankreatektomia - leczenie zachowawcze - diazoksyd, analogi somatostatyny - chemioterapia - w przypadku insulinoma o charakterze złośliwym - streptozotocyna z doksorubicyną lub 5-fluorouracylem. 8. Rozpoznanie różnicowe Insulinoma i jej przebieg może być podobna do innych chorób, z którymi należy różnicować tę jednostkę chorobową np. hipoglikemia spowodowana hipoglikemizującym działaniem przyjmowanych leków - przede wszystkim pochodnych sulfonylomocznika, hipoglikemia poposiłkowa - u chorych po resekcji żołądka, hipoglikemia reaktywna, hipoglikemia autoimmunologiczna, hipoglikemia pochodzenia trzustkowego, niezwiązana z występowaniem guza insulinowego, przetrwała hipoglikemia hiperinsulinemiczna, hipoglikemia spowodowana ektopowym wydzielaniem pro-IGF-2 przez guzy nowotworowe, hipoglikemia w przebiegu niewydolności wątroby. -- 20 lis 2012, 09:37 -- poczytajcie sobie na necie jakie powazne skutki dla zdrowia psychicznego ma neuroglikopenia Neuroglycopenia is a medical term that refers to a shortage of glucose (glycopenia) in the brain, usually due to hypoglycemia. Glycopenia affects the function of neurons, and alters brain function and behavior. Prolonged or recurrent neuroglycopenia can result in loss of consciousness, damage to the brain, and eventual death.[1][2][3] Contents 1 Signs and symptoms of neuroglycopenia 2 Compensatory responses to neuroglycopenia 3 Neuroglycopenia without hypoglycemia 4 References Signs and symptoms of neuroglycopenia This article needs attention from an expert in Medicine. The specific problem is: Verifiable sources desperately needed for this section. WikiProject Medicine or the Medicine Portal may be able to help recruit an expert. (August 2012) Question book-new.svg This section does not cite any references or sources. (August 2012) Abnormal mentation, impaired judgement Nonspecific dysphoria, anxiety, moodiness, depression, crying, fear of dying, suicidal thoughts Negativism, irritability, belligerence, combativeness, rage Personality change, emotional lability Fatigue, weakness, apathy, lethargy, daydreaming, sleep[clarification needed] Confusion, amnesia, dizziness, delirium Staring, "glassy" look, blurred vision, double vision Automatic behavior Difficulty speaking, slurred speech Ataxia, incoordination, sometimes mistaken for "drunkenness" Focal or general motor deficit, paralysis, hemiparesis Paresthesia, headache Stupor, coma, abnormal breathing Generalized or focal seizures Not all of the above manifestations occur in every case of hypoglycemia. There is no consistent order to the appearance of the symptoms. Specific manifestations vary by age and by the severity of the hypoglycemia. In older children and adults, moderately severe hypoglycemia can resemble mania, mental illness, drug intoxication, or drunkenness. In the elderly, hypoglycemia can produce focal stroke-like effects or a hard-to-define malaise. The symptoms of a single person do tend to be similar from episode to episode. In the large majority of cases, hypoglycemia severe enough to cause seizures or unconsciousness can be reversed without obvious harm to the brain. Cases of death or permanent neurologic damage occurring with a single episode have usually involved prolonged, untreated unconsciousness, interference with breathing, severe concurrent disease, or some other type of vulnerability. Nevertheless, brain damage or death has occasionally resulted from severe hypoglycemia (e.g., Sunny von Bülow). Compensatory responses to neuroglycopenia Most neurons have the ability to use other fuels besides glucose (e.g., lactic acid, ketones). Our knowledge of the "switchover" process is incomplete. The most severe neuroglycopenic symptoms occur with hypoglycemia caused by excess insulin because insulin reduces the availability of other fuels by suppressing ketogenesis and gluconeogenesis. A few types of specialized neurons, especially in the hypothalamus, act as glucose sensors, responding to changing levels of glucose by increasing or decreasing their firing rates. They can elicit a variety of hormonal, autonomic, and behavioral responses to neuroglycopenia. The hormonal and autonomic responses include release of counterregulatory hormones. There is some evidence that the autonomic nervous system can alter liver glucose metabolism independently of the counterregulatory hormones. Adjustment of efficiency of transfer of glucose from blood across the blood–brain barrier into the central nervous system represents a third form of compensation which occurs more gradually. Levels of glucose within the central nervous system are normally lower than the blood, regulated by an incompletely understood transfer process. Chronic hypoglycemia or hyperglycemia seems to result in an increase or decrease in efficiency of transfer to maintain CNS levels of glucose within an optimal range. In both young and old patients, the brain may habituate to low glucose levels, with a reduction of noticeable symptoms, sometimes despite neuroglycopenic impairment. In insulin-dependent diabetic patients this phenomenon is termed hypoglycemia unawareness and is a significant clinical problem when improved glycemic control is attempted. Another aspect of this phenomenon occurs in type I glycogenosis, when chronic hypoglycemia before diagnosis may be better tolerated than acute hypoglycemia after treatment is underway. Neuroglycopenia without hypoglycemia A rare metabolic disease of the blood-brain glucose transport system has been described in which severe neuroglycopenic effects occurred despite normal blood glucose levels. Low levels of glucose were discovered in the cerebrospinal fluid (CSF), a condition referred to as hypoglycorrhachia [or hypoglycorrhacia]. Hypoglycorrhachia is associated with Glucose transporter type 1 GLUT1 deficiency syndrome (GLUT1DS).[4] Perhaps a much more common example of the same phenomenon occurs in the people with poorly controlled type 1 diabetes who develop symptoms of hypoglycemia at levels of blood glucose which are normal for most people. http://en.wikipedia.org/wiki/Neuroglycopenia Stonka masz neuroglikopenie. idz do najlepszego specjlalisty endokrynologa, bo jak nie to twoje zycie moze zakonczyc sie zejsciem. tak czytaj co tu napisalem, bo to nie jest wziete z kosmosu, a te drgawki to wcale nie od lekow tylko z neuroglikopenii tzn. mozg nie dostaje wystarczajacej ilosci glukozy i dlatego rzuca cie po calym lozku wiec ZAPI.ERDALAJ do endokrynologa i opowiedz mu swoja historie

macie poped seksualny? czasami jak widze laske to marze, zeby ja przel.... tak mi sie chce ruchac. oj te dziewczyny. nie wiedzialem, ze maja taki zgubny wplyw na nas facetow. jak facetowi sie chce sexu to kobieta moze od niego wszystko wyciagnac, ale to jest jedyny wyjatek gdy facet cos od kobiety chce tak, ze traci glowe. -- 19 lis 2012, 10:19 -- zastanawialiscie sie nad chorobami, ktore powoduja wasz stan, wasze samopoczucie? moze jakies choroby ukladu endokrynologicznego, bo przeciez hormony i wydzieliny naszego organizmu maja duzy wplyw na to jak sie czujemy.

wkurza mnie ta pustka. musze caly czas luchac muzyki, zeby cos sie dzialo w mojej glowie, bo inaczej jest pustak i zle sie z nia czuje, objawia sie to zniecierpliwieniem. zeby chociaz moja dusza, moja swiadomosc byla w niebie na kilka godzin czy minut to bym wiedzial, ze istnieje cos takiego jak niebo, jak zaswiaty, wtedy bym mogl zyc ze swiadomoscia, ze zycie na ziemi to nie koniec, a tak to nawet uczuc nie mam, nie mam emocji, nie mam wiary, wszystko musze kwestionowac, probowac pierwszy raz, wszystko odbieram jakbym pierwszy raz widzial i tak za kazdym razem. jest to tak zwany permanentny reset. niby pamietam, ale nie czuje i to jest najgorsze.

czy nadmiar noradrenaliny moze powodowac zanik emocji, uczuc?

wyrzucilem guarane. nawet 1/4 tabletki guarany tak silnie na mnie dziala, ze podziekowalem. serce mi wali, budze sie zmeczony, caly znerwicowany. zamowilem kofeine. i te kity co cisna na necie to nieprawda odnosnie guarany. guarana nie nadaje sie na pobudzenie. ona nadaje sie ale chyba tylko na podqrwienie czlowieka, czlowiek chodzi znerwicowany, wqrwiony na wszystko, na wszystkich. zobacze co bedzie z kofeina, ale mysle, ze az tak mocno nie pobudza.

smieszy mnie, ze dalej leki porownuja z placebo. jakby np neuroleptykow nie mogli porownywac np. z risperidonem, a antydepresantow np. z amitryptylina. chory swiat. -- 11 lis 2012, 19:15 -- jednak podnoszenie noradrenaliny na noc jest cholernie glupim pomyslem, bo czlowiek pomimo tego, ze spal budzi sie zmeczony. noadrenaline podnosic mozna, ale tylko z rana.

jesli odpowiednik 80mg kofeiny jest zly dla mnie, 50mg tez zle, to ile jest dobrze? jesli chodzi o wellbutrin to wiem ze 78% dziala na noradrenaline a tylko 22% na dopamine. wg mnie sam wellbutrin bez neuroleptyku jest zabojstwem dla serca i psychiki. po prostu wtedy tak serce wali i psychika jest tak napieta, ze czlowiek mysli, ze umrze. ja na samym wellbutrinie xr 150mg wzietym na noc myslalem, ze sie pozegnam z tym swiatem. owszem nam potrzebna tez jest noradrenalina, ale raczej wiecej dopaminy niz noradrenaliny. razem dobrane w odpowiednich proporcjach dzialaja cuda.

magic dyzurny profesorze medycyny jak zes taki madry to doradz Stonce, zeby lepiej sie czula. niektorzy ludzie zdrowi psychicznie sa bardziej pierol.nieci od nas. skad sie biora tacy debi.le to nie wiem.

magic jak zle sie czujesz to sam idz do szpitala. jak Stonka pisze, ze jej szpitale tylko zaszkodzily to ty chyba masz problemy z mysleniem czy z czytaniem.

najwiekszym problemem jest brak emocji, bo nie mozna sie z nikim zwiazac. bo jak mozna z kims byc jak nic sie do niego nie czuje? a jak nie mozna sie z nikim zwiazac to tym bardziej trudno jest samemu mieszkac i samemu sie utrzymac w tym kraju za najnizsza krajowa. ta choroba po prostu niszczy zycie. jak ktos nie ma problemu z bezsennoscia to ma lzej.

najlepiej jest sie naje.bac, bo to najprostszy sposob, zeby zapomniec. u mnie na wsi chleja ile wlezie i wcale nie jest mi ich szkoda. to nieprawda, ze alkoholizm to choroba spoleczna. to jest po prostu uzaleznienie. po prostu jak sie nie napijesz to masz objawy odstawienne. rece ci sie trzesa, pocisz sie, robi sie sucho w gardle, chodzisz znerwicowany. natrętek moim zdaniem za malo wypiles. trza bylo sie tak napic, zeby film sie urwal to bys przynajmniej nie wiedzial, ze sie upiles. a tak to pamietasz co sie dzialo i swiadomosc tego co sie dzialo tak cie doluje. to nie wódka tylko swiadomosc tego, ze piles cie doluje. idz na psychoterapie to powinno w duzym stopniu pomoc. tutaj chemia nie ma nic do gadania. zle sie czujesz to pijesz, a potem swiadomosc tego, ze pijesz spycha cie w dol jeszcze bardziej, lapiesz wiekszego dola. stary idz do psychologa on powinien cos zaradzic. jakie tam leki. leki w tym przypadku nic nie daja. apatie i zniechecenie masz z tego, ze masz swiadomosc picia, swiadomosc tego, ze zle postepujesz, jest to po prostu reakcja lancuchowa. zle sie czujesz->pijesz->zle sie czujesz->apatia i zniechecenie.