Lollitage

Staram się ostatnio walczyć sama ze sobą, wmuszać sobie jedzenie, ale to nie jest łatwe. Psychiatra ostrzegła mnie o możliwości odesłania do szpitala psychiatrycznego, powiedziała, że się martwi i że nie mogę już dalej chudnąć. Mam nadzieję, że mi się uda

Od jakiegoś miesiąca, może mniej, więc krótko. Był bardzo zajęty, że tak powiem, więc akurat w tym czasie to nie był mój największy problem, ale boję się, że w wakacje to wróci. Jakby mi lek nie pomagał, to faktycznie, pomyślę o zmianie w ogóle albo zmianie dawki (oczywiscie przy uzgodnieniu z psychiatra) :)

Nie wiem już czasem co Kosciol akceptuje, a co nie, ale wiem, ze głęboko we mnie jest zakorzeniona taka logika: Bóg dał mi życie jako największy dar, wiec nie mogę tego zniszczyć... Rozbroilo mnie to

A mi ładna pogoda i siedzenie na murku w centrum Warszawy pod PKiN :)

Mam problemy ze snem, bo budzę się w nocy około trzeciej, czwartej i często miewam napady lęku, długo nie mogę zasnąć. Czuję się wtedy bardzo samotnie, najczęściej pykam coś sobie na komórce, która zawsze leży obok łóżka lub w (jeżeli ją wcześniej przygotuję, bo wiem, że żeby sięgnąć poza łóżko już potrzebuję długo się zebrać w tym nocnym zdenerwowaniu), czasem to troszkę pomaga, szczególnie kiedy ktoś znajomy akurat siedzi na gg. Ale powiedzmy szczerze, nie zawsze się zdarza, że o trzeciej w nocy ktoś z przyjaciół nie będzie spał i akurat siedział przed komputerem (przynajmniej tak jest u mnie). Mogłabym niby iść do brata do drugiego pokoju albo coś, ale nie potrafię się przemieścić i na samą myśl o wstaniu ogarnia mnie strach. W ferie to były prawdziwe męczarnie, starałam się nawet modlić... Kiedy chodzę do szkoły, wracam padnięta i nie stać mnie na takie ekscesy typu budzenie To jest akurat plus. Boję się wakacji. Trzymajcie kciuki, żebym sobie poradziła. Poza tym, jeżeli już w tematyce snów jestem, to zauważyłam, że od leków z sertraliną (Asentra) jakoś bardziej pamiętam sny (ostatnio już trzy dni z rzędu, a kiedy nie brałam tabletek, raz na dłuugi czas cokolwiek pamiętałam) i są naprawdę wyraźne. A w czasie dnia od wyżej wspomnianego leku przez pierwsze dni przyjmowania czułam dużą senność, teraz już mi przeszło.

Mi się drżenie kumuluje w nogach, w rękach rzadziej. Nie narzekam jednak na to bardzo, inne problemy postrzegam jako większe. Nie jest też znowu tak, że trzęsę się tak, że nie mogę ustać i to może dlatego nie skupiam się tak na tym. Chociaż nie mówię, że nie przeszkadza Niezbyt też mam sposób na radzenie sobie z tym. Z nogami jest o tyle łatwiej, że można na przykład kucnąć.

Miałam już ten test kiedyś u psychologa i dostałam skierowanie do psychiatry z powodu "średniego natężenia objawów depresyjnych". Od jakiegoś czasu biorę Asentrę. Teraz mi tu wyszło 33.

U mnie to wygląda tak, że zacytuję:

Widzę, że tu całkiem sporo osób z podobnym problemem, co mój. Mam to od jakichś 4 lat i niezbyt potrafię sobie radzić. Faktycznie, najlepiej jakbym miała w każdym miejscu łazienkę, bo to nieco uspokaja, no ale niestety... Najbardziej stresujące pod tym kątem są wyjazdy oraz spotkania z innymi ludźmi. Zawsze towarzyszy mi ślinotok. Pomaga mi podczas "ataków" samotność, dlatego zwykle mówię ludziom, żeby na chwilę udawali, że mnie nie ma albo gdzieś poszli. Wiadomo, że z kimś mało znanym to nie przejdzie, ale przez moje fobie społeczne akurat raczej nie spotykam się z ludźmi spoza wąskiego grona osób. Kiedy chodzi o rutynowe sytuacje typu pójście do szkoły, zwykle nie mam takich lęków (chociaż już się zdarzały).

Niestety na 1 maja już mam plany :) Ale bardzo dziękuję za propozycję!

Nie wiem czy przypadkiem rozmowa nie zeszła już na inne tory, ale pozwolę sobie odpowiedzieć na pytanie z pierwszego posta Byłam wychowywana w duchu katolickim, wierzę w Boga i często zdarzyło się, że religia mi pomogła. Wiary nie da się zresztą tak po prostu zmienić i nie mogę nagle przestać wiedzieć, że Bóg istnieje. Ważne jest dla mnie to, że religia to jeden z głównych czynników, które już kilka razy powstrzymywały mnie przed samobójstwem. Lęk przed tym, co byłoby po śmierci trzyma mnie mocno.

Polecam Ci przejrzenie stron typu maxmodels, można tam znaleźć prawdziwe perełki, jak się przekopie przez tak zwane solary, które uważają, że konto czyni ich modelkami A ze znalezieniem kogoś ze stolicy raczej nie powinieneś mieć problemu. Twoje zdjęcia bardzo mi się podobają. Sama najbardziej lubię fotografować ludzi.

Niezmiennie 4w5 (;

Cześć. Może standardowo zacznę: jestem Adriana i mam 16 lat. Wiem, że nie jest to dużo, ale niestety zdążyłam już odczuć wiele nieprzyjemności z powodu nerwicy i objawów depresji (może jest to wywołane stresujacym trybem życia w szkole muzycznej)z Dlaczego zakładam konto? Za mało mam osób, które rozumieją, jak dużym obciążeniem są objawy nerwicy. Mam nadzieję, że znajdę tu ludzi, którzy będą umieli słuchać i okażą trochę sympatii :) Chodzę do psychiatry i osobno na psychoterapię, przyjmuję lek Asentra. Ale mam czasem wrażenie, że nic to nie daje... Problemy przeszkadzają mi realizować marzenia i cieszyć się życiem. Staram się walczyć i chciałabym żeby to forum mnie w tym wspierało. Pozdrawiam wszystkich:)