soja

Nuits , nie mam nikogo bliskiego ( najbliższa mi osoba jest w zaawansowanym stadium raka ) i nikt się mną nie interesuje . Jestem wycofana ze świata żywych . A co do skutków łączenia wódki z psychotropami to doskonale je znam . Robię to co robię, z pełną świadomością tego co się może stać . Poczytaj moje wcześniejsze posty to dowiesz się co nieco o mojej historii . Dziękuję za zainteresowanie .

Ja nie pije wódki bo lubię . Ja poprostu zagłuszam nią myśli i usiłuję wykończyć się przez tzw. niespodziewany wypadek . Nie piję jej dużo . Jak już wszyscy śpią to robię sobie taki koktajl mołotowa tzn. 10 mg relanium, 2 mg zomirenu, estazolam i popijam to wszystko szklaneczką wódki . Nigdy nie chodzę jakaś napruta . Owszem, mam ogromne wyrzuty sumienia ze względu na córeczkę, tym bardziej , że tylko ona trzyma mnie przy życiu . Gdyby nie dziecko, nie męczyłabym się już dawno , tylko palnęła sobie w łeb . A tak muszę żyć . Chociaż tej podłej egzystencji nie nazwałabym raczej życiem, a wegetacją . Na dodatek, jakby było mało, umiera na raka najbliższa i najukochańsza mi osoba . Codziennie patrzę jak gaśnie powoli . Jak odejdzie to nie wiem, czy nie przeleje się czara goryczy i czy będę w stanie nadal to wszystko ciągnąć . Wtedy poprostu usiądę z flaszką, wezmę wszystkie psychotropy jakie mam i dam się ponieść tam gdzie powinnam być już dawno . Pomimo przeogromnej miłości do mojego dziecka, pęd do samozagłady jest silniejszy . Pewnie mi ktoś zarzuci, że co za matka ze mnie . Nie potrafię i nie zamierzam się tłumaczyć, bo żeby mnie zrozumieć trzeba byłoby pobyć na chwilę w mojej skórze . Laima dobrze powiedziane - i zabawa trwa dalej.......................

Nadal żyję . Jakimś cudem . Bawię się ciągle w tą samą grę . Dołączyłam tylko wódkę . Jak zakładałam ten wątek to wogóle nie piłam alkoholu . Jestem fizycznym i psychicznym wrakiem, ale jeszcze jestem...........

Witam . Wieki mnie tu nie było . Niestety nadal żyję i męczę się na tym ziemskim padole . Ile to już lat ? Sama nie wiem . Przestałam liczyć . W mojej sytuacji zmieniło się tylko to, że do ZOK dołączyła depresja i że zapijam psychotropy wódką . No i natręctwa zmieniły kierunek . Ogólnie jest do d...y . Już się pogodziłam z faktem, że nigdy się z tym dziadostwem nie rozstanę . Bo co niby mam zrobić ??? Jestem za słaba, żeby żyć i za słaba żeby umrzeć . Może wkońcu zapijanie tropków wódzią pomoże mi przenieść się do krainy wiecznych łowów . Przepraszam, że nie napisze nic pozytywnego, ale nie miałabym o czym . Ciekawe, czy ktoś mnie tu na forum jeszcze pamięta ?

Ja już się nie boję ani cierpienia, ani śmierci. Cierpienie jest dla mnie codziennością. Odczuwam je niemal bez przerwy. Nie mówię tu oczywiście o cierpieniu fizycznym, chociaż nabawiłam się kilku nieciekawych chorób, które powodują ból. Zazwyczaj nie zwracam na niego uwagi, bo faszeruje się róznym świnstwem, więc jest mi obojętny.

Mam prawie 30 lat. Mam rodzinę, dziecko. Moje problemy z NN zaczęły się już nawet nie pamiętam kiedy. Chyba z 15 lat temu. Poprostu mam już dość. Za długo to trwa. A co do alkoholu to jestem zatwardziałą abstynentką i nie pije go wcale. Nie cierpię alkoholu.

Witam. Mam do was takie oto pytanie - czy zależy wam na życiu (własnym) ? Czy boicie się śmierci ? Pytam, bo mnie od jakiegos czasu przestało zależeć. Samobójstwo nie wchodzi w grę, ale wcale bym się nie obraziła, gdyby się stało coś niezależnego ode mnie tzn. wypadek samochodowy lub coś podobnego. Już mi się nie chce żyć. Żyję, bo muszę. Nie widzę sensu w niczym. Napisałam w temacie o rosyjskiej ruletce, bo lubie igrać z własnym życiem. Na przykład robię sobie na noc taki mały koktajl psychotropkowy Czasem zwiększam dawkę, przekraczając dopuszczalną i kłade się do łóżka. Oczywiście w krótkim czasie nadchodzi fala ( pewnie wiecie co mam na myśli ) i zapomnienie. Zażywając takie dawki i mieszając ze sobą różne leki zdaje sobie sprawę z tego iż mogę się nie obudzić. To trochę takie testowanie ile mój organizm jest w stanie znieść. Rosyjska ruletka - jedna tabletka więcej, a może dwie ??? I co wtedy będzie Pewnie wielu z was pomyśli, że jestem zdrowo walnięta Przyznam szczerze, że mój umysł jest w stanie destrukcji i sama już nie wiem co ze mną będzie Jedno jest pewne - moja wątroba zamieni się niedługo w gąbke od ilości leków które zażywam. Ale co mi tam Najwyżej umrę. Po tylu latach bezsensownej walki z NN oficjalnie wywieszam białą flagę i poddaję się

Na mnie relanium 5 mg działało krótko. Szybko przestałam odczuwać, że go wogóle zażywam. Nie uzależnił mnie, ale brałam tylko około 3 miesięcy.

Biorę afobam już około roku czasu i mój psychiatra jak narazie nie zaleca odstawienia. Zdaję sobie sprawe z tego, że pewnie jestem uzależniona i to nie tylko od niego, bo biorę afobam razem z estazolamem, a one obydwa silnie uzależniają. Ale cóż jak lekarz każe i w dodatku to pomaga .......... Nie myśle co będzie kiedyś Skutków ubocznych nie odczuwam, może oprócz małych problemów z obudzeniem się rano. Aha, ostatnio przy wykupywaniu recepty wzięłam tańszy odpowiednik o nazwie zomiren.

Biorę asertin od jakiegoś czasu tzn. około pół roku i jestem z niego bardzo zadowolona Postawił mnie na nogi na tyle, że mogę wmiare normalnie funkcjonować. Na początku miałam duzo objawów ubocznych, ale po 2 tygodniach przeszło.

Hej laguna :) Ja robię dokładnie to samo z wycieraniem To obrzydliwe A co do robienia tego w miejscach publicznych to czasem nawet wtedy nie mogę się powstrzymać i dłubie ukradkiem To okropne, ale nie moge się od tego uwolnić. Jestem gorzej niż kret Bez przerwy mi się wydaje, że mam pełny nos glutków, nawet jak jest zdrapany do krwi. Teraz kiedy to piszę to oczywiście dłubie w nosie jedną ręką

Mój psychiatra jest bardzo dziwnym człowiekiem Ostatnio mnie zapytał krzycząc : CZY PANI ZWARIOWAŁA ??? Normalnie mnie tym pytaniem zabił

Ja pomimo, że jestem cały czas na lekach, które jako tako doprowadziły mnie do stanu nazwijmy to normalności , dostałam ostatnimi czasy obsesji dłubania w nosie Aż mi głupio o tym pisać Robiłam to właściwie bez przerwy. Teraz już nie mogę, bo mam spuchnięty i pokryty w środku strupami nos. Ale i tak zdrapuje te strupy. To silniejsze odemnie. Ból jest niemiłosierny nawet jak dotkne samego czubka nosa, ale to mnie nie powstrzymuje od wydrapywania. Czuję się jakbym dostała od kogos z pieści prosto w nochal Chyba zaniedługo dokopię się do mózgu

Do psychologa musiałabym isc prywatnie, bo w moim miescie nie ma panstwowego. A niestety na prywatna terapie mnie nie stac

Dzieki Alexandra :) Moja mama miała 6 lat temu raka piersi. Teraz wykryto u niej przerzuty do kosci.