darek88

Ja jestem z Gdańska.

Debilka ze studiów - to długa historia.

Na terapii nie, bo się już skończyła, teraz mam chodzić ewentualnie na wizyty jakby działo się coś. Jednak jak sobie pomyślę, że taka jedna debilka coś dostała a ja byłem w podobnej sytuacji i nie dostałem, to niedobrze mi się robi.

Chodzę do psychologa i do psychiatry.

Po pewnym czasie względnej poprawy, od kilku dni czuje, że mój stan wraca do przeszłej sytuacji.

Kto i w jakiej sytuacji Was najbardziej poniżył?

Czy ktoś zagląda jeszcze do tego tematu?

Też tak myślę i popieram tę tezę. [Dodane po edycji:] Też tak myślę i popieram tę tezę. Z tym aspektem również się zgadzam. -- 29 maja 2011, 10:01 -- Po pewnym czasie względnej poprawy, od kilku dni czuje, że mój stan wraca do przeszłej sytuacji.

Mam dokładnie tak samo. Nienawidzę porażek, delikatnie mówiąc demotywują mnie,przestaje mi już dalej na tym zależeć.

Oprócz opisanych wcześniej objawów psychicznych, czuję się również skrajnie wyczerpany psychicznie.

Dokładnie tak.

Wydaje mi się, że to raczej sprawa psychiczna. Zdrowie fizyczne też nie jest najlepsze, ale to jest chyba konsekwencja stanu psychicznego.

Od jakiegoś czasu odczuwam ciągłą senność, niemożliwość skupienia uwagi, wręcz tak jakby ucisk psychiczny powodujący, że nawet pomimo chęci zrobienia czegoś, nie mogę tego rozpocząć albo zaraz po rozpoczęciu rezygnuję z tego, zastanawiając się, czy to co robię, nawet podstawowe czynności, ma jakiś sens, bo zakładam, że wszystko, co robię skończy się porażką.

Co do tego wszystkiego mają rodzice? Przecież to Wasze życie, a nie ich.

A przede wszystkim efektem będzie likwidacja wszystkich przeszłych porażek albo tłumaczenie ich jako sukcesy.

Jakie będą efekty takiej wizyty?

?

Bo mam już dosyć ciągłych porażek, ale z drugiej strony tylko one są pewne.

Tylko co mi to pomoże, jeśli już wszystko straciłem. [Dodane po edycji:] Tylko co mi to pomoże, jeśli już wszystko straciłem.

Nie rozumiem.

Umówiłem się na wizytę do psychologa.

Jeszcze tak, chociaż jestem coraz bardziej słaby.

Mnie trzyma przy życiu pewność i nieuchronność śmierci.

Od dłuższego czasu mam problem i chcę skończyć swoje życie. Mam go dosyć. Nienawidzę go. Nie wiem, kto mi je dał, ale bez względu na to, kto to jest jego również nienawidzę. Gardzę swoim pieprzonym życiem.