Hetna

zimbabwe Ja też występuje na scenie. Chciałam w zeszłym roku do szkoły teatralnej zdawać. Przygotowywałam się ale zrezygnowałam, jednak nie z powodu nerwicy. Dzisiaj czuje że to ona stanowi blokadę do tego by znowu spróbować. Na próbach jak jestem spięta, całe moje ciało to pokazuje, a ja nie mogę się skupić, otworzyć. Wyobraź sobie napad lęku i bądź swobodna. Z drugiej strony ja to kocham. Kocham teatr .... a nie wiem co dalej. Dlatego byłam ciekawa, czy to kwestia po prostu cięższej pracy nad sobą i wszystko jest możliwe!?

skoro publiczna, musisz mieć kontakt z tzw występami publicznymi, jak sobie z tym radzisz?

Mam do was dla mnie bardzo ważne pytanie! Jak nerwica wpłynęła na wasze marzenia? Czego przez nią nie udało się wam osiągnąć>? Na jak długo was zatrzymała?

Dzisiaj jednak wstałam i powiedziałam sobie, że trzeba się jakoś pozbierać. Nikogo w domu nie było więc zaczęłam od okrutnego śpiewu Cant liveeee without....youuuu! Potem w wannie już cały dom się trząsł od mojego wycia. W takie o to głupie sposoby, próbuje stymulować swoją psychikę. Pomogło, na razie czuję się w miarę ok. Teraz sobie siedzę i podryguje do Bueno Vista Social Club. Najważniejsze jest to jak zacznę dzień. Powinnam dużo wysiłku poświęcać w poranek i o tym nie zapominać. We wtorek mam terapie, czas na łzy, dobrze jest oczyścić swoją psychikę. Ostatnio mam zbyt duży kryzys, więc powinnam silniej walczyć!!!! Wiem, że najbardziej pomógłby mi ruch! Potrzebuje tego jak wody! Ciągle czekam na to słońce. Wystarczy mi trochę ciepła. Musimy próbować się wybijać z tych jazd! Każdy ma swoje sposoby, trzeba tego szukać. One czasami są bardzo proste. Czasami są to naprawdę głupoty ale dają powera!

witaj szept!!!!! Nawet nie wiesz jak Cię rozumiem! Mam to samo, nerwica ostatnio daje mi popalić. Zaczynam być w rozsypce. Na szczęście spotykam się z ludźmi. Jednak też nie czuje się ostatnio z nimi dobrze! Problem polega na tym, że ja czuję się ze sobą fatalnie. Z moimi znajomymi nic złego się nie dzieje. To ja nie mogę zaakceptować siebie. Staram się ... właściwie to kłamie, ostatnio nie staram się w polubić siebie. Co do mówienia o tym jak się czuję robię to ostatnio rzadko. Wiem, że mamy moc oddziaływania na siebie, za pomocą afirmacji, autosugestii, relaksacji.... Ja jednak przestałam wierzyć w te metody. Staram się więc odbudować w sobie energię, nie wiem jednak jak to skutecznie robić......nie ukrywam że mam nawet myśli samobójcze ale nigdy nie próbowałam się zabić i myślę, że mimo wszystko zbyt bardzo kocham życie by do czegoś takiego się dopuścić. Chodzę cała w lękach, porobiona i zdołowana. Ale co ciekawe, gdy widzę dziecko na filmie zaczynam ryczeć... Teraz się pośmiejecie. Oglądając Harrego Pottera co chwila miałam łzy w oczach...... Biorąc pod uwagę nie adekwatność łez do scen wiem, że coś ze mnie wyłazi, coś co jest źródłem moich lęków. To w sumie uspokajająca myśl..... Za dużo mam też czasu a za mało ruchu fizycznego. Czekam na cieplejsze dni kiedy wreszcie pójdę na rower. ..

Z moich doświadczeń wynika, że alkohol to jest niezły gnój i w leczeniu nerwicy nie pomaga. Chyba, że ktoś uważa że nie jest podatny na uzależnienia to raz na jakiś czas nic powinno zaszkodzić. Jednak przy nerwicy, rozsądniej nie pić w ogóle. Ja raz na jakiś czas lampkę wina, małe piwo ale raz w miesiącu może....

amtln hmmm dziwne to objawy. Nerwica ma taką postać, że odczuwając ją nie trudno jest ją nie rozróżnić od innych chorób. Jeśli nie czujesz lęków, silnego stresu, nie masz jakiś mocno odczuwalnych zmian psychicznych, to nie musi być nerwica. Wiem, że to może ci się wydać dziwne pytanie ale jak twoja intuicja na to? Czasami ona trafnie diagnozuje to co się z nami dzieje.

Zmienialiście swoich terapeutów? Jak często się wam to zdarzyło? Ja zmieniam po raz 3 właściwie to czwarty. Macie czasem wrażenie że wasz psycholog nie do końca jest taki jak być powinien dobry specjalista? Jakby co nie uciekam przed problemem, właśnie chce go rozwiązać.

CIALO: A co ostatnio zrobiłaś tylko dla siebie? Jak masz taką apatię i dolinę to jedyna droga to walka z tym. Powinnaś się zmusić gdzieś wyjść. Najlepiej jakbyś zafundowała sobie ruch fizyczny. Pamiętaj że ciało i umysł mają strukturę holistyczną. Możesz manipulując ciałem stymulować samopoczucie. Wkręcanie się w depresje nic ci nie da. Ja też mam nerwicę i też czasem jestem bardzo zmęczona tą chorobą. Wtedy właśnie przestaje mi się chcieć cokolwiek i nic nie robię ale to nie jest rozwiązanie, bo to cię tylko pogrąża. Dodam, że ja chodzę na terapię do psychologa i nie biorę żadnych tablet i też mam dość terapii ale chodzę na nią od 6 lat i na razie póki co nie mam innego wyjścia. Zamiast skupiać się na tym co jest złe zacznij szukać to co jest piękne i dobre. Uwierz mi że proste rozwiązania są najlepsze. Po prostu trzeba walczyć ze sobą.

Skoro chodziłeś na DDA, tzn. że ze spokojem możesz się udać na al. Marcinkowskiego do Poradni Uzależnień Sedno, podaje ci nr. tel 0618557354. Tam pomagają nie tylko narkomanom!

Właśnie niedługo wychodzę na warsztaty teatralne, więc też się przejdę. Z tym świeżym powietrzem jak najbardziej, wiem że pomaga. Gdyby moja kumpela, z którą zazwyczaj się uczę też by z tego pisała to nie miałabym takiej niechęci.Moje studia.... to ostatnio rok i choćbym miała spać z książką w du... to obiecałam sobie, że je skończę. Problem polega na tym, że wszystko czego się ostatnio uczę nie ma sensu, jest to nudne i do niczego mi się to nie przyda. Próbowałam przeczytać teraz tekst na ćwiczenia ale znowu jest nudny. Mam jeszcze tyle tekstu do przeczytania, że może coś się w tej warstwie znajdzie do przełknięcia. Generalnie wiem jedno, studia= nuda. Jednak to ostatni rok więc byłoby szkoda. 6 lat studiów bo 3 licencjackie i 3 magisterskie, jakbym teraz dała sobie spokój to byłby błąd. Kurde ..... w sumie rok temu marzył mi się inny kierunek. Jednak wymaga on wielkiego zachodu i wielu wyrzeczeń. Nie wiem czy na tyle tego pragnę jednak kiedy was słucham w pierwszej chwili sobie pomyślałam " pewnie że chce je skończyć" zdania nie zmienię ale przemyślę sobie to czy nie iść w przyszłym roku na to co kiedyś mi się tak marzyło!!!!

Chciałam was zapytać o jedną rzecz. Kiedy zaczynają sie u mnie kłopoty i nie mogę sobie z tym emocjonalnie poradzić od razu uciekam myślami gdzieś daleko, fantazjuje i w ogóle mnie nie ma. Czuje się tak jakby mnie tutaj nie było. Cholernie mi to przeszkadza bo nie panuje nad tym a w takich stanach nie mogę nic konkretnego zrobić. Mam poprawkę w sobotę, powinnam się uczyć i normalnie to robię ale mam aktualnie jeden problem z którym sobie nie radzę psychicznie. Uciekam więc i nie mogę zejść z tych chmur. Robie wszystko by tylko nie być tutaj. Kiedyś gdy było coś nie tak po prostu sobie ćpałam, teraz wzlatuje nad doliny rzeczywistości i sobie wiszę w powietrzu. Ale ile można tak wisieć....... Ciągle coś sobie wyobrażam, a to że jest lato, że jestem nad jeziorem w domku letniskowym......ale zapominam że jestem tutaj w domu i jest zima i sesja.....Serio mam z tym problem bo kur... jakoś zejść ciągle nie mogę !!!!!!

Generalnie powinnaś iść na policję. Ja kiedyś pod wpływem agresji pobiłam się z ojcem choć to on pierwszy podniósł na mnie rękę. Potem już nigdy tego nie zrobił, też mu groziłam. W zasadzie do tego momentu nigdy później już mnie nie uderzył jak sobie teraz o tym pomyślę to dobrze się stało. Jednak wracając do twojej sytuacji powinnaś iść na policję i tyle!

Serio miałaś jazdę z terrorystami?:) Nie nabijam się z ciebie moje jazdy mnie też bawią! Różne lęki miałam ale przyznam, że nigdy nie z terrorystami:)

Znam to doskonale!!!! Jednak ostatnio zamiast się bać panicznie podchodzę do nowych rzeczy z ciekawością i to jest fajne i mi pomaga:) będzie good:)!!!!