samazesoba

jestem dda, co ma zdecydowany wplyw na moja niska samoocene, odnosze wrazenie, ze wszystko co robie nie jeste wystarczajaco dobre, ze jestem beznadziejna. ciagle sie trzese, a na mysl, ze chociaz troche moge przypominac moja matke [to ona pila i pije, wyprowadzilam sie jak tylko skonczylam 18] to dostaje histerii. mam wrazenie, ze caly czas powinnam przepraszac, ze zyje. tak, sadze, ze bycie dda, ma tu zdecydowany wplyw na moja osobowosc i problemy.

za 3 dni po raz drugi zawale pierwszy rok studiow, od 4 dni kuje jak szalona, zeby temu zapobiec, wlasnie wlaczylam pierwszy raz od tych 4 dni komputer, bo musze napisac referat i dostalam histerii. Mam wrazenie, ze jestem beznadziejna, od 1,5 miesiaca nie mam pracy, koncza mi sie oszczednosci, po raz kolejny udowadniam, ze nie potrafie sie niczym zajac na powaznie, wszystko leci mi z rak, caly czas rycze, dostaje trzesiawy na mysl, o tym co mnie czeka i ze znowu wszystko zawale, bo przeciez nie moze byc inaczej.

Witam, moja dobra przyjaciółka jakiś czas temu zwróciła mi uwagę, że się 'biję'. Zarówno psychicznie i fizycznie, że czegokolwiek bym nie robiła, wracam do obarczania siebie winą. Chodzi chyba o to, że w nerwicy czuję się bezpieczna, znam ten teren, wiem, czego mogę się spodziewać, siedzę po uszy w takim właśnie toksycznym związku.

Witam. Jestem DDA, sądziłam, że w miarę dobrze sobie radzącym, myliłam się. Mam niską samoocenę, ale z zewnątrz staram się tego nie okazywać. Jak tylko spotykam problem na ścieżce, po której akurat idę, załamuję się, stwierdzam, że jestem beznadziejna, że może źle wybrałam. Za trzy dni prawdopodobnie po raz drugi zawalę pierwszy rok studiów. A tak po za tym, to naprawdę chciałabym nie musieć wmawiać sobie, że jest ok. Chciałabym, żeby było ok.