Osłabienie

Witam mam 24 lata. Mam nerwice co troche miewam lepsze jak i gorsze sezony. Przyjumje propranolol i setaloft.Od dnia przed maturą ustną (2 miesiace temu) czuje na prawej stronie twarzy ucisk, od oka promieniujace na policzek i do gornej prawej wargi ust i wzdłuż oka w kierunku prawego 'nad' ucha. Mam wade w tym oku okulary przyniosły mi ulgę, które miesiac temu dostalem, bo miewałem bardzo czesto bez nich bóle oczu. Prawe oko jest cięższe i mam wrazenie że jest położone troche nizej niż zdrowe lub opadłe razem z brwią. Normalnie ruszam tymi prawymi mięśniami ale tak jakby wymagały wiecej wysiłku i caly czas dawaly o sobie znać. Nie mam bólów głowy, mrowień czy drętwień. Przeszukałem sporo internet i moze to byc po prostu zmeczenie oka, cos z nerwem twarzoczaszkowym albo innym, moze z kregoslupem czy mięśniami ale nie jestem lekarzem i nie wiem. Może to nie ucisk tylko zwiekszona wrażliwośc? Poza tym mam czuje rowniej lekki ucisk w prawej nodze chyba w udzie no i ból w stopie choc moglobyc to spowodowane grą w piłke bez rozgrzeaki i dlugiej przerwie. To akurat z 2.5 miesiaca. Miałem badane serce echo 2 lata tego i holter niedawno wszystko i wyszlo dobrze cisnienie mam normalne moze troche nizsze, na wysoki puls biore propranolol i na nerwy. I mam wrazenie ze rowniez czuc wraziwiej albo ucisk tak gdzies prawe ramie na bicku i na karku z prawej strony. Proszę o poradę nie wiem co mi jest. Zaznaczyłem na obrazkach.

Mam objawy depresji (mam też sporo innych dolegliwości, psychicznych i somatycznych, np. duszności, lęki, osłabienie) i od ok. 2 lat całe dnie praktycznie spędzam w łóżku, wychodzę z pokoju tylko do łazienki i czasem zrobić sobie herbatę. Nie potrafię tego zmienić, bo nawet jak postanowię wychodzić na spacery, to maksymalnie na dwóch się kończy, ponieważ nie umiem być regularna. A obecnie dodatkowo demotywuje mnie mocniejsze osłabienie niż zazwyczaj - gdy chodzę albo stoję bardzo szybko się męczę, czuję się mocno ociężała i boli mnie dolna część pleców. Dlatego teraz już w ogóle nie wychodzę z domu, bo boję się co się może stać i jak się mogę czuć. Jakie są konsekwencje braku ruchu? Może gdy je poznam, to mnie to zmotywuje do rozpoczęcia regularnych spacerów. I czy w moim stanie to bezpieczne po prostu zacząć chodzić? Jak powinnam się do tego zabrać, by jak najmniej ucierpieć?

Psychiatra przepisała mi leki Prefaxine 37,5 (wenlafaksyna) oraz Ranofren 5 mg (olanzapina). Ranofren biorę wieczorem, a Prefaxine rano. Ranofren miałam brać przez 2 dni pół tabletki, a potem już jedną, a Prefaxine jedną tabletkę przez 3 dni, a potem już dwie. Wczoraj zaczęłam brać 1 tabletkę Ranofrenu, już bez podzielania i ok. 2 h później zaczęłam się czuć jakbym miała zaraz upaść gdy wstałam z krzesła, czułam taką jakby bezwładność w nogach, a gdy się czegoś przytrzymałam to minęło. Czy mam to potraktować jako zwykły skutek uboczny towarzyszący przyjmowaniu psychotropów, zignorować i brać dalej? Czy to z czasem minie? Boję się, że dziś wieczorem znowu się tak poczuję