Kadmos

Brałem fluoksetynę regularnie przez 3 lata w różnych dawkach i zauważyłem brak spontanicznej erekcji czy porannej. A mam 28 lat Ostatnio zmieniłem na się na brintlelix i zobaczymy .Ktoś bierze?

zolpidem, zoplikon niestety są bardzo uzależniające

@shira123 tylko nie mam zaocznych studiów reżyserii. Jakbym zaczał w wieku 26, 27 ale nie 29 lat to za dużo zmarnowanego czasu. Niby mam jednego magistra ale to tylko papierek ale cos . Jakbym się dostał to może postarał się o stipendium z niepełnosprawności e stopniu lekki. Najbardziej przeraza mnie, że skończe studia i będę mieć 34 lat i co dalej? Z drugiej storny będe sobie panem prawnikiem po 40 a będe nieszczęśliwy bo nie postawiłem na swoim. Po zatym tyle czasu zmarnowałem na skończeni tych studó a to prez presje a to że będe coś miał ale prze moje niedopatrzenia przedłużyły mi się o kolejne 2 lata i teraz rok niby bo nie miałem czasu (lub tmiałem ak silne miałem odruchy unikania) że nie postarałem się o przygotowanie. Nie wiem czy w takim stanie dam rade nawet aplikacje zrobić

@Dobra diablicawidaj też tutaj nowy

@acherontia styx @Barbecue najbardziej boje się jak z tego nic nie wyjdzie i jak będę mieć 34 lata i zero doświadczeni w żadnym. zawodzie. Jestem juz takim stanie że modle się aby ktoś cofna chociaż 2 lat - to zwykłe myslenie magiczne. a patzrąc na oferty pracy dal ludzi z wykształceniem prawniczym to wydają sie jak z kosmosu, jakby te kancelarie było w Nowym Yorku a nie w miesicie wojewódzkim. Do inne mam inne wady. Przez to że ledwo wstawałem z łóżka, to tym bardziej po drodze nie pracowałam gdzieś aby zdobyć doświadczeni i z j angielskiemu jest u mnie słabo.

Właśnie to są takie wątpliwości. Finansowo nie wiem do końca, teraz niby mam rok przerwy i moge zaoszczędzić plus praca dorywcza. Liczę tez na to że może uda mi się międzyczasie uzyskać lekki stopień niepełnosprawności to jednak jakiś minimalne stypendum. Chciałem iść na reżyserie w łodzi, tam zwykle idą ludzie już po czymś, nie słyszałem aby dostał się tam ktoś od razu po maturze. Moją gorączka są te stracone lata kończeni studiów prawniczy. a dodatkowo to że nie wziołem się za siebie i nie strtowałem w tym roku. Mogę się tłumaczyć kowidem i zajęciami na ostaniem roku prawa, ale pewnie jakbym był bardziej zdecydowany może dałbym rade a teraz to rozpamiętuje i te myśli mi doprowadziły do skraju. Niby te prawo było po to aby mieć jakaś alternatywę, ale boje sie że brak doświadczanie zawodowego mnie nigdzie nie doprowadzi. Może jest możliwe jakaś praca dorywcza podczas studiów zwiana z prawem ale w moim stanie boje się, że nie nadaje. Dzięki za tak wyczerpującą odpowiedź @szary kot Ktoś miał jeszcze podobne dylematy, marzenia lub zmienił swoje życie o 180 stponi? Dzięki za tak wyczerpującą odpowiedź @szary kot nie spodziewałam sie takiego wyczerpującego wpisu

Proszę o realną poradę, bardziej zdroworozsądkową.

Mam do was pytanie czy zaczynać inne studia na innym kierunku dżinnie pomimo że mam 28 lat. To ważny temat bo on teraz wyzwolił we mnie straszne napady lęku i od tygodzni nie moge sie z niem poradzić. ostania ciągle jade na afobanie. Myślałem aby znacząc studia artystyczne Mam tera 28 lat, dosłowne dwa miesiące temu obroniłem magistra. Studia zacząłem w 2012 roku prawo. Jakoś zawsze było powiedziane aby iść na prawo. Pierwszy rok jakoś dobrze poszełl ale potem już gorzej , ciągłe zaległości, nauka na samych porwakach. W domu zawsze było powiedziane, że tylko po prawie będę maił prace. Dopiero na V roku przełamałem się na urlop dziekański i iść na terapie. Wtedy juzmyśłęm o innym kkierunku tylko plan był taki że skończę jedne aby mieś perspektywy pracy a potem jeszcze będe młody to dam rade. Ale jak wróciłem to dalej byłęm z w złym stanie, do tego dziekan zaproponował miaby cofnoć mnie na IV rok bo program sie zmniił i fizycznie nie dam rady skończyć. Tym sposobem przedłużyłem studia o 4 lata. Teraz jestem załąmany bo myśl o studiowani czegoś innego był jedyną rzeczą co mnie motywowało, że w końcu bede robił to co lubie, zadrobie znajomości i stracony czas.( na studiach nie znalazłem nikogo bliskiego i nie nawiązałem znajomości). Do tego jestem w ciągłym stanie unikania. Jak zerknąłem na strone rekrutacji, co miałem zrobić wcześniej ale te unikałem to juz sie spóźniłem. Studia na które chce iść są tylko dzienne. Ale przeaża mnie to ile czasu traciłem. Jakbym mógł cofnąć sie o 2 lata, nie był bym tak rozpaczny. teraz nic nie chce mi sie robić. Bede mieć 34 lata dopiero skończę studia? Myślę żę przegapiłem młodość i najlepszy czas co będzie rzutować na całe życie i całe będzie zmarnowane. Ludzie w moim wiem zakałdaja rodzinny jakoś żyją, a ja co? Jakby ktoś z bok pomyślisz ze jestem niedojrzały i nie dorosłem i sam jestem sobie winniem. Może było by lepiej jakbym nie był sam,, miał kogoś kto mnie będzie wspierał. Drugim problemem jest samotność i brak nadzieji że kogoś poznam. Przecież zwykle na studiach w takiej młodości poznaje się kogoś z kim nawiązanie sie relacje. A tak dalej jestem zależny od rodziców.

Dzięki, wiedze że tez dużo się pozmieniało jak ostano zaglądałem na forum. Mana nadzieje że dalej jest tak aktywne. Wtedy było dużo na nim osób, choć epoko forum internetowych dawno minęła. A teraz jak jest?

Kiedyś bylem a tym forum ale teraz dopiero mam siłę aby co cokolw tu pisać. Mam teraz 28 lat zaburzenia nerwicowe i epizody depresji. Właśnie skończyłem studia przerwane choroba i terapia, ale teraz czuje sie znacznie gorzej niż przed leczeniem. Od 2 lat nie uczęszczam na terapie min z powodów finansowych, tez z covidem. Do tego mieszkam teraz z rodzicami i jestem sam Od 3 tygodnie nie mogę poradzić sobie z stanem ciągłego lęku. Nie moge pogodzić ile czasu zmarnowałem, ile rzeczy unikałem przez lęk. Do tego zaborcza i toksyczna matka. Więcej może opowiem w innym wątku zwianym ze studiami i innymi problemami.