Agis

hej, a co konkretnie? Ja obecnie mam schizę na piersi, strasznie boję się iść na usg. Moim marzeniem jest, żeby zamknęli mnie w szpitalu psychiatrycznym : (

Cudownie czytać takie informacje. Wydaje mi się to niemożliwe, a jednocześnie tak piękne: żyć bez hipochondrii. Gratulacje - na pewno musiałaś wykonać dużo pracy nad sobą!

Cześć! Wracam, jak wielu z nas, po pewnej przerwie. Czytam Wasze wiadomości i zazdroszczę jednej rzeczy: że jesteście na etapie chodzenia po lekarzach. Serio. Też miałam ten etap: usg, lęk, znowu usg. Teraz natomiast jestem już na innym etapie nerwicy: że się panicznie boję iść do lekarza. Wizyta od razu wiąże się dla mnie ze złą diagnozą. Do ginekologa chodzę regularnie, ale bardzo bym chciała w końcu iść np. na usg piersi, badania znamion (kiedyś ciągle coś tam wycinałam). A obecnie panicznie się tego boję. Do tego doszło jeszcze coś: strach przed jakimkolwiek oglądaniem, macaniem swojego ciała. Pamiętam ten etap, że dotykałam węzły, cycki macałam, oglądałam piperzyki pod latarką. Teraz myję się po ciemku prawie, chodze w bluzach, żeby nie oglądać pieprzyków na rękach, cycki myję gąbką, żeby ich w ogóle nie dotykać. Mam świadomość, że to chore. Byłam na terapii jakiś czas, ale nie miało to żadnego przełożenia na hipochondrię. Leki też brałam, ale zaprzestałam - może tu jest błąd. Czy ktoś jest w podobnej sytuacji i może cokolwiek poradzić oprócz tego, że naprawdę powinnam się leczyć? Mam ogromny lęk taki codzienny, a nieoglądanie ciałą, niechodzenie po lekarzach sprawia, że jakkolwiek mogę uniknąc ataku paniki, które wywołują u mnie nawet najmniejsze zmiany piperzyków, węzłów itp.

Hej, rzeczywiście okazało się, że wszystko z tym pieprzykiem okej, ale teraz mam natrętne myśli dotyczące innych pieprzyków, szczególnie jednego. Boję się, że dojdzie do najgorszego, czyli zacznę się oglądać a wtedy kaplica, bo na pewno coś będzie mi się wydawać podejrzanego. Jak wyrwać się z tego błędnego koła mam leki od psychiatry, zaraz po Świętach wykupię.

Idę dziś na 16 do dermatologa, a na 17 do psychiatry. Bardzo się stresuję .

Chyba nie chcę pisać, czemu sobie wkręciłam, bo boję się, że zaraz ktoś napisze: to rzeczywiście niepokojące, idź koniecznie do lekarza! A na razie nie wyobrażam sobie tego... i nie widzę wyjścia z tej sytuacji. I jeszcze dziś pierwszy raz pomyślałam, że nie mam siły na to wszystko, że nie dam rady kolejny raz przez to przechodzić

Hej, ja też wracam tu po długiej - chyba dwuletniej przerwie., Naprawdę, w tej chorobie zdecydowanie najgorsze jest to, że wraca. Niestety zawsze w najgorszym momencie - przynajmniej u mnie, np. teraz przed Świętami. Obecnie jestem przekonana, że mam czerniaka, na dermatologa już i tak za późno, bo dopiero teraz - po długim czasie pomyślałam, że to może być to. Więc jeśli jestem chora to pewnie już IV stadium. Zapisałam się do psychiatry ponownie - dodam, że chodziłam już wcześniej, również na psychoterapię - ale nie jestem pewna, czy jakkolwiek to pomogło. Wczoraj dostałam takiego ataku paniki, że przez kilka godzin siedziałam w pracy bez ruchu, nie byłam w stanie nawet na maila odpisać. Najgorzej, że bardzo chcę się wziąć w garść, ale myśl (pewność o tym), że mam raka mnie totalnie paraliżuje. Z kolei wizyta u lekarza wywołuje u mnie prawie wymioty - tak się boję tej diagnozy. Łudzę się, ze to może jednak nie to (czerniak). Przekażcie mi choć trochę siły na życie!

Czy ktoś z Wam miał takie kolorowe, migające mroczki?

Jeny ratujcie. Jestem pewna, że coś mi jest. Dwa dni temu podnosiłam córkę, bo wieczorem zaczęła płakać, a ma 4,5 roku, więc trochę waży. Płakała, trochę lunatykowała - bardzo się wystraszyłam. Odłożyłam ją do łóżka, wróciłam do salonu - strasznie podczas noszenia naciągnęłam sobie mięsień szyi - przy karku. Prawie w tym samym czasie zaczęłam mieć mroczki przed oczami - tak jakby świeciło słońce i mnie oślepiało. W nocy zaczęła mnie boleć głowa, pomyślałam więc, że to migrena, choć nigdy nie miałam. Wczoraj dzień na luzie, szyja boli, ale mroczków brak. A dziś miałam ważną rozmowę w pracy i wróciły mroczki! Trwało to ok 10 minut - takie ciemne i kolorowe rozbłyski. Nie widziałam dobrze, wszystko się mieszało. Jestem przerażona. W necie diagnoza: kolorowe mroczki - guz. Od tygodnia przestałam brac escipram - brałam dwa miesiące, ale widzę, ze znowu muszę wrócić do psychotropów. Błagam pocieszcie mnie, że te mroczki mogą być od stresu, nerwicy, czegokolwiek, bo widzę już glejaka.

Czy ktoś ma hipochondrię ale nie na swoim punkcie tylko swojego dziecka? Ja mam to i to,ale obecnie męczę się z obawą o zdrowie dziecka.to straszne.jeetem sparaliżowana myślami.teraz męczy mnie jedna sprawa nawet nie chcę pisać co.ciagle sprawdzam córkę,czy wszystko ok,ona już ma tego dosyć,a niedługo będzie miała mnie dosyć,tego się bardzo boję.

@Suzann a jesteś pewna w ogóle, że on zawsze taki nie był?

Mi się czasem tak robi, jak mam suchą skórę - wtedy tworzy się taka skorupka i potem znika. Może to to? 2 mm to bardzo mało, spokojnie - wiem, że łatwo mówić. Ja dziś idę do lekarza po bilansie 4-latka z kontrolnymi wynikami krwi mojego dziecka. Mega się stresuję, też czujecie panikę przed wyniakmi krwi waszych dzieci? Zdarzają się czasem normalne odchylenia? Padnę zaraz.

Słuchajcie u mnie masakra. Żaden koronawirus nie jest mi straszny. Ja mam tylko paniczny lęl przed rakiem. Wczoraj byłam na bilansie 4-latka z moją córką. Profilaktycznie, nie choruje, nawet katary ma mega rzadko, o kaszlu nie wpsomnę. Jak się rozebrała pani doktor zwróciła uwagę na wystający mostek - zaraz pod tym okrągłym co się szyja kończy. Ale tam nie ma żadnej guli, czy coś, tylko jakby kości tak wystają. Mówi że to jest zwykle anatomicznie, po kimś, ale trzeba sprawdzić, co jest "w środku" - jak to usłyszałam to prawie padłam i zbladłam. Może to być od tarczycy, grasicy itp. Pojechaliśmy zaraz na rtg - wyników jeszcze nie ma. Dostaliśmy skierowanie na krew TSH, wit d 3- bo prawdopodobne, że to jest związane z koścmi i tym, że dziecko rośnie, rozwija się. Jestem prawie pewna, że moja córka zawsze miała taką budowę, ale teraz schizuję. Oglądam jej zawsze każdego siniaka, każdy pieprzyk, to jakbym mogła tego nie zauważyć. Oczywiście mąż i rodzina mówi, że panikuję, ale wyobraźcie sobie, co znaczją dla mnie takie sytacje - zreszt,ą najlepiej to wiecie. Ale serio to s,a po prostu wystające kości, które jak się położy nawet ich nie widac, czyli tak jakby pracują. Jak ktoś mnie pocieszy to będę wdzięczna.

Przytulam @nerwa

Ja dziś na etapie raka jelita.kupa ok,ale boli mnie od kilku dni z prawej strony przy miednicy i czasem z tyłu przy kręgosłupie.w nocy nic.ale jak chodzę czy siadam.albo to jakieś przerzuty?ratujcieeee.a jak u Was? Ściskam wszystkich

@Fabienka ja nawet nie dotykam piersi jak się myję, nie patrzę na nie, a samobadanie to dla mnie koszmar - nie jestem w stanie tego zrobić. Teraz jak mnie boli co,ś w tym cycku - to oczywiście same czarne scenariusze. Choć ten ból jest jakby mięsień bolał, ale nie cycek, nie wiem czy w cyckach są mięśnie I trochę też najpierw o nim myślałam, zanim tak naprawdę zaczęlo boleć - teraz już od uciskania. Oczywiście może to być przed miesiączką - ale w głowie mam jedną myśl, że pewnie nigdy nie porzestanie mnie boleć. @nerwa dla mnie problemy kardiologiczne wydają się bajka, w sensie, że jak sobie myślę, to wiele oddałabym za obawę o serce a nie o wszystkie inne narządy - wiem tak tylko mi się wydaje.

Hej,u mnie dużo zmi, dostałam duży awans w pracy,ale co z tego jak myślę, że i tak niedługo umrę. Od wczoraj mam wrażenie że pierś mnie boli - jak naciskam w jednym miejscu,ale tam już wcześniej czułam, córka mi kiedyś tam skoczyła i teraz nie wiem czy od ciągłego dotykania mnie teraz boli czy dlatego że jestem po/w trakcie owulacji. USG piersi w moich wyobrażeniach to koszmar.w czwartek wizyta u psychoterapeuty.kolejna.oby leczenie przyniosło efekty. P.s. jakiś miesiąc temu prawie zwymiotowałam jak zobaczyłam zdjęcie mojej córki, wydawało mi się że jest tam odblask sugerujący siatkówczaka.samq się nakręciłam.to jest jakiś dramat...

Hej, u mnie od kilku dni gorzej mam obsesję na punkcie jednej sprawy u mojej córki, @zakazana88 i nie są to węzły! Macie takie wrażenie, że czasem przyciągacie to, czego się boicie? u mnie jest tak bardzo często, że czegoś tak się boję i to się zdarza. Jeszcze na same święta takie stresy.

Mnie obecnie boli noga - jakoś tak z boku udo - od biodra. Jak wchodzę po schodach itp. Jak nic z nią nie robię to nie. Oczywiście boję się, że to jakieś przerzuty do kości Dziś mam terapię - drugi raz, chodzę prywatnie. Bo na NFZ byłam kilka razy, dobrze gadał ten psycholog, w sensie mądrze i zgadzałam się z nim w 100%, ale zupełnie nie czułam, że to mnie leczy. Więc zdecydowałam się chodzić prywatnie. Biorę jeszcze asentrę 100 raz dziennie, ale nie wiem czy jest sens. @patrycja03 na pewno będzie dobrze, trzymam kciuki

Zobaccie, co znalazłam: http://hipochondrak.pl/

Jak u Was? u mnie różnie. Było dobrze, ale teraz mam pewne bjawy, które mnie niepokoją @maribellcherry a jak twoje znamię sprzed kilku stron? Zniknęło? @Fabienka trzymam kciuki mocno, żeby z córeczką było wszystko ok!!! Ściskam Was i udanego tygodnia

@maribellcherry a jak u Ciebie? Ostatnio byłaś chyba w średnim stanie? Już lepiej? Ja mam wrażenie, że przez nerwicę nie mogę skupić się na żałobie po śmierci mamy

Na pewno będzie dobrze! A prywatnie robiłeś? Rozumiem, że sam się zdecydowałeś czy lekarz Cię pokierował?

Ja wczoraj byłam u psychologa prywatnie, teraz chodzę na NFZ, chciałam spróbować kogoś innego. Jestem zadowolona, chyba wejdę w to... Ale, nie może być lekko. Prawie spóźniłam się na wizytę, bo zaczęłam oglądać źrenice mojej córki i oczywiście jak już zaczęłam coś sprawdzać , to doszłam do wniosku że jedna jest większa...oczywiście nikt normalny by tego nie zauważył. Wszystko dlatego, że jakiś czas temu ktoś gdzieś pisał, że jego dziecko ma nierówne i to zły znak...wygooglowałam i rzeczywiście. Teraz patrzę jej w oczy i cały czas wydaje mi się inaczej. Masakra.

@maribellcherry a jak Twoje znamię?