Mentor

Współczuję Robercie, znam te stany z autopsji. Coś mało piszesz - szkoda, świetnie się to czyta co piszesz, niejeden mógłby ci pozazdrościć intelektu.

Aniu - lubię nazywać tak naszą chorobę, można fajnie nas określać np. czadowi ludzie, czadowcy, daliśmy czadu itp.

Zapoznaj się z definicjami (jest ich dużo) słowa "Inteligencja"

Samochwała w kącie stała - poczytaj sobie o wybitnych osiągnięciach ludzi chorujących na czad i porównaj ze swoimi osiągnięciami. Pomimo ciężkiej choroby potrafili zaznaczyć swoją obecność na arenie polskiej i światowej. Tobie też tego życzę.

To już druga osoba na tym forum co sama siebie wychwala. Gdyby to wiązało się z osiągnięciami lub gdyby to inna osoba stwierdziła to owszem.. Tak to pozostaje niesmak. Dam ci mój przykład - byłem w podstawówce najlepszym uczniem 5-ciu klas ósmych, miałem tylko jeden stopień na świadectwie. To samo było w technikum. Na studiach było różnie np. w manii byłem najlepszy by w depresji zaliczać z poprawkami. Po studiach udało mi się awansować na dosyć wysokie stanowisko, lecz nigdy o sobie nie napisałbym że jestem kimś specjalnie uzdolnionym.

Najlepszym wyjściem jest szpital dla mamy, po wyjściu będzie dziękować.

Depakina to nie cukierki, aby zadziałała trzeba ją brać minimum 2 miesiące - zresztą to słaby stabilizator. Jeżeli bierzesz dorywczo to tak jakbyś brał placebo. Widzę że nie ma sensu przekonywanie ciebie do lekarstw. Jeżeli potrafisz to lecz się sam!!!

Monster nie jestem lekarzem, lecz przez 25 lat zdobyłem trochę doświadczenia w potyczkach z czadem. Spróbuj brać lekarstwa przepisane przez psychiatrę. Jeżeli przepisany zestaw nie będzie pomagał spróbuj z innym. Być może trafisz na taki, co w końcu ci pomoże. Jak dobrze wiesz lekarstwa psychotropowe rozkręcają się bardzo wolno. Niekiedy na efekty trzeba czekać dwa miesiące i dłużej. W początkowym stadium mogą nawet zwiększać objawy. Jesteś młody, masz całe życie przed sobą, dlatego możesz eksperymentować z lekarstwami, oczywiście pod okiem psychiatry. Nie biorąc lekarstw skazujesz się na porażkę w walce z czad.

Nie polecam pić w naszej chorobie alkoholu. Gdy mocno popijemy (urwany film) może nam się włączyć któryś z biegunów na ten czas. Najgorsze co może nas spotkać to rozrabianie. Znam przykłady że dwubiegunowiec po alkoholu popełnił morderstwo. Alkohol może nam zmienić fazę na dłuższy czas, znam to z autopsji. Po przebudzeniu się po libacji, wpadałem w silną i długotrwałą depresję. Działanie alkoholu jest depresjogenne, więc nam szczególnie szkodzi. Ja przestałem pić alko całkowicie ponieważ dwukrotnie z jego powodu wylądowałem w szpitalu. Kiedyś nie wylewałem za kołnierz.

W 99,9 procentach spacyfikowanie manii lekarstwami pomaga i to prawie natychmiast. Widziałem to wiele razy w szpitalach. Ludzie robili głupstwa właśnie dlatego, że wpadając w manię czuli się jak bogowie i odstawiali lekarstwa. Gdy dochodzili do siebie wielu z nich płakało na myśl o tym jakie głupstwa zrobili. Dalej twierdzę że branie lekarstw w naszej chorobie (obojętne jaka to faza) jest jedynym rozwiązaniem, nie ma innego.

Coś tu nie pasuje.

U mnie ósmy miesiąc całkowitej remisji i rok bez alkoholu, nawet lampki szampana nie wypiłem w sylwestra. Stabilizatory przyjmuję cały czas.

Życzę ci Robercie abyś znalazł.

Ja brałem, było to dosyć dawno temu. Niestety lit mi nie pomagał.

W całości popieram to co napisała "czerwonoczarna". Gdyby wystąpiły objawy zatrucia litem to lekarz całkowicie by go odstawił. Dla ludzi zdrowych może mieć za dużo litu (normy, niekiedy są drukowane, średnia obowiązująca dla ogółu i wynik). Ten wynik będzie wyższy od normy dla nie biorących lit, lecz za mały dla prowadzącego nim leczenie. Dlatego lekarz zwiększył dawkę.

Nie chcę cię wyrywać z błogiego nastroju, lecz z czego jesteś dumny - że nie brałeś lekarstw? Moim zdaniem to nie powód do dumy. Młody organizm potrafi sobie poradzić z naszą chorobą. Zapytaj Roberta w jakim wieku zaczął brać pierwszy raz lekarstwa. W twoim wieku ja też nie potrzebowałem lekarstw. Niestety przeważnie objawy choroby nasilają się wraz z wiekiem. Dumny możesz być jak wytrzymasz bez lekarstw do 45 lat. Tego ci życzę z całego serca. W niektórych postach pisałeś, że przyjmujesz lekarstwa.

Tłumaczyłem to wyjazdami za granicę do najbliższej rodziny. Raczej wszyscy wierzyli ponieważ wiedzieli o fakcie że tam mieszkają.

- właśnie z tym Ci się kojarzy mania? No to gratulacje. Ta cholera nie zawsze tak wygląda niestety i obyś nie poznał jej najmrooczniejszej strony Niestety przez te dwadzieścia przeszło lat i cztery pobyty w szpitalu poznałem wiele jej odmian. Pisałem o tym wcześniej. Poznałem ludzi którzy sami dali się ubezwłasnowolnić. Jak dostawali manii to byli niebezpieczni dla otoczenia, przyjeżdżało pogotowie z policją i zawozili ich do szpitala. Po kilku dniach byli już spokojnymi roślinkami, lecz zdolnymi np. do gry w karty. Widziałem co wyprawiały dziewczyny w szpitalu razem z chłopakami w innej odmianie manii. Mnie się wydaje że niektórzy mają stan mieszany, a mylą go z manią. Mnie też stan mieszany mącił w głowie, lecz nie potrafiłem go zdefiniować. W sumie to w szpitalu spędziłem prawie 1,5 roku (jak wyrok) i dużo różnych przypadków widziałem. Nie będę wspominał o próbie samobójczej w ciężkiej depresji gdzie żadne lekarstwa nie pomagały. Po kilku dniach gdy odzyskałem przytomność w szpitalu nie myślałem o niczym innym tylko dalej o odebraniu sobie życia. Po prostu nie mogłem wytrzymać bólu jaki sprawiała mi depresja. Po miesiącu powoli zaczęło odpuszczać. Była to depresja bez konkretnego powodu, chociaż chory umysł zawsze coś znajdzie coś i zacznie nakręcać. To była spirala śmierci, w jej centrum była właśnie próba samobójcza. Dlatego teraz tak pilnuję brania lekarstw, lekarka przepisuje mi ilości jakie jej sugeruję. Znamy się od bardzo dawna, oczywiście pacjent - lekarz.

Widzisz... manie masz "spokojne" co nie znaczy, że na Twoich maniach kończy się świat. Są ludzie, tak jak napisał Ḍryāgan, którzy manię przechodzę w inny, bardziej drastyczny w skutkach sposób. Ale ja będę z uporem maniaka (którym jestem) bronił stanowiska żeby w mani, depresji i remisji zażywać lekarstwa. Tylko w ten sposób udaje mi się w mani nie robić większych głupstw. Niektórzy zachwalają wręcz nie branie lekarstw co moim zdaniem jest niedopuszczalne szczególnie na tym forum. Niedoświadczeni czadowcy mogą to podchwycić. Być może gdyby nie lekarstwa przechodziłbym fazy mej choroby inaczej. Teraz pomimo remisji (oby do końca życia) regularnie i o stałych porach zażywam stabilizatory. Pilnuję tego jak oka w głowie. Jeszcze jedna ważna rzecz - jestem od roku całkowitym abstynentem. Jak wiemy alkohol zakłóca pracę mózgu, przez niego wylądowałem dwukrotnie w szpitalu. Miałem też kilkakrotnie stan mieszany - nie polecam. Co prawda trwał on po ok. dwa, trzy miesiące ale było ciężko. Pomaga mi też hobby jakiemu poświęcam czas, niekiedy i cały dzień. Drobne sukcesy przynoszą mi ogromną satysfakcję. Pozdrawiam.

Zastanów się co ty wypisujesz, raz bierzesz lekarstwa raz nie. Ile razy chciałeś odebrać sobie życie? Piszesz że masz najgorszy czad??? Jeżeli masz manię to (ktoś już to ci pisał) idź na dziewczynki i używaj życia, aby potem w depresji mieć co wspominać. Antydepresanty są po to aby wyciągać nas z depresji, nie z manii.

Znowu zmarł jeden z nas - Wojciech Młynarski.

Robercie nie przekonałeś mnie, to jest forum dla psychicznie chorych i naraz okazuje się że wszyscy dyszą nienawiścią do innych orientacji seksualnych. Zdrowi mogliby napisać że nienawidzą psychicznie chorych. Dlaczego? Chyba każdy z was wie dlaczego. Monster przyhamuj trochę i weź na luz. Piszesz rzeczy o których mogliby porozmawiać ludzie ze stażem dużo dłuższym z chad niż ty. Niby chcesz nas pouczać cytując zdania z książek i trochę przynudzasz. Przeczytaj swoje posty jeszcze raz

Tym postem wygłupiłeś się na całego, dawno nie czytałem czegoś takiego. Zaprzeczasz sam sobie. Cytuję - duża część społeczeństwa to pozerskie, bezwartościowe blerwy, które potrafią ocenić człowieka przez pryzmat odzienia - koniec cytatu. W następnych wersach robisz to samo co te blerwy, jesteś jednym z nich??? Robert a gdybyś się urodził gejem? Co byś wtedy zrobił? To nie ich wina że tacy się urodzili. Hitler chorych psychicznie uśmiercał, ty chcesz to robić z ludźmi o odmiennej orientacji seksualnej. Dotąd czytałem twoje posty z dużym zainteresowaniem, teraz jest mi wstyd za twój światopogląd.

nie rzucaj pereł przed wieprze. Miałem już nie pisać, lecz zmusiłem się. Ja widzę drugiego trolla w osobie neona. Nie wiem co miał na myśli pisząc ten post, sprawdziłem inne jego posty i zauważyłem że wszędzie wrzuca hasełka nabijając sobie ilość postów, zarazem nic nie wnosząc do tematu. Żegnam.

Zdiagnozowana ma rację, trzeba się z tego forum ewakuować. Jeżeli nie będziemy ufać lekarzom to komu??? Jeżeli nie będziemy brać lekarstw to co nam pozostaje??? W jednym Robercie masz rację, zapewniony byt materialny pozwala na robienie rzeczy sprawiających nam przyjemność. Jest to jeden ważny problem z głowy. Co do sprawności seksualnej to u mnie związana ona była zawsze z fazą w jakiej się aktualnie znajduję, czyli : hipomania - silny popęd depresja - całkowity brak popędu, zmuszanie się do nieudanych stosunków remisja - normalne współżycie chyba jak zdrowi ludzie Trzymajcie się, napiszę chyba dopiero jak dopadnie mnie depresja. Na razie remisja i oby tak pozostało (przy pomocy stabilizatorów).