Skocz do zawartości
Nerwica.com

jakub358

Użytkownik
  • Postów

    235
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

Ostatnie wizyty

Blok z ostatnimi odwiedzającymi dany profil jest wyłączony i nie jest wyświetlany użytkownikom.

Osiągnięcia jakub358

  1. Zachęcam do zbadania własnej płci psychologicznej i stylu poznawczego, kwestionariusz tutaj: https://forms.gle/kmDBdpyvmP4nWdJ38 Pozdrawiam
  2. @SilentCries rzeczywistość też się kreuje w jakimś stopniu, jaka by nie była. Nadzieja. Jak chcesz to zapraszam na priv wysłucham.
  3. Cześć, dzięki bardzo za wsparcie te pół roku temu. Terapii nie przerwałem i nie opuściłem ani jednej sesji. Już mogę powiedzieć z perspektywy o sytuacji którą opisywałem wcześniej. Terapeutka nie naznaczyła wtedy afektu - wyraziła swoje własne, bardzo silne emocje. To jest pojęcie z mentalizowania. Więc stąd się "sypnęło". Jednocześnie we mnie aktywowało się przeniesienie na terapeutkę mojej matki, której krytyka oznacza śmierć co użytkownik @neon wnikliwie przeczuł. Gratuluję wnikliwości. Terapeutkę zabolało, że ,,ja robię takie coś", ja. Poczuła dużą złość. Skwitowałem to tekstem ,,a gdzie w tym wszystkim ja". Na następnej sesji, po superwizji, stwierdziła że mamy zostawić temat bo na chwilę obecną tylko się bardziej zranimy. Stąd wyjaśnienia przyszły dopiero po takim czasie...
  4. To ja mam dopiero lvl 26 w życiu. I bardzo dziękuję za wpis autora wątku i wpisy kolejnych osób, dużo mi to dało do zastanowienia się. Mam wrażenie, że każdy z was dysponuje dość sporą wiedzą o życiu. Wiem, że to zabrzmi może banalnie, ale jaką dalibyście mi radę na chwilę obecną? (26 lat, w związku, 5 rok studiów? planuje wyjechać za granicę)
  5. jakub358

    Staż jako informatyk

    Daj znać jak będzie, jeśli chcesz
  6. Mówisz o poczuciu niestabilności. Rozumiem, że chodzi o lęk o przyszłe dni - tak bardzo namacalnie, materialnie, czy będzie co do gara włożyć, za co mieszkać, za co jechać przez miasto? Rozumiem twoje myśli. Zostałeś brutalnie wyrzucony z pracy, co tylko pogłębiło twoją nerwice. Zdajesz sobie z tego wszystkie sprawę, co podkreśla twoje racjonalne myślenie i z tego myślenia właśnie, zdolności przewidywania, wypływają obecne lęki. Jednak chyba zgodzisz się ze mną, że nie wiesz co będzie za miesiąc, za dwa, czy za pół roku. Nie jestem pewien, czy mówisz bardziej o antycypowanym niedostatku, czy swoim obecnym położeniu w którym jesteś, a w którym może nie wszystkie potrzeby są zaspokojone? Ja wiem jak to jest nie mieć nic. Mieszkam w bloku na 3 czy 4 piętrze, mając na przeciwko drugi blok w nienormalnie bliskiej odległości. Mam zawsze zasłonięte żaluzje, nie odsłaniam ich nigdy. Nie dociera tutaj światło, więc mam sztuczne kwiaty, bo tylko one mogą tu przetrwać. A to dlatego że już są martwe. Nie było tańszego pokoju. Nie ma nawet zamknięcia na klucz, jednak nie boje się kradzieży bo najcenniejsze co mam to gitara. Terapeutka zniżyła mi stawkę ze 130 na 100 zł. Wszystko jest, przepraszam za określenie, kuresko drogie. Za bilet miejski w dwie strony dam 6 zł, dwa razy dziennie, razy 30 dni = 360zł. Nie kupiłem biletu miesięcznego bo nie miałem tyle naraz; a mandat byłby równoznaczny z śmiercią, co nikogo nie obchodzi. Jak dawno temu jadłeś mięso, warzywa, owoce? Ja mam sporo dni gdy jem samą kaszę. Nigdy nie dostałem żadnego świadczenia socjalnego, bo mi się nie należało z racji zarobków rodziców. Na moje wyjaśnienia uzyskiwałem informacje, że to niemożliwe żeby tak żyć i ukrywam dochód. Cena za usługi jest oszałamiająca. Gdybym był silniejszy, to podjąłbym się innej pracy niż obecna - zdalna na zlecenie (odbieram telefony), jednak ceny czegokolwiek w zestawieniu do zarobków wywołują myśli rezygnacyjne i bezsens egzystencjalny. Jakby już nie wystarczyły same trudności emocjonalne, relacyjne i intrapsychiczne skonfliktowanie...
  7. Pomogłaś mi i to bardzo. Dziękuję Mój stan psychiczny wynikł z faktycznego błędu terapeutki. Przyznała się, że poczuła silny gniew i zjechała mnie nie zostawiając suchej nitki. Obecnie zamykam sprawę, ze względu na swoje zdrowie psychiczne i terapie zakańczam. Przykra sprawa, że tak się stało... Pod kątem emocjonalnym już jest lepiej; zawsze pomaga mi zwierzenie się tutaj
  8. Cześć, potrzebuję gdzieś to opisać. Mam od kilku dni kryzys emocjonalny. Czuję się fatalnie. Śpię bardzo długo, aż tyle że już nie mogę dłużej i jak wybudzam się to idę dalej spać na siłę. To jest tak, że siedząc na łóżku nie mogę dać sobie ulgi. Nie mam ochoty nic robić. Jem byle co. Dzisiaj wyszedłem do sklepu i jakiś dres do mnie tak bez powodu ,,cześć śmieciu". Nie wiem jak mógłbym sobie pomóc. Co mogę dla siebie zrobić? Mi nie jest smutno, nie czuję gniewu. Ja jestem zrezygnowany. Parszywe myśli o tym świecie kotłują się mi w głowie. Widzę ludzi palących papierosy i rzucających kiepy byle gdzie, ludzi smutnych, jakieś awantury w tramwaju o maseczki. Za wszystko ludzie chcą pieniądze. Moja terapeutka też drze ode mnie 130zł za spotkanie, a mówiłem jej, że nie czuję poprawy, że mi nie pomaga. Fantazjuje żeby brała ode mnie mniej, bo jak jeszcze skończą się mi środki to nie wiem co pocznę. W jaki sposób ona może mi pomóc, skoro terapia trwa 50 minut a ona myli fakty, i poza tym czasem nie ma mnie dla niej? Próbowałem pisać o tym z bliskimi ludźmi - każą rzucić terapie, zajarać sobie bongo lub wypocić. Przy takim pisaniu przez messengera nie da się uzyskać jakiegoś wsparcia. Zresztą gdy zwierzyłem się ostatnio ojcu, to usłyszałem lawinę rad i nie byłem w stanie tego przyjąć...
  9. Tak, z tym koniec. Jednak im więcej o tym tak usłyszę jak od Ciebie, tym lepiej. Faktycznie trafiony cytat z filmu Wydaje się mi, że moja terapeutka to jednak jest ten typ, który mówi prawdę... Odważyła się na to. Miałem kryzys, ale już się wykaraskałem. Chyba też dlatego, że znalazłem mieszkanie i nie wyląduje na ulicy. Już załatwione, wpłaciłem kaucję. No powiem, że chce nad sobą [pracować. Szczerze mówiąc, tylko wy tutaj mówicie w taki sposób, że jednak warto by pójść na te terapie, chodzić dalej. Bo wszyscy najbliżsi mówią, że jestem zdrowy, żebym to chrzanił i nie chodził już. Więc dzięki wam za to. No na chwilę obecną czuję się stabilnie już. Widać terapia tak też działa - ma rozbić cię w drobny mak, żeby potem złożyć w całość na nowo... Ale cholernie trudne to jest.
  10. @neon aż przewalił się mi żołądek na Twoją wiadomość. Cholerna racja No ale komu nie zawaliłby się obraz na swój temat? Ja broniłem swojego obrazu, targowałem się; wymieniałem sfery gdzie jest dobrze. A ona dyskutowała i upierdzielała, to po kilkunastu minutach prania mózgu zmiękłem. Już pięć lat pracujemy; ziarno rzucone na matrycy terapii umie zrobić krzywdę. No projektuje na nią swoje uczucia i rzeczywiście jej słowa brzmią jak wyrok. Emocjonalnie poziom dziecka... no dobrze, ale jak to zmienić? Moja relacja z terapeutką jest dobra myślę. Ja po prostu uznałem, że ona się wypaliła, że trwa to za długo i zbyt zaczęła swoje emocje na mnie projektować, swój światopogląd. Co do mojego aktualnego stanu, to wyrzucają mnie z mieszkania i szukam czegoś intensywnie, ale wszystkie oferty powybierane jak dzwonię. To duży stres. Nie pomaga też to, że partner wyjeżdża za granicę zarobić za 2 tygodnie. Natychmiast go w tym poparłem, ale łatwe to też nie jest. No i mam powrót na studia od października na 5 rok stacjonarnie, a przyznam szczerze, że takie sytuacje klasowe też są dla mnie męczące. Nie lubię tego, mam awersje po trudnym dzieciństwie. To wszystko do kupy razem z terapią no mnie wybiło z rytmu. Objawy mam takie, że losowo mam przypływy płaczu w ciągu dnia. Mam wrażenie, że wsparcia nie mam jak uzyskać więcej niż to forum tutaj - no jakoś nie chce powiedzieć bliskim, że aż taki kryzys mam, robić z siebie niewydolnego. Bardzo chce być zdrowy, mieć niezachwiane dobre zdanie na swój temat i funkcjonować dobrze - spełniać wszystkie role. Jak odmienić ten swój los? 5 lat terapii, tyle pracy... ahhh Czy wy tutaj też tak dzielnie walczycie?
  11. Mi tak pasuje, bo chodzi o zasiłek. @neon żyje się mi dobrze. Terapeutce opowiadałem o moim przyszłym zawodzie. W tym kontekście, że nie łączą się mi dragi z wizerunkiem pracowniczym. Na co ona stwierdziła, że tego zawodu jeszcze nie mam (ostatni rok studiów) i że jestem zaburzony. Zacząłem się z nią targować, że w sumie ze wszystkich działek w moim życiu jestem zadowolony. Na terapie chodziłem tylko w celach samorozwojowych i już chciałem kończyć od kilku spotkań. Ale powiedziałem o dragach i stąd aktualna sytuacja. Od 5 lat sobie wrzucę czasem i nigdy nie było z tym problemu, a także raz po raz coś jej o tym przebąkiwałem. No i usłyszałem te wszystkie okropności na swój temat, więc nic dziwnego, że trudno mi sobie z tym poradzić. Mówię, myślałem o sobie jako o zdrowej osobie. A tutaj, że mogę się przebrać ale zaburzonym się zostaje. Kurczę, no proszę, nie dziwię się sobie że musiałem to odespać dzisiaj - przecież to kasuje nadzieję. Po 5 latach terapii... I rozwiązanie wg niej to chodzić na terapię. Tak @Croatia2021 terapeutka ściągnęła mnie w dół. Sytuacja jest bezpośrednio w nawiązaniu do narkotyków - terapeutka zareagowała emocjonalnie. Sama mówiła, ze czuje się jak matka ze mną czasem.
  12. Leki psychotropowe posiadam duże ilości na stanie, różne. Psychiatrę mam w Niemczech. Tylko aktualnie nie chcę brać SSRI, bo po takiej paroksetynie 5mg miałem dysfunkcje seksualne. Stąd przestałem brać z tydzień temu, bo jednak ta sfera w związku jest dla mnie ważna. A więc zostają mi tylko neuroleptyki albo bupropion. Benzo nie chcę z wiadomych przyczyn. Biorę nasennie 12,5 mg kwetiapiny. Bupropion już nie biorę bo szło w kierunku lękowym. Co do niskich dawek neuroleptyków (50mg amisulpirydu od lekarza albo 5mg aripiprazolu), to mam mieszane uczucia czy przypadkiem nie działają spadkowo na poziom dopaminy i stąd poddaje wątpliwości sens brania. Chociaż może ktoś posiada większą wiedzę w tym zakresie to chętnie zasięgnę rady. Lekarz niestety słabo zna angielski i stąd trudno mu cośkolwiek wytłumaczyć.
  13. Obraz siebie mam chwiejny tak jak piszesz Buraczek. O tym samym mówisz @move Przyznam, że nie miałem tak już od paru lat. Teraz to się stało pod wpływem terapii. Najgorsza jest myśl, że ona może mieć cholerną rację. @neon no ja to robiłem żeby się regulować, odciąć od jakiejś wewnętrznej pustki, nudy tego świata. Zająć czas, urozmaicić rzeczywistość. Natychmiastowa przyjemność. Natomiast trudno mi się podjąć czegokolwiek. No dzisiaj spałem 14h, dosypiając od 6 rano. Nie mam ochoty na nic. Jeszcze dobija mnie fakt, że do środy muszę się wyprowadzić bo gaśnie umowa a nie mam gdzie. Dosłownie nie mam gdzie i to mnie przerasta. Współczuje wstrętnej sytuacji w pracy. Spotkałeś się z złośliwością ludzi. Mam nadzieję, że udało się ci to jakoś wyjaśnić. Chociaż kwas zostaje, nie ważne czy racja była czy nie. Tak działają plotki. Jedyne co można, to wzmocnić wiarę w siebie i zweryfikować ludzi...
  14. No głównie idą nerki, ponieważ o-pce ma kryształki, które przechodzą przez kłębuszki nerkowe, niteczki, uszkadzając je. Przykra sprawa z tym chłopakiem... Myślę, że faktycznie masz rację z celowym powiedzeniem tego, co ma boleć. Terapeutka uważa, że tylko zszokowanie i zaciekawienie mózgu może powodować rozwój. Stąd mam wstrząsową terapię. Jednak na chwilę obecną po prostu czuję się źle, tak mnie ubodła. No nie sądzę aby ktokolwiek poczuł się dobrze jak rujnuje się jego wizję o samym sobie, wpajając wizję zaburzonego i niedostosowanego.
×