Skocz do zawartości
Nerwica.com

MamaEm

Użytkownik
  • Postów

    15
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

Osiągnięcia MamaEm

  1. Oj niestety nie zgodzę się z Tobą,elektroniczne wcale zdrowsze nie są Póki co przeczytałam książkę Allena Carra. Wywołała na mnie ogromne wrażenie. Wcześniej zanim przeczytałam popalałam i choć się zapierałam że nie kupię więcej fajek to i tak kupowałam. Po przeczytaniu... nie kupiłam. Zapaliłam ostatniego i cisza. Wzięłam sobie bardzo do serca tą książkę,dała mi wiele do zrozumienia. Liczę że ten stan się utrzyma gdy minie mi euforia i że sie nie złamię. Wcześniej nie mogłam wytrzymać godziny bez papierosa,bo czułam że wariuję,że zaraz coś mnie rozsadzi. Gdy się wkurzyłam to od razu pet w gębę i się "uspokajałam". Dziś dla przykładu wyszłam na miasto,mam PMS,wszyscy w okół doprowadzali mnie do furii,zanim weszłam do bloku pomyślałam,że moze by tak kupić na wieczór fajki,bo może jeszcze za dnia coś mnie w domu zdenerwuje ? ale nie kupiłam. W domu doszłam do wniosku,że mi to niepotrzebne,bo papieros nie sprawi,że przestanę się stresować. I pierwszy raz od prawie 2 lat jestem tak spokojna dziś wieczorem. Mimo,że poranek był napięty,ciężki,potem w południe też łatwo nie było ale wyciszyłam się sama,bez wspomagaczy. Boję się jutrzejszego dnia,że nie dam rady ale przecież to ja muszę teraz całkowicie przejąć stery nad nałogiem.. bo się da :)
  2. I ja rzucam palenie. Dla siebie i dla synka żeby miał mamę dłużej zdrową( o ile po drodzę jakiś szlag mnie nie trafi ) Postanowiłam rzucać od razu,nie stopniowo bo zawsze próbowałam stopniowo i z dnia na dzień paliłam tak jak zawsze. Kupiłam sobie książkę "Prosty sposób jak skutecznie rzucić palenie" Allen Car,wiele osób mi doradziło że dzięki niej byli zmotywowani do rzucenia... Mam lekki głód nikotynowy ale staram się o nim nie myśleć,zajmuje się czymś ale nadchodzi wieczór,gdy dziecko śpi a ja.. nie mam co zrobić z dłońmi. Brakuje mi czegoś co mogę trzymać,wziąć do ust,dmuchać i czuć ten smak papierosa(wbrew pozorom uwielbiam palić i to jest największa przeszkodza moim zdaniem). Powiedzcie mi jak opanować te pierwsze chwile? nie chce żadnych tabletek na bazie nikotyny ani e-papierosa bo wymiotuje po nim. Myślałam o słoneczniku ale póki jem słonecznik to ok a po skończeniu paczki ogromna chęć zapalenia. Macie jakies sposoby jak na tym panowac ? I czy każdy ma objawy odstawienia? ja póki co nie czuję nic ale może jeszcze się coś pojawi...
  3. Dziś idę do fryzjera i na shopping... W końcu jakieś zmiany i może w końcu kupię sobie ciuchy a nie tylko dziecku.Chociaż jakbym miała mu kupic to by mi sprawiło jeszcze większą radość ale czas zapanować nad zakupoholizmem na działe dziecięcym i pomyśleć w końcu o sobie..
  4. Świadomość że to pierwsze święta bez mojego toksycznego ojca-alkoholika który zrujnował całe moje dzieciństwo i dalej rujnuje naszą rodzinę. I musiało się tyle stać żeby w końcu spędzić głupie święta bez alkoholu i udawania jaką to jesteśmy super rodziną,bo przecież nie jesteśmy patologią,głowa rodzina nieźle zarabia,ma dom,modne ciuchy,kasę a że pije piwko ewentualnie 2 flaszki dla smaku to tak bywa. I dziś tak na prawdę sobie uświadomiłam że w końcu mogę byc spokojna i w końcu bedzie wszystko tak idealnie jak zawsze od dziecka sobie marzyłam :) bez krzyków,nerwów,pospieszania i krytykowania że "ta debilka nie potrafi nawet porzadnie posprzatać" i nie będę słuchać jak gnębi moją mamę chociaż pewnie nie raz pomyślę w trakcie kolacji czy nie musi ona wzywac znowu policji i czy jej nie uderzył...
  5. Bardzo toksyczna relacja Wygląda to tak jakbyś w tym związku nie miała żadnych praw i była jego własnością. Podejrzewam że to on ma ze soba większy problem niż Ty. Ja bym mu delikatnie zasugerowała psychoterapię. Nawet jesli go kochasz to przebywanie w tak toksycznej relacji będzie bardzo męczace i.. bez sensu. W ogóle dziwię się jak mogłas doprowadzić do tego że to facet tylko decyduje i że wszystko zależy od niego... Nie powinno tak być. Każde decyzje podejmuje się wspólnie i w związku nie ma czegoś takiego,że facet Ci karze coś zrobić i Ty masz robic wszystko pod jego dyktando...
  6. MamaEm

    Witam

    Hej,wiesz rozpatrywałam to w tych kategoriach ale szczerze w to wątpie. Moje dziecko ma 15 miesięcy a ja ani razu nie poczułam się nieszczęsliwa czy zmęczona,zniechęcona. Dużo daje od siebie i staram się wychowac dobrze swoje dziecko. Aktywnie spędzamy czas i bardzo dużo razem coś robimy,chyba że ja mam inne spojrzenie na depresję poporodową ale mimo mojego złego stanu psychicznego to dziecko daje mi siłę do wszystkiego i dzięki niemu chce mi się wstawac nawet po nieprzespanej nocy. Zawsze gdy byłam mała bałam się że moja mama umrze bo jest dla mnie bardzo ważną osobą(i dalej to mam i panicznie sie boję ze ona mnie zostawi a gdy ostatnio miała problemy zdrowotne to wręcz nie mogłam spać i się modliłam po nocach żeby tylko była zdrowa) i zawsze mówiłam że nigdy nie chce aby moja mama zmarła przede mna bo po prostu nie wyobrażałam sobie życia bez nie a teraz mam ten lęk że to mnie zabraknie i moje dziecko zostanie samo. Chyba za dzieciaka wbiłam sobie jakie to puste i smutne jest życie bez matki która sie bardzo kocha i teraz mam ten lęk o siebie.
  7. Ania a jak to robisz że nie myślisz ? Ja ile razy próbowałam to nie mogę. Muszę się totalnie wyłączyć ale nie zawsze jest to możliwe. Mam swoje placebo: łyknę magnez,wypiję jakieś ziółka typu czystek,rumianek,kozłer lekarski,mięta melisa i sobie wmawiam że mi to pomaga i faktycznie ja po chwilii nie czuję objawów. Ale ostatnio juz co raz ciężej z tym.
  8. MamaEm

    Witam

    Evia,byłam u rodzinnego tylko to uznał że to nerwica i może mi leki wypisac... nie chciałam bo wiem jak po jednych się czułam kiedyś. Potem myślałam nawet przez chwilę o psychologu ale miałam złe doświadczenia z jednym którego mam u siebie a gdy chciałam powiedzięc mojemu partnerowi o swoim problemie to czułam gule w gardle i po prostu siedziałam i mu ryczałam i on nie wiedział przez parę tygodni co mi jest aż w końcu kiedyś mu to wykrzyczałam. Ale nie umiem rozmawiać oko w oko z nikim. Choć psychoterapia ponoć skuteczna. Wiesz ja zawsze byłam spokojną osoba...W sumie kiedyś mnie wkurzyć to nie lada wyczyn ,byłam opanowana,zawsze uśmiechnięta,na prawdę. A tu nagle tyle wydarzeń spadło na mnie jak grom z jasnego nieba. Nie dość że w ciąży ciągle coś nie tak,przy porodzie problemy,zamiast tulić dziecko którego tak pragnęłam nie mogę go wziąć na ręce nawet i zmartwień o jego zdrowie milion to się naskładało no i problemy w rodzinie których było miliard i przez które też się stresowałam i stresuję do dziś.. Ale to prawda: mając dziecko jesteś odpowiedzialna za dwie osoby i zawsze będziesz się czuć zobowiązana do tego aby o tą drugą osobę dbać,martwić się,czasem na zapas. A takie myśli bywają męczące
  9. Ufff.. od razu mi się przypomniały ruchy dziecka a zaraz sobie pomyślałam"a może to tętniak aorty brzusznej"
  10. O też mam natręctwa z tymi liczbami :) Albo gdy coś mówię to w myślach tworze sobie sylaby... Albo choćby nie wiem co: nie przejdę na chodniku po popękanych kafelkach i nie chcę widzieć jak wyglądam gdy ich unikam,podejrzewam że ludzie to zauważają i myślą że jestem jakas nieteges Tak samo maluję paznokcie a wieczorem juz tego lakieru nie ma bo lubie to zdzierać. Do tego zanim pójdę spać to 5 razy wejdę do kuchni czy aby na pewno kurki zakręciłam. I jeszcze idę do wc ale przy okazji zajdę do tej kuchni,bo może jednak lepiej byc pewnym... A gdy dziecku w nocy robię mleko to tak samo jeszcze wejdę do kuchni(pod pozorem że nagle do wc muszę iść) i sprawdzę czy czajnik wyłączyłam.Zanim wyjdę z domu to 4 razy wejdę do toalety bo się boję że przedłuży mi się wyjscie do sklepu i nagle bedę miała parcie na pęcherz i popuszczę
  11. Kłucie w głowie,bóle serca,problemy z oddychaniem...Jak się rozpłaczę z nerwów to nie jestem w stanie oddychac,mówić i tracę mowę,zanim się uspokoję z takiego szału to mija pół godziny... Często w sklepie mnie łapią duszności,czuję że się zaraz przewrócę i będą wzywać karetkę :) A jak porzadnie sie wkurzę to podejrzewam u siebie najgorsze choroby w tym czasie mimo że tak czuję się praktycznie codziennie ale zawsze wmawiam sobie że to może dzis mi ten cholerny tętniak pęknie albo dostanę zawału,bo skoro tyle dni było źle to może i teraz stanie się najgorsze.
  12. Jestem mega paranoiczką więc nie mogłabym ominać tego wątku :) Od wczoraj mam bóle w okolicy obojczyka. Nie boli przy oddychaniu ale taki ból jak np. ból miesni. Czy to mogą być bóle napięciowe które często są przy nerwicy?Ostatnio miałam sporo stresów,wczoraj była kulminacja i nagle na wieczór zaczęło boleć. No i do tego czuję jakby ruchy dziecka w okolicy pępka... czy to też ma podłoże w nerwicy ? Objawów nerwicy mam mnóstwo: kłucie w głowie,kłucie w sercu,bóle w okolicy czoła,na potylicy,płytki oddech,szybkie bicie serca.
  13. MamaEm

    Witam

    Witam. Jestem 22-letnią mamą. W dodatku znerwicowaną mamą.Zarejestrowałam się tu bo ta nerwica powoli mnie dołuje. Chcę się zacząć cieszyć życiem a ja chociaż 4 razy w tygodniu mam zawał,co 3 dni diagnozuje u siebie tętniaka,zator płucny,udar,czasem nowotwór. Nie pozwala mi to normalnie żyć. Do lekarza nie pójdę bo się boję brać leków,raz brałam i bardzo źle się po nich czułam.Wspomagam się ziółkami,magnez,witaminy,zdrowa żywność. Na psychoterapię sie nie udam bo nie umiem się otworzyć przed kims. O swoim problemie nie rozmawiam z nikim bo po prostu nie umiem. Mam nadzieje że znajdę u was trochę wsparcia,pomożecie mi? Licze że są tu dobrzy ludzie :) Opowiem moją historię: Pierwszą ciążę poroniłam,przeżyłam to strasznie. Chodziłam do psychologa po którym czułam się jeszcze gorzej. Po pół roku znowu zaszłam w ciążę,bo bardzo pragnęłam tego dziecka. I tym sposobem u ginekologa byłam co tydzień,co dwa bo wkręcałam sobie że z dzieckiem ciągle coś nie tak. Ciągle źle się czułam,diagnozowałam wraz z doktorem Google poronienia,obumarcie płodu i same najgorsze rzeczy. Wiecie jak ja się panicznie bałam? Urodziłam 5 tygodni przed terminem,dziecko przebywało na intensywnej terapii a ja po cesarskim cięciu nie mogłam do siebie dojść. Dobiło mnie to okrutnie jednakże cieszyłam się że moje dziecko jest ze mną po właściwej stronie brzucha i że teraz nic mu nie zagraża. I wiecie co? ja się o niego nie obawiam. Dbam o niego najlepiej jak potrafię,prowadzimy bardzo zdrowy styl życia i nie martwię się gdy dziecko ma gorączkę itp. Bardziej martwię się o siebie. Odkąd wróciliśmy ze szpitala zaczęłam się żreć z moim partnerem. Ciągle miałam o coś pretensje,non stop buczałam do niego o wszystko. On dzielnie to znosił a potem już miał dość i się często kłócimy. Zaledwie 2 miesiące od porodu zaczęły się strzykania w sercu,okropne kłucie głowy... Raz to nawet wezwałam karetkę bo czułam że tętniak mi pęka(haha serio !) błagałam ratowników żeby mi pomogli bo ja umieram bo mam małe dziecko... Zrobili mi ekg,badanie na cukier i ratownik mi powiedział"proszę pani,pani nie umiera i ręczę za to-pani ma nerwicę i tego jestem absolutnie pewien"..Ta noc była straszna. Czułam że się duszę,jak ciśnienie uderza mi do głowy i zaczęłam się nakręcać. A miałam kilka dni przed tym zdarzeniem dużo stresu.. Denerwuje mnie wszystko.Syf w domu,że z dzieckiem nie umiem sobie czasem poradzić bo jest marudny(w większości czasu jestemy sami bo mój partner wyjeżdża w delegacje). A najbardziej boję się tego momentu że będziemy sami a ja umrę. i moje dziecko będzie czekać na jakąś pomoc i mnie nikt nie zdąży uratować bo po prostu nikt nawet nie usłyszy. To chore ale panicznie się tego boję! Najczęściej na wieczór łapie mnie takie coś że ciężko mi się oddycha,kłucie w głowie,bóle napięciowe,kłucie w sercu,bóle w płucach(choc wiem że płuca nie bolą) i wiele wiele innych.. Czasem myślę że może to nie nerwica a na prawdę jestem na coś chora a ja tylko to tłumaczę nerwicą a w rzeczywistości umrę po cichu... GDyby nie dziecko nie bałabym się tak panicznie o siebie ale własnie z tego względu boję się najbardziej bo on nie może zostać sam... Macie jakieś rady na tak beznadziejny przypadek? cięzko mi się z tym żyje. Zamiast cieszyć sie macierzyństwem ja ciągle myślę czy jutro wstanę czy umrę i nikt nawet nie zauważy... A może macie radę jak sobie zająć myśli aby nie rozpatrywac ciągle czarnych scenariuszy..
×