Piotr1990

Adamek Ptak na K

Owsik to jak z tym zdjęciem?

Owsik, pokaż swoje zdjęcie. Bo szczerze to nie mogę sobie wyobrazić co może być nie tak w wyglądzie, żeby aż tak się przejmować tym, że jest się brzydkim.

Dziś dzień pełen emocji i to w większości pozytywnych :) dużo spraw do załatwienia, trochę daleko od domu. Wsiadłem w auto i nie minęła chwila, a już mi niedobrze. I mówię sobie wtedy dość! Przelykam slinę i jade! I podróż odbyła się bez przygód, na miejscu kilka miłych konwersacji z obcymi ludźmi i powrót również bez problemów :) potem również udałem się na koncert na którym również czułem się spoko :) jak dla mnie, osoby, którą jeszcze niedawno przerazalo wyjście gdziekolwiek to dużo. także kolejne małe kroki zrobione :) pozdrawiam :)

Ornitolog

Skoro firma działa tak, że mają burdel, to jest tylko ich wina.

Siemano, co tam u Was?

Stefan

Rabarbar

Owsik, jeśli mogę zapytać, czy miałeś kiedyś w swoim życiu dziewczynę, przyjaciółkę, koleżankę z którą dobrze Ci się gadało?

Grube i brzydkie też tobie to mówiły czy z takimi się nawet nie chciałeś spotkać bo były grube i brzydkie? Sam o to miałem pytać, świetne pytanie :-) [attachment=0]26865.jpg[/attachment]

Witaj Misia :)

Setce się nie spodobasz a sto pierwszej już możesz, i tak bywa czasem. A patrząc na to z drugiej strony, wiesz, że istnieją kobiety, które nie przywiązują zbytnio wagi do wyglądu partnera? Tak, są takie! Najlepszy przykład: znajomy za młodu miał ciężki wpadek w pracy. Kwas siarkowy cofnął się w wężu, przy którego końcu stał znajomy. Efekt taki, że pół twarzy spalone kwasem, cała klatka piersiowa, blizny do końca życia. Dwa lata później poznał swoją żonę, dziś są szczęśliwym małżeństwem z odchowanym synem. Szczęśliwym, mimo że idąc ulicą za każdym razem ludzie patrzeli na niego jak na kosmite, a na nią z politowaniem. Więc człowieku, miałeś swoje doswiadczenia, ale sraj na nie. To już było, a co będzie to tego nie wiesz. Chyba, że Twoje podejście nadal będzie polegać na tym, że jesteś (przypomnę, głównie wg samego siebie) brzydki i nic nigdy sie w Twoim życiu uczuciowym nie zmieni, to rozdrapuj dalej swoje niepowodzenia, na pewno lepiej będzie...

Owsik, póki co to Ty sam siebie oceniasz jako brzydkiego. Bo to nie jest cecha fizyczna taka jak wzrost, itp. To jest ocena. A tyle ocen ile ludzi. I mówisz, że nie jesteś w typie kobiet, no faktycznie, poznales wszystkie i wiesz co mówisz...

Jeśli lubisz się w to bawić to nie ma znaczenia, że w CV mało będzie :) zawodowe wykształcenie teraz jest pożądane

Siema Pusiak Spróbuj może szczerze porozmawiać z chłopakiem, bo może nie zdaje sobie do końca sprawy jak Ty się w takiej sytuacji czujesz.

Oj tam zaraz koń -miało być Orzeł ?,,, z podciętymi jajoskrzydałmi ? Dobra, niech będzie koń

Cześć Damian! Jestem tutaj całkowicie nowy, nawet Ty masz dłuższy staż na tym forum :) Jeśli mogę spytać, jaką zawodowke ukończyłeś?

Oj tam zaraz koń

Witam Cię Kofel :) dziękuję bardzo :) Cieszę się, że tu trafiłem :)

Ok, rozumiem, ale co w przypadku jak pisałem, że jest lepiej niż było wcześniej? Powoli, małymi krokami znowu oswajam się ze światem. Coraz więcej miejsc i sytuacji w których funkcjonuje normalnie, a na których myśl jeszcze jakiś czas temu siedziałem w kiblu.

A co z czymś takim jak pokonywanie własnych słabości? Może w tym jest klucz? Czasem nie biorę hydroxyzyny, nawet w chwilach kiedy czeka mnie jakieś spotkanie, czy wyjście gdzieś. Wszystko wtedy sobie staram poukładać w głowie, ocenić "zagrożenie", itp. No oczywiście stopniowo zaczynam od mniejszych rzeczy, no i te małe sukcesy są, a mianowicie, jest już kilka miejsc do których mogę bez żadnych przygód pójść i czuć się tam normalnie. Czy nie jest to sposób, żeby małymi krokami dochodzić do pełnego sukcesu?

Cześć Natalio, miło Cię poznać :)

Witaj. Z leków jedynie hydroksyzyna, jeśli chodzi o psychoterapię to ciężko mi się przełamać, samo zapisanie się wywołuje u mnie niepokój i mdłości...

Jak w temacie , witam wszystkich. Przyszedł ten czas, że postanowiłem się zarejestrować na tym forum. Najpierw napiszę krótko o sobie. Mam 25 lat. Od kiedy tylko pamiętam nerwy, te bezpodstawne i uzasadnione, pchały się na pierwszy plan. Ale od jakiegoś czasu strach przed wyjściem gdzieś, nawet pojechać dalej do sklepu już stwarza problem. A tak lubiłem jeździć samochodem... kiedyś jeździłem jak nie musiałem, a teraz na wyprawę do sklepu już mnie trzęsie... Najgorsze są chyba obiady w większym gronie gdzieś poza domem, od razu niedobrze no i po zabawie. Oczywiście błędne koło, strach przed tym, że będę się źle czuł wśród innych. No ale dosyć o mnie :) Chcę powiedzieć, że zarejestrowałem się tutaj z myślą, że mimo iż sam potrzebuję czasem pomocy, będę w stanie pomóc innym. Bo uwazam, że rozmowa jest źródłem wzajemniej samopomocy i może zdziałać cuda :) Z góry napiszę, że cieszę się, że mogę was wszystkich poznać. Pozdrawiam :)