aleksandra92

U mnie szybkie zakochiwanie, fascynacja kimś objawiała się tym że chciałam z tą osobą być, niezależnie czy chłopak traktował mnie jak znajomą czy kogoś więcej, tak brakowało mi bliskości w sensie zwykłego przytulenia, że o mało a obejmowałabym każdego na ulicy. Jest to bardzo smutne, że mimo tego iż mamy rodziców tak bardzo potrzeba nam bliskości.

Kolorowanka Życzę Ci z całego serca powodzenia, rozumiem Cie doskonale. Podziwiam Cie, że potrafiłaś leżeć przez 3 miesiące w łóżku, ja nie potrafię a, chciałabym żeby w końcu ktoś zauważył jak mi jest ciężko i źle. Powodzenia Kochana

Dla mnie związek z chłopakiem jest bardzo trudny, przede wszystkim z tego powodu, że on nie jest DDA, może to dobrze, ale ja czuje że on mnie nie rozumie bo nie miał w życiu tak jak Ja. Ile razy już mu mówiłam żeby mnie zostawił, że nie chce go niszczyć. Życie z kimś takim jak ja jest ciągłą huśtawką, bo nie wiadomo co się wydarzy Dla mnie moje zachowanie jest trudne do przeżycia, a co dopiero dla kogoś kto tego nie rozumie, sama siebie często nie rozumiem. To chyba prawda, że zanim zaczniesz z człowiekiem kup sobie kwiatka...

Jak się dzisiaj czuje? hmm... źle, jest mi smutno, znowu mi się nie udało, gardzę sobą, zamiast pocieszać. Nie rozumiem swojego wewnętrznego dziecka, wręcz jest mi wstyd, że się odzywa. Jestem dorosła kobietą, a właśnie zachowuje się jak małe dziecko, które się czegoś boi i nie pójdzie do ludzi. Jest mi wstyd za to że jestem taka nieporadna, nie radzę sobie w życiu, płaczę z byle powodu itp. DDA

Nie wiem czy to nerwica, fobia czy jeszcze coś innego. Objawy mam bardzo różne: - kłopoty ze snem - nieuzasadniony niepokój - szybkie bicie serca - kłopoty z żołądkiem - paraliż senny - lęk przed wszystkim co jest związane z ekspozycja siebie - ciągła kontrola - lęk przed wyśmianiem - lęk przed pracą Jestem DDA

Miło się czyta kiedy wyjście do sklepu jest dla kogoś sukcesem. Mi jest zawsze mało, każdy ''sukces'' traktuje jak no udało się i co z tego smutne to, ale tak mam.

Hej, od jakiegoś czasu pojawił się u mnie nawrót nerwicy lękowej. Kiedy zwolniłam się z pracy wszystko zaczęło się od nowa jakbym cofnęła się do czasu kiedy byłam przed terapią. Przeprowadziłam się do nowego miasta, nie umiem się tutaj odnaleźć. Jak przystało na dorosłego człowieka powinnam szukać pracy, ale nie potrafię, znowu się wszystkiego boję... Witam wszystkich Ola