Natol

Chciałam się pożalić, że odstawianie leków SSRI i hipochondria to jest jakaś masakra :( Niby wiem jakie są objawy odstawienne, mam typowe, a jednak cały czas z tyłu głowy siedzi, że jestem bardzo chora, że to rak, albo jakieś SM...

Wracam na forum po jakichś 8 latach Znowu męczą mnie choroby... Ostatnio przeszłam: raka oka raka mózgu strach, że ślepnę strach, że głuchnę rak płuc Teraz mam raka przełyku bo od jakiegoś miesiąca mam wędrujące ciało obce w przełyku, trochę kłuje, trochę boli, trochę gula, a trochę jak jakieś małe elementy. Czy ktoś tak miał? Jedyny plus to, że już wiem czym to się u mnie skończy i zapisałam się do psychologa.

Też miałam ten lęk. Teraz mam męża Jak czytam Wasze posty to sobie myślę "klasyka". Na szczęście lęk minął (z terapią, lekami). Już się nie boje zakonnic, nawet je lubię. Nie boje się iść do kościoła, do spowiedzi, modlić się. Więc głowa do góry, ten lęk minie. :)

Pamiętaj, że masz wolną wolę. Cokolwiek wybierzesz Bóg będzie z tym Ok. :-) jeśli nie chcesz być księdzem to nie bądź

Dzięki Wydaje mi się, że to chodzi ogólnie o życie konsekrowane....

Rany rany, mam to samo! Jakbym czytała o sobie...uff...to trochę pocieszające, że nie tylko ja tak mam. Napisałam maila do jednej siostry treści mniej więcej: "Jak myśli o powołaniu zakonnym mają się do nerwicy i depresji? Jak rozpoznać czy mówi Bóg, czy choroba? Czy w ogóle z nerwicą przyjmują do zakonu? Co jeśli myśli o powołaniu powodują paraliżujący strach, lęk, zamykanie się w sobie, a nawet myśli samobójcze? Na ile uczucie pustki w życiu to może być wynik depresji, a na ile bycie w złym miejscu w życiu?" Jak odpisze to wstawię tutaj. Ehh... jak ja bym chciała, żeby mi ktoś powiedział na 100% - nie masz iść do zakonu, to tylko nerwica.

Odkąd miałam nawrót nerwicy (czyli 2,5 roku temu) piję jedno, dwa piwa co drugi, trzeci dzień. Najpierw piłam, bo to mi dawało ulgę chociaż na chwilę od lęku. Potem miałam leki, więc piłam sobie o tak, z przyzwyczajenia, do filmu czy serialu. Teraz nie mam leków, mam nawrót nerwicy, depresji i znów alkohol mnie na chwilę chociaż odpręża :/ słabo dość.... ale nie wiem co z tym zrobić, nie widzę sensu, ani nadziei na nic.

- muzyka Jack'a Johnsona - brzoskwiniowe piwo - żart, który zrobiłam narzeczonemu (zawsze mnie moje żarty śmieszą najbardziej )

Kurcze, u mnie było lepiej przez jakiś czas, a teraz znowu... Wszędzie spotykam zakonnice i mnie strasznie denerwują, jak je widzę, to czuję strach, przyśpieszone bicie serce. Jeszcze ostatnio moda na zakonnice w mediach - a to śpiewająca zakonnica, a to modelka, która zrezygnowała z kariery i jest zakonnicą - to wszystko mnie jeszcze bardziej dobija, bo i śpiewam i jestem wizażystką, więc obydwa światy nie są mi obce - traktuje to jak znaki, ale nie chcę ich Znowu zaczyna się etap, że nie chcę wychodzić z domu i tracę poczucie sensu czegokolwiek. Czy Wy też tak macie? Dodam, że leczę się psychiatrycznie i chodzę na terapię.

chodzę na terapię, za 2 tyg idę do psychiatry jest lepiej, myśl przewodnia cichsza...choć obawiam się, że jak ta zniknie, to pewnie wymyślę coś nowego

Ale ta książka dotyka bardziej psychologicznych aspektów, nie wyleczy z nerwicy, ale może pomóc. To koszt 3 paczek fajek, a nic nie tracisz.

Czy Wy też macie tak, że jeśli męczy Was natrętna myśl, to każde słowo, każda sytuacja kojarzy Wam się i sprowadza tę myśl? Nawet jeśli droga skojarzenia jest baardzo długa, czasem absurdalna?

Kup sobie książkę Allen Car - "Prosty sposób jak skutecznie rzucić palenie." Koszt 30 zł, nic nie tracisz. Wielu ludziom pomogła.

Czy Wy też macie tak, że jeśli męczy Was natrętna myśl, to każde słowo, każda sytuacja kojarzy Wam się i sprowadza tę myśl?

Cześć :)