agonista

No różnie moze byc ale bezpośrednio objawy zależą od biochemii mózgu TO FAKT.

Candy doprawdy

Dla mnie leki byly wybawieniem . Ala 1983 no właśnie w końcu .Czyli że zabrakło tj zdolności magazynowania zlych emocji .Wynika z tego że leczenie powinno zwiększać magazyn ,bo są ludzie, większość nie doswiadczająca nerwic czy depresji przez całe życie .Stąd prosty wniosek że mogą bez konca trzymać złe emocje bo mają gdzie .To z koleji sugeruje że leczenie psychoterapią nie jest leczeniem przyczynowym a tylko uczącym uników.

Ja bylem sobą przez 20 lat i zacząłem chorować na depresję przecież nie dlatego że problemów mi przybyło bo te miewałem dużo większe i nie wpływało to na zdrowie.

Co to ma do rzeczy ? Nie idzie się leczyć z powodu problemu tylko z powodu dolegliwości .Ja poproszę 5 problemów a w zamian dam dolegliwości.

Myślę że jednak problem leży w samej chorobie .To troche jak lek przeciwbólowy działa do czasu nasilenia choroby zwiększenie dawki pomoże na krótko. Sam lerivon to chyba nie najlepsze wyjście w depresjach Np wenlafaksyna brana z lerivonem wyciąga z depresji ale na zasadzie tj znieczulenia .Ja np czulem się jak robot .Żadnych emocji ,złych ani dobrych po prostu nic nie czułem .Ale smutku też nie .

No nieciekawie jesli nie miałaś .Do lekarza jak najbardziej wskazane .Tak myślę że jesli masz jakieś problemy nerwicowo-depresyjne to może i brak ochoty wynikać z jednej przyczyny .Może masz jakąś szczególną neurochemię np mało dopaminy ,przez to problemy hormonalne itd .Do lekarza powinnaś tak czy inaczej pójść.

Umiejętności to jedno ,ale nie piszcie że nie można odróżnić gdy kobieta ,,odleci'' a kiedy nie ,lub gdy udaje.Może początkujący nie odróżni ale nie wyobrażam sobie tego u faceta żonatego czy będącego w stalym związku.

Leki zapisuje lekarz gdy uzna to za konieczne .Terapia - cóż .Zadziwia mnie w niej jedno .Czemu osoba zdrowa nigdy nie słysząca właściwie o nerwicach terapiach itp nie mająca wglądu w swoje przeżycia ma się dobrze .Pewnego dnia zaczyna mieć objawy nerwicy i wówczas nagle terapeuci powiedzą że konieczna jest terapia ,wgląd itd .Dotychczas nie bylo to potrzebne człowiek o tym nie słyszał i miał się znakomicie. Coś tu śmierdzi.

Działanie nasenne nie słabnie nawet po kilku latach stosowania .Inną sprawą jest fakt że przy niskich dawkach bezsenność jest objawem choroby np depresji której małe dawki nie wyleczą .Byc może zalezy tez od indywidualnej reakcji .Ja biorę od 2005r w różnych dawkach od 5do 90 mg i efekt nasenny nadal jest ,,zwalający z nóg '' po 2 godz od zażycia .

Mianseryna tak ma że bez względu na dawkę ma działanie nasenne .Działanie nasenne w niskiej dawce jest ale działanie antydepresyjne zaczyna się od dawki 60mg a i to umiarkowane.Co ciekawe efekt uspokajający w połączeniu z wenlafaksyną jest dużo silniejszy .

Lek u pewnych osób ponoć pomaga jednak w poważnych stanach praktycznie bezużyteczny .Uzależniać mogą duże dawki .Jest bezpieczny widziałem osobę uzależnioną od dawki 45tabl na dzień funkcjonowała normalnie bez żadnych oznak przedawkowania.

Zastanawiam się nad dziwnym podejściem doo osób nerwicowych przez psychoterapeutów .Chodzi o to że znerwicowanym proponuje się terapię mającą umożliwić wgląd w przyczyny choroby .To ma pomóc w pozbyciu się objawów .Dlaczego jednak osoby które na codzień znamy z naszego otoczenia żyjące podobnie a czasem mające znacznie większe problemy i znacznie bardziej mające potencjał do rozwoju nerwicy są zdrowe i jej nie mają .Coś musi byc na rzeczy i tak myślę nad tym czemu nikt nie przeanalizuje czemu tak sie dzieje i co chroni takie osoby przed rozwojem choroby? Odkrycie tego mechanizmu znacznie lepiej przyczyniło by się do skutecznego leczenia niż terapia .

Pogratulowac.

i masz w sobie coś męskiego ..... przynajmniej od czasu do czasu

Nic dodac nic ująć.

da sie to zauważyć .Nie mówię że to żle .Tk naprawdę candy masz w sobie jeszcze coś męskiego.

Właśnie masz prawo zostać przyjęta do leczenia szpitalnego bo leczenia potrzebujesz inną sprawą jest że leczenie szpitalne i ambulatoryjne niczym się nie różni .Z twoich składek jest opłacany lekarz i ty masz prawo wybrac miejsce leczenia . Pamiętaj tylko aby nie dać skierować się na oddzial ogólny bo będą chcieli tak zrobić aby uzgodnić z ordynatorem czy przyjmie cię na oddzial np depresyjny czy nerwicowy .Tego ostatniego lepiej unikać bo tam psycholog łazi i kadzi głodne kawałki i jeszcze czepia się że leki nie potrzebne.Gdy będą starali się ciebie spławić miej w pogotowiu telefon do rzecznika praw pacjenta i oddziału nfz i ostentacyjnie go użyj .Gdy to nie pomoże powiedz wprost że nie interesuje cię opinia lekarza z izby ty masz skierowanie od lekarza któremu ufasz i nie potrzebna jest ci opinia innych dyżurnych lekarzy .Teój lekarz ciebie zna i widzi potrzebe leczenia szpitalnego a nie jakiś bubek po 2 min rozmowy decyduje o tym czy jest potrzeba czy nie.

Tak można to nazywać różnie chodzi o to że nie jest przeciętną słabą potrzebującą i bezbronną kobietką .Nie pasuje do standardowego wyobrażenia o kobiecie. MÓWIĄC WPROST postrzegana może być jako mało kobieca.Nie chodzi o jakis temat tylko we wszystkich w jakich pisze rozmowa z candy przypomina mi rozmowe z prokuratorem na przesłuchaniu.

Trochę żle sie wyraziłem , nie chodziło o to że olewają inych skupiając się na czubku własnego nosa tylko że nie interesują się kims gdy nie ma takiej potrzeby .

E mylisz sie silne jednostki mają innych w nosie. Słabe się boją . Nienawidzą silne ale takie dla których jest jakiś powód polegający tj na konkurencji.Po polsku mówiąc dzieje się gdy trafia kosa na kamien.

Nie bardzo rozumię jak ze skierowaniem nie przyjmują do szpitala .Ja poprosił bym o przyczynę odmowy i uzasadnienie na piśmie. Przyczyna odmowy może byc brak miejsc ale nie widzimisie lekarza na izbie .Problem jest w tym że każdy oddzial ma ordynatora i lekarz na izbie przyjęć nie chce sie narażać przyjmując bez konsultacji .Na przyszłosc zawsze mów że masz myśli samobójcze dopiero jak przyjmą na oddziale powiedz lekarzowi jak jest naprawdę.

Depresja nie musi w początkowej fazie objawiać się obnizonym nastrojem i grobowymi myślami .W formie poronnej może objawiać się zaburzeniami snu lub lękiem czasem niepokojem .Spowolnienie psychoruchowe to też objaw depresyjny .Co do psychologów to moje zdanie jest podobne.Wiadomo gdy ktoś ma problem realny to warto z psychologiem go rozwiązywać doradzi wskaże pokieruje nasze dzialania aby nie dać ryby a wędkę .Jednak gdy choroba nie ma związku z aktualnymi problemami też uważam że nie warto.Co innego psychiatra ale taki zorientowany biologicznie.

Ja tylko czytam ale muszę uczciwie powiedzieć że mimo że nie znam candy to w jej pisaniu jest coś wyjątkowego .Na czym to polega ? Wmoim odczuciu candy pisze jak zimna wyrachowana suka [PRZEPRASZAM ZA TO okreslenie] ale tak daje się to odczuć .U większości facetów budzi to emocje jak lęk przed taką kobietą a u części chęć utarcia nosa takiej.Myślę że candy jest osobą kontrowersyjną i tak przychodzi na myśl oględnie mówiąc prowokacyjną. Stąd candy masz tylu oponentów .W poczuciu przeciętnego faceta takie cech kobiecie nie przystoją .

To prywatna opinia psychologa niemająca żadnych podstaw. Poranne nasilenie dolegliwości jest typowym objawem depresji .Bywa ona niezauważana lęk i niepokój to też objawy depresji .Może pójdz do lekarza pogadaj o tym może coś doradzi .