Zupapomidorowa

Czyli co jesteśmy pojebanymi psychopatami jak Ci co siedzą w pierdlach za zabójstwa? Totalnie mi to poryło dziś dzień jak przeczytałam. Wiecie coś więcej na ten temat? Jak się ma CHAD do psychopatii?

socjopatia i psychopatia była czymś innym. W książce "Melancholia" tak podzielił zaburzenia: Depresja w psychopatiach: -depresja cyklofreniczna

Witajcie ptysie. Mnie po trzech latach w końcu zdiagnozowano - choroba afektywna dwubiegunowa. Czytałam u kępińskiego, że to zaburzenie depresyjne z rodzaju psychopatii. Znaczy co, że psychopatką jestem? Wszyscy w tym temacie jesteśmy psychopatyczni? Ja akurat jestem strasznie wrażliwa, no ale nie powiem, jak ktoś podniósłby na mnie rękę to bankowo bym oddała.

cyklopka, on sie uparl, twierdzi ze jego terapeutka twierdzi ze wytrzymujemy ze soba dlatego ze sie kochamy i staramy sobie radzic z problemami. Z tym ze on przemoc fizyczna - zamienil na przemoc finansowa i psychczna.

ech wy sie smiejecie a ja tu koszmar przezywam :-p

Ḍryāgan, jak mu powiem to samo to sama się zamienie w kata a i tak nic tym nie wskóram. Jego to nie rusza. Zaczelo sie od tego ze powiedzialam mu ze czuje sie nieszczesliwa w zwiazku, potrzebuje teraz wsparcia a nie czuje tego wsparcia. No i zaczal sie ten stek wyzwisk. Twierdzi ze ubodlo go to do zywego bo on sie stara a ja takie rzeczy pisze ze nieszczesliwa jestem.

No ja świeta też nie jestem bywam wybuchowa. Poszło o to że nie chcę iść do nowej pracy bo mnie rozczarowuje pod każdym względem. On twierdzi że do niczego się nie nadaję że nie ma ze mną przyszłości. Sam zarabia bardzo dobrze. Może chciałby mieć kobietę zarabiającą podobnie. Dla niego bardzo ważne są pieniądze.

Ja i mój facet jesteśmy DDA. W terapii i na lekACH. Jest z kumplami na piwie. Pisze zebym wypeirdalala z domu, ze nie jestem nic warta, ze jest masa lepszych ode mnie kobiet, ze jestem chora,

Ja pierdziele, kurna niech mi ktoś coś napisze, odpowie, doradzi czy pocieszy

hpst, masz dużą świadomość tego co innym uczyniłeś, a przede wszystkim SOBIE! Jest przez to duża szansa na wyleczenie i nowe, normalne życie. Jednak sam tego nie zrobisz. Potrzebna długa i ciężka praca na terapii. I ewentualnie leki żeby depresję i nerwicę uciszyć by dała Ci w spokoju pracować nad sobą. Co Ty na to? Jesteś warty wszystkiego dobrego co oferuje świat. Musisz żyć, ale lepiej :)

mark123, coś w tym jest. U mnie w rodzinie to samo. Brat ma 48 lat a nadal pod butem matki. Mimo że zona i dzieci.

Rośniesz w siłę dzięki miłości. Twojej mamie - toksycznej osobie, podświadomie to przeszkadza i zaczyna się negatywnie uaktywniać. Niestety wygląda na to, że tak będzie reagować na każdy pozytywny aspekt Twojego życia. Radzę wiać i ograniczyć kontakty do minimum.

DOMINIKKKK, gratuluję takich postępów! Ale piszesz: "-nie szukam miłości i czułości na siłę. To frustracja z dzieciństwa i tęsknota za rodzicielską czułością i troską", a zaraz: I jeszcze jeden mój problem - kompleks winy. Ja się czuję winny, choć jestem niewinny. Wiem, że Hitler zabił kilka milionów ludzi, Stalin kilkanaście ale ja jestem bardziej winny od nich. Wyrok to brzmi winny, bo nieidealny. Nieidealny bo nie pokochany. Czy to oznacza, że chcesz być na siłę jednak pokochany i przeczysz sobie?

elo, i to określenie "moda".

Doktor Kubiak. Przyjmuje w pracowni psychologicznej UL w Warszaiwe.