Adea

Witaj Midian Z pewnoscia nie pozalujesz tego, ze do nas dolaczylas. Trzymam za Ciebie kciuki i pozdrawiam!

Co do Twojego problemu, to myślę tak jak GRACJA... No i oczywiście seeeerdecznie witam Cię na forum

Dobrze trafiłaś No i oczywiście witam Cię serdecznie

Ja również serdecznie witam na forum! Z pewnością nie pożałujesz, że do nas dołączyłeś. Tu ludzie napewno Cię zrozumieją i będziesz miał z kim pogadać o swoich mniejszych lub większych problemach. A co do tego: w pełni popieram

Dokładnie... [ Dodano: Dzisiaj o godz. 3:42 pm ] Wczoraj odważyłam się i powiedziałam Mamie o tym, że powinnam chyba (i chciałabym) zgłosić się do psychiatry. Reakcję Mamy mogłam przewidzieć... Na początku obróciła wszystko w żart. Potem, gdy powiedziałam, że nie uważam tego raczej za śmieszne, powiedziała (wciąż z pewną ironią), że ona też chyba ma depresję. Wszystko zakończyło się tak: "Dobra, przestań gadać głupoty i nie zawracaj mi głowy." Było mi potwornie głupio. Czułam się żałośnie. Po głowie chodziły mi straszne myśli. Nie wiem, co mam robić. Niech wszystko będzie jak było... Wszystko będzie jak było...

To prawda. Tyle. To po prostu czysta prawda. Ale tak trudno pokonać siebie...

Jestem wierząca, jestem praktykująca, nawet należę do Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, ale gdybym mogła, zadałabym Bogu jedno pytanie: Dlaczego mnie stworzyłeś? Bo nigdzie nie znalazłam odpowiedzi na to pytanie.

Jak ja bym chciała sobie potańczyć! Ale nie ma we mnie ani odrobiny spontaniczności... Nie potrafię "otworzyć" się na taniec. Może mam zbyt mało dystansu do siebie...?

Mam trzy siostry. Wszystkie młodsze. Jedna o 6, druga o 3 i trzecia o 2 lata. Z tą ostatnią najlepiej się dogaduję. Cieszę się, że mam rodzeństwo

Bardzo lubię Placebo 01.06.07 Torwar , ale z chęcią słucham także Travisa, A Perfect Circle, Red Hot..., Coldplay, Radiohead też od czasu do czasu wpadnie i The Strokes, czasami Linkin Park (Meteora)... Jeśli chodzi o polskich wykonawców, to Wilki i Myslovitz.

...i ja też

Potrafię to stłumić tylko głośną muzyką, najlepiej mocną i wulgarną, bo w takich chwilach czuję w sobie zwykle dużo złości, ale także jestem niebywale bezsilna. Chcę płakać, chcę krzyczeć, chcę coś niszczyć - nie mogę. Potem śpię. Ale wydaje mi się, że takie tłumienie tego wszystkiego niewiele daje. Mam tygodnie, podczas których nie znajduję lepszego dnia. Codziennie piekło, a raczej tłumienie piekła. Po takim okresie czuję, że tracę siebie i w sumie nie wiem, co jest gorsze...

No więc i ja dołączam się do tego grona posiadaczy "idealnych tatusiów"... To naprawe nic przyjemnego. I u mnie jak u szumwiatru... rodzice także stawiają wysoko poprzeczkę. Jakoś sobie radziłam (raczej nauka przychodziła mi z łatwością), do czasu... Już o tym pisałam na forum, więc nie będę się powtarzać. W tej chwili również zastanawiam się nad psychiatrą, tyle że w moim przypadku to nie takie proste. (w moim domu depresja to nie choroba, tylko wyraz słabości)

Z tego, co napisałaś widać, że jesteś bardzo mądrą osobą (i bez wątpienia zbyt odważną na samobójstwo ). Też mam te potworne huśtawki nastrojów (nienawidzę popadać w skrajności!) i również do końca nie akceptuję swojego wyglądu. Gdy byłam jeszcze bardzo malutka wypadłam z wózka i złamałam sobie nos. Pozostał trwały defekt. Już dawno miałam mieć operację ciężko mi oddychać, ale ona wciąż jest odkładana przez lekarzy. Może tego lata coś się załatwi... Ciekawi mnie, czy byłaś u lekarza (psychiatry, psychologa...) ze swoimi objawami? Ja np. nie, ale no to złożyło się trochę spraw... Mam nadzieję, że wszystko Ci się ułoży. Trzymam kciuki, by było lepiej! Namawiam też do pisania. Każda historia jest cenna i może pomóc innym, a inni mogą pomóc Tobie. Albo przynajmniej wysłuchać, zrozumieć... to chyba dla każdego ważne

Dokładnie