Mada

Nie mam i nie mialam anoreksji ani bulimi, ale ostatnio tak bardzo schudlam ze znjaomi mysla ze faktycznie choruje na anoreksje. Wrecz zmuszam sie do jedzenia ale jakos nic nie ma dla mnie smaku ani nie czuje glodu.

Podobnie jak Ty szukam swojej osobowosci... dzisiaj doszlam do wniosku ze w stanie jakim jestem obecnie ( od pol roku) nie zyje, ja udaje ze zyje. Wydaje mi sie ze fizyczne objawy nerwicy wypompowaly ze mnie jakiekolwiek emocje. Nie wiem gdzie ani kiedy zgubilam swoje JA. Pisze zgubilam, dlatego ze wczensiej je mialam. Tak bardzo chce odzyskac swoja energie i motywacje do dzialania, staram sie naprawde mocno ale nie widze rezultatow. Czuje sie zmeczona dawaniem sobie codziennie wyzwan typu, pojde na spacer, pojde do pracy, posprzatam pokoj. To nie powinny byc wyzwania tylko rzeczy ktore robie naturalnie, bez zastanawiania sie codziennie! Jestem z siebie zadowolona bo usmiechnelam sie myslac o tym jak fajnie powietrze pachnie wiosna! A przeciez to taka naturalna rzecz, ludzki refleks na budzace sie zycie wokol! Gubie sie w swoich myslach, podchodze siebie sama z kazdej strony i nie potrafie sie przebic.... podobnie jak ty....jestem zla na sibie ze mi sie nie udaje. Nie wiem, moze za malao daje saobie tych "wyzwan" ale drazni mnie fakt ze nie robie tego sama z siebie, bo mi sie chce, tylko sie zmuszam...

Napisz jak przebiegla wizyta :)

Ile masz lat?

Idz smialo, nikt Cie nie wysmieje lub popatrzy sie na Ciebie krzywo. Tak jak kardiolog nie patrzy sie ironicznie na pacjenta z problemami z sercem, tak psychiatra jest oswojony z ludzmi z problemami natury psychicznej. Zobaczysz wizyta przebiegnie naturalnie.

Powo0dzenia Grazyna :)

Jasne... latwiej sie poddac i czekac na... Smierc Doskonale rozumiem, osoba nie znajaca sensu swojego zycia jest jak warzywo. Skad wiesz co Cie jutro czeka, za tydzien, za rok? Mozesz sie pozytywnie "rozczarowac" w przyszlosci i tego Ci zycze.

NIe rozumiem jak osoba ktora nie zna sensu zycia moze byc szczesliwa???!!!! Kompletnie nie zgadzam sie z Toba. Jezeli osoba jest szczesliwa ma powod do szczescia, czyli znalazla sens w zyciu, wie czego chce i do tego dazy, dazenie do celu sprawia satysfakcje i checi do przywitania nastepnego dnia z usmiechem.

szukajcie... a znajdziecie... :)

Co Ci twoj lekarz moiwl? moze poczekaj jeszcze tydzien i zobacz jak bedziesz reagowal. Moze popros lekarza o jakies leki ktore Cie wyciszaja np lorazepam.

Brawo grown-up jestes naprawde grown-up! Powodzenia zycze wiecej sukcesow!

Moj siostrzeniec (11lat!) po otrzymaniu wynikow badan mial stwierdzona nerwice lekowa przez neurologa, mieszka w Polsce... Reirei, niektorych wyciaga tylko terapia, niektorych wyciagaja tylko leki a innych symbioza leki+terapia. Na pcozatku podlamalam sie czytajac ze ludzie na forum mecza sie po kikla, kilkanascie lat ale tez przeczytalam ze niektorzy poradzili sobie w kilka miesiecy. Kazdy jest inny, kazdy dostal to swinstwo z innego powodu i kazdy w swoj sposob stara sie z tego wyjsc, jedni szybciej drudzy dlzuej. Gratuluje Ci wyjscia na prosta, ja ciagle jestem w labiryncie. Pozdrawiam serdecznie, magda [ Dodano: Czw Mar 09, 2006 10:58 pm ] Dilado, nasza wymiana zdan nie byla chyba az tak zniechecajaca dla osoby ktora pytala sie jak jest na pierwszej wizycie u psychiatry? Po prostu wymienilismy swoje doswiadczenia :) Grazayna na pewno podejmie wlasciwa decyzje.

zycie w takim stanie jakim jestem nie ma sensu, chce to zmienic, chce walczyc. Teraz dopiero zaczelam doceniac rzeczy ktore wczesniej bralam jako darowizne. Pukam sie palcem w czolo ze nie docenialam wczesniej dobrze spedzonego czasu ze znajomymi, siwerzego powietrza,deszczu, sniegu, slonca, troski i milosci rodziny i przyjaciol, przede wszystkim nie docenialam siebie. Mam nadzieje ze zwalcze to swinstwo i chec do zycia wroci, jezeli tak sie stanie, mam nadzieje predzej niz pozniej, zycie nabierze dla mnie zupelnie innych kolorow. Staram sie zrozumiec swoj stan i naprawic czesc siebie ktora nieswiadomie zepsulam. Zakladajac z gory ze zycie nie ma sensu zabiera energie na walke o lepsze jutro. Jestem ciekawa, jakie sa Twoje argumenty na to ze "zycie nie ma sensu"?

Tez mam problemy z zoladkiem, zwlaszcza od momentu kiedy zaczelam brac leki. Bardzo schudlam i wrecz zmuszam sie do jedzenia, zmienialam lekarstwa juz 3 razy. Od wczoraj poprawil mi sie apetyt ale za to biegam do lazienki

No to masz super podejscie, zazdroszcze. Ja boje sie smierci i nie wierze w zycie po smierci, mimo ze bardzo bym chciala. Ale tez trudno mi jest "uwierzyc" w terazniejszosc i przyszlosc. Szukam sensu w istnieniu.

kar14, czy wszyscy musza wiedziec ze chodzisz do psychiatry? MEcze sie z nerwica od pazdzienika i tylko nieliczne zaufane osoby wiedza co mi dolega. Reszta prawie nie zauwaza roznicy. Ba! nawet znajomi po tym jak im powiedzialam ze mam nerwice byli zdziwnieni... i wcale nie zareagowali negatywnie. Tez nie mieszkam w PL, akurat w USA co druga osoba jest "na czyms," ale nikt sie tym nie chwali. Niestety tempo zycia i wymagania jakie stawia nam obecnie swiat nie sluza naszej psychice. Musisz sam postanowic co jest dla CIEBIE najlepsze i nie zwracac uwagi na innych. Moze sprobujesz psychologa?

-faktycznie sporo jak na polskie zarobki. tutaj bez ubezpieczenia $$$ -w ciagu 1.5 miesiaca zmienialam leki 3 razy, jestem cierpliwa, czekam na wlasciwy. -Troche czasu tak, ale chyba nie wyrazilam sie jasno, lub Ty mnie nie zrozumiales. Psychiatra nie analizuje Twojej psychiki a jedynie wystawia recepte na dolegliwosci ktore Ci dokuczaja, przewaznie masz stwierdzona nerwice przez lekarza ogolnego, neurologa lub jeszcze innego lekarza do ktorego trafiles przez swoje objawy nerwicy, przychodzac do psychiatry masz juz diagnoze. Zrozumiale jest to ze psychiatra pyta sie na pierwszym spotkaniu jakie masz objawy, czy masz na cos uczulenie i czy masz mysli samobojcze. Psychiatra nie bedzie sluchal Twoich wywodow na temat jak to 10 lat temu ugryzl Cie pies i od tej pory boisz sie psow..itd..itp, od tego jest psycholog. Nerwica jest leczona antydepresantami, wiec chyba nie ma wyjscia na branie innych lekarstw ktore beda mialy takie same efekty? Jezeli chodzi o inne leki uspokajajace typu lorazepam to musisz byc uswiadomiony przez psychiatre co do dzialania takiego leku, decyzje musisz podjac sam, w koncu jestes doroslym czlowiekiem. Ja mialam i mam problemy z zasnieciem, dostalam ambien ale nie wzielam ani jednej tabletki, moje ataki paniki zaczely sie od brania srodkow nasennych wiec boje sie brac tego specyfiku. -psychologia nie jest medycyna twoj psychiatra ma racje.Moj tez radzil mi zebym nie brala lekow (podobnie zreszta jak lekarz ogolny) jezeli czuje ze jeszcze moge w miare funkcjonowac, jestem dorosla osoba i zadecyduje sama. Stwierdzilam po 2 miesiacach ze jednak potrzebuje wsparcia chemicznego bo coraz czesciej mialam ataki i musialam lykac lorazepam ktory w pewnym momencie nosilam non stop w torebce. Kiedy zdecydowalam sie na pojscie do psychiatry, psycholog tylko poradzil mi zebym wytryzmala jeszcze tydzien i jezeli poczuje ze sobie nie radze odwiedzila psychiatre, tak tez zrobilam. -ja i Ty(?) nie jestesmy specjalistami w dziedzinie psychologii i psychiatrii chyba ludzie siegajacy porad na tym forum zdaja sobie sprawe z tego ze nikt tutaj nie jest specjalista a jedynie wyglasza swoja opinie i doswiadczenia w walce z nerwica i depresja. - mowiac wiedza ogolna, mialam na mysli : "ziemia jest okragla" Psychologia (od gr. psyche = dusza, i logos = słowo, myśl, rozumowanie) jest nauką zajmującą się badaniem mechanizmów i praw rządzących zjawiskami psychicznymi oraz zależnymi od nich modelami zachowań. W większości psychologia dotyczy ludzi (...) [click for more]. Psychologia bada również wpływ zjawisk psychicznych na interakcje międzyludzkie oraz interakcję z otoczeniem. Nauki z których czerpie psychologia to głównie socjologiaSocjologia to nauka badająca w systematyczny sposób funkcjonowanie i zmianę społeczeństwa. [click for more], ale dzięki wypracowaniu własnych metod eksperymentalnych psychologia jest nauką samodzielną. Psychiatria jest to dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem, leczeniem oraz profilaktyką zaburzeń psychicznych, do których można zaliczyć: psychozy (m.in. psychozy afektywne, schizofreniczne, paranoidalne, parafreniczne), zaburzenia nerwicowe, dawniej nerwice (m.in. fobie, zaburzenia zwiazane z lękiem, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia somatoformiczne, zaburzenia dysocjacyjne), upośledzenia umysłowe, uzależnienia, dysfunkcje seksualne i parafilie, zaburzenia osobowości, zaburzenia reaktywne, zaburzenia psychoorganiczne oraz niektóre zaburzenia psychosomatyczne. [ Dodano: Sro Mar 08, 2006 5:40 pm ] Przychodzac pierwszy raz do psychiatry mialam stwierdzona nerwice lekowa z depresja, przez lekarza ogolnego i psychologa. Moja rozmowa z psychiatra trwala 5-10 minut. a kolejne mniej niz 5 minut. Na poczatku draznilo mnie to a pozniej zdalam sobie sprawe ze to nie dzialka psychiatry zeby ze mna "rozmawiac."

Moze nie do konca rozumiem co macie na mysli przez "rozmowe" z psychiatra. Z tego co wiem psycholog jest od rozmowy. A stwierdzenie wzielam z wiedzy ogolnej. Chyba ze psychiatra ktorego widujesz reirei jest rowniez psychologiem. Reirei, zmienilam psychiatre bo czulam ze za malo czasu jest mi poswiecane. Lecze sie prywatnie, mieszkam w USA wiec nie ma tutaj raczej "panstwowych lekarzy" i place slono mimo ze mam ubezpieczenie $30 za kazda wiztye u psychologa i psychiatry. Ale to nie o to chodzi. Wlasicwy lek jest kluczem. A leki zmienialam juz 3 razy. xanax, lorazepam itd... nie mialam przepisane i nie chcialam, tylko na poczatku choroby zanim zapisalam sie na wizyte do psychiatry i psychologa dostalam kilka tabletek lorazepamu na uspokojenie. Kilka razy bylo juz walkowane ze przyswajanie leku jest kwestia indywidualna, wiec jezeli jest stwierdzona nerwica lekowa, nie ma znaczenia czy psychiatra poswieci Ci godzine, dwie lub 10 minut na rozstrzyganie jaki lek bedzie dla Ciebie najlepszy, Twoj organizm i tak w efekcie koncowym zadecyduje. Psychiatra zostal polecony przez mojego psychologa. Poza tym z tego co czytalam na stronie, http://www.adaa.org/ bardzo dobrze jest jezeli psycholog wspolpracuje razem z psychiatra.

Psycholog stwierdza na co cierpisz. A psychiatra na podstawie opinii psychologa wystawia recepte. [ Dodano: Sro Mar 08, 2006 12:27 pm ] Jezeli masz angine to lekarz nie pyta sie Ciebie co moglo ja spowodowac, tylko wypisuje Ci antybiotyki na wyleczenie anginy. Tak samo jest z psychiatra.

Psycholog jest od rozmowy. Psychiatra ma Ci tylko wypisac leki, jego/jej zadaniem jest tylko wypisanie odpowiednich lekow. Wyslychuje Cie tylko wtedy jezeli masz nieznosne efekty uboczne. Tez mialam podobne odczucia do kielbasy kiedy pierwszy raz poszlam do psychiatry. Czyli, "dzien dobry, prosze recepta, bedziesz sie czula tak, tak i tak ale nie przerywaj brania, do zobaczenia za miesiac" Ale oni nie sa terapeutami, tylko lekarzami...

Anielka leczysz sie? Moze sprobuj panowac nad tym, powiedz sobie ze sprobuje a jak mi sie nie uda to nic sie nie stanie, przynajmniej sprobowalam! Osobiscie chodze do pracy i robie MBA jest mi trudno ale jakos idzie. Ile razy myslalam o tym zeby rzucic to wszystko w cholere ale po zastanowieniu sie stwierdzilam ze to nic nie pomoze a moze nawet zaszkodzic, wiec probuje zyc "normalnie".

smierc, gdybys zyl za 5 lat, kim chcialbys byc? co chcialbys robic?

A jezeli mina 2 tygodnie brania lekow i wtedy objawy sie nasila lub po prostu skutki uboczne beda nie do wytrzymania?

Rozumiem ze cele sie zmieniaja w zaleznosci od tego w jakiej jestesmy sytuacji w danym momencie. Ale myslalam bardziej o celach ktore chcemy urzeczywistnic w dalszej przyszlosci np za 5 lat, gdzie to co sie dzieje teraz nie ma wiekszego wplywu, idziemy dalej. Mozna to nazwac rzeczywistymi marzeniami, mozna to nazwac celami cokowliek przypadnie wam do gustu. Minhoi czuje sie jakbym gdzies zle skrecila w zyciu i to do czego kiedys dazylam zginelo daleko za horyzontem. Nie wiem gdzie szukac i juz nie wiem czego. Jestem ciekawa czy uczucie pustki, braku motywacji w dazeniu do celu (tych konkretnych i tych watlych) jest czescia kazdego przechodzacego nerwice?

Jak widzimy swoja przyszlosc? Czy wiemy czego chcemy? Czesto zastanawiam sie, czego tak naprawde chce od zycia? ale nie potrfie znalezc odpowiedzi... Jak jest z Wami? Macie konkretne cele do ktorych dazycie i wiecie ze to jest wlasnie TO co chcecie?