Alicja Liddell

Brzmi obiecująco. A jakie dokładnie ćwiczenia masz na myśli?

"Po wielu cierpieniach każde nowe przeżycie staje się łatwo kolejnym cierpieniem" Władysław Tatarkiewicz "Gdyby nasze wysiłki zawsze kończyły się sukcesem, nie sprawiałoby to nam żadnej przyjemności" Charles Robert Darwin "Jest tylko jedna dobra rzecz w tym wszechogarniającym smutku. Poniża cię on do takiego stopnia, iż przestajesz się opierać tej pełnej miłości, niczym nie ograniczonej mocy, która już nigdy cię ne opuści." Jack Schlatter "Chociaż świat jest pełen cierpienia, pełen jest również nad nim zwycięstw." Helen Keller "Życie jest sprawdzianem. Tylko sprawdzianem. Gdyby było prawdziwe , otrzymalibyśmy instrukcje, dokąd iść i co robić!" anonim Napisałam to już na innym forum, więc sorry, że się powtarzam, ale to chyba odpowiedniejsze miejsce...

"Po wielu cierpieniach każde nowe przeżycie staje się łatwo kolejnym cierpieniem" Władysław Tatarkiewicz "Gdyby nasze wysiłki zawsze kończyły się sukcesem, nie sprawiałoby to nam żadnej przyjemności" Charles Robert Darwin "Jest tylko jedna dobra rzecz w tym wszechogarniającym smutku. Poniża cię on do takiego stopnia, iż przestajesz się opierać tej pełnej miłości, niczym nie ograniczonej mocy, która już nigdy cię ne opuści." Jack Schlatter "Chociaż świat jest pełen cierpienia, pełen jest również nad nim zwycięstw." Helen Keller "Życie jest sprawdzianem. Tylko sprawdzianem. Gdyby było prawdziwe , otrzymalibyśmy instrukcje, dokąd iść i co robić!" anonim

Macie na myśli to, co psycholodzy nazywają "myśli automatyczne"? Jeśli tak, to wyczytałam, że najgorsze co można zrobić, to walczyć z nimi na siłę. Lepiej spróbować się rozluźnić i zająć czymś co odwróci uwagę od tych myśli, dla każdego to może być coś innego, ale u większości ludzi sprawdza się słuchanie muzyki i śpiewanie bo angażuje te same części mózgu. U mnie to działa, ale muszę przyznać, że nie miewam ich tak często jak soja...

Dzięki za wszystkie odpowiedzi, wygląda na to że w końcu wyląduję na Sobieskiego 112. Mają tam dwie grupy: jedna rano tylko dla nerwic, a druga popołudniami dla ludzi z różnymi zaburzeniami. Ta poranna w moim wypadku niestety odpada więc zostają popołudnia. Na razie umówiłam się na wstępne spotkanie z prowadzącym, a potem zobaczymy... Trochę się boję, zwłaszcza, że spotkania są codziennie przez cały tydzień, jak dla mnie to strasznie często, kontakty z ludźmi mnie wykańczają... Ale chcę przynajmniej spróbować, za jakiś czas napiszę wam jak było.

Właśnie niedawno zaczęłam się interesować medytacją więc wielkie dzięki za ten link. Jakbyś czytała w moich myślach

Witaj Paku, doskonale Cię rozumiem, bo sama już od tygodnia boję się rozpoczęcia zajęć na uczelni, a czasu coraz mniej... Co do twoich problemów, to może być nerwica i myślę, że powinieneś porozmawiać ze specjalistą. Czy ten strach jest związany tylko ze szkołą, czy raczej ogólnie z "występami" przed dużą grupą ludzi np. przy tablicy? Jakie są twoje relacje z kolegami z klasy? I czy taki stan, o którym piszesz trwa od dawna, czy kiedyś było inaczej? To dosyć ważne, każdy psycholog lub psychiatra na pewno Cię o to zapyta. Jeśli nie chcesz iść od razu do lekarza, to na stronie http://www.psychologia.edu.pl możesz skorzystać z porady psychologa on-line. Takie rzeczy są uleczalne, trzeba tylko odpowiednio się tym zająć i im wcześniej tym lepiej. Sama długo zwlekałam i teraz żałuję. Napisz koniecznie jak sprawa się rozwinęła i trzymaj się cieplutko.

Ja jestem chyba agnostykiem (agnostyczką?) i czasem zazdroszczę wam wierzącym, że macie oparcie w Bogu... W każdym razie stronka bardzo fajna, dzięki

Serdeczne gratulacje!!! Ja mam lęki nie natręctwa, ale wyobrażam sobie jakie to musi być okropne, brrr... współczuję. Zresztą myślę, że walka z każdą nerwicą wymaga tyle samo siły i odwagi. Jestem z tobą, tak trzymaj!

Podoba mi się zwłaszcza to o motylu. Gdzie to znalazłeś Varabi? Możesz wrzucić linka?

Wielkie dzięki Deunia

bardzo fajne, dzięki

Czytaliście "Nerwica a rozwój człowieka" Karen Horney? Dosyć stara książka, ale nadal bardzo aktualna. Ona tam pisze, że w nerwicy samoocena opiera się na idealnym wyobrażeniu siebie i wszystko co odbiega od tego nierealnego ideału wzbudza nienawiść. Ja tak właśnie mam: z jednej strony uważam się za lepszą od większości ludzi na świecie (tak, tak, czas się przyznać: jestem cholernie zarozumiała), a z drugiej strasznie siebie nienawidzę, bo uważam, że powinnam być jeszcze lepsza. Oczywiście taki ideał jest zupełnie nieosiągalny więc staram się wyluzować i zbudować jakiś bardziej realny obraz siebie... jak na razie idzie mi średnio

Na www.psychologia.edu.pl jest "poradnia on-line". Można pisać do nich maile, na które odpowiadają pracownicy Instytutu Psychologii Zdrowia

Wielkie dzięki za ciepłe przyjęcie. To dużo dla mnie znaczy

Cześć wszystkim! Ostatnio psychiatra powiedział mi, że same leki mi nie pomogą (biorę Effectin i Zomiren, faktycznie nie czuję prawie żadnej poprawy) i żebym sobie znalazła psychoterapeutę, który się specjalizuje w nerwicach, a najlepiej grupę terapeutyczną. Może wiecie o jakichś grupach działających w Warszawie (studiuję tam, w moim mieście nic takiego nie ma)? Będę bardzo wdzięczna za pomoc.

Witajcie! to mój pierwszy post więc mam treme zwłaszcza że w ogóle okropnie się boję ludzi. Psychiatra kazał mi trenować kontakty społeczne więc cieszę się że znalazłam tą stronkę, mam nadzieję, że wirtualnie będzie trochę łatwiej. Mam 21 lat mieszkam w Chełmie studiuję w Wawie. Jak macie ochotę piszcie do mnie na aliddell.wp.pl