miniSD

Fajnie a jakie to tragiczne skutki w rozwoju dziecka? Lekki offtop, ale zaciekawiło mnie to;p [Dodane po edycji:] Dlaczego? Dlatego że mam własne przekonania i nie potrafię zaakceptować jej homoseksualizmu? Widzisz, dałam jej dom, wychowałam ją, płaciłam za wszystkie potrzeby, organizowałam urodziny, starałam się aby przeżyła rozwód jak najlepiej, zaakceptowałam jej antyklerykalizm i inne poglądy z którymi się nie zgadzałam, zaakceptowałam jej muzykę która dla mnie jest okropna i degeneracyjna, zaakceptowałam jej towarzystwo. Więc chyba nie powinna mieć do mnie pretensji o niemożność akceptacji jednej, jedynej rzeczy- jej orientacji. To ja ją wychowałam i byłam z nią przez całe życie a ona chce wyprowadzić się do człowieka którego niemalże nie zna. Więc kto do kogo powinien mieć żal? Jak mozna przeżyc rozwód rodziców jak najlepiej? A co do orientacji. Ona będzie miała kogoś kogo pokocha, kogoś z kim będzie dzieliła swoje życie i chciała by dzielić swoje szczęście razem z Tobą. A wyprowadzić chce się do ojca bo ją akceptuje w każdym calu. A żal. Córka do matki, która ja wychowała, płaciła za jej potrzeby, zaakceptowała poglądy a nie potrafi zaakceptować tak głupiej rzeczy jak homoseksualizm. Zdecyduj się czego tak naprawdę się boisz?

Opinię znasz i to nie Twoja córka ma problem tylko Ty.

Mamusia alkoholik, tatus alkoholik - 'prawidłowa' rodzina. Gratuluje podejścia do sprawy. Psycholodzy, socjobiolodzy z tego co wiem to nie maja nic przeciwko wychowaniu dzieci przez pary homoseksualne A tak w ogóle w tym temacie nie rozmawiamy na ten temat [Dodane po edycji:] W przyszlosci w ogole do ciebie nie przyjdzie.

Znam borderline Córka nie porozmawia z rodzicami bo boi się, że jej nie zaakceptują, że wyrzucą ją z domu, że będzie piętnowana nie przez społeczeństwo a przez osoby jej najbliższe - rodziców. Dlatego rodzice są ostatnimi osobami które dowiadują się prawdy. A ja studiuję socjologię i często omawiamy takie problemy na forum

Ona akceptuje siebie taką jaką jest, dowodem są przecież romantyczne rozmowy z 'koleżanką';) Gdyby siebie nie akceptowała to by z tym w jakiś sposób walczyła. Psycholog prędzej dla rodziców,

Psycholog nic nie pomoże. Rodzice zawsze się budzą jak ich pociecha powie im prosto w twarz: 'dlaczego nie potrafisz zaakceptować mojego szczęścia? NIENAWIDZE CIĘ'

Ona ma 17 lat, buntuje się jak każdy w jej wieku. Ja też paliłem(nadal pale), piłem(nadal piję) a jakoś wyszedłem na ludzi. ........... Gratuluję i żyć jako nieszczęśliwa lesbijka? Poświęcić własne szczęście aby mieć święty spokój w przyszłości. Depresja gwarantowana Jeśli już tak jesteś uparta i nietolerancyjna bo taka jesteś(pisz co chcesz) to daj temu wszystkiemu toczyć się własnym torem. Może tylko eksperymentuje I NIE MÓW JEJ W PRZYSZŁOŚCI, ŻE ŹLE ROBI. Wiola 100% racji.

Ja mam koleżankę lesbijkę, która ma uwaga... dziewczynę Rodzice o 'niej' wiedzą(ojciec wojskowy, matka lekarz), znajomi wiedzą, otoczenie wie... nikt nie robi problemu a w dużym mieście to ja nie mieszkam Zaakceptuj swoją córkę taką jaką jest. Nigdzie nie zrobiłaś błędu w wychowaniu, nie przez to, że córeczka coś kiedyś zrobiła, że nie ma ojca, człowiek rodzi się z tym. Czy homoseksualizm jest nienormalny? Czy zastanawiałaś się kiedyś nad tym, że w twoim otoczeniu w pracy, wśród znajomych masz homoseksualistów? On był, jest i będzie. Sama nigdy nie eksperymentowałaś lub nie rozmyślałaś w młodości jakby to było z dziewczyną? Zaprawdę powiadam, jeśli zrobisz jakiś błąd, jeśli na siłę będziesz chciała jej udowadniać, że hetero jest lepsze od homo, zaczniesz jej wciskać na siłę każdego fajnego chłopaka - stracisz córkę w dosłownym tego słowa znaczeniu I mówię to JA, bo jestem homo A i jeszcze jedno. Obstawiam o flaszkę Nemiroff'a, że jej znajomi wiedzą o jej orientacji to TY będziesz ostatnią osobą, która się dowie. Jej nie zależy na akceptacji społeczeństwa, jej zależy na tym abyś ty ją zaakceptowała. Reszta ludzi to tylko dodatek.

Mam identyczne życie, takie samo. ewaryst7, Chciałoby się walczyć, ale nie można. Walka już nie ma sensu, skoro wszystko już zostało powiedziane a i tak zlane przez rodziców. Oni zawsze mają rację. Porównania, że ktoś jest lepszy, że powinienem tak robić jak inni, jak ci lepsi. U mnie co do studiowania było trochę inaczej, moi rodzice chcieli abym pracował a nie studiował. Myśleli, że nie dam sobie rady na studiach, że je zawale a jestem jedną z lepszych osób na roku. Powinienem pracować, zarobić sobie, znaleźć dziewczynę i się wyprowadzić. Ciekawe gdzie miałbym znaleźć ową partnerkę życiową skoro nie mogę nigdzie na imprezy chodzić 'bo coś mi się stanie', zresztą i tak wolę facetów:mrgreen: Spełnianie własnych marzeń, ambicji przez rodziców na własnych dzieciakach jest koszmarne. Stałem się nie tyle co wyalienowany a nieufny do społeczeństwa i psychicznie uzależniony od własnych rodziców. Powiedziałem sobie(mojej siostrze i bratu), że jak wyprowadzę się od rodziców zrywam z nimi kontakt, nie chcę ich znać. Fakt, faktem nigdy nie miałem rodziców, tylko "rodziców" - obcych ludzi, którzy mieszkali całe życie ze mną pod jednym dachem.

Nadzieja - jedyna rzecz bez której nie mógłbym żyć.

A ja mam coś takiego, że w momencie jak ktoś spyta się mnie, która jest godzina to odpowiadam z granicą błędu do paru minut nie patrząc na zegarek wcześniej (nie mając punktu odniesienia). Śmieję się, że mam mózg podzielony na partycję i na jednej odliczam sekundy aby dokładnie wiedzieć, która jest godzina.

Śmiertelniczka, ja najlepiej potrzebowałbym książek. Wujka Google już używałem, btw studiuje socjologie Nie jestem 'chyba' osobą zaburzoną ja JESTEM osobą zaburzoną ciągle się burze soulfly89, dzięki, dzięki wszystko się przyda.

Majster, jeśli miałeś tylko tyle do napisania nie musiałeś się wysilać tyle to i ja wiedziałem Nie, nie znalazłem odpowiedzi w książkach, z którymi pracowałem a jeśli ktokolwiek chciałby abym podzielił się tą wiedzą to nie ma problemu.

Najprawdziwszym filmem grozy jaki w życiu widziałem to 'Nosferatu - symfonia grozy' z 1922 roku, zajebiaszczy film (poważnie piszę)

Mam nadzieję, że nie dostane bana:D Mam takie skromne pytanie oraz skromniejszą prośbę o małą i skromniutką pomoc w skromnym i małym referacie. A poważniej. Szukam materiałów na referat o (o ironio!) chorobach psychicznych, nie chodzi o przykłady chorób gdyż to mam, potrzebuje raczej informacji o tym: 1. Jak żyć z chorobą psychiczną 2. Dlaczego w większym stopniu pomagamy ludziom chorym przewlekle, zakaźnie itp. niż chorym psychicznie 3. Rola rodziny w leczeniu chorób psychicznych 4. Wykluczenie społeczne osób chorych psychicznie Help

Odświeżam Nie mieszkam w Bydzi, ale studiuje, więc przebywam tam trochę czasu. Ktoś jeszcze jest?

Jak na mnie, jesteś uzależniony od jakiejś grupy osób od której próbujesz się uwolnić, dlatego zabijasz we śnie. Tak na pierwszy rzut oka

Piję kawę, pale papierosa, słucham muzyki, pisze posta, siedzę, myślę o tym, że trzeba się pouczyć, drapię się po głowie

Z Naruto przeleciałem wszystkie anime z pierwszej serii, i z obecnej, i 3 kinówki(które można o kant dupy rozbić). Mangę czytam od początku. A to co ostatnio oglądałem z takich inszych. - Akira - Kai Doh Maru - Mononoke - Death Note(mangę, anime i pełnometrażowe, które są przerażające) - Bleach - Blood: Last Vampire - Elfen Lied(prześliczny baśniowy klimat ) - Sailor Moon Coś tam jeszcze, ale już nie pamiętam

Naruto jako manga czy anime? Bo jako manga wlecze się jak smarki z nosa

Może temat już był poruszany na forum, ale nie chce mi się go szukać, jestem leniwy(w tym momencie powinienem się uczyć ). Ktoś z forumowiczów czyta mangę lub ogląda anime? Jeśli tak to jakie polecacie? Takie to przyziemne jak zbieranie znaczków, ale pytam z ciekawości

Mam nowe: NARODZIĆ SIĘ NA NOWO ABY NAPRAWIĆ BŁĘDY PRZESZŁOŚCI, oczywiście mając świadomość tego co powinno się zmienić. Utopia

Chce mangę poczytać, ale cholerna strona mi nie działa

Tam też już napisałem

Ojj leki, leki nie od psychiatry. Moja muti planuje mi sama je kupić, jak ona to mówi 'ziołowe z apteki'