aga1978

W moim domu rodzinnym rządził ojciec.Wszystko musiało być jak on chciał.Awantury,alkohol,szarpaniny.Mama się go bała,czasem uciekałyśmy z domu.Miał pretensje do mnie że nie jestem za nim tylko wolę mamę.Broniłam mamy,nie słuchałam jak ją oczerniał,zwymyślał od najgorszych.Po rozwodzie dostał eksmisję-co z tego jak mieszkanie było "jego",nie darowałby.Interwencje nie robiły na nim wrażenia,to w sumie kolesie z branży-funkcjonariusze jak on.Trzęsłam się ze strachu jak słyszałam go na schodach.Nawet mój pies uciekał pod stół.Jak mu podpadłam to mogłam się szykować na manto.Pamiętam jak dziś sarnią nóżkę zakończoną 6-oma rzemykami,żeby lepiej ciągło.Byłam zła na sąsiadów że nie reagowali,cały blok huczał a oni udawali że jest ok.Modliłam się żeby wreszcie umarł.Parę lat jeszcze minęło i zachorował na białaczkę.Widziałam że cierpiał,jednak nie wybaczyłam mu,nie umiałam być dobra dla niego.Miałam wstręt do niego.Odetchnęłam gdy umarł.Pamiątka po nim to umilone "dzieciństwo",urodę i charakter niestety odziedziczyłam po nim.Boleję nad tym bo mi go przypomina.Cieszę się że nie polubiłam alkohlu jak on.Jak widzę pijaka na ulicy to zabiłabym.Mam swoją rodzinę,staram się nie być agresywna ale to trudne.Pokrzyczę jak mnie synek zdenerwuję ale bicie daruję.Współczuję każdemu podobnych przeżyć,nie życzę nikomu takiego dzieciństwa.

Horror-strach

Witam z wieczora Robaczki.Mi jakoś dzionek minął bez większych stresów.Nie będe gorsza też coś dorzucę, mam jakieś niedomykanie zastawki serca czy coś , a i arytmię. Każdy coś tam ma ........MOŻE JESZCZE TROCHĘ POŻYJEMY....

Mam usta jak ponton. Przez jakiś czas będziesz wiedziała co czują niektóre kobitki co sobie je powiększają...he,he.Oby smarowanko pomogło..

Magda wpisałam Ci na gg przecież.

Witaj JUSTFLY.Jeśli wstydzisz się iść do spychiatry to na początek idż do rodzinnego chociażby z problemem wys. ciśnienia.Przy okazji powiedz co i jak i dr.doradzi CI czy potem psycholog czy psychiatra Wiesz ja właściwie nie miałam dzieciństwa też dzięki tatusiowi alkoholikowi.Po latach te stresy może wychodzą,tak myślę,ja mam depresje , nerwicę,beznadzieja.Parę lat temu też nie miałam jakiś strasznych sytuacji ,jednak któregoś dnia myślałam że umrę.Oczywiście nie życzę nikomu tego uczucia.Może to jakoś podświadowie stres-nie wiem. W pracy źle się poczułam,zaczęłam drętwieć od stóp do głów.Dotrwałam do końca zmiany,potem się obejmowałam z kiblem dobrą godzinę.Myślę zatrucie(pewnie stary pączek co na rynku kupiłam).Musiałam taxi wziąć bo nogi mi się sztywne zrobiły.W domu się położyłam,usnęłam.Budzę się o północy a mi gęba tak zdrętwiała że mąż nie rozumiał co gadam.Pogotowie przyjechało po godzinie a ja słuchaj cała sztywna ,ręce mi powykręcało,normalnie tak byłam spięta że lekarz nie mógł mi zastrzyku zrobić.Przy tym ból ,kurdę jakby jakiś paraliż.Wpisali mi że zatrucie i coś na tle nerwowym.nA DRUGI DZIEŃ TO SAMO LECZ CIUT ŁAGODNIEJ.Serce mi waliło i na przemian zimno,ciepło.Myślałam że umrę.Idź do lekarza nie czekaj ,organizm każdy inny ale po co masz cierpieć jak ja jak objawy się nasilą.Nie czekaj na nic.

Może tego jeszcze nie znacie: IDĄ 2 KOTY PRZEZ PUSTYNIĘ I JEDEN MÓWI DO DRUGIEGO: - " KURDĘ STARY NIE OGARNIAM TEJ KUWETY".

wovacuum -FAJNY POWINIEN BYĆ -WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO...

Zgadzam się z przedmówcami,zrób krok,musisz wziąść się za siebie.Nikt za Ciebie nie pójdzie,potem napisz co i jak.Może po tej wizycie poczujesz się lepiej,jeśli nie to tu na forum możesz się rozpisać ,wygadać...........pozdro.

No ja to mam talent do wydawania pieniędzy (jak mam).Jednak humor się poprawia jak sobie "zanurkuję " i kupię coś fajnego w lumpexiku...........

No i dobrze bądź stanowcza!!!!!!!! Raz a konkretnie............Trzymamy kciuki.Na spokojnie bo stres nie jest wskazany......

HE,HE DZIĘKI,W MARCU W NASZĄ ROCZNICĘ ŚLUBU TO MOJEMU MEDAL CHYBA- ŻE TAK DŁUGO ZE MNĄ WYTRZYMAŁ...

Dziś to nogi mi odpadają się nałaziłam ze 7 godz. po mieście.W pośredniaku o dziwo urzędaska mnie żadna nie wkurzyła (bo na poprzedniej wizycie to mało nie wyszłam z siebie). Znalazłam "tańszą" aptekę i kupiłam Alventę o 16 zł taniej to jakiś +.(jutro 1 dawkę wezmę -zobaczymy) ale ---- że mieli tylko 1 opak......więc za jakiś czas muszę się pofatygować. -------punktualnosć komunikacji i nie przyjeżdżanie wcale niektórych autobusów to wielki minusssssssssss..

Wiesz niby tak, ale tak wyszło że po tej handlówce nie ukończylam niestety wieczorówki, więc matury nawet nie mam.Teraz to tylko do marketu na kasy się nadaje ,ale mam już to za soba i powtórki nie chcę.Wszędzie teraz to najlepiej mieć min. średnie ,doświadczenie z 5 lat i 30 lat na karku a i bez dzieci bo się boją że za chwile pójdziesz na zwolnienie. [Dodane po edycji:]

Przejrzałam te posty i przyznam że zazdroszczę Wam tych talentów,zainteresowań.Próbowałam sama coś z siebie wycisnąć ale nic.Jestem jakaś wypalona,ograniczona ,nie mam pomysłów.........Kiedyś teŻ próbowałam coś malowac ale niestety lipnie to wychodziło.Niby mam czasu wolnego na jakieś zajęcie,jesli mały w przedszkolu jest akurat.Wszystko jednak jakieś kosztowne jest,farby,aparaty-bo lubię przyrodę i takie tam -zdjęcia możnaby było popstrykać.Cały czas szukam pracy chałupniczej ,cokolwiek (oprócz szycia bo nie lubię,komputer też odpada) jakieś pierdułeczki,biżuteria.Chcę robić coś co bym lubiła,żeby bezczynnie nie siedzieć w domu,grosz jakiś też miło jakby wpadł.Żałuję że nie poszłam do jakiejś plastycznej szkoły zamiast do durnej handlówki.Jak tu sie nie wkurzyć................

STRASZNIE DAWNO ..........SZKODA ŻE DALEKO IESZKAMY OD SIEBIE BO BYM CIĘ ZACIĄGŁA DLA SPOKOJNOŚCI.MOŻE PRZYJEDŹ DO ŁODZI -FAJNEGO DOKTORKA CI POLECĘ..... [Dodane po edycji:] BEZ ŻARTÓW POWINNAS IŚĆ..........

Pies....(Bernardyn lub Spaniel) QUEEN CZY METALICCA? P.S-Ja ani ładna ani bogata więc ciężko jESZCZE BARDZIEJ........

Może literatka....próbowałam pisać kiedyś wiersze ale .........trzeba umieć. Czy ładni i bogaci ludzie mają w życiu lepiej,łatwiej?

Od czasu do czasu trzeba kontrolnie ,wiadomo że żadna przyjemność z badania ginek.Jeśli będzie wszystko ok. to ulga, a jeśli coś nie tak (czego nie życzę) to jeszcze da się pewnie wyleczyć.Najgorzej to mieć potem wyrzuty sumienia że się wcześniej nie pozwoliło wyktyć czegoś tam ewentualnie.

MÓJ DZISIEJSZY DZIEŃ? hmmm,jak wszystkie.Cudem ruszyłam się do sklepu po gazetę.Ogłoszeń o pracę fuulllll- żadne dla mnie.Siedzę już prawie nałogowo przy komie,objadam się ciastkami(= że nie tyję od nich-powinnam się cieszyć),muzyki słucham,monotonia mnie rozwala..........

Tak,mąż ten sam od 10 lat.

WITAM.Nawiązując do tematu ciąży,to moim zdaniem poczuć że jest na to gotowy.Niektóre czują to po 20-tce niektóre po 30-tce.Ja wieczny nerwus,nie chicałam mieć dziecka.Bałam się że będzie mnie wkurzać,będę się denerwować na niego,krzyczeć.Może też to że jestem jedynaczką,egoistką i w ogóle.....Mąż chciał mieć dziecko,miał wtedy 29 lat ja 26,myślałam że to będe odkładać jakoś.Jednak się zdecydowałam,miałam nadzieję że jakoś to będzie.Ja będąc w ciąży nie wymiotowałam ani razu,czułam się świetnie.Wszystko było ok,nie paliłam,nie piłam bo mam wstręt do alkoholu.Bałam się trochę porodu,wolałam cesarkę.Pod koniec ciąży byłam spokojna ,mówiłam sobie że jakoś to będzie i tak muszę jakoś urodzić.Wcześniej miałam problemy z tarczycą ale dr. mówiła ze mogę rodzić "normalnie.Los jednak chciał inaczej.Mały zaczął się wiercić i zaplątał sobie pępowinę wokół szyi-cesarka konieczna.Wszystko przebiegło dobrze.Każdy organizm jest inny więc różnie można się czuć.Po znieczuleniu ogólnym obudziłam się po 5 godzinach.Parę miesięcy dochodzi się do siebie.Nie ma co gdybać czy dziecko będzie chore na to czy tamto.Co ma być to będzie.Zdrowo się odżywiać ,kontrolne badania u ginek. dbać o siebie to ważne.Oczywiście mieć własne mieszkanie,wykształcenie,dobry kontakt z rodziną TO PO PIERWSZE.Mam nadzieję że dacie radę i będzie lepiej z waszą psychiką jak dziecko się pojawi.U mnie niestety depresja,problem ze znalezieniem pracy bo skończyłam tylko zasadn.handlową.Mam mamę i przyszywaną teściową,nasi ojcowie zmarli.Obie babcie pracują mały jak chory to nie mają możliwości nim się zająć.Siedzę więc w domu,chałupnictwa nawet cięźko jakiegoś złapać.Dobrze że natrafiłam na to forum,wygadać się chociaż mogę.Dzięki jeśli Wam się chciało to czytać.Sorki że takie to długie.Pozdrawiam przyszłe mamy,powodzenia.

ZACHAR nie martw się doczekasz do środy,pójdziesz do lekarza a potem będziesz zadowolony z siebie że odważyłeś sie na ten krok. Psychiatra nie gryzie-przeżyjesz.

Witam.Zgadzam się ze SŁOWIANKĄ -MONA nie warto tego przeciągać.Facet będzie WAS wykańczać psychicznie co nie wyjdzie na dobre.Dziecko nie powinno się wychowywać w takim domu.Nie czekaj,nie drżyj ze strachu co znów odwali po powrocie do domu,co CI powie przykrego.Wiem to bo sama to miałam w domu rodzinnym.Ojciec czy trzeźwy czy pijany ubliżał mojej mamie,prZez balkon ją chciał wyrzucić.Ja krzyczałam,trzęsłam się,broniłąm mamy choć nie miałam zbyt wiele siły.sąsiedzi też nie reagowalichoć w blokach wszystko słychać ale nic.Mieli rozwód on eksmisję,nie wyprowadził się tylko "umilał nam życie".Nie miał się gdzie wyprowadzić,nie odpuszczał bo nasze mieszkanie dostał z przydziału.Nie miałam normalnego dzieciństwa-chodziłam do szkoły z bólem brzucha,wracałam nie umiałam się skupić na nauce.Mama się go bała,rzucał obiadem po ścianach,krzesła rozwalał.Nie bał się interwencji policji bo sam był funkcjonariuszem policji w tamtych czasch-to oni bali się jego.Modliłam się płacząc żeby wreszcie umarł.Najgorsze że mam jego charakter,upartość.Mam męża który na szczęście nie pije,ma do mnie cierpliwość,choć nie wiem jak długo.Nasz syn ma 4 latka,uparty obojgu,nieposłuchany czasem.Ja czasem krzyczę na niego bo mnie nie słucha,staram się go nie bić-wolę pokrzyczeć.Nie chcę być jak mój ojciec tyranem.Uwierz te awantury,będzie obserwować a potem ..... to wpływa na psychikę dziecka.Mam depresję,nerwowa jestem bardzo,przez te lata się to uzbierałoWiem ze o zmarłych się źle nie mowi ale 9 lat temu moje modlitwy zostały wysłuchane.Ojciec zachorował na białaczkę.Leżał obolały,chemię dostawał. Zmienił się był miły a ja za te wszystkie smutne lata NIENAWIDZIŁAM GO.nie chciałam chodzić do niego do szpitala.Mama była za dobra,chodziła , ja mówiłam że szklanki wody mu nie podam.Przepraszam że tak się rozpisałam,jest mi trochę lżej ,płaczę do tej pory .Szkoda,dziś bym mu jeszcze wygarnęła że nie zapewnił mi normalnych warunków w domu.Chciał żebym maturę zdała ale jak można było normalnie się uczyć.Teraz nawet pracy nie mogę znaleźć,bez matury ,zresztą to zamknęłam się w sobie i boję się do ludzi wychodzić.............Powodzenia..

WITAM.Zgodzę się z Wami,że bliscy powinni to jakoś zaakceptować a nie wykpić czy zdołowć nas jeszcze bardziej.To tak jak z problemami z alkoholem,nie zrozumie ten kto nie mieszkał przez pół życia z ojcem alkoholikiem.Nie zrozumie jak powiesz,że trzęsłaś się ze strachu, czy będzie robił awanturę do nocy,czy pójdzie spac.Nerwowe dzieciństwo,tragedia w roddzinie,widzę zę sporo ludzi w dzisiejszych czasach "wysiada psychicznie".W rodzinie powinniśmy mieć wsparcie ale wiem że są różni ludzie,różne kontakty niekiedy nienajlepsze.