misti84

wow:)) podziwiam

ja też biore xanax doraźnie około 5 lat i nigdy nie maiłam problemów z "odstawieniem" go na dłużej..tzn np. na wakacje choć musze przyznac, że juz po dwóch miesiącach czułam jakieś dziwne kłucie serca...to chyba było wołanie mojego ciała o XANAX?? ale w sumie to dziwne, że mogłam go nie brac aż tyle czasu i mój organizm funkcjonował normalnie...teraz gdy jestem na studiach też biore od czasu do czasu...tylko, że stan mój się pogorszył i nie wiem co za bardzo mam robic...bo przecież xanax nie leczy tylko pozwala "przetrwac"! z czym można go łaczyć żeby było ok??? no a poza tym to zawsze mam go przy sobie na wszelki wypadek...i czasami ta sama świadomość pozwala przeżyc najgorsze chwile...pozdrawiam

w sumie to dobrze, że cos takiego jest...ale czasami to się boję czytać tego co tu jest napisane...bo jeszcze jakaś nowa choroba mi się przyplącze..hehe.tak to jest już ze mną...nawet jak wymyśle sobie pryszcza na nosie to mi wtrośnie

wiem tyle, że po ataraxie maxymalnie chce się spać...

to dziwne, ale mi alkohol wręcz pomaga i nie mam zadnych efektów ubocznych...tez brałam bioxetin+xanax od czasu do czasu...

ja go stosuje, ale niestety nie widze żadnej poprawy....(

a ja nigdy nie miałam pasji..co dziwiło mnie i innych...nic mnie nie cieszło i nie cieszy..a teraz koniec zwiazku po 6 latach...i co tu robić???? [ Dodano: Sob Sie 12, 2006 2:09 am ] banda...mamy ten sam problem...

czy bawił się ktoś z Was tam??hmm..??

ja uwielbiam muzyke klubowa od hausiku do electro...no d'n'd...ostatnio bawiłam się wspaniale na cremfields na audio bullys...czasmi warto jest żyć [ Dodano: Sob Sie 12, 2006 1:55 am ] d'n'b cos zle mi sie pisze hehe:P

dla mnie to dziwne...jak pije to zapominam "choć na chwile" o lęku i żyje tak jak "normalni" ludzie....

czy ktoś z Was uczęszcza na terapie, nalezy do grup wsparcia?? możecie mi coś polecic?? Pozdrawiam Wszystkich.Buziaki dla Was. [ Dodano: Wto Sie 22, 2006 2:15 am ] to nikt mi nie odpisze:( :"(buuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu...

Ile można żyć z lękiem?? lękiem przed wszystkim...często myślałam o tym czy jest ktoś na świecie kto czuje sie tak jak ja...podziwiałam znajomych którzy wchodzą do marketów, sklepów bez żadnych oporów...którzy prowadzą samochód bez strachu...itp. Mam już 22 lata i wiem, że życie wymaga ode mnie samodzielności, zdecydowania a niekiedy "walki o swoje":). Niestety...życie mnie przeraża, codzienne sprawy. Najgorszy jest lęk przed lękiem...->"boję się, że będę się bać". Nie wiem jak to się wszystko potoczy, ale już żyje w świecie takich ograniczeń, że niedługo może zamkne sie w domu:((. Z czasem przyzwyczajałam się do życia z "przeszkodami" ale już nie jestem w stanie normalnie życ!