scuda

Może i dawno tu nikt nie pisał ale to jedyny wątek Adama Kizama. Posluze się analogią, może ktoś zrozumie. Jezus Chrystus przyszedł na świat głosić DOBRĄ nowinę a ludzie go ukrzyzowali. Wiecie dlaczego? Bo była nowa. Wszystkiego nowego się boimy. Nikt nie spróbował tego co Adam podaje, a odrazu go zbanowaliscie. Przecież przyszedł tu pomoc. A gdyby ktoś chciał skorzystać z jego rad, to znajdzie go na blogu. Niech wpisze w Google Adam Kizam blog. Pozdrawiam

Witam was nerwicowcy :) Rozumiem was jak wam ciezko, mnie rowniez. Ja jestem na etapie lęku przed chorobą psychiczną, w zasadzie to od poczatku mojej przygody z nerwicą. Nie... jeszcze mialem stracha przed zostaniem gejem (hahahaha) kiedy to moje libido spadlo po rexetinie. Pamietam jak patrzylem na facetow i sprawdzalem czy mnie pociagają :PP i wiecie tak jak wy sprawdzacie i to się pojawia, u mnie bylo cos takiego ze juz sam nie wiedzialem czy facet mi sie podoba czy nie. Oczywiscie do tego lęk..... ale przeszlo. Teraz mam wkretkę ze spiskiem, urojeniami, na cokolwiek nie spojrzę doszukuję sie objawów i wiecie co one przychodzą... cholernie ciezko mi z tym. Oczywiscie nie mam zadnych omamow wzrokowych sluchowych itp. tylko te mysli W sumie juz teraz nie boje sie tak bardzo, ze zachoruje na ch. psychiczna tylko tych moich mysli, ze bede tak myslal caly czas i ten lęk... nie do zniesienia. A co do tego waszego bania sie choroby to poprostu trzeba zaakceptowac to ze mozemy byc chorzy tak jak kazdy inny czlowiek, nie mamy na to zadnego wplywu. Ja sądzę ze wolalbym zachorować na raka czy podobne temu choroby niż się całe życie tego bać, naprawdę ! Mnie pomogło w lęku przed zachorowaniem nie to, ze sobie tlumaczylem ze jestem odporny, ze nie zachoruje itp. tylko to ze zaakceptowalem to ze moge byc chory, ze jak mam sie tego bac, to wolę zebym to mial teraz i już. Pozdrawiam wszystkich i nie walczcie ze swoimi myslami, pozwólcie im płynąć... Edytowane 3 min. pozniej. Zebyscie zle nie zrozumieli to chodzilo mi o to ze teraz juz sie nie boje ze wyladuje w wariatkowie, ze bede chory psychicznie nie bede mogl funkjonowac spolecznie, tylko o to ze te mysli bede mial caly czas i lęk temu towarzyszący. pozdrawiam. [Dodane po edycji:] Zauwazylem jeszcze jedną ciekawostkę. Jeden z uzytkowników wypisując choroby, których sie bał była w nich łuszczyca. Rozsmieszyl mnie ten fakt, ponieważ sam mam łuszczycę i fakt jest to bardzo nieprzyjemna choroba. Ale nie boję sie tego ze będę cały w "krostach" ze bede mial luszczycę stawową (bolesną) poprostu ją mam i akceptuje to. Uczę sie z nią z żyć. Nawet gdyby to byla choroba smietnelna staralbym sie zyc tak zeby wykorzystac kazdą chwilę swojego życia w przeciwienstwie do nerwicy która te chwile nam zabiera. Wydaje mi sie ze gdyby ktos kto boi sie raka zachorowal na niego to przestalby sie tego bac i wymyslac sobie objawy tylko skupilby sie na tym aby z niego sie wyleczyc. pozdrawiam

Najważniejsze to karmić naszą podświadomość, bo z niej wypływa ten cały syf.

Ja powiem co mi czasami pomaga... Najpierw p.psycholog spytała czy jestem wierzący ? Odp, ze tak. Wiec powiedziała, ze to Bóg mnie przeciez stworzył i to w jego rękach jest mój los i niech On sie zastanawia i zadręcza czy ja będę chory czy nie ! Bo ja na to zadnego wplywu nie mam i czy sie bede o tym myslal czy nie. To mi sporo pomoglo. A następnie ustalilem sobie powody dla których nie mogę zachorować psychicznie najpierw było ich 3 potem 4 a teraz 6. Za kazdym razem gdy z podświadomości przychodzi jakaś myśl to mowię sobie : "sześć!" jest sześć powodów dla których nie moge byc chory i sie zaczynam śmiać i myśl sie gubi. Czasami tez mowie "hehe jest sześć do zera dla mnie, nie masz szans!" To pomaga. Tylko najpierw musicie znaleźć te sześć powodów, zeby byc pewnym tego, bo tak to zaraz wątpliwości Was zjedzą i dupa. Najlepiej to z psychologiem znaleźć, bo on więcej zna tych powodów dla których nie mozemy być chorzy. Te słowa działąją na naszą świadomość i podświadomość i z czasem znika na dość długo ta myśl .