Gabbana

Kurcze, jakbyś pisała o mnie mam tak samo co jakiś czas nawroty od dziecka. Ja ogólnie też widzę u siebie cechy ADHD i autystyczne ale właśnie psychiatrzy mówią że nie ma sensu się na tym skupiać bo u mnie najgorszy jest lęk a to że się dowiem że mam ADHD czy autyzm to nic nie zmieni.

Od miesiąca leczę się na nerwicę natręctw oraz depresję. Zażywam asentra50. Na początku przyjmowania leków miałam silne lęki i przez 2 tygodnie nie puszczający stan derealizacji. Później wszystko było ok, czułam się lepiej. Aż pewnego wieczoru po ciężkim dniu położyłam się spać i usłyszałam w głowie muzykę to była piosenka którą śpiewałam synowi do snu, jakby dokładnie te same słowa które śpiewałam czyli inaczej niż w orginale bo tekst znałam średnio więc wymyślałam słowa. Ale miałam wrażenie że ta muzyka jakby nie pochodziła z moich myśli tylko jakby ktoś gdzieś bardzo daleko puścił radio. Bardzo się wystraszyłam poszłam zapaliłam papierosa ale to nie odpuszczalo. Postanowiłam położyć się spać, jak się kladłam obudził się syn więc się nim zajęłam i dopiero wtedy to odpuściło, jakbym nie miała czasu o tym myśleć więc tego nie było, syn zasnął położyłam się obok niego a rano obudził się bez śpiworka, z racji tego że ma 10 miesięcy stwierdziłam że nie mógł sam się z niego wyplątać więc musiałam ja ściągnąć mu śpiworek w nocy ale nie pamiętałam tego, przeraziło mnie to że nie pamiętam i dostałam ataku paniki bo pomyślałam że nie może to być zbieg okoliczności najpierw ta muzyka później straciłam pamięć ...I wrócił lęk, wróciła derealizacja, następnej nocy muzyki już nie słyszałam, oczywiście z racji mojej nerwicy cały czas ją sobie nuciłam ale czułam że to moje myśli więc ok, okazało się też że syn znów się wyplątał z śpiworka sam więc to jednak był zabieg okoliczności a syn umie się z niego przez sen wyplątać... Lęk i derealizacja jednak zostały i martwię się bardzo tą muzyką... Nie wiem czy to omamy? Początek jakiejś psychozy? Czy ktoś taką muzykę też slyszał w nerwicy?

Okej, rozumiem - pytałam z ciekawości:) masz prawo nie chcieć tego pisać

A jaką diagnozę dostałaś? W sensie jaka jest prawidłowa?

Jak długo to u Ciebie trwało?

Mieliście taki bardzo duży dlugotrwały lęk który utrudniał wam funkcjonowanie? U mnie trwa to już ponad tydzień od 3 dni biorę afobam a od tygodnia SSRI. Nie za bardzo mi to pomaga, zastanawiam się czy nie jechać na oddział ... Może to jakiś atak psychozy?

Ale o co w tym wgl chodzi? Wiesz moze?

Ktoś coś slyszał o odburzaniu? Co to jest? Zostało mi polecone ale boje się nieznanego, żeby mi jeszcze bardziej nie zaszkodziło dlatego na razie w to nie wchodzę...

Ja właśnie się zorientowałam że moje lęki biorą się stąd że kiedyś przejechałam ptaka zn uderzył mi w maskę od samochodu i czułam się tak winna że wkreciłam sobie traumę...

Przez jakiś czas było mi lepiej, ale ostatnio mam coraz więcej lęków. Psychiatra stwierdziła depresję, a u mnie pojawiły się nowe objawy, lęki i to takie irracjonalne... Mam córkę 3,5 roku i to bardzo mądra i opiekuńcza osóbka. Około tygodnia temu przyplątał się do nas mały kotek, nam zrobiło się go żal i go przygarnęliśmy, byliśmy pewni że córka zareaguje inaczej bo bratem opiekuje się pięknie - brat ma 9 miesięcy - no a kot zrobił się zabawką... Nosi, ściska, tuli tak że wychodzą mu oczy na wierzch. Tłumacze jej cały czas że tak nie wolno, ale ona nie słucha cały czas robi to samo niby rozumie że kotek będzie uciekał jak będzie tak robić ale niczego to nie zmienia. I mimo że widzę że ona naprawdę ma dużo empatii do brata, dzieci z przedszkola czy z podwórka to cały czas mam obsesję dotycząca tego że to mała sadystka, boje się tych myśli, nie chce tak o niej myśleć cały czas szukam potwierdzenia że przecież taka nie jest ale jakby mój mózg nie przyjmuje tego do wiadomości. Czuje się jak zła matka, mam wrażenie że to moja wina... I następna myśl która mnie prześladuje ... Że to nie nerwica czy depresja, tylko że ja mam urojenia.... Tego też się boje... Powiedzcie mi czy ktoś miał takie myśli? Czy to mogą być faktycznie urojenia? Boje się też teraz tego że to wyjdzie, że mam urojenia i zabiorą mi dzieci, mąż ode mnie odejdzie itp ... Czy to objaw nerwicy/depresji czy już jakiejś psychozy? Nie wiem czy jechać do lekarza zanim zrobię coś głupiego - chociaż z 2 strony ufam chyba sobie na tyle że wiem że nie zrobię nic głupiego ... Nie wiem już sama co myśleć

Czy jest tu ktoś kto leczy depresję i karmi dziecko? Mam jakiś taki lęk, boje się wziąć te leki że zaszkodzę dziecku, że przez to później też będzie musiał je brać (w przyszłości po odstawieniu) - że wywołam u niego lęki lub depresję lekami które ja będę brać ...

Wyczytałam że w 2021 w trakcie szkolenia więc hmm chyba z tym doświadczeniem jeszcze średnio, jest pod superwizja Moja nie uświadamia, a ja właśnie chyba potrzebuje czegoś takiego ...

Jak powinna wyglądać terapia? Od około 2 miesięcy chodzę na terapię w nurcie psychodynamicznym ... I moja siostra też na taką terapię chodzi. Moja terapeutka praktycznie ze mną nie rozmawia, tylko słucha, jak się jej o coś zapytam mówi: a Ty jak myślisz? Np rozmowa o dzieciach, mówię że nie wiem czy dobrze postępuje, czy to co robię nie wywoła odwrotnego efektu do tego co chce osiągnąć. Moja terapeutka odpowiada znów: a Ty jak myślisz, ja mówię że nie wiem, chciałabym żeby ktoś mi coś podpowiedział ... Nie mówił co mam zrobić ale powiedział czy dobrze postępuje, czy nie zepsuje tym relacji, lub psychiki dzieci. A terapeutka mojej siostry mówi: według mnie robisz dobrze, np że odchodzisz z pracy, ja się dziwię że tyle wytrzymałyscie z takim szefem ... I chciałabym chyba takich odpowiedzi... Nie wiem czemu te 2 terapię są tak różne, chciałabym zmienić terapeutkę ale już mnie trochę poznała, boje się że na innej będzie tak samo tylko będę musiała drugi raz przerabiać te same wątki... Ze za dużo oczekuję od terapii... Niech mi ktoś powie jak i niego to wygląda

Takie dziwne zawroty głowy, jakbym była pijana ... I czasem mam wrażenie że np jak się drapie chociażby po głowie że to nie siebie drapie, jakby zaburzenie czucia ... Zatkane ucho i zbiera się tam jakiś płyn koloru krwi (prawdopodobnie coś od zatok ale wiesz jak to jest ...) dodatkowo takie jak drażliwość, potrafię się wkurzyć i byle co - wcześniej się tak nie wkurzałam ... Zmiany nastroju ... I problemy z pamięcią i koncentracją

Ja z rakiem jelita kiedyś jakoś się uporałam ale co do tego glejaka to mam jakoś tak ... Z każdym dniem jest coraz gorzej ... I każde objawy mnie utwierdzają w tym że jest ... Wydawało mi się że jestem już od tego wolna kilka lat nie miałam objawów nerwicy... Ale chyba to wraca..