winter

Siedem lat czekasz to trochę długo...skoro do tej pory się nie zdecydował to szanse są nikłe. Masz już swoje lata i można powiedzieć, że ostatni dzwonek na macierzyństwo. Musisz wziąć pod uwagę czas na poszukiwanie nowego partnera i stworzenie związku. Z drugiej strony masz w chwili obecnej partnera stałego, myślę, że jest trochę egoistyczny w swoim postanowieniu. Sam ma dziecko już ale nie chce kolejnego z osobą którą kocha i dzieli życie. Co innego gdybyś sama była już matką i chodziło o wspólne dziecko ale jak rozumiem, że chcesz poznać smak macierzyństwa. Tkwi u Twojego boku i ignoruje Twoje potrzeby. W dodatku swoją decyzję motywuje brakiem czasu...to żaden argument. Swoją decyzję dokładnie przemyśl i musisz wiedzieć, że w chwili obecnej nie ma idealnego rozwiązania. Cokolwiek nie uczynisz będą jakieś straty w Twoim życiu. Czy on wie, że rozważasz rozstanie? Jaki ma stosunek do tego?

Awans w pracy

Oberża kopnęła w kalendarz

Teraz to tu można znicze wstawiać

Najpierw zostańcie rodzicami a później ekspertami

Ten wątek mnie przeraża. Jak można tak się poniżać? Jak można pozwalać sobie na takie traktowanie? Zadzwoniłaś...błąd, kardynalny błąd Włącz mózg...uczucia zupełnie przysłoniły Ci wszystko...nawet zdrowy rozsądek. Ten wątek ciągnie się od października...od początku było wiadome jak to się skończy...zrobiłaś po swojemu. I w ciągu dalszym siedzisz w tym i się taplasz. Ileż można? Obudź się

Świat się kończy nikt nie zadaje pytań

Możesz poplewić mój ogródek

Zastanów się nie znasz faceta to logiczne, że możesz czuć się niepewnie. Jeśli Twoje zachowanie go spłoszyło to nawet lepiej dla Ciebie. I co to w ogóle za tekst, że wydawałaś się grzeczną dziewczyną Nie wiadomo na kogo można trafić a ostrożności nigdy za wiele. A co do zakochania...poboli i przestanie

Ten chłopak to jakaś porażka. Nie zawracaj sobie już nim głowy...nie warto. Zakończ kontakt...nie pisz, nie dzwoń a z czasem zapomnisz. Odetnij się zupełnie. Nie jest Ciebie wart a teraz co jedyne powinnaś zrobić to zadbać o siebie i przestać sobie wyrzucać i w jakikolwiek sposób obwiniać. Gdybyś mu pozwoliła na więcej zapewniam Cię, że jego stosunek byłby taki sam do Ciebie a Ty czułabyś się jeszcze z tym gorzej. Możesz sobie zadawać setki pytań i się dołować ale musisz zrozumieć, że to nie w Tobie jest wina tylko w nim bo po prostu nie traktował Cię poważnie. Przykro mi ale taka jest z tego co piszesz prawda.

lody czekoladowe szpilki czy sportowe obuwie?

Brrr...nie znoszę porażek ale są one elementem naszego życia. Z czego jesteś dumna/y?

Pewna bliska osoba spełniła jedno z moich marzeń Ciężko znosisz porażki?

To prawda nikt nie ma prawa osądzać jeśli ktoś nie musiał dokonywać takich wyborów. Myślę, że w pewnym momencie kończy się odpowiedzialność za czyjeś życie a zaczyna za własne. Ulubione danie?

Nie Kto Ci ostatnio zaimponował i czym?