seway1996

Wszystkiego co najlepsze życzę Ci. Wytrwałości i jak największej chęci do życia by wszystko szło w dobrym kierunku

Nie chce się zabić ale będe musiał. Moje chore spojrzenie na świat mnie zabija wypełnione pesymizmem,brakiem sensu,brakiem miłości,samotnością,autoagresją,nie zrozumieniem nawet siebie,odrzuceniem,wiecznymi porażkami (nikt nie chce utrzymywać kontaktów z osobą która ma chore spojrzenie na świat) Wstając myślę tylko o tym aby dzień się skończył. Najłatwiej jest powiedzieć wez się w garść,spójrz pozytywnie,walcz. Jak walczyć skoro wszystkie próby robienia cokolwiek w życiu okazywały się porażką. Nie umiem,nie potrafię...ale no przecież najłatwiej powiedzieć tak. A no najłatwiej jest się poddać. Kurde już zaczynam monolog ze sobą prowadzić.

Wszyscy mają mnie gdzieś więc czas zacząć tez mieć gdzieś innych.

Zdarzają się ludzie którzy nie podchodzą w ten sam sposób i nie odrzucają z powodu choroby,ale według mnie to wyjątki. Staram się ukrywać depresję bo gdybym tego nie robił był bym zupełnie sam w sumie wstydził bym się komuś powiedzieć prosto w oczy,że jest kiepsko i mam depresję.Zawsze jedna,dwie osoby znajome to coś. Kiedyś pisałem z jedną osobą i pytała mnie się jaki jestem a ja na to "jestem normalny" Pozniej jak się dowiedziała,ze mam depresję to powiedziała "Przecież mówiłeś,że jesteś normalny" Tak się dziwnie poczułem jak jakiś psychol

Brak mi kompletnie sensu Już nawet podnieść z łóżka mi się nie chce. Znajomi przestali się do mnie odzywać, zostałem sam ja i moja chora psychika i spojrzenie na świat w sumie sam może tego chciałem. Sam już nie wiem,nienawidzę siebie. Zniknę prędzej czy pozniej,nie zamierzam już cierpieć w tym życiu czy jak to tam nazwać.

Nie widzę sensu w życia, nie wiem nawet gdzie go szukać Nie umiem się podnieść. Boje się pracować, boje się życia Postanowiłem,że to mój ostatni miesiąc.

jestem śmieciem, jestem nikim, jestem zerem, jestem nieudacznikiem, jestem tchórzem. Replay.

Nadzieja już umarła,będzie tylko gorzej. Zwątpiłem w ludzi, we wszystko co mnie otacza.

Ehh...dokładnie jest tak jak piszesz w moim przypadku. Z tym,że ja przestałem brać już te antydepresanty i ciągle spadam w dół. Samemu jest mi zle,ale wśród ludzi jeszcze gorzej..

Mam tyle lat co ty i powiem ci,że nie jesteś sama.

Ehh doświadczyłem podobnej sytuacji. W sumie nawet zwykli ludzie nie chcą słuchać mojego zdania na temat mojego życia a co dopiero ktoś bliski. Teraz już tylko czekam aż se sobą skończę,tylko w to wierzę.

Ja pamiętam jak kiedyś kolega do mnie powiedział: Dlaczego ty nie masz dziewczyny? Może pedałem jesteś? Myślałem,że ze śmiechu nie wyrobię

Mam takie same przemyślenia jak ty.

Szacun,że cieszysz się codziennością..

...

Czas chyba przygotować się zakończenia tego beznadziejnego, nic nie wartego życia.

Jak by chciał ktoś popisać to gg 1492108 (cały czas niewidoczny)

Dobrze,że z kotem mogę chociaż porozmawiać.

Nie ma takiej rzeczy niestety. W sumie tylko myśl o śmierci jest czymś co mnie jakoś uszczęśliwia.

Chciałbym nie zazdrościć...nie czuje się z tym dobrze...jednak to jest ode mnie silniejsze

Czasem już mam dość patrzenia na szczęśliwych ludzi... czemu mnie to tak złości