ankakanka1

poszukująca2, witaj :)

Wehmut, Nie oglądaj się za siebie bo się potkniesz Składam ciuchy z suszarki, tydzien wisiały to chyba już wyschły ?

Pawelt, do usług :)

Pawelt, czasem ciężko wytłumaczyć, a innym jeszcze ciężej zrozumieć no bo "czym Ty się denerwujesz?" :) Znam to z autopsji. Wychodzę z założenia , że trzeba o tym mówić...czy inni zrozumieją to już inna sprawa. Walcz wojowniku bo masz dla kogo! :)

tosia_j, za dużo opcji też niedobrze

Makabra dziękować!

@cyklopka świerzynka, lekko jeszcze nieogarnięta, ale postaram się nadrobić -- 26 lut 2015, 21:15 -- ooo i już buble wale, nie wiem jak wstawiac nicki O losieee potrzebna pomoc :)

Ileż ja się naszukałam tej waszej spamowej wyspy! Ale jestem :) Smacznego tym co spożywają, miłego wieczoru tym którym dzisiaj troszkę gorzej... i całej reszcie WITAM!

Czesc Olga! Duzo siły Wam obu z mamą życzę. Jeśli wiesz, że mamie nie jesteś w stanie pomóc, to pomóż sobie. Nie bój się leków, dobrze dobrane przez mądrego lekarza nie zrobią Ci krzywdy :) Trzymam kciuki i w razie czego pisz pw!

Pawel, najlepsze efekty daje psychoterapia + farmakologia. Tez mam czesto rozne objawy ktore przypisuje rozmaitym chorobom. Staram sie myslec w miare racjonalnie i mowie sobie po 10 razy ze to wszystko chora glowa a nie cialo. Czesto pomaga Udaje mi sie nie biegac po lekarzach i nie robic roznych badan rowniez dlatego, ze nie chce zabierac miejsca tym ktorzy naprawde badan wymagaja i na nie czekaja w kolejkach. Po co mi jeszcze poczucie winy ze komus miejsce zabieram i limity NFZ wyczerpuje

Trzeba wyjsc z domu... recepta sie sama nie odbierze czuje sie jak przed wejsciem na Mont Everest boszzzze

...ale ja leczylam sie u psychiatry, poniewaz wiem co mi pomaga jesli chodzi o leki i zawsze dostawalam to samo (asentra plus xanax doraznie) to moja lekarka rodzinna mi "powiela" to co zalecal lekarz psychiatra. Oszczedzam czas (na wizyte u psycha czekalam zazwyczaj troche) i pieniadze (byly to wizyty prywatne)

Moja mama mi zrobila najwieksza krzywde na swiecie wlasnie tym, ze nie rozmawiala ze mna nigdy o tym, ze choruje na nerwice. Zylam jako dziecko i nastolatka w tej blogiej nieswiadomosci... ktorej Ty tak bys chciala. Myslalam zawsze ze jej nastroje wynikaja tylko ze zlego humoru o co mialam gdzies tam w sobie na pewno pretensje. Nie chciala mi zapewne nic odbierac z radosci zycia ani mnie obciazac swoja choroba. Tylko pewnego dnia mama umarla, a ja zostalam z totalna niewiedza sama w swojej chorobie. Nie wiem co lepsze...

Witam Cie! Przeczytalam Twoja historie... jedna mala uwaga tak "na goraco": zanim znienawidzisz matke, spojrz na nia jak na osobe chora. Sama ma nerwice stad pewnie twoje poczucie ze Cie niszczy P.S. Wroclaw piekne miasto!

macie jakis pomysl na proste pytanie: czemu to powraca? Ja wiem, ze moje zycie nie jest idealne...szczegolnie teraz. Wiem, ze brakuje mi kogos kto by zajal moje mysli, odwrocil uwage od lękow i pomogl skupic sie na rzeczach przyjemniejszych. Wiem tez ze "ktos" tego za mnie nie zalatwi. Sama się pewnie w to wszystko wkręcam. Czuje presje uplywajacego czasu, braku zwiazku ktory by rokowal zalozeniem rodziny, braku pracy ktora by byla moja pasja. Same braki :/ Mam tez wole, wole zeby wyjsc z tego bagna na stale. Tylko paradoksalnie im wiecej chce, tym wiecej ograniczen moja glowa sie doszukuje echhh