aleksandra_g.1985

Czasami pewne mechanizmy ciężko jest zatrzymać... Dzisiaj nic a nic nie skłamałam, a dużo się nagadałam... zwykle nie odczuwam potrzeby mówienia, może zaczynam się trochę zmieniać?

Bo nie chcę, żeby ktokolwiek wiedział, że mam nerwicę, fobię społeczną itp.

Też mi się zdarzają takie kłamstewka, zwykle jak jestem w pracy i jest za długa przerwa, milczenie między pracownikami, to chcę wyjść na osobę wygadaną, lubiącą ludzi i rozmowy i... z głupia franc zawsze coś odpalę... i się zaczynam potem gubić w zeznaniach albo czuję zażenowanie, jak zauważam, że zaczynam coś tam zmyślać. Ja tak głównie kamufluję to, że tak naprawdę to jestem aspołeczna.

Cześć. Do Anu - teoretycznie nie powinnam, ale też odczuwam smutek i uczucie samotności, choć depresji raczej nie mam. Chciałabym mieć bliską znajomą, ale jakoś nie umiem z nikim stworzyć takiej więzi.

Cześć. Ja niby starsza i niby wiem, czego chcę, ale nie mam pojęcia, jak to osiągnąć.

Cześć :)

Jeśli tylko będę miała możliwość, to będę tu zaglądać.... chciałabym już mieć za sobą ten szpital.

Dziękuję. Myślę, że w życiu codziennym tak już jestem wyizolowana, że bardziej się już nie da

Dziękuję za odzew. Tak, leczę się już od dawna. I nie ma żadnych postępów. Stąd ta desperacja. No mam nadzieję, że dadzą mi chodzić w moich ciuchach, w każdym bądź razie zabieram je ze sobą :)

Zmagam się z nerwica lękową.... wczoraj zdecydowałam się na pójście do szpitala, ale było to dla mnie takim szokiem, że kompletnie o nic nie zapytałam... bałam się, że jak się dowiem, o tym jakie tam są ograniczenia i warunki, to będę wolała się rzucić pod pociąg niż na to zgodzić. Nie wiem czy dobrą decyzję podjęłam. Teraz do poniedziałku nie wiem czy lęk jaki odczuwam, nie zrobi ze mnie całkowitego warzywka. Nie będzie z czym już iść do tego szpitala... panicznie się boję, jak to w nerwicy lękowej.